Η διακονία των αγγέλων ( Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς )

Η διακονία των αγγέλων είναι διττή: στον ουρανό να δοξολογούν το Θεό και στη γη να μεταφέρουν τις εντολές του Θεού στους ανθρώπους. Η λέξη «άγγελος» σημαίνει αγγελιαφόρος. Δε σταματούν μέρα και νύχτα να δοξολογούν το Θεό λέγοντας: «Άγιος, άγιος, άγιος Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ, ο ην και ο ων και ο ερχόμενος» (Αποκ. δ’ 8). Κι ο απόστολος Παύλος λέει πως είναι «λειτουργικά πνεύματα, εις διακονίαν απο­στελλόμενα διά τους μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν» (Εβρ. α’ 14).

Λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Μερικά από αυτά τα νοερά πνεύματα στέκονται μπροστά στο μεγάλο Θεό και άλλα συνεργάζονται για τη συντήρηση όλου του κόσμου». Και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός αναφέρει: «Είναι δυνατοί, έτοιμοι να εκπληρώσουν το θέλημα του Θεού και, σαν λεπτά πνεύματα που είναι, εμφανίζονται στη στιγμή οπουδήποτε, όπου τους στέλνει ο Θεός».

Η πρώτη φορά που αναφέρεται άγγελος στην Αγία Γραφή, ένα χερουβίμ, ήταν όταν ο Αδάμ και η Εύα εξορίστηκαν από τον κήπο της Εδέμ (τον επίγειο παράδεισο). Τότε ο Θεός έβαλε τα χερουβίμ με τη φλόγινη ρομφαία «την στρεφομένην φυλάσσειν την όδόν του ξύλου της ζωής» (Γεν. γ΄ 24).

Στη συνέχεια αναφέρουμε διάφορους τρόπους με τους όποιους διακονούν οι άγγελοι:

α). Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τους αγγέλους κατά πρώτον ως αγγελιαφόρους καλών ειδήσεων. Δύο φορές εμφανίστηκε άγγελος στην Άγαρ, τη δούλα του Αβραάμ, και την παρηγόρησε επειδή η κυρία της η Σάρα της συμπεριφερόταν σκληρά: «ιδού, συ εν γαστρί έχεις και τέξη υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού Ισμαήλ, ότι επήκουσε κύριος τη ταπεινώσει σου» (Γεν. ιστ’ 11).

Ο Ισμαήλ έγινε ό γενάρχης των Ισμαηλιτών, των Αράβων, που ονομάζονται και Αγαρηνοί.

Τρεις άγγελοι εμφανίστηκαν στη δρυ του Μαμβρή μ’ ένα μήνυμα στον άτεκνο Αβραάμ πως θ’ αποκτήσει γιό, κάτι που έγινε την επόμενη χρονιά(πρβλ. Γεν. ιη’ 10). Έτσι γεννήθηκε ο Ισαάκ, ο γενάρχης των Ιουδαίων.

Όταν ο Αβραάμ ήταν έτοιμος να θυσιάσει το μονογενή του υιό, όπως του είχε δώσει εντολή ο Θεός για να δοκιμάσει την πίστη του, άγγελος κατέβηκε από τον ουρανό και τον εμπόδισε από την πράξη της θυσίας. Είπε ο άγγελος: «νυν γαρ έγνων ότι φοβή συ τον Θεόν» (Γέν. κβ’ 12). Ο ίδιος ο Θεός όμως αργότερα έδωσε το μονογενή Του Υιό, τον Κύριο Ιησού Χριστό, «ως πρόβατον επί σφαγήν» για να μας σώσει (πρβλ. Εφεσ. ε’ 2).

β). Οι άγγελοι σώζουν τους ανθρώπους του Θεού. Στη διεφθαρμένη πόλη των Σοδόμων ζούσε ένας άνθρωπος του Θεού, ο Λώτ. Όταν τα Σόδομα καταδικάστηκαν για να καταστραφούν, ο Θεός έστειλε δύο αγγέλους για να σώσουν το Λώτ και την οικογένεια του (πρβλ. Γέν. ιθ’ 1 -22).

Κάποιος άγγελος έσωσε τον Ιακώβ από την εκδίκηση του αδελφού του Ησαύ (πρβλ. Γέν, λβ’ 1). Πριν από το θάνατό του ο Ιακώβ μίλησε για τον άγγελο που τον έσωσε: «ο άγγελος ο ρυόμενός με εκ πάντων των κακών» (Γεν. μη’ 16).

Ένας άγγελος έσωσε από θάνατο τους τρεις παίδες στη Βαβυλώνα, στη μέση της καιομένης καμίνου όπου τους είχαν ρίξει επειδή αρνήθηκαν να προσκυνήσουν τα είδωλα αντί για τον αληθινό Θεό (πρβλ. Δαν. γ’ 12-30). Σε κάθε ακολουθία του όρθρου οι ειρμοί έβδομος και όγδοος του κανόνα μας θυμίζουν το καταπληκτικό αυτό γεγονός.

Ένας άγγελος επίσης έσωσε το Δανιήλ μέσα στο λάκκο των λεόντων όπου τον έριξαν λόγω της δυνατής πίστης του στον ένα Θεό. Τα λιοντάρια όμως συμπεριφέρθηκαν σαν αρνιά. Κι ο Δανιήλ είπε στον ξαφνιασμένο βασιλιά Δαρείο: «ο Θεός μου απέστειλε τον άγγελον αυτού, και ενέφραξε τα στόματα των λεόντων, και ουκ ελυμήναντό με, ότι κατέναντι αυτού ευθύτης ευρέθη εμοί» (Δαν. στ’ 22).

γ). Οι άγγελοι είναι εκτελεστές των εντολών του Θεού. Θ’ αναφέρουμε λίγα μόνο περιστατικά:

Η πόλη των Σοδόμων επιδιδόταν στα χειρότερα κακά (ομοφυλοφιλία, σοδομισμός). Ο Κύριος έστειλε δυό αγγέλους για να σώσουν το μόνο δίκαιο άνθρωπο στα Σόδομα: τον Λωτ. Εκείνοι πήγαν στον Λωτ και τον πίεσαν να φύγει από την πόλη αυτή, γιατί «ημείς απόλλυμεν τον τόπον τούτον». Και κατέστρεψαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα με «θείον και πυρ παρά Κυρίου εξ ουρανού» (Γέν. ιθ’ 12-25).

Ο βασιλιάς Δαβίδ, αν κι ήταν μεγάλος υμνητής του Θεού, αμάρτησε κάποτε ενώπιον του Κυρίου του.

Ο Θεός έστειλε έναν άγγελο με γυμνό ξίφος στο χέρι του «και έπεσον εξ Ισραήλ εβδομήκοντα χιλιάδες ανδρών», ίσαμε να μετανοήσει ο Δαβίδ και να ζητήσει το έλεος του Θεού (Α’ Παραλ, κα’ 1-17).

Ο βασιλιάς της Ασσυρίας Σενναχηρείμ πολιόρκησε την Ιερουσαλήμ με πολύ ισχυρό στρατό. Τόσο αυτός όσο κι οι στρατηγοί του βλασφήμησαν τον Κύριο και Θεό και κάλεσαν το βασιλιά Εζεκία και το λαό του να παραδοθούν. Ο Εζεκίας όμως προσκύνησε το Θεό και προσευχήθηκε στο ναό και τότε «εξήλθεν άγγελος Κυρίου και ανείλεν εκ της παρεμ­βολής των Ασσυρίων εκατόν ογδοηκονταπέντε χιλιάδας». Αυτά έγιναν τη νύχτα. Και «το πρωί εύρον πάντα τα σώματα νεκρά» (Ήσ. λζ’ 36). Κι ο βασιλιάς Σενναχηρείμ γύρισε στη Νινευή, όπου τον σκότωσαν οι γιοί του.

Ο ιερός Ψαλμωδός, που γνώριζε από την ιστορία και από την προσωπική του εμπειρία το ρόλο που παίζουν οι άγγελοι στη ζωή ενός άνθρωπου αλλά κι ενός έθνους, λέει: «παρεμβάλει άγγελος Κυρίου κύκλω των φοβούμενων αυτόν και ρύσεται αυτούς» (Ψαλμ. λγ’ 8). Και σ’ άλλο σημείο αναφέρει: «ου προσελεύσεται προς σε κακά και μάστιγξ ουκ εγγιεί εν τω σκηνώματί σου. Ότι τοις αγγέλοις αυτού εντελείται περί σου του διαφυλάξαι σε εν πάσαις ταις οδοίς σου· επί χειρών αρούσι σε, μήποτε προσκόψης προς λίθον τον πόδα σου» (Ψαλμ. 90, 10-12).

«Ευλογείτε τον Κύριον πάντες οι άγγελοι αυτού δυνατοί ισχύι ποιούντες τον λόγον αυτού του ακούσαι της φωνής των λόγων αυτού» (Ψαλμ. ρβ’ )
Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς