Η Αγία Γραφή, αναφέρει σε πολλά σημεία την επικοινωνία των ανθρώπων με τους αγγέλους και ιδιαίτερα με τους επικεφαλείς των αγγελικών ταγμάτων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Οι άγγελοι ... δεν γνωρίζουν πόνο και δυστυχία, αμφιβολίες και φόβους, αρσενικό και θυλυκό, αλλά τους χαρακτηρίζει η ομορφιά, η αγάπη και η αέναη ζωή. Είναι άγγελοι, δηλαδή κτιστοί, αόρατοι και τέλεια πνεύματα, τα οποία δεν τα περιορίζει ούτε ο χρόνος, ούτε ο χώρος. Οι άγιοι άγγελοι εμφανίζονται στους ανθρώπους κάθε φορά που ο Θεός θέλει να γίνει το θέλημά του. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και ο Αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζονται συνήθως με σπαθί ή σκήπτρο στο δεξί χέρι, σύμβολο της εξουσίας που τους χάρισε ο Θεός. Στο αριστερό χέρι κρατούν πολλές φορές μια σφαίρα που συμβολίζει τον κόσμο.
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, το όνομά του σημαίνει «Ποιος Είναι Όμοιος με τον Θεό;». Είναι άγγελος ο οποίος εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη, κυρίως, και μάλιστα στις πρώτες στιγμές της δημιουργίας του Κόσμου: Όταν ο Εωσφόρος λόγω
της υπερηφάνειας του εξεγέρθηκε κατά του Θεού, θέλησε να βάλει τον θρόνο του στον ουρανό και να γίνει όμοιος με το Θεό. Τον ακολούθησε ένα τάγμα Αγγέλων, το οποίο και αυτό αποσκίρτησε από το Θεό εξαιτίας της υπερηφάνειας του. Τότε εξέπεσαν και διώχτηκαν από τον ουρανό μαζί με τον αρχηγό τους τον Διάβολο. Και έγιναν όλοι τους σκοτεινοί αντί φωτεινοί. Δαίμονες αντί Άγγελοι. Τότε ο μέγας αυτός αρχάγγελος Μιχαήλ, βλέποντας την ελεεινή έκπτωση των Αγγέλων , κατάλαβε την αιτία της πτώσης τους, και για αυτό με την υποταγή και την ταπείνωση την οποία έδειξε στο Δεσπότη Θεό, διεφύλαξε τόσον την δική του δόξα και λαμπρότητα, όσο και την δόξα των άλλων Αγγελικών ταγμάτων. Για την υποταγή του και την ταπείνωση αυτή, διορίστηκε από το Θεό Παντοκράτορα να είναι ο πρώτος των Αγγελικών τάξεων. Κατά την περίοδο εκείνη ο αρχάγγελος Μιχαήλ συγκέντρωσε και ένωσε τις τάξεις των Αγγέλων, και φώναξε σ' αυτούς το "Πρόσχωμεν. Ήτοι ας προσέξωμεν και ας εννοήσωμεν, τι έπαθον ούτοι οι εκπεσόντες δαίμονες διά την υπερηφανίαν τους, οίτινες προ ολίγου ήτον μαζί με ημάς Άγγελοι. Kαι ας στοχασθώμεν τι μεν είναι ο Θεός, τι δε είναι ο Άγγελος. O μεν γαρ Θεός, είναι Δεσπότης και Δημιουργός ημών των Aγγέλων. Hμείς δε οι Άγγελοι, είμεθα δούλοι και κτίσματα του Θεού''. Και έτσι ύμνησε και δόξασε τον Θεό Παντοκράτορα, αναφωνώντας εκείνον τον θείο και αγγελικό ύμνο με όλους τους Αγγέλους, «Άγιος, Άγιος, Άγιος Kύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης αυτού». Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ είναι εκείνος που ανήγγειλε στον Αβραάμ την ανάγκη θυσίας του γιου του, Ισαάκ και ο οποίος στη συνέχεια την απέτρεψε. Έπειτα στον Λωτ, όταν τον λύτρωσε μαζί με την οικογένειά του από την καταστροφή των Σοδόμων. Μετά παρουσιάστηκε στον Πατριάρχη Ιακώβ, όταν τον λύτρωσε από τα φονικά χέρια του αδερφού του Hσαύ. Αυτός προπορεύονταν μπροστά από τους Ισραηλίτες όταν ελευθερώθηκαν από την σκλαβιά των Αιγυπτίων, με τη μορφή νεφέλης την ημέρα και φωτιάς τη νύχτα, τους έδειχνε το δρόμο προς τη γη της Επαγγελίας. Αυτός παρουσιάστηκε στον μάντη Bαλαάμ, όταν εκείνος ήθελε να καταραστεί τον Ισραηλιτικό λαό για να μη συνεχίσει το δρόμο προς τη Χαναάν. Αυτός παρουσιάστηκε και στον Ιησού του Nαυή απαντώντας του «Eγώ αρχιστράτηγος Kυρίου νυνί παραγέγονα».
Στην Καινή Διαθήκη, αυτός είναι που θα αναγγείλει τη δεύτερη έλευση του Ιησού Χριστού και την αρπαγή της εκκλησίας Του. (1 Θεσσαλονικείς 4:16-17)είναι παρών και στον Ιησού του Ναυί, την πτώση της Ιεριχώς, καθώς και τις ιστορίες του Εμμανουήλ, Δαβίδ, Ηλία κτλ. Πάντοτε κρατά ρομφαία, η οποία δίνει την πύρινη τιμωρία στους εχθρούς του Θεού. Τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, τον συναντάμε στην κάθοδο του Χριστού στον Άδη, όπως επίσης και στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, όπου επικεφαλής των Αγγέλων πολεμά το Σατανά. Εμφανίζεται προφητικά να ηγείται στρατιάς αγγέλων σε πόλεμο στον ουρανό, κατά «του μεγάλου Δράκοντα, του αρχαίου φιδιού, του Σατανά» και των αγγέλων του, όπου υπερισχύει ο Μιχαήλ και τους ρίχνει στη γη. (Αποκάλυψη 12:7-9)
Είναι γνωστό και το θαύμα του Αρχάγγελου Μιχαήλ στους Κολοσσούς της Φρυγίας. Στην περιοχή των Κολοσσών είχε αναβλύσει πηγή με αγιασμένο νερό που θεράπευε κάθε αρρώστια. Εκεί χτίστηκε ναός στο όνομα του Αρχάγγελου Μιχαήλ. Οι ειδωλολάτρες στράφηκαν εναντίον του ιερέα του ναού, τον οποίο όμως προστάτευσε ο Αρχάγγελος και σώθηκε. Οι ειδωλολάτρες δοκίμασαν τότε να εκτρέψουν το ρου ενός ποταμού για να πνίξουν τον ιερέα και να καταστρέψουν το ναό. Τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ επενέβη και με τη ρομφαία του έσκισε στα δυο τη γη και τα νερά χωνεύθηκαν μέσα. Έως σήμερα τα νερά των ποταμών χωνεύονται, γι' αυτό και το μέρος ονομάστηκε Χώναι.
Επίσης θεωρείται από το λαό ότι είναι ο ψυχοπομπός άγγελος, δηλ. μεταφέρει τις ψυχές στον ουρανό. Μάλιστα σε ορισμένες περιοχές, όπως τη Θράκη, υπάρχουν κάποιες προλήψεις και ο κόσμος δεν αφήνει τη μέρα αυτή τα παπούτσια του έξω από το σπίτι, για να μην τα δει ο Αρχάγγελος και «ενθυμηθεί αυτούς και αναλάβει εκ της ζωής». Στη Σύμη, το ακριτικό νησί των Δωδεκανήσων, ο Ταξιάρχης είναι ο προστάτης των ναυτικών και του προσφέρονται τάματα που τα ρίχνουν στη θάλασσα. Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ (Ταξίαρχος και Αρχιστράτηγος) είναι ο Προστάτης Άγιος της Πολεμικής Αεροπορίας και η μνήμη του γιορτάζεται με κάθε μεγαλοπρέπεια σε όλες τις Μονάδες της Πολεμικής Αεροπορίας.
Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, το όνομά του σημαίνει «ήρωας του Θεού». Είναι ο άγγελος που εμφανίστηκε στο προφήτη Δανιήλ. Στην γυναίκα του Μανωέ, και της αναγγέλλει πως θα γεννήσει τον Σαμψών. Στον Ιωακείμ και τηνΑννα, και τους αναγγέλλει πως θα γεννήσουν την Παναγία. Στον ιερέα Ζαχαρία, πως θα γεννήσει τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ είναι αυτός με τον οποίο συνδέονται όλα τα γεγονότα που έχουν σχέση με την γέννηση του Χριστού, είναι εκείνος που "τό προσταχθέν μυστικώς λαβών εν γνώσει" και έδωσε τον κρίνο στην Παναγία και της ανακοίνωσε ότι θα γεννήσει το Γιο του Θεού. Αυτός ήταν που έτρεφε με ουράνιο άρτο την Παναγία, μέσα στα Αγια των Αγίων. Αυτός καθησύχασε τους φόβους του Ιωσήφ. Αυτός παρουσιάστηκε στους βοσκούς. Αυτός είπε στον Ιωσήφ, να πάρει την Μαρία και το βρέφος και να φύγει στην Αίγυπτο και ύστερα από καιρό, να επιστρέψει στη γη του Ισραήλ.
Στα νεώτερα χρόνια στον Ιερό Ναό του Πρωτάτου, στις Καρυές του Αγ.Ορους εμφανίστηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ σε έναν μοναχό και μπροστά στην εικόνα της Παναγίας άρχισε να ψάλλει το "Αξιον Εστί".Του μοναχού του άρεσε αυτός ο ύμνος, αλλά στεναχωρέθηκε γιατί θα το ξεχνούσε. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ όμως με το δάχτυλό του χάραξε τον ύμνο πάνω σε μαρμάρινη πλάκα. Έτσι η εικόνα της Παναγίας ονομάστηκε «Αξιον Εστί» και υπάρχει μέχρι σήμερα η θαυματουργική αυτή εικόνα της Παναγίας «Άξιον Εστί» υπενθυμίζοντάς μας ότι η ύπαρξη των αγγέλων είναι μία πραγματικότητα, καθώς και ο ίδιος ο Αρχάγγελος Γαβριήλ. Πολλοί από τους ιερούς μελετητές και ασματογράφους γνωματεύουν, ότι ο θείος Γαβριήλ ήταν ο Άγγελος ο οποίος κύλισε την βράχο από το μνημείο του Ιησού. Και αυτός ήταν που έφερε το μήνυμα στις Μυροφόρες για την Ανάσταση του Κυρίου. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ήταν αυτός που υπηρέτησε το Μυστήριο της ένσαρκης οικονομίας του Θεού Λόγου από την αρχή ως το τέλος. Για αυτό και η Εκκλησία του Χριστού αποφάσισε να συνεορτάζει μαζί τους δύο Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ στις 8 Νοεμβρίου και να επικαλείται την χάρη και τη βοήθεια τους.
Όπως κάθε τέχνη διαμορφώνοντας την ύλη φανερώνει την αξία της, π.χ. ο ένας δουλεύει το ξύλο κι ο άλλος το χαλκό κι άλλος το χρυσό και το ασήμι, έτσι κι εμείς ακούοντας για την καλή και ενάρετη και θεάρεστη ζωή, οφείλομε να φαινόμαστε ότι είμαστε πραγματικά άνθρωποι για τη λογική ψυχή μας κι όχι για τη διάπλαση μόνο του σώματός μας. Η ψυχή που είναι αληθινά λογική και αγαπά το Θεό, γνωρίζει αμέσως όλα όσα συμβαίνουν στην ζωή. Και εξιλεώνει το Θεό με διάθεση αγάπης και Τον ευχαριστεί πραγματικά, κατευθύνοντας προς Αυτόν όλη την ορμή και το νου της.
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνην σου. Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν επ' εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδίαν μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ' εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκον. Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνωρισόν μοι κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχρών μου Κύριε, προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ εί ο Θεός μου. Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνην σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σου ειμί.
Ήχος δ΄ Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν. ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου. Στιχ. α΄. Εξομολογείσθε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν. ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου. Στιχ. β΄. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν. ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου. Στιχ. γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν. ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Ήχος δ΄ ( Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ)
Τους Πρωτοστάτας Ουσιών των αΰλων, και καταυγάζοντας φωτί πάσαν Κτίσιν, της Τρισηλίου δόξης και Θεότητος, άπαντες τιμήσωμεν, Αρχαγγέλους τους θείους, προς αυτούς κραυγάζοντες, εν ψυχή τεθλιμμένη, ω Ταξιάρχαι αΰλων Ουσιών, πάσης ημάς περιστάσεως ρύσασθε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Των ουρανίων στρατιών Αρχιστράτηγοι, δυσωπούμεν υμάς, ημείς οι ανάξιοι, ίνα ταις υμών δεήσεσι τειχίσητε ημάς, σκέπη των πτερύγων της αύλου υμών δόξης, φρουρούντες ημάς προσπίπτοντας, εκτενώς και βοώντας. Εκ των κινδύνων λυτρώσασθε ημάς, ως Ταξιάρχαι των άνω Δυνάμεων.
Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ου σιωπήσομεν, ποτέ, Θεοτόκε, τας δυναστείας Σου λαλείν οι ανάξιοι, εί μη γαρ Συ προίστασο πρεσβέβουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων: Τις δε διεφύλαξεν εως νύν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν, Δέσποινα , εκ Σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί, εκ παντοίων δεινών.
Ψαλμός Ν΄ (50)
Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστι δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν Σου εποίησα, όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις Σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε.
Ιδοί γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα κσι τα κρύφια της σοφίας Σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινομένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου, και το πνεύμα Σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στηριξόν με . Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου, και ασεβείς επί Σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν Σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινομένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε , εν τη ευδοκίαν Σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Είτα ο κανών Ωδή α΄. Υγράν διοδεύσας
Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών Αγίων Αγγέλων ως αρχηγοί, και της θεοπτίας απολαύοντες τηλαυγώς, τον Αγαθοδότην και Σωτήρα υπέρ ημών καθικεταύσατε.
Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών
Απαύστως δοξάζουσι σε πιστώς, Ασωμάτων Δήμοι, ενηδόμενοι κάλλει τω σω, και τη ακορέστω αίγλη, Σώτερ, αυτών πρεσβείαις ημάς κατοικτείρησον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι
Βιαίοις κρατούμενοι πειρασμοίς, υμίν ως προστάταις καταφεύγομεν οι πιστοί, Αρχάγγελοι θείοι, τον Δεσπότην εκτενώς εκδυσωπήσατε.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν Γενού μοι, Παρθένε, καταφυγή, λιμήν τε και τείχος, και προστάτις η τον Θεόν, εν σαρκί τεκούσα, Θεομήτωρ, τον λυτρωτήν και Πανοικτήρμονα.
Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών Δωρεάς με αγίας, ως συμπαθείς Άγγελοι, νυν καταξιώσαι τον ευσυμπάθητον δυσωπήσατε, τρόπους ασπλάχνους γαρ, και μοχθηρούς κεκτημένον, μετανοίας τρόποις με ανακαλέσατε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι Ευδοκίας εν όπλω, το των Πιστών πλήρωμα, δόξης Ουρανίου τω κάλλει νυν στεφανούμενοι, εκ περιστάσεως, ως ευκλεείς παραστάται, του Θεού λυτρώσασθε, θείοι Αρχάγγελοι.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Ζωής της ακηράτου, θεία σκηνή γέγονας, μόνη εξ αιώνος φανείσα, Παρθενομήτωρ, Αγνή, διό Πανάμωμε, τον εν σκιά του θανάτου, προς ζωήν οδήγησον.
Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.
Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών Η Δυάς η πρωτεύουσα, της των Αρχαγγέλων νυν ομηγύρεως, τους προστρέχοντας τη σκέπη σου, εκ παντός κινδύνου, ελευθέρωσον.
Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών Θεωροί της λαμπρότητος, της Θεαρχικής και Αγαδοδότητος, Αρχιστράτηγοι, υπάρχοντες, δούλους τους υμών δεινών λυτρώσασθε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι Ιεραίς εν δεήσεσιν, εύροιμι υμάς συλλήπτορας Άγγελοι, την ψυχήν μου ενισχύοντας, και τον λογισμόν μου καταυγάζοντας.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν Ιερώς σε δοξάζουσι, τα των Ασωμάτων θεία στρατεύματα, Θεομήτωρ Πανακήρατε, τον γαρ Κτίστην τούτων απεκύησας.
Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.
Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών Κύκλω του Θεού, παρεστώτες, Αρχιστράτηγοι, και ταις εκείθεν πηγαζούσαις αυγαίς, λελαμπρυσμένοι τους υμών οικέτας διασώσατε.
Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών Λύτρωσιν ημίν, δωρηθήναι ικετεύσατε, τον Δεσπότην και Θεόν ημών, ως παραστάται της βροτών απολυτρώσεως.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι Μύστας της σεπτής, και αρρήτου Σώτερ δόξης σου, τους Αρχιστρατήγους υπέστησας, τους σους ουν δούλους δι’ αυτόν νυν διαφύλαξον.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν Μύρον μυστικόν, ονομάζομέν σε, Πάναγνε, ως γεννήσασαν Θεόν εν σαρκί, τον τα ευώδη αναβρύοντα χαρίσματα.
Ωδή στ΄. Την δέησιν.
Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών Νυν θρόνω τω φοβερώ παρίστασθαι, ακλινώς αξιωθέντες, Θεόπται, και του φωτός της Αγίας Τριάδος, επαπολαύειν πρεσβεύσατε Άγγελοι, ρυσθήναι εκ των πειρασμών, τους τη σκέπη υμών καταφεύγοντας.
Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών Ξηράνατε των παθών σηπεδόνα και των νόσων κοπάσατε τον σάλον, συν τούτοις δε, ω Αρχάγγελοι θείοι, και τα της Πίστεως σκάνδαλα παύσατε, και ρύσασθε πάντας ημάς ταις λιταίς υμών πάσης αιρέσεως.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι Οι άγιοι Ταξιάρχαι Αγγέλων, παρεστώτες εσαεί τη Τριάδι, και των φρικτών και αρρήτων αυτόπται, ως όντες , πάντας, Αρχάγγελοι, ρύσασθε, κινδύνων τε και πειρασμών, ταις υμών ικεσίαις δεόμεθα.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν Ο έμψυχος του Σωτήρος θάλαμος, ο λαμπραίς της Παρθενίας ακτίσι, φωτοειδώς ώσπερ κρίνος εκλάμπων, της ακανθώδους εν μέσω συγχύσεως, η Πάναγνος και ευπρεπής, Θεοτόκος Παρθένος δοξάζεται.
Εκ νόσων και εκ παντοίων κινδύνων ρύσασθε Ταξιάρχαι, τους πιστώς τελούντας υμών την Σύναξιν, ως φύλακες Ορθοδόξων προστάται.
Άχραντε, η διά λόγου τόν Λόγον ανερμηνεύτως, επ' εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Κοντάκιον.
Αρχιστράτηγοι Θεού, Λειτουργοί θείας δόξης, των ανθρώπων οδηγοί και Αρχηγοί Ασωμάτων, το συμφέρον ημίν πρεσβεύσατε, και το μέγα έλεος, ως των Ασωμάτων Αρχιστράτηγοι.
«Προκείμενον»
Ο ποιών τους Αγγέλους αυτού Πνεύματα, και τους λειτουργούς αυτού πυρός φλόγα. Στίχ.: Ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον, Κύριε ο Θεός μου εμεγαλύνθης σφόδρα.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Λουκάν (10, 16-21) Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς. Ο ακούων υμών εμού ακούει, και ο αθετών υμάς, εμέ αθετεί, ο δε εμέ αθετών, αθετεί τον αποστείλαντά με. Υπέστρεψαν δε οι Εβδομήκοντα μετά χαράς, λέγοντες· Κύριε, και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματι σου. Είπεν δε αυτοίς· εθεώρουν τον Σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα. Ιδού δίδωμι υμίν την εξουσίαν του πατείν επάνω όφεων και σκορπίων, και επί πάσαν την δύναμιν του εχθρού, και ουδέν υμάς ου μη αδικήση. Πλήν εν τούτω μη χαίρετε, ότι τα πνεύματα υμίν υποτάσσεται· χαίρετε δε ότι τα ονόματα υμών εγράφη εν τοις ουρανοίς. Εν αυτή τη ώρα ηγαλλιάσατο τω πνεύματι ο Ιησούς και είπεν· εξομολογούμαι σοι, Πάτερ, Κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυψας αυτά νηπίοις· ναι, ο Πατήρ, ότι ούτως εγένετο ευδοκία έμπροσθέν σου.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι Ταις των Ασωμάτων πρεσβείες Ελεήμον, εξάληψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν Ταις της Θεοτόκου πρεσβείες Ελεήμον, εξάληψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Προσόμοιον Στίχ. Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου
Παύασατε την έφοδον, ω Πρωτοστάται Αγγέλων, Μιχαήλ θαυμάσιε, Γαβριήλ θειότατε, των αιρέσεων, και ταχύ σώσατε, εκ νόσων παντοίων, και τον σάλον διαιρέσεων, καταπραύνατε, και κιδύνων ρύσασθαι και των θλίψεων, λιταίς υμών, Αρχάγγελοι, πάντας τους υμάς αναμέλποντας, και τη θεία σκέπη, υμών προσπεσφευγότας ευλαβώς, και των δεινών της κολάσεως, θείοι Νόες σώσατε.
Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας.
Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών Πολυποίκιλον χάριν, Αρχιστράτηγοι θείοι, υμίν δεδώρηται, ο πάντων ευεργέτης, ού νυν την Εκκλησίαν, διασώτατε ψάλλουσαν· ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών Ρώμη του Παντεπόπτου, δυναμούμενοι πάντα, της γής τα πέρατα, τρανώς περισκοπείτε, και πάντας τους εν πίστει περισώζετε ψάλλοντας· ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι Συν Αΰλοις Αγγέλοις, των πιστών αι χορείαι δεύτε τιμήσωμεν, την αίσιον ημέραν, της μνήμης εκτελούντες, των Θεού Αρχαγγέλων πιστώς, και εκβοώντες αυτοίς, ρύσασθε ημάς νόσων.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν Σωτηρίας λιμένα, Θεοτόκε Παρθένε, σε νυν γνωρίζοντες, του βίου τους κινδύνους, εκφεύγομεν και ζάλας, τω Υιώ σου κραυγάζοντες· ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Ωδή η΄. Τον Βασιλέα.
Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών Τους παραστάτας και υμνωδούς της αφράστου, Αρχαγγέλους δόξης σου προσδέχου, σε νυν δυσωπούντας, υπέρ ημών, Παντάναξ.
Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών Ύμνους απαύστως, ω Αρχάγγελοι θείοι, τω Θεώ προσφέροντες των όλων, μέμνησθε των πίστει υμάς υμνολογούντων.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι Φώτα, ω θείοι Αρχιστράτηγοι, όντες, της θεότητος παρακαλούμεν πάντας, φωτός Ουρανίου εμπλήσατε και δόξης.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν Φαεινοτάταις σου αστραπαίς, Θεομήτωρ, τους πιστώς ειδότας σε φαιδρύνεις, την τιμιωτέραν των Ουρανίων Νόων.
Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών Χορείας Ασωμάτους, νυν την Εκκλησίαν, δι’ αρετής μιμουμένην συ λάμπρυνον, περιτειχίζων, Παντάναξ, αυτήν Αγγέλοις σου.
Άγιοι Αρχάγγελοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών Ψυχών την σωτηρίαν, Θεού Ταξιάρχαι, πάσιν υμίν τοις τιμώσι δωρήσασθε, την φαιδροτάτην ημών και θείαν πανήγυριν.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι Ως φύλακας του Κόσμου, και των Ορθοδόξων, και Αρχιστράτηγοι θείων δυνάμεων, ρύσασθε νόσων ημάς και κακώσεως.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν Ως Λυκαυγές ως όρθρος, πάσι τοις εν σκότει εξανατείλασα, Άχραντε, πρέσβευε Χριστώ, φωτίσαι τους εν πίστει αεί υμνούντας σε.
Άξιον εστιν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών.
Την τιμιωτέραν των Χερουβίμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σερουφείμ, την αδιαφθόρως, Θεόν Λόγον τεκούσαν. την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν.
Και τα ακόλουθα Μεγαλυνάρια
Σκέπε, φρούρει, φύλαττε, σαις λιταίς, Αρχάγγελε θείε, Αστραπόμορφε Μιχαήλ, τους πίστει σε τιμώντας και γεραίροντας πόθω, ως πρώτον των Αγγέλων και Αρχιστράτηγον.
Πάρεσο προστάτης πάσιν ημίν, εν παντί τω βίω και εν ώρα τη φοβερά, του πικρού θανάτου, βοήθει θείε Νόε, Αρχάγγελε Κυρίου Μιχαήλ αξιύμνητε.
Ξυνωρίς αοίδιμε, και Δυάς, άυλε και θεία, διασώσατε τους πιστώς, υμάς ευφημούντας, εκ παντίων κινδύνων, Αρχάγγελοι Κυρίου, Μιχαήλ και Γαβριήλ.
Αρχάγγελοι, Άγγελοι και Αρχαί, Δυνάμεις και Θρόνοι, Κυριότητες, Σεραφείμ, σεπταί Εξουσίαι και Χερουβείμ οι θείοι, υπέρ ημών τον Κτίστην καθικετεύσατε.
Την υψηλοτέραν των Ουρανών, και καθαρωτέραν λαμπηδόνων ηλιακών, την λυτρωσαμένην, ημάς εκ της κατάρας, την Δέσποιναν του Κόσμου, ύμνοις τιμήσωμεν.
Άγιος ο Θεός, άγιος Ισχυρός, άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς (γ΄).
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν. Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών ένεκεν του ονόματός σου. Κύριε, ελέησον. Κύριε ελήσον. Κύριε ελέησον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς αγιασθήτω το όνομά σου . Ελθέτω η βασιλεία σου. Γεννηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επίτης γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον. Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Των ουρανίων στρατιών Αρχιστράτηγοι, δυσωπούμεν υμάς, ημείς οι ανάξιοι, ίνα ταις υμών δεήσεσι τειχίσητε ημάς, σκέπη των πτερύγων της αΰλου υμών δόξης, φρουρούντες ημάς προσπίπτοντας, εκτενώς και βοώντας. Εκ των κινδύνων λυτρώσασθε ημάς, ως Ταξιάρχαι των άνω Δυνάμεων
Απόλυσις και ψάλλομεν τα εξής.
Ήχος β΄ (Ότε εκ του ξύλου)
Δεύτε εν ωδαίς Πνευματικαίς, Νόων Ασωμάτων των θείων, Αρχιστρατήγους κλεινούς, πόθω ανυμνήσωμεν προς αυτούς λέγοντες· Μιχαήλ υπερένδοξε και Γαβριήλ θείε, σώσατε Πανάγιοι, τους Ορθοδόξους ημάς, νόσων τε παθών και κινδύνων, ταις λιταίς υμών, θείοι Νόες, και προς τρίβους σωτηρίας οδηγήσατε
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.
Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.
Κοσμάν και Δαμιανόν, Κύρον και Ιωάννην, Παντελεήμονα και Ερμόλαον, Σαμψών και Διομήδη, Μώκιον και Ανίκητον, Θαλλέλαιον και Τρύφωνα.
Ευλογήσαντος του Ιερέως.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησιν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνην σου. Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζών. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισεν με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνος, και ηκηδίασεν το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδίαν μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτησα. Διαπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γή άνυδρός σοι.
Ταχύ εισάκουσον μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ΄εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκον. Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα. Γνωρισόν μοι κύριε, οδόν εν ή πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχρών μου Κύριε, προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ εί ο Θεός μου. Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γή ευθεία, ένεκεν του ονόματος σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνην σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. Και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.
Είτα τα παρόντα Τροπάρια.
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν ΄ ευλογημένος ο ερχόμενος έν ονόματι Κυρίου.
(Τετράκις)
Ήχος δ’ ( ο υψωθείς εν τω Σταυρώ)
Τας χαμαιζήλους ηδονάς συμπατούντες, και αναργύρων τας νόσους ιώμενοι, Ανάργυροι πανεύφημοι και θείοι Ιατροί, προς Χριστού εστέφθητε, Ουρανίοις στεφάνοις, όθεν ικετεύομεν σκοτασμού αμαρτίας, και νοσημάτων ρύσασθαι ημάς, τον επί πάντων Θεόν ικετεύοντες.
Τη Θεοτόκω μετά δέους εμφρόνως, πάντες προσδράμωμεν κραυγάζοντες πόθω, Υπεραγία Δέσποινα Πανύμνητε, ρύσαι τω ελέει σου, αδοκήτων κινδύνων, πάσης περιστάσεως και κολάσεως τάχος, και πάσης νόσων λυμής, Αγαθή , ευλογημένη Μαρία Θεόνυμφε.
Ψαλμός Ν΄ (50)
Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου έστι δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον Σου εποίησα, όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις Σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε.
Ιδοί γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ι δού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα κσι τα κρύφις της σοφίας Σου εδήλωσας μοι. Ραντιείς με υσσώπω και και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινομένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνησον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου, και το πνεύμα Σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στηριξόν με . Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου, και ασεβείς επί Σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί τηνα αινεσίν Σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινομένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε , εν τη ευδοκίαν Σου την Σιώ, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.
Ωδή α’ (Ήχος πλ δ’ )
«Υγράν διοδεύσας….»
Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών
Πολλοίς συνεχόμενος αλγεινοίς, προς υμάςς ενθέρμως καταφεύγων εκδυσοπώ, ταις προς τον Θεόν υμών πρεσβείαις, τούτων με τάχος, Ανάργυροι ρύσασθαι.
Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών
Παθών καταφλέγει μου φλόξ δεινή, Ανάργυροι θείοι,την καρδίαν και την ψυχήν, ταχέως ούν ταύτην ιετεύων ταις υμετέραις δεήσεσι σβέσατε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι
Νοσών πλείστοις πάθεσι χαλεποίς, πολλών εκ πταισμάτων, τω φαρμάκω των δραστικών, υμών πρεσβειών προς τον Δεσπότην, εκλιπαρώ ιαθήναι, Ανάργυροι.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Συνέτισον τον δούλον σου, Μαριάμ, άνοιξόν μοι πύλας μετανοίας, και εκ πυλών, της θανατηφόρου αμαρτίας, τη μεσιτεία σου ρύσαι με Δέσποινα.
Ωδή γ ’
«Ουρανίας αψίδος….»
Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών
Προστασίαις ταις θείαις υμών, Ανάργυροι ρύσασθε, εμέ τον εν ζάλη και τρικυμίαις του βίου εγκυματούμενον, υμάς γαρ εύρηκα, μετά Θεόν κυβερνήτας, προς λιμέναν άσυλον και αχείμαστον.
Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών
Ικετεύω εν πόθω την της ψυχής κάκωσιν, και τας σαρκικάς ασθενείας μου ιατρεύσατε, υμείς γαρ Πάνσεπτοι, τον των ψυχών και σωμάτων, ιατρόν τον Πάνσοφον εμιμήσασθε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι
Χαλεπαίς αρρωστίαις και τακτικοίς πάθεσιν, όλω καθ’ εκάστην, Ανάργυροι, τηκομένω μοι, ταις προς τον Κύριον, υμών ενθέρμους πρεσβείαις, φάρμακα δωρήσασθε αλεξίπονα.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Επί κλίνης οδύνης οδυνηρώς κείμενος, σε επικαλούμαι Παρθένε, κλίνον το ούς σου εμοί, σπεύσον του σώσαι με και εξελέσθαι εν τάχει, πυρός υποσμύχοντος νυν την καρδίαν μου.
Ωδή δ’
«Εισακήκοα Κύριε….»
Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών
Των παθών μου τον καύσωνα, και τον της αθλίας ψυχής μου τάραχον, ταις ευχαίς ημ΄΄ων Ανάργυροι, σβέσατε εν τάχει και κατευνάσατε.
Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών
Απολαύοντες πάντοτε, των εκ της Εικόνας υμών, Ανάργυροι, χαρισμάτων αναμέλπομεν, τον υμάς δοξάσαντα υπεράγαθον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι
Επί κλίνης με κείμενον, και νόσον νοσούντα ψυχής και σώματος, ω Ανάργυροι εγείρατε, ταις προς τον Σωτήραν υμών δεήσεσι.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Θανάτου και συμφορών και θλίψεων, απαλλάξατε δεινών τε παντοίων, ώ Ιατροί άμισθοι των νοσούντων, τον ευλαβώς προς υμάς καταφεύγοντα, και πάσης νόσου χαλεπής, ταις υμών ικεσίαις, Πανάγιοι.
Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών
Ως τείχος εν τοις κινδύνοις άρρηκτον, την υμών εγκεκτημένοι εικόνα, εκ των δεινών εκλυτρούμεθα πάντων, εσαεί λυτρωτάς επιγραφόμενοι, σωτήρας τε μετά Θεόν, ευκλεέστατοι θείοι Ανάργυροι.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι
Εν κλίνη των ανιάτων παθών μου, κατακείμενος, Ανάργυροι θείοι, εκλιπαρώ της θερμής υμών σκέπης, και αντιλήψεως μη με στερήσητε, πρεσβεύοντες διηνεκώς, όπως εύρω υγείας αντίληψιν.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Φιλεύσπλαχνε, του Θεού λοχεύτρια, ώ Παρθένε Θεοτόκε Μαρία, τη προς Θεόν εκτενεί σου πρεσβεία, των δυσχερών με απάλλαξον κραζοντα, δοξάζω σε μόνη Αγνή, Παναγία Θεόνυμφε Δέσποινα.
Επίβλεψον, ω Δωδεκάς Αναργύρων αγία, επί την εμήν ψυχής τε και σώματος κάκωσιν, και ίασιν δώρησαί μοι λιταίς σου.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
«Κοντάκιον»
Προστάται θερμοί και φύλακες άγρυπνοι, των πίστει ημάς ανυμνούντων υπάρχοντες, εκ ψυχής βοώμεν υμίν, Ακέστορες πάνσεπτοι σπεύσατε, και εκ κινδύνων λυτρώσασθε ημάς, ως παρρησίαν προς Κύριον έχοντες.
«Προκείμενον»
Τοις Αγίοις τοις εν τη γή αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος
«Στίχος» Ακούσατε ταύτα πάντα τα έθνη.»
«Ευαγγέλιον»
Έκ του κατά Ματθαίον
Τω καιρώ εκείνω, προσκαλεσάμενος ο Ιησούς τους δώδεκα μαθητάς αυτού, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν κατά πνευμάτων ακαθάρτων, ώστε εκβάλλειν αυτά και θεραπεύειν πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Τούτους απέστειλεν ο Ιησούς, παραγγείλας αυτοίς λέγων ‘ εις οδόν εθνών μη απέλθητε και εις πόλιν Σαμαρειτών μη εισέλθητε’ πορεύεσθε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ. Πορευομένοι δε, κηρύσσετε, λέγοντες ότι ήγγικεν η βασιλεία των Ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι
Ταις των Αναργύρων πρεσβείες Ελεήμον, εξάληψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείες Ελεήμον, εξάληψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων
«Προσόμοιον»
«Στίχος» Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου
Μεταβολή θλίψεως πάσης, απαλλαγή παντοίας νόσου υπάρχουσα, Δωδεκάς η αγία Αναργύρων πανευκλεών, σώζε πάντας εκ της ολεθρίας, του εχθρού ορμής και επηρείας, θείαις σου προς Κύριον εντεύξεσι.
Ο Ιερεύς : Σώσον ο Θεός τον λαόν Σου….
Ωδή ζ’
«Οι εκ της Ιουδαίας»
Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών
Την οξείαν μου νόσον, εις υγείαν, Άγιοι μεταποιήσατε νυν, ψυχήν ομού και σώμα, ιώμενοι τελείως, του βοώντος προς Κύριον, ό των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών
Θελητήν του ελέους, τον Χριστόν κηρύξαντες, θείοι Ανάργυροι, αυτόν εκδυσωπείτε, λυτρώσασθαι κινδύνων, τους εν πίστει κραυγάζοντας, ο εν Αγίοις θαυμαστώς, Θεός ευλογητός εί.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι
Σωμάτων ιατήρας, και ψυχών σητήρας υμάς επιστάμενοι, δεόμεθα ιάσθαι, και σώζειν τους βοώντας, προς τον πάντων Σωτήρα Χριστόν, ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός εί.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Εκ χειμώνος το έαρ, και εκ ζάλης γαλήνη, Αγνή προέρχεται, εκ ζόφου δε πταισμάτων, το φώς της απαθείας, μετανοία εισέρχεται, οι εμπαθείς τοιγαρούν θαρρώμεν μεταγνόντες.
Ωδή η’
«Τον Βασιλέα…»
Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών
Τους βοηθείας της παρ’ υμών δεομένους, μη παρίδητε Ανάργυροι θείοι, αλλ’ εκ νόσου πάσης λυτρώσασθε και βλάβης.
Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών
Των πειρασμών υμείς, προσβολάς τας ποικίλας, εκδιώκετε Ανάργυροι πάσας, ταις προς τον Δεσπότην θερμαίς υμών πρεσβείαις.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι
Των νοσημάτων συ, Ιατρεία ετοίμη, η των θείων εδείχθης Αναργύρων, Δωδεκάς σοφή τε και όντως θαυμασία.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Ίνα τιμών ανυμνώ μετά πόθου, το παμπόθητον, Μαρία, όνομά σου, νόσων και κινδύνων εκλύτρωσαί με τάχος.
Ωδή θ’
«Κυρίως Θεοτόκον…»
Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών
Ροήν μου των δακρύων, δέξασθε ασμένως, και ταις λιταίς υμών πάντα τον βόρβορον, των νοσημάτων μου πλύνατε, ώ Ανάργυροι.
Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ ημών
Χαράς της αιωνίου, πάντες συν Αγγέλοις επαπολαύοντες, θείοι Ανάργυροι, χαράς αλήκτου πληρούτε και τας καρδίας ημών.
Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι
Λιμήν και ιατρείον πέλει των νοσούντων, η των σοφών Ιατρών σεβασμία Εικών, η προσιόντες εν πίστει νόσων λυτρούμεθα.
Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Μαρία Θεοτόκε, των Πιστών χορείας, εξ ορατών ρυομένη και αοράτων εχθρών, σώζε εκ πάσης φθοράς κινδύνων και θλίψεων.
Το «Άξιον εστίν»
και τα ακόλουθα Μεγαλυνάρια
Πάντων των νοσούντων τους Ιατρούς, πηγάς ιαμάτων, Αναργύρους τους ευκλεείς, δεύετ συνδραμόντες οι φιλέορτοι τούτους, χρεωστικώς εν ύμνοις δοξολογήσωμεν.
Ανάργυροι θείοι, θαυματουργοί, Ιατροί νοσούντων, ιατρεύσατε τους θερμώς, επικαλουμένους υμάς παθών ποικίλων, ταις υμών πρεσβείαις προς τον Φιλάνθρωπον.
Μη παύσητε, Ανάργυροι Ιατροί, ψυχών και σωμάτων, ικετεύειν υπέρ ημών, την σεπτήν Τριάδα, ρυσθήναι εκ κινδύνων, και πάσης ασθενείας, ημάς και θλίψεως.
Ιάσεων άπαντες τας πηγάς, οχετούς αφθόνους, δωρημάτων των του Θεού, φωτός του αύλου, τα πάμφωτα δοχεία, τους θείους Αναργύρους ανευφημήσωμεν.
Δεύτε οι εν νόσοις παντοδαπαίς, και οι εν κινδύνοις, κατακείμενοι χαλεπώς, σπεύσωμεν προθύμως, εν τούτω τω τεμένει των θείων Αναργύρων, και σωθησόμεθα.
Τρύφωνα, Κοσμάς και Δμιανός, άμα Θαλλελαίω, και τον Μώκιον τους σοφούς, Σαμψών, Διομήδην, συν Κύρω, Ιωάννη, και τον Ανίκητόν τε, ανευφημήσωμεν.
Τον Παντελεήμονα τον κλεινόν, συν τω διδασκάλω, Ερμολάω τω θαυμαστώ, Ιουλιανώ τε φωστήρας Εκκλησίας, και των πιστών σωτήρας, ύμνοις τιμήσωμεν.
Ρώσεως ουκ είδεν άλλον μισθόν, απαιτείν ή μόνον, την ευσέβειαν προς Θεόν, η αγιωτάτη εικάς των Αναργύρων, εν ύμνοις ους τιμώντες, ανευφημήσωμεν.
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η Δωδεκάς,
οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις τω σωθήναι ημάς.
Δεύτε ορθοδόξων η πληθύς, δεύτε των Πιστών αι χορείαι κατασπασώμεθα, εικόνα την πάνσεπτον, των Αναργύρων Χριστού, Ιατρών των παθών ημών, προς αυτούς βοώντες, ρύσασθε Ανάργυροι, εκ των κινδύνων ημάς, νόσων και παθών ανιάτων, ταις ευχαίς υμών προς τον Κτίστην, τους ημάς τιμώντας, Πανσεβάσμιοι.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην σου.
Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.
