Tuesday, October 20, 2015

Κανών Παρακλητικός εις τον Οσιομάρτυρα Άγιον Εφραιμ, τον Θαυματουργό



Ευλογήσαντος του ιερέως λέγομεν τον Ψαλμόν ΡΜΒ΄ (142)
Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου.
Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων.
Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου. εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου.
Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος. Και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου.
Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τα χείρας μου. η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι.
Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου.
Μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον.
Ακουστόν ποίησον μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα.
Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου

Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε. προς σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου.
Το Πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με.
Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου. και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλός σού ειμί.


Ήχος δ΄
Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν. ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στιχ. α΄. Εξομολογείσθε τω Κυρίω, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον αυτού.


Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν. ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στιχ. β΄. Πάντα τα έθνη εκύκλωσάν με και τω ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.


Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν. ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Στιχ. γ΄. Παρά Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.

Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν. ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.

Ήχος δ΄. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τοις προσιούσι τοις σεπτοίς σου λειψάνοις, και εξαιτούσι την θερμήν σου πρεσβείαν, δίδου αεί την θείαν σου αντίληψιν, τούτους εκλυτρούμενος, πειρασμών και κινδύνων, και παντοίων θλίψεων, και δεινών νοσημάτων, Ιερομάρτυς Άγιε Εφραίμ, ως του Σωτήρος θεράπων θερμότατος.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Όμοιον.
Τη ανευρέσει των σεπτών σου λειψάνων, χαράς επλήρωσας πιστών τα καρδίας, και την Μονήν σου ταύτην πλείον εύφρανας, ήτις καταφεύγουσα, τη ση χάριτι κράζει. Συ μου ει προσφύγιον, και θερμός αντιλήπτωρ, Οσιομάρτυς Άγιε Εφραίμ. διό με ρύου, δεινών περιστάσεων.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Θεοτόκιον.
Ου σιωπήσωμεν ποτε, Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου. σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.


Ο Ν΄ (50) ΨΑΛΜΟΣ
Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.
Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου, και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.
Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω και η αμαρτία μου ενώπιόν μού εστί δια παντός.
Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα. όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις σου, και νικήσεις εν τω κρίνεσθαί σε.
Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.
Ιδού γαρ αλήθεια ηγάπησας. τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι.
Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι. πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι.
Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην. αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα.
Απόστρεψον το πρόσωπόν σουαπό των αμαρτιών μου, και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον.
Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου.
Μη απορρίψεις με από του προσώπου σου, και το Πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλεις απ’ εμού.
Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με.
Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι.
Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου. αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου.
Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου.
Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν. ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις.
Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον. καρδία συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, ο Θεός, ουκ εξουδενώσει.
Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ.
Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.

Και ευθύς ψάλλομεν τον Κανόνα, ού η ακροστιχίς.
«Εύφρανον Πάτερ ημάς. Ση δόξη Γερασίμου».

Ωδή α΄. Ήχος πλ. δ΄. Υγράν διοδεύσας.

Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Εκ γης ώσπερ κρίνα εαρινά, εφάνησαν Πάτερ τα σα λείψανα τα σεπτά, οσμή ουρανίω το δυσώδες των παθημάτων Εφραίμ απελαύνοντα.

Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Υψόθεν υπάρχων επισκοπών, την δε την Μονήν σου, την τιμώσάν σε ευλαβώς, και δίδου αυτή Εφραίμ παμμάκαρ, της ευλογίας της σης χάριν την άφθονον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Φωτί των αγίων σου πρεσβειών, παθών την ομίχλην, και την νύκτα των πειρασμών, διάλυσον, διάλυσον Πάτερ εκ των πίστει, προσφευγόντων τοις θείοις λειψάνοις σου.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ρυσθήναι με πάσης επιβουλής, εχθρού του ασάρκου, τη πρεσβεία σου τη σεπτή, ενίσχυσόν με μόνη Θεοτόκε, ίνα υμνώ σου την δόξαν την άρρητον.

Ωδή γ΄. Ουρανίας αψίδος.

Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ανατείλας εσχάτως, ώσπερ αστήρ πάμφωτος, τη αποκαλύψει των θείων, Πάτερ λειψάνων σου, θαύμα λάμψεσι, φωταγωγείς τας καρδίας, των αιτούντων Άγιε, την σην βοήθειαν.

Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Νοσημάτων παντοίων, και χαλεπών θλίψεων, δρόσω της σεπτής σου πρεσβείας, σβεννύεις καύσωνα. διό βοώμεν σοι. σβέσον ημών τας οδύνας, επομβρία Άγιε, του θείου Πνεύματος.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Οι τη θεία σορώ σου, μετά σπουδής σπεύδοντες, ίασιν κομίζονται Πάτερ, και απολύτρωσιν, πάσης κακώσεως. συ γαρ τοις πάσι παρέχεις, οία συμπαθέστατος χάριν και έλεος.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Νοητός ώφθης θρόνος, και χρυσαυγές σκήνωμα του παμβασιλέως της δόξης, και Παντοκράτορος, Παρθένε Άχραντε. διό καμέ δείξον οίκον, έργοις καθαρότητος, της θείας χάριτος.

Διάσωσον, τους προσιόντας τη θεία σου προστασία, πάσης βλάβης και νοσημάτων και θλίψεων, Μεγαλομάρτυς Κυρίου Εφραίμ θεόφρον.

Επίβλεψον, εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Αίτησις παρά του ιερέως και το Κάθισμα.

Ήχος β΄. Πρεσβεία Θερμή.
Προστάτης θερμός, αρτίως ώφθης Άγιε, εκφάνσει ημίν, των ιερών λειψάνων σου, τοις πόθω καταφεύγουσι, θεομάκαρ Εφραίμ τη πρεσβεία σου. δια τούτο βοώμεν σοι πιστώς. Χριστώ υπέρ πάντων Πάτερ πρέσβευε.

Ωδή δ΄. Εισακήκοα Κύριε.

Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Πλείστοις τρόποις μακάριε, φαίνη τοις καλούσι την θείαν κλήσιν σου, και παρέχεις τα αιτήματα τα προς σωτηρίαν Εφραίμ Όσιε.

Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ασθενούσι την ίασιν, και τοις θλιβομένοις χαράν την κρείττονα, τοις προστρέχουσι τη σκέπη σου, δίδου ουρανόθεν Εφραίμ Άγιε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Την Μονήν σου απήμαντον, εκ των επιθέσεων του αλάστορος, διατήρει Εφραίμ Άγιε, την εγκαυχομένην τοις λειψάνοις σου.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Εκ γαστρός ανέτειλε, της δικαιοσύνης Αγνή ο Ήλιος, ού ταις αίγλαις καταλάμπρυνον, την εσκοτισμένην μου διάνοιαν.

Ωδή ε΄. Φώτισον ημάς.

Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ράβδω ισχυρά της πρεσβείας σου εκδίωξον, τον αόρατον τον καθ’ ημών, ωρυόμενον Εφραίμ καθάπερ λέοντα.

Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ήθλησας καλώς, και αρτίως ημίν έγνωσαι, τη εκφάνσει των αγίων σου οστών αγιάζων τας ψυχάς ημών μακάριε.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Μέγας αρωγός, της Μονής ώφθης Άγιε, της πλουτούσης ώσπερ θείον θησαυρόν, τα μυρίπνοα και άγιά σου λείψανα.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Άχραντε Αγνή, Θεοτόκε αειπάρθενε, την νοσούσαν μου τοις πάθεσι ψυχήν, θεραπείας τη ση χάριτι αξίωσον.

Ωδή στ΄. Την δέησιν εκχεώ

Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Σωμάτων και ψυχών ιατήρα, η του Πνεύματος χάρις, εν ταις εσχάταις ημέραις παμμάκαρ, εκ γης λαγόνων τα θεία σου λείψανα, ανακαλύψασα ημίν μετά χρόνιον Πάτερ κατάκρυψιν.

Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Συσφίγξας του παραλύτου τα μέλη, υγιή τούτον απέδειξας Πάτερ, καταφυγόντα τη θεία σορώ σου, και του Κυρίου τω φόβω συνέτησας. Όθεν απήλθεν εν χαρά, μεγαλύνων το σον θαυματούργημα.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ηνίκα τη ηγουμένη ωράθης, εμφανή τα σα κατέστησας ταύτη. αλλά και νυν ποθούσί σε Πάτερ, το σον επίφανον άγιον πρόσωπον, και πλήρωσον ημάς χαράς, ουρανίου Εφραίμ θεοδόξαστε.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δοχείον περιφανές του Υψίστου, και Ναός φωτοειδής καθωράθης, εκ των αγνών σου αιμάτων Παρθένε, προαγαγούσα τω κόσμω ως άνθρωπον, τούτον, δι’ έλεος πολύ, δια τούτο την δόξαν σου.

Διάσωσον, τους προσιόντας τη θεία σου προστασία, πάσης βλάβης και νοσημάτων και θλίψεων, Μεγαλομάρτυς Κυρίου Εφραίμ θεόφρον.

Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις και το Κοντάκιον.

Ήχος β΄. Τοις των αιμάτων σου.
Τη φανερώσει των θείων Λειψάνων σου, την σην εγνώρισας πάσι λαμπρότητα. ιάσεις γαρ βρύεις εκάστοτε, και απαλλάττεις δεινών περιστάσεων, Εφραίμ τους φωνούντας την κλήσιν σου.

Προκείμενον.
Τίμιος εναντίον Κυρίου ο θάνατος του Οσίου αυτού.
Στίχ. Τοις Αγίοις αυτού τοις εν τη γη εθαυμάστωσεν ο Κύριος.

Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Ματθαίον.
Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού Μαθηταίς. πάντα μοι παρεδόθη υπό του Πατρός μου. Και ουδείς επιγινώσκει τον Υιόν, ειμή ο Πατήρ. Ουδέ τον Πατέρα τις επιγινώσκει, ειμή ο Υιός, και ώ εάν βούληται ο Υιός αποκαλύψαι. Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία. Και ευρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς υμών. Ο γαρ ζυγός μου χρηστός, και το φορτίον μου ελαφρόν εστίν.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Ήχος β΄.
Ταις του σου Οσίου πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Ταις της Θεοτόκου πρεσβείαις ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.

Στίχ. Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου εξάλειψον το ανόμημά μου.

ΠΡΟΣΟΜΟΙΟΝ
Ήχος πλ. β΄. Όλην αποθέμενοι.
Ήνεγκας στερρότατα, επιδρομήν των βαρβάρων, και Μάρτυς αήττητος, ώφθης του Παντάνακτος Εφραίμ Άγιε, και χαράν κρείττονα, τοις πιστοίς παρέσχες, τη ευρέσει των Λειψάνων σου, δι’ ων διώκεται, πάσα του βελίαρ επήρεια, και νόσοι θεραπεύονται, και ψυχών ιώνται τα τραύματα. Όθεν σοι βοώμεν. μη παύση ικετεύων τον Χριστόν, πάσι δοθήναι συγχώρησιν, και ζωήν γαλήνιον.

Ο ιερεύς: Σώσον ο Θεός τον λαόν σου...

Ωδή ζ΄. Οι εκ της Ιουδαίας

Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ουρανόθεν θεόφρον, αφικόμενος ώδε τη θεία Μάνδρα σου, οράσαι παραδόξως, ποικίλαις εμφανείαις, και πληροίς τα αιτήματα, Οσιομάρτυς Εφραίμ, των σε υμνολογούντων.

Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ξενοτρόπως κατ’ όναρ, και καθ’ ύπαρ παμμάκαρ εμφανιζόμενος, χαράν και ευφροσύνην, και πάσαν άλλην δόσιν, αγαθήν δίδως Άγιε, τοις ευφημούσιν Εφραίμ την ιεράν ζωήν σου.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Η αγία Μονή σου, ως αγίασμα θείον και δώρον άγιον, τα θεία Λείψανά σου, Εφραίμ καταπλουτούσα, αγιάζει ση χάριτι, τους πανταχόθεν αυτή πιστώς προσερχομένους.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Γεωργία αΰλω της σεπτής σου πρεσβείας Θεοχαρίτωτε, βλαστάνειν την ψυχήν μου, καρπούς της μετανοίας, Θεοτόκε αξίωσον, ως αν της άνω ζωής, μετά το τέλος τύχω.

Ωδή η΄. Τον βασιλέα

Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Εύφρανον Πάτερ, ευφραντική αρωγή σου, τους στενάζοντας εν λύπαις και ανάγκαις, τούτους απαλλάτων, Εφραίμ πάσης πικρίας.

Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ρανίσι θείαις των πρεσβειών θεόφρον, παφλάζουσαν οδύνην της ψυχής μου, σβέσον και παράσχου αναψυχήν μοι θείαν.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Αγίων δήμοις, συναυλιζόμενος Πάτερ, καθικέτευε συν τούτοις θεοφόρε, υπέρ των τιμώντων, τα θεία Λείψανά σου.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Σώσόν με Κόρη, της του εχθρού δυναστείας, και απόπλυνον τον ρυπωθέντα νουν μου, ταις της αμαρτίας, εννοίαις τε και έργοις.

Ωδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.

Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Ιάτρευσον Παμμάκαρ, πάσης καχεξίας, του προσιόντας τοις θείοις Λειψάνοις σου, Οσιομάρτυς Κυρίου Εφραίμ μακάριε.

Άγιε του Θεού Εφραίμ, πρέσβευε υπέρ ημών.
Μονήν σου την αγίαν, φύλαττε απαύστως , ταις θαυμασταίς προστασίαις σου Άγιε, επινοιών του βελίαρ και πάσης θλίψεως.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Ο νέος εν Αγίοις, ως φανείς αρτίως, θαυματοφόρε Εφραίμ αξιάγαστε, ρύου καμέ της μανίας του πολεμήτορος.

Και νυν και αει και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Υπέρτερον τον νουν μου, δείξον Θεοτόκε, εκ λογισμών χαμαιζήλων του χείρονος, και την καρδίαν θείας ελλάμψεως.

Άξιον εστιν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών.

Την τιμιωτέραν των Χερουβίμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σερουφείμ, την αδιαφθόρως, Θεόν Λόγον τεκούσαν. την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν.

Και τα Μεγαλυνάρια.
Χαίροις ο αθλήσας πάλαι στερρώς, και γνωσθείς αρτίως, Εκκλησία τη του Χριστού, τη ανακαλύψει των θείων σου Λειψάνων, Εφραίμ Ιερομάρτυς αξιοθαύμαστε.

Ώφθης και εδήλωσας εμφανώς, την κλήσον σου Πάτερ, και το τέλος σου το σεπτόν. όθεν προσκυνούντες, τα θεία Λείψανά σου, Εφραίμ Οσιομάρτυς, χάριν λαμβάνομεν.

Άγνωστος ετέλεις χρόνοις πολλοίς, και τη φανερώσει, των λειψάνων σου των σεπτών, έδειξας τω κόσμω, την σην πλουσίαν χάριν, θαυμάτων ενεργείας, Εφραίμ μακάριε.

Χαίροις των Οσίων ο κοινωνός, χαίροις των Μαρτύρων, ο ζηλώσας την αρετήν. χαίροις ο εν όρει, Αμώμων διαπρέψας, Εφραίμ μεγαλομάρτυς, διπλοίς εν σκάμμασι.

Χάριν αναβλύζεις θεία ροπή, και τους ασθενούντας, θεραπεύει η ση σορός. όθεν οι τη θεία Μονή σου προσιόντας, καρπούνται την υγείαν, ψυχήν και σώματος.

Έχων παρρησίαν προς τον Χριστόν, Εφραίμ θεοφόρε, καθικεύτευε εκτενώς, υπέρ της Μονής σου, τη σοι ανακειμένης, και πάντων των ζητούντων, την σην αντίληψιν.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου Αποστόων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.

Άγιος ο Θεός, άγιος Ισχυρός, άγιος Αθάνατος ελέησον ημάς (γ΄).
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε, ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών ένεκεν του ονόματός σου. Κύριε, ελέησον. Κύριε ελήσον. Κύριε ελέησον.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι. Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς αγιασθήτω το όνομά σου . Ελθέτω η βασιλεία σου. Γεννηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επίτης γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον. Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ο Ιερεύς.
Ότι σου εστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος , νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Κατόπιν τα τροπάρια.
Ήχος πλ. β΄.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς. πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη, οι αμαρτωλοί προσφέρομεν. Ελέησον ημάς.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Κύριε ελέησον ημάς, επί σοι γαρ πεποίθαμεν. μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών. αλλ’ επίβλεψον και νυν ως εύσπλαχνος, και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών. συ γαρ ει Θεός ημών, και ημείς λαός σου, πάντες έργα χειρών σου, και το όνομά σου επικεκλήμεθα.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Της ευσπλαχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε. ελπίζοντες εις σε, μη αστοχήσωμεν. ρυσθείημεν δια σου των περιστάσεων. συ γαρ ει η σωτηρία του γένους των χριστιανών.

Η εκτενής παρά του Ιερέως, και απόλυσις. Μετά την «απόλυσιν» ψάλλομεν αργώς τα κάτωθι τροπάρια.

Ήχος β΄. Ότε εκ του ξύλου.
Πάντας τους προσπίπτοντας πιστώς, τοις σοις μυριπνόοις λειψάνοις, Εφραίμ μακάριε σκέπε και διέσωζε, εκ πάσης θλίψεως, και πταισμάτων την άφεσιν, και νόσων παντοίων, αίτησαι την ίασιν παρά Χριστού του Θεού. δίδου δε την σην ευλογίαν, τη σεπτή Μονή σου, θεόφρον, τη ανακειμένη τη πρεσβεία σου.

Ήχος πλ. δ΄.
Δέσποινα πρόσδεξαι, τας δεήσεις των δούλων Σου, και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως.

Ήχος β΄.
Την πάσαν ελπίδα μου, εις Σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην Σου.

Δίστιχον.
Εύφρανον Εφραίμ θερμή σου αντιλήψει
Γεράσιμον δέησιν τήνδε σοι θέντα.

Χαιρετισμοὶ Οσίου Γερασίμου του νέου ασκητού προστάτου τῆς νήσου Κεφαλληνίας


ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ

Ἦχος πλ. δ'. Τὴ ὑπερμάχω.

Ὡς ἀντιλήπτωρ καὶ θερμὸς προστάτης ἔνδοξε, ἀεὶ προφθάνεις βοηθὸς ἐν περιστάσεσι διὸ ἀσμασι, Γεράσιμε θεοφόρε,εὔφημουμεν σὲ πιστῶς καὶ ἐπιγράφομεν, τῆς σῆς νήσου τὸν προστάτην συμπαθέστατον, ἀνακράζοντες· χαίροις, πάτερ Γεράσιμε.


ΟΙ ΟΙΚΟΙ

Ἄγγελος οὔρανοφρων ἔγνωρισθης ἐν κοσμῶ, Γεράσιμε, ὡς ἄυλος βιώσας (ἐκ γ)· τὸ δὲ σῶμα σου ἄφθαρτον μένον, καὶ εὐωδίαν βλύζον ἀέναον ἔξιστα τοὺς ὁρώντας, καὶ πείθει βοὰν πρὸς σὲ ταῦτα·

Χαῖρε, ἢ δόξα τῶν ἱερέων χαῖρε, τὸ κλέος τῶν μοναζόντων.

Χαῖρε, τῶν ἁγίων ἀγγέλων ὃ σύσκηνος· χαῖρε, τῆς Τριάδος ὃ οἶκος ὃ παντερπνός.

Χαῖρε, ὕψος θείας γνώσεως δυσερμήνευτον πολλοῖς· χαῖρε, βάθος ταπεινώσεως δυσαντίβλεπτον βροτοις.

Χαῖρε, ὅτι ὤραθης θεωρίας ἄκροτης· χαῖρε, ὅτι ἔφανης πρακτικῆς ποδηγέτης.

Χαῖρε, Κεφαλληνίας ἀδιάσειστος στύλος· χαῖρε, ὃ τοῦ Κυρίου γνησιώτατος φίλος.

Χαῖρε, λαμπτὴρ εὐσεβοῦς ἀληθείας· χαῖρε, σφραγὶς νοερᾶς ἐργασίας.

Χαῖρε, πάτερ Γεράσιμε.

Βλέπουσα Κεφαλλήνων ἢ περίφημος νῆσος τὸ θαῦμα τοῦ σεπτοῦ σου λειψάνου, σὺν ποθῶ τὴν ἀέναον χάριν καὶ ἰάσεων παροχὴν γεραίρει σου, Γεράσιμε, βοώσα πρὸς Θεὸν τὸν ὕμνον

Ἀλληλούια.

Γνῶσιν ἔνθεον ἔχων, τῶν ὁσίων ἄκροτης, ἀνέδραμες πρὸς γῆν τῆς ἐπαγγελίας, καὶ ἐν ἔρημω τεσσαράκοντα ἡμέρας ἄσιτος μείνας, ἔλαβες τὴν χάριν προορᾶν τὰ μέλλοντα καὶ παρ' ἠμῶν ἄκουεις·

Χαῖρε, ὃ μόρα ἐκ τῆς σοροῦ σου βρύων χαῖρε, ὃ ζῆλον ἐν καρδία σου φέρων.

Χαῖρε, ὁσίων τῶν σεπτῶν ἢ ἄκροτης· χαῖρε, ἁγίων καθαρῶν ἢ λαμπρότης

Χαῖρε, χοροστασίαις τῶν ἀγγέλων οἴκησας· χαῖρε τοῦ παραδείσου τροφῆς ἀπολαύσας.

Χαῖρε, ὃ ζῶν ψυχή σου καὶ θανῶν ἐν τῷ σώματι· χαῖρε, ὃ τὴν ἐν οὐρανοῦ ἔχων δώματι.

Χαῖρε, ὃ τὴν αἵμορρουν ὕγειανάς του πάθους· χαῖρε, ὃ τὴν γυναίκα ἔξελκυσάς του βάθους.

Χαῖρε, τῶν ἐν θαλασσὴ ὁδηγὸς καὶ προστάτης· χαῖρε, τῶν ἓν σωτηρία καὶ ρύστης.

Χαῖρε, πάτερ Γεράσιμε.

Δύναμις οὐρανόθεν σοὶ ἐδόθη, τρισμάκαρ Γεράσιμε, ἄσιτος διαμένων κολοκύνθη μόνη χρώμενος, τοῦ πνεύματος πρόνοιαν ποιῶν, οὐ σώματος ἐπίδοσιν ζητῶν, καὶ λέγων

Ἀλληλούια.

Ἔχουσα πολιοῦχον καὶ φωστήρα σὲ μέγαν, Κεφαλληνία ἔγκαυχαται ἐπὶ σοῖ μέγα, καὶ γηθομένη πνεύματι, βοᾶ σοὶ ψάλλουσα ταῦτα·

Χαῖρε, θαυμάτων πηγὴ ἀνεξάντλητος· χαῖρε, δογμάτων ὀρθῶν φύλαξ. ἄγρυπνος.

Χαῖρε, λυπουμένων ταχεία παράκλησις· χαῖρε, πλανωμένων ἕτοιμη ἀνάκλησις.

Χαῖρε, λύχνε διακρίσεως, ἀπαστράπτων ἐμφανῶς· χαῖρε, ἄστρον διοράσεως, καταυγάζον τηλαυγῶς.

Χαῖρε, πηγὴ θαυμάτων ἀκένωτος· χαῖρε, πληγῆ δαιμόνων ἀνίατος.

Χαῖρε,τῆς ἐγκράτειας ὃ σοφὸς παραινέτης· χαῖρε,τῆς ἄκρασιας ὁ ταχὺς ἀναιρέτης.

Χαῖρε, Χριστοῦ τὸ θεῖον ὄσφραδιον χαῖρε, πιστῶν τὸ μέγα προπυργιον

Χαῖρε, πάτερ Γεράσιμε.

Ζάλην πάσαν του κόσμου ἔκφυγων, θεομάκαρ, ἤσυχασας Ὁμαλῶν ἐν τῷ ὀρει, καὶ θαυμάτων πλήθη ἐνεργῶν, διέσωσας πρὸς ὅρμον γαληνων μοναστρίας,τῆς ἄνω βασιλείας, κράζων

Ἀλληλούια.

'Ἤκουσαν ἐκ περάτων Γερασίμου τὰ ξένα θαύματα, ἃ τέλει κάθε’ ἑκάστην, καὶ δραμόντες οἱ νοσοῦντες, τούτου τὰ σεπτὰ ἔβλεπον θαυμάσια πηγάζοντα, ὂν καὶ τιμῶντες εἶπον

Χαῖρε, ὃ ἀνταλλάξας φθαρτῶν τὰ οὐράνια· χαῖρε, ὃ καταρραξας δαιμόνων φρυάγματα. Χαῖρε, ὃ συνεδριάζων τοῖς ἄυλοις ἄγγελοις· χαῖρε, ὃ συγχορεύων ἂπ' αἰώνων ἅγιοις.

Χαῖρε, σοφῶν ἀγγέλων ὃ θερμοτατος συνδοῦλος· χαῖρε, τῶν μοναζόντων ἔμφρονεστατος σύμβουλος.

Χαῖρε, ὁσίων τῶν σεπτῶν ἐγκαλλώπισμα· χαῖρε, πατέρων τὸ λαμπρὸν ἄγαλλιαμα.

Χαῖρε, στερρὸν παθῶν ἀποτρόπαιον χαῖρε, Θεοῦ ὃ φέρων τὸ τρόπαιον.

Χαῖρε, σοφῶν ὑπερβαίνων τὴν γνῶσιν χαῖρε, πιστῶν καταυγάζων τὰς φρένας.

Χαῖρε, πάτερ Γεράσιμε.

Θεοφόρον νομίζων τὸν Γεράσιμον εἶναι θερμὸς τὶς νεανίας, ἐν πίστει δὶ' αὐτοῦ ἔρρυσθη δαίμονος, καὶ λαβῶν τὴν λύτρωσιν ἔχαρη, πρὸς αὐτόν, κραυγάζων μετὰ πόθου ἔνθους τῷ Σωτήρι·

Ἀλληλούια.

"Ἰθυνᾶς σου τὸν βίον πρὸς οὐράνιον δρόμον, Γεράσιμε, ὁσίων τὸ κλέος, δὶ' ἀσκήσεως ὑψηλῆς καὶ ἀγωγῆς ἔνθεου, πρὸς ὂν ἑπόμενοι ἠμεῖς βοῶμεν σοὶ ἐκ πόθου ταῦτα·

Χαῖρε, ἢ στάθμη τῆς ἐγκράτειας· χαῖρε, ὃ λύχνος τῆς εὐσέβειας.

Χαῖρε,τῆς ἀσκήσεως ἔμψυχον ἄγαλμα· χαῖρε,τοῦ μονήρους βίου ἐκτύπωμα.

Χαῖρε, ὃ ἀκρότατος ὀρὸς παρθενίας ἀληθοῦς· χαῖρε, ὃ θειότατος τύπος θεωρίας εὐαγοῦς.

Χαῖρε, ἀκτημοσύνης ὃ λαμπρὸς εἴσηγητωρ· χαῖρε, ἅγιωσυνης ὃ σοφὸς παρακλήτωρ.

Χαῖρε, κανὼν τῆς νηστείας ἴσαγγελος· χαῖρε, εἴκων ἅγνειας θεοσδοτος.

Χαῖρε, ὀρθῆς πολιτείας ὃ γνωμῶν χαῖρε, σοφῆς προμηθείας νοήμων.

Χαῖρε, πάτερ Γεράσιμε.

Κόσμον ἡδυπάθειας καὶ σαρκὸς προμηθείας ἤλογησας, Γεράσιμε μάκαρ· κολοκύνθιον δὲ τροφὴν ὑδροποτῶν ἔσχες καὶ πενιχρὸν ἱμάτιον, ψυχῆς μόνον ἐπιμελούμενος καὶ λέγων

Ἀλληλούια.

Λόγοις ἐν τὴ ζωή σου τὴν σὴν ποίμνην ἔκθρεψας, ὤδηγησας ζωῆς ἐπὶ χλόην, μετὰ πότμον δὲ πάλιν,οἴα πατὴρ φιλόστοργος, θαύμασι παραδόξως στηρίζεις, ἰώμενος τοὺς πάσχοντας δεινῶς, ἂνθ’ὧν βοῶσι

Χαῖρε, λαμπρὸν Τριάδος κειμήλιον χαῖρε, τερπνὸν ἅγνειας θησαύρισμα.

Χαῖρε, ὃ πρὸ θανάτου τελῶν τὰ θαυμάσια· χαῖρε, ὃ μετὰ πότμον ἐνεργῶν τὰ τεράστια.

Χαῖρε, ὡς νεκρὸς ἐν θήκη σου κείμενος· χαῖρε ὥσπερ ζῶν ἐν πόλω ἑλκόμενος.

Χαῖρε,ὂν ἀνυμνούσι Κεφαλλήνων τὰ πλήθη· χαῖρε, ὂν εὔφημουσι μοναζόντων τὰ στίφη.

Χαῖρε, λαμπτὴρ ἐν τῷ μέσω ὁσίων χαῖρε, βολὶς τῶν ἔνθεων χαρίτων

Χαῖρε, ἅμαραντινον δεξάμενος στέφανον χαῖρε, τὸν ἀοίδιμον κλὴρ σάμενος θάλαμον.

Χαῖρε, πάτερ Γεράσιμε.

Μέλλων σύ, ὢ τρισμάκαρ, ἐκ ζωῆς τῆς πρόσκαιρου μεθίστασθαι πρός. μονὰς οὐράνιους, κλίνας γόνυ, εὐχόμενος ἐκτενῶς, τὸ πνεῦμα σου χερσι Θεοῦ παρέθου, δὶ' ὅπερ ἐξεπλάγησαν οἳ βλέποντες καὶ ἦδον

Ἀλληλούια.

Νέον ἄσμα εὕροντες λιγυρὸν Γερασίμου, βοῶμεν τὰ ἐφύμνια τουτω ρώννυσι γὰρ νοσοῦντας, δαιμονώντας ἰᾶται, καὶ πάσι τὰ αἰτήματα δωρεὰν νέμει, ὢ πάντες εὐλαβῶς βοῶμεν

Χαῖρε, ὃ διαπτύσας τὰ ἠδέα τοῦ βίου· χαῖρε, ὃ διαλύσας τὰ πικρὰ τῶν ἐν βίω.

Χαῖρε, ὃ πηγὴν θαυμάτων τὸ σῶμα σου δείξας· χαῖρε ὃ τὴν σὴν ψυχὴν μετ' ἀγγέλων συμμίξας.

Χαῖρε, ὅτι ἔφρονεις τὰ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ σου· χαῖρε, ὅτι ἐπόθεις τερπνὰ παραδείσου.

Χαῖρε, δρόμον οὐρανοῦ ὕψιβατης φοιτήσας· χαῖρε, δόμους καθαροὺς ὕψιστοις οἴκησας.

Χαῖρε, ὅτι ἀγγέλους συμπολίτας νῦν ἔχεις· χαῖρε, ὅτι ἁγίους συνοδίτας κατέχεις.

Χαῖρε, δὶ' οὐ εὐσεβεῖς φωταυγουνται χαῖρε, δὶ' οὐ ἀσεβεῖς πυρπολοῦνται.

Χαῖρε, πάτερ Γεράσιμε.

Ξένον θαῦμα ὄρωμεν, πολυχρόνιον νέκυν ὡς ζῶντα νῦν ἐν θήκη τελοῦντα' διὰ τούτου γὰρ ὃ ὑψηλὸς Θεός, τοῖς ἐν γῆ οἴκουσιν εὐπίστως δεδωκε διώκειν τὰ δαιμόνια, πρὸς ὂν βοῶμεν

Ἀλληλούια.

Ὅλος ἢν ἐν τοῖς κάτω τὴ σαρκί, καὶ τῶν ἄνω οὐδόλως ἄπην τὴ ψυχὴ ὁ Γεράσιμος· ὄντως θαῦμα πάντα νοῦν καὶ ἄκοην ἔκπληττον δὶ’ ὅπερ ἔκπλιτομενοι βοῶμεν πρὸς αὐτὸν τοιαῦτα·

Χαῖρε, σοφίας Θεοῦ ὃ πλήρης· χαῖρε, προνοίας αὐτοῦ ὃ μύστης. Χαῖρε, ρήτωρ θεοδίδακτε, πρὸς Χριστοῦ ἔκδιδαχθεις· χαῖρε, ρεῖθρα τ ἰάσεων ὃ πηγάζων τοῖς πιστοις.

Χαῖρε, ὃ πρὸ θανάτου καθαρῶς βιωτεύσας· χαῖρε, ὃ μετὰ πότμον πρὸς Θεὸν ἔκδημησας.

Χαῖρε, ἐν ὢ ἢ λάμψις Θεοῦ ἔνιδρυσε· χαῖρε, ἐν ὢ ἢ χάρις αὐτοῦ ἔνωκησε.

Χαῖρε, τῶν εὐσεβούντων ἢ ὀρθόδοξος στάθμη· χαῖρε, τῶν ἀπιστούντων ἢ ὄξυτομος σπάθη.

Χαῖρε, ὃ ἀναστέλλων τῶν δαιμόνων μανίας· χαῖρε, ὃ ἀνατέλλων τῶν θαυμάτων ἀκτίνας.

Χαῖρε, πάτερ Γεράσιμε.

Πάσαν χάριν ἔδεξω οὐρανόθεν,τρισμάκαρ Γεράσιμε,τὰ θαυμάσια πράττειν ἔνασκησας γὰρ καλῶς, ὥσπερ ἄσαρκος, ὀροὶ σοὶ φύσεως ἤργησαν, ἀλώβητον τὸ σῶμα σου μένει εἰσέτι, ἴωμενόν τους μέλποντας·

Ἀλληλούια.

Ρωμαλέος προστάτης τῆς Χρίστου Ἐκκλησίας, ἔδειχθης, ὢ Γεράσιμε μάκαρ, καὶ λαοῦ πιστοῦ ὑπέρμαχος μέγας· γνωρίζεις γὰρ πάντοτε δεινῶν πολλῶν λυτρουσθαι τοὺς σοὶ καταφεύγοντας, καὶ συγκινεῖς αὐτοὺς βοᾶν σοί·

Χαῖρε, λάου εὐσεβοῦς τὸ τεῖχος· χαῖρε, ἐθνῶν χριστωνύμων τὸ σθένος.

Χαῖρε, στερρὸν μοναστῶν τὸ ἔνισχυμα· χαῖρε, λαμπρὸν ἱερέων τὸ καύχημα.

Χαῖρε, τοῖς ὕμνηταίς σου πάσαν χάριν πορίζων χαῖρε, τοῖς ἄσθενουσι πάσαν ἴασιν νέμων.

Χαῖρε, ἔνθεος στήλη τῶν χαρίτων ὑπάρχων χαῖρε, θεία δυνάμει τῶν δαιμόνων καταρχων.

Χαῖρε, ἅγνον θεοῦ οἴκητηριον χαῖρε, σεμνὸν Χρίστου τὸ ἔκλογιον.

Χαῖρε, ὀσμὴ τῆς Χριστοῦ εὐωδιᾶς· χαῖρε, τρυφὴ τῆς πιστῶν εὐωχίας.

Χαῖρε, πάτερ Γεράσιμε.

Σῶσον πάντας τοὺς ποθῶ σου τὴν μνήμην τελοῦντας, καὶ θειόν σου χαρακτήρα τιμώντας, ἐκ βλάβης πάσης καὶ συμφορῶν λυτρούμενος, καὶ σώζειν προσκαλούμενος τοὺς τῷ Θεῶ βοώντας·

Ἄλληλουϊα.

Τεῖχος Κεφαλληνία κεκτημένη σέ, πάτερ, ὑπὲρ πάντων τῶν εἰς σὲ προστρεχόντων, λοιμοῦ, σεισμοῦ ρυόμενος, καὶ πάσι προφθάνων ἐν πάσι· διὸ βοῶμεν πρὸς σὲ εὐχαρίστως ταῦτα·

Χαῖρε, θνητῶν ἀθανάτων νέκταρ· χαῖρε, βροτῶν ἀνθηφόρων ἔαρ.

Χαῖρε, λυπουμένων ἕτοιμη παράκλησις· χαῖρε, πλανωμένων ταχε ἀνάκλησις.

Χαῖρε, πάντων εὔδυσωπητος πρὸς Θεὸν διαλλαγή· χαῖρε, πάντων εὐσυμπάθητος λυπηρῶν ἀπαλλαγή.

Χαῖρε, τῶν νοσημάτων εὐσεβῶν ἢ ὕγιεια χαῖρε, τῶν μολυσμάτων τῶν αὐτῶν ἢ ἅγνεια.

Χαῖρε, πιπτόντων μέγα διασῶσμα χαῖρε, πταιόντων θεῖον ἔξιλασμα

Χαῖρε, ἤμιν χαρίζων σῶν χαρίτων πέλαγος· χαῖρε, πάσι πορίζων σῶν θαυμάτων ἔλεος.

Χαῖρε, πάτερ Γεράσιμε.

Ὕμνον ἅπαντες, μάκαρ, τὴ σορῶ σου λειψάνου προσφέρομεν, Γεράσιμε θεοφόρε, δακρυρρόους δὲ ὠδᾶς προσδεξαι εἰς ἄμοιβην χαρίτων σου διὸ τὴν πίστιν δέξαι ἠμῶν, τῶν μετά σου βοώντων

Ἀλληλούια.

Φωτοφόρος ἢ θήκη τοῦ σεπτοῦ σου λειψάνου δείκνυται, ὢ Γεράσιμε πάτερ, τὴν χάριν ὥσπερ φῶς ἕξαναπτουσα καὶ τοῖς προσιούσι χαρὰν καὶ ὕγιειαν ἄφνω ἀποδίδουσα πέμπει, ἠμεῖς δ' ἄσπαζομενοι ταύτην βοῶμεν

Χαῖρε, ὃ ὑμνολόγους εὔρων ἐν τῷ τάφω σου· χαῖρε, ὃ ψευδολόγους θανάτων ἐν τῷ κρατεῖ σου.

Χαῖρε, ἤμιν χαρίζων χαρίτων σου πέλαγος· χαῖρε, πάσι πορίζων τού σου μύρου τὸ ἔλεος.

Χαῖρε,τῶν προσφευγόντων σοὶ ἀσφαλὲς παραμύθιον χαῖρε,τῶν πρὸσἰόντων σοῖ τῆς ψυχῆς τὸ σωτήριον.

Χαῖρε, βλάβην δαιμόνων ἔκ της .νήσου διώξας· χαῖρε, τούτων ἔνεδρας πονηρᾶς καταργήσας.

Χαῖρε, ὃ τῶν βαρβάρων καταβάλλων τὸ θράσος· χαῖρε, ὃ τῶν δαίμων ἔκμειωσας τὸ σκότος.

Χαῖρε, πύργος ὃ φθάνων πρὸς οὐράνιον ὕψος· χαῖρε, τεῖχος διειειργον ἀντιπάλων τὸ νεῖκος.

Χαῖρε, πάτερ Γεράσιμε.

Χάριν ἄνωθεν ἔχων, ὢ Γεράσιμε, πάσας ἔδιωξας ἐχθρῶν τὰς ἔνεδρας καὶ τὴν νῆσον ἐκ νόσου λοιμικῆς ἔσωσας, ἐν πελάγει δὲ χέρσω προφθάνι τοὺς καλοῦντας σέ, λυτρούμενος ἀπαντᾶς δεινῶν, τοὺς τῷ Θεω βοώντα

Ἄλληλουϊα.


Ψάλλοντές σου τὸν ὕμνον, παναοίδιμε πάτερ, κυκλουμεν τὴν ἅγιαν σορόν σου, θαυμάτων χάριν βρύουσαν τοῖς πίστει προσιούσι· διὸ πόι προστρέχοντες πρὸς σὲ βοῶμεν

Χαῖρε, ψυχὴν πρὸς Θεὸν ὃ ἔκτεινας· χαῖρε, τὰς ὁρμᾶς τῆς σαρκὸς ἀναστείλας.

Χαῖρε,τῶν παρόντων παριδὼν ὡς μὴ ὄντων χαῖρε,τῶν μελλόντων φροντιστὴς ὡς μενόντων.

Χαῖρε, αὔχμους καὶ λοιμοὺς διαλύσας· χαῖρε, πολλούς της πείνης διασώσας.

Χαῖρε, ποιμὴν Ὅμαλων Μονῆς, ἄγρυπνε· χαῖρε, φρουρέ, ἰατρὲ πολλῶν ἄμισθε.

Χαῖρε, ὅτι σου τὸ λείψανον βρύει μύρα δαψιλῶς· χαῖρε, ὅτι σου τὸ τέμενος νέμει χάριν πολλαπλῶς.

Χαῖρε, δὶ' οὐ θεραπεύονται νόσοι· χαῖρε, δὶ' οὐ ἐκδιώκονται πάθη.

Χαῖρε, πάτερ Γεράσιμε.

Ὢ τρισόλβιε πάτερ, ὃ τῆς νήσου προστάτης καὶ πάντων ἄκαταισχυντος πρέσβυς (ἐκ γ'), ἔφυμνιους ὠδᾶς παρ' ἠμῶν, σῶν ἱκετῶν προσδεξαι, καὶ τῆς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως, πρεσβείαις σου Θεῶ, ὢ κράζομεν πάντες·

Ἄλληλουϊα.

Καὶ εὐθύς, τὸ ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ

Ἦχος πλ. δ'. Τὴ ὑπερμάχω.

Ὡς ἀντιλήπτωρ καὶ θερμὸς προστάτης, ἔνδοξε, ἀεὶ προφθάνεις βοηθὸς ἐν περιστάσεσι· διὸ ἀσμασι, Γεράσιμε θεοφόρε, εὔφημουμεν σὲ πιστῶς καὶ ἐπιγράφομεν, τῆς σῆς νήσου τὸν προστάτη ν συμπαθέστατον, ἀνακρὰ-ζοντες· χαίροις, πάτερ Γεράσιμε.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ.

Ἦχος ἅ'. Αὐτόμελον.

Τῶν Ὀρθόδοξων προστάτην, καὶ ἐν σώματι ἄγγελον, καὶ θαυματουργὸν Θεοφόρον νεοφανέντα ἤμϊν, ἔπαινεσωμεν πιστοὶ θεῖον Γεράσιμον ὅτι ἄξιως παρὰ Θεοῦ ἀπείληφεν ἰαμάτων τὴν ἀέναον χάριν ρώννυσι τοὺς νυσούντας, δαιμονώντας ἴαται, καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτὸν βραβεύει παρὰ Χριστοῦ τὴν ἄφεσιν.


Ἦχος ἅ'. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.

Ἲ'ἢς σαρκὸς χαλινώσας τὰ σκιρτήματα ἅπαντα, καὶ τὰ ταύτης πάθη νεκρωσας,ἐγκράτειας τοῖς βέλεσιν. ἄνηχθης πρὸς ἀπάθειαν σοφέ,ὡς ἄσαρκος βιώσας ἐπὶ γής· διὰ τοῦτο καὶ θαυμάτων πηγᾶς προχέει·. τοῖς κραυγάζουστ δόξα τῷ σὲ ἔνισχυσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ μεγαλυναντι, δόξα τῷ δωρησαμένω σὲ ἤμιν, φρουρὸν Γεράσιμε.

ΕΤΕΡΟΝ ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ

(Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)

Ἦχος πλ. δ'. Τὴ ὑπερμάχω.

Τὴν τῶν ἀγγέλων πολιτείαν μιμησάμενος, Χριστοῦ θεράπων ἀνεδεδειχθης ἔνθεωτατος, καὶ τῆς δόξης τῶν ἁγίων κατηξιώθης. Ἄλλα δίδου τὴν ταχείαν σου βοήθειαν, τοῖς ἐν πίστει προσιούσι τὴ πρεσβεία σου, καὶ βοῶσι σοὶ χαίροις πάτερ Γεράσιμε.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΟΝ

(Γερασίμου Μικραγιαννανίτου)

Τῆς ὁμολογίας Χριστιανῶν, ἐθετὸ σὲ στύλον, ἀδιάσειστον ὃ Θεὸς , τὸ σεπτόν σου σκῆνος, Γεράσιμε δοὺς πάσι, τοῖς ἔναντιοις λίθον, δεινοῦ προσκόμματος.

''Η πίστις σου σέσωκέ σε''(Μάρκ.ε'34). ( Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης )




Όταν μεταλαβαίνεις μ' ευγνωμοσύνη κι ευχαριστία τα Άγια και Ζωοποιά Μυστήρια, ο Κύριος θα σου χαρίζει ζωή κι η πίστη σου θ' αυξάνεται όλο και περισσότερο.
 

Ο φόβος κι η ταραχή προέρχονται από την απιστία. Αν τα νιώσεις την ώρα της Θείας Κοινωνίας, να τα λογαριάσεις σαν αληθινό σημείο, ότι με την απιστία απομακρύνεσαι από τη Ζωή που υπάρχει μέσα στο Άγιο Ποτήριο. Γι' αυτό μη τους δίνεις καμιά σημασία.
 

Αχ πίστη! πίστη! Εσύ από μόνη σου είσαι ένα θαύμα σε μας. Εσύ είσαι που μας σώζεις!
''Η πίστις σου σέσωκέ σε''(Μάρκ.ε'34). 


Όταν έχουμε ζωντανή πίστη στην αλήθεια του Θεού, φεύγουμε από Εκείνον με ειρήνη. Όταν αντίθετα μας τυραννάει η απιστία, η ειρήνη μας εγκαταλείπει.

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης
 

Ποτέ ή Ευρώπη δέ' μας βοήθησε. Άλλα πρέπει κ' εμείς να τιμωρηθούμε, γιατί έχουμε την ελπίδα μας σ' αυτούς και όχι στο Θεό.


Στη Χίο, άλλο αστέρι αυτό, ό μητροπολίτης Πλάτων, τον όποιο κρέμασαν οί Τούρκοι έξω άπ' τη μητροπολίτου. Άλλ' εκεί ή σφαγή ήταν γενική και φοβερά. Κοκκίνισε ή θάλασσα από το αίμα! Από τους 90.000 μόνο 5.000 έμειναν ζωντανοί. 


Στην αμμουδιά της Χίου έβαλαν χάμω το σταυρό και είπαν Όποιος τον πατήσει θα ζήση, όποιος δεν τον πατήσει θα πεθάνει. Κανένας δεν τον πάτησε! Ζήτω ό σταυρός, ό Χριστός, ή Παναγία! φώναζαν και μαρτύρησαν όλοι. 85.000 μάρτυρες μαζί με το μητροπολίτη τους. Κανείς προδότης! Και τα ευρωπαϊκά καράβια, εγγλέζικα γαλλικά και ιταλικά, ήταν έξω άπ' τη Χίο κ αϊ βλέπανε... 

Ποτέ ή Ευρώπη δέ' μας βοήθησε. Άλλα πρέπει κ' εμείς να τιμωρηθούμε, γιατί έχουμε την ελπίδα μας σ' αυτούς και όχι στο Θεό.

 Αλλά αστέρια έπειτα στην Κρήτη. Εκεί πέντε επισκόπους είχε ή Κρήτη, και οι πέντε εσφάγησαν. Στις σπηλιές, στα φαράγγια, στα ψηλά τα βουνά ακουγόταν πάντα το άσμα της λευτεριάς. Από τις 270.000 πού είχε ή Κρήτη στο τέλος του αγώνος μείνανε μόνο 100.000.