Wednesday, July 13, 2016

Παρακλητικός Κανών Oσίου Παϊσίου του Αγιορείτου


 
ερες ρχεται τς Παρακλήσεως μ τν δοξολογικήν κφώνησιν:
Ελογητς Θεός μν, πάντοτε, νν κα εί κα ες τούς αἰῶνας τν αώνων.
χορός: μήν.

μ πάρχοντος ερέως, μες τό:
Δι’ εχν τν γίων Πατέρων μν, Κύριε ησο Χριστέ Θεός, λέησον κα σσον μς, μήν.

Τό Τρισάγιον.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου. Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.μήν.

Ψαλμός ρμβ’ (142).
Κύριε εσάκουσον τς προσευχς μου, νώτισαι τν δέησίν μου ν τ ληθεί Σου, εσάκουσον μου ν τ δικαιοσύν Σου κα μ εσέλθης ες κρίσιν μετά το δούλου Σου, τι ο δικαιωθήσεται νώπιόν Σου, πς ζν. τι κατεδίωξεν χθρός τν ψυχήν μου, ταπείνωσεν ες γν τν ζωήν μου. κάθισέ με ν σκοτεινος, ς νεκρούς αἰῶνος κα κηδίασεν π’ μέ τό πνεμα μου, ν μοί ταράχθη καρδία μου. μνήσθην μερν ρχαίων, μελέτησα ν πσι τος ργοις Σου, ν ποιήμασι τν χειρν Σου μελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χείρας μου, ψυχή μου ς γ νυδρός Σοι. Ταχύ εσάκουσόν μου, Κύριε, ξέλιπε τό πνεμα μου. Μ ποστρέψης τό πρόσωπόν Σου π’ μο κα μοιωθήσομαι τος καταβαίνουσιν ες λάκκον. κουστν ποίησόν μου τό πρωΐ τό λεός Σου, τι π Σοί λπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, δόν ν πορεύσομαι, τι πρός Σέ ρα τν ψυχήν μου. ξελο με κ τν χθρν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με το ποιεν τό θέλημά Σου, τι Σύ ε Θεός μου. Τό Πνεμα Σου τό γαθν δηγήσει με ν γ εθεί, νεκεν το νόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. ν τ δικαιοσύν Σου ξάξεις κ θλίψεως τν ψυχήν μου κα ν τ λέει Σου ξολοθρεύσεις τούς χθρούς μου. Καί πολες πάντας τούς θλίβοντας τν ψυχήν μου, τι γώ δολος Σου εμί.

Καί εθύς ψάλλεται τετράκις ξ’ παμοιβς, μετά τν οκείων στίχων:
Θεός Κύριος κα πέφανεν μν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
Στίχ. α’. ξομολογεσθε τ Κυρί τι γαθός, τι ες τν αἰῶνα τ λεος Ατο.
Στίχ. β’. Πάντα τ θνη κύκλωσάν με κα τό νόματι Κυρίου μυνάμην ατούς.
Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου γένετο ατη κα στι θαυμαστή ν φθαλμος μν.

Ετα τ τροπάριον. χος δ΄. ψωθες ν τ Σταυρ.
Τν ραστν τς ερς συχίας, κα μιμητν τς το Θεο εσπλαγχνίας, Παΐσιον τν σιον μνήσωμεν· οτος γρ εν θωνι κα Σιν κα Στομί, ζήσας σπερ σαρκος, κλογς φθης σκεος· κα νν προστάτης κα χειραγωγός, πάντων πάρχει, κα πρέσβυς πρς Κύριον.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.

Τς συμπαθείας σου τν μετρον πλοτον, κα μεσιτείας σου τν δύναμιν γνόντες, ο ν πελάγει ντες λεθρίων παθν, κα κλυδωνιζόμενοι πειρασμος πολυτρόποις, σ πικαλούμεθα, Παΐσιε Πάτερ· σπεσον ταχ διάσωσον μς, κα πρς λιμένα δήγει κύμαντον.

Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Θεοτοκίον.
Ο σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τς δυναστείας Σου λαλεν ο νάξιοι, εμ γρ Σ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς μς ἐῤῥύσατο κ τοσούτων κινδύνων; Τίς δ διεφύλαξεν, ως νν λευθέρους; Οκ ποστμεν Δέσποινα κ Σο, Σος γρ δούλους σώζεις εί, κ παντοίων δεινν.

Ψαλμός ν’ (50).
λέησόν με, Θεός, κατά τό μέγα λεός Σου καί κατά τό πλθος τν οκτιρμν Σου, ξάλειψον τό νόμημά μου. π πλεον πλνόν με π τς νομίας μου καί π τς μαρτίας μου καθάρισόν με. τι τήν νομίαν μου γώ γινώσκω καί μαρτία μου νώπιόν μου στι διά παντός. Σοί μόν μαρτον καί τό πονηρόν νώπιόν Σου ποίησα, πως ν δικαιωθς ν τος λόγοις Σου καί νικήσς ν τ κρίνεσθαί Σε. δο γάρ ν νομίαις συνελήφθην καί ν μαρτίαις κίσσησέ με μήτηρ μου. δο γάρ λήθειαν γάπησας, τ δηλα καί τ κρύφια τς σοφίας Σου δήλωσάς μοι. αντιες με σσώπ καί καθαρισθήσομαι, πλυνες με καί πέρ χιόνα λευκανθήσομαι. κουτιες μοι γαλλίασιν καί εφροσύνην, γαλλιάσονται στέα τεταπεινωμένα. πόστρεψον τό πρόσωπόν Σου π τν μαρτιν μου καί πάσας τάς νομίας μου ξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ν μοί Θεός καί πνεμα εθς γκαίνισον ν τος γκάτοις μου. Μ ποῤῥίψς με π το προσώπου Σου καί τό Πνεμα Σου τό γιον μ ντανέλς π’ μο. πόδος μοι τήν γαλλίασιν το σωτηρίου Σου καί πνεύματι γεμονικ στήριξόν με. Διδάξω νόμους τάς δούς Σου καί σεβες π σέ πιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ξ αμάτων Θεός, Θεός τς σωτηρίας μου, γαλλιάσεται γλσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τ χείλη μου νοίξεις καί τό στόμα μου ναγγελε τήν ανεσίν Σου. τι, ε θέλησας θυσίαν, δωκα ν, λοκαυτώματα οκ εδοκήσεις. Θυσί τ Θε πνεμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην Θεός οκ ξουδενώσει. γάθυνον, Κύριε, ν τ εδοκί Σου τήν Σιών καί οκοδομηθήτω τ τείχη ερουσαλήμ. Τότε εδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ναφορν καί λοκαυτώματα. Τότε νοίσουσιν π τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Ετα Κανών, ο κροστιχίς: Εσπλαγχνε Πάτερ, βοηθς γενο πάντων.
δ α΄. χος πλ. Δ΄. γρν διοδεύσας.
λέους το θείου μιμητής, Παΐσιε Πάτερ ς λέεις διηνεκς, τος πσι γενόμενος τ πάντα, νν τας πρεσβείαις σου πρόφθασον παντας.
πάρχεις σωμάτων ατρός, ψυχν θυμηδία κα γλυκεα ναψυχή, μέγας ν νάγκαις ντιλήπτωρ, κα ν πολέμοις πέρμαχος κράτιστος.
Συνέχομαι σιε νυσταγμ, πολλς μελείας κα συστέλλομαι κζητν, τν νύστακτόν σου προστασίαν· λλ’ πιστάς μοι γρήγορσιν δώρησαι.

Θεοτοκίον.
Παντάνασσα Μτερ το Λυτρωτο, νέφη τ ζοφώδη τν κινδύνων κα πειρασμν, ταχέως διάλυσον κα σκέπε, ς φωτοφόρος νεφέλη τν ποίμνην Σου.

δ γ΄. Ορανίας ψδος.
Λαμπρυνθες τ καρδί σκητικος πόνοις σου, κα καταλαμφθες διανοί φέγγει τς Χάριτος, φς λος γέγονας· θεν κ ζόφου πταισμάτων, ῥῦσαί με πρεσβείαις σου, Πάτερ Παΐσιε.
γαλλόμενος λγη σθενειν νεγκας, τς πομονς κα νδρείας τύπος γενόμενος· κμ νίσχυσον, ν κλίν πόνου πεσόντα, ες χαρν οράνιον, τρέπων τν θλψίν μου.
Γν οράνωσας ντως κατατρυφν σιε, τς γγελικς συχίας ζέων τ πνεύματι· ξ ορανο δ νν, σας πρς Θεν κεσίαις, το στάτου βίου μου, πασον τν τάραχον.

Θεοτοκίον.
Χαρμον εφροσύνη κα γλυκασμς πέφυκας, Μήτηρ τς χαρς γενομένη, Θεογεννήτρια· θεν θλιβόμενος, πρς Σ ε καταφεύγω, τν θερμν παράκλησιν κα προστασίαν μου.
πάκουσον, τν σ καλούντων Παΐσιε θεοφόρε, χαριζόμενος συμπαθς ατν τ ατήματα, ς χων πρς Κύριον παῤῥησίαν.

πίβλεψον, ν εμενεί πανύμνητε Θεοτόκε, π τν μν χαλεπν το σώματος κάκωσιν, κα ασαι τς ψυχς μου τ λγος.

Κάθισμα. χος β΄. Πρεσβεία θερμή.
Θερμς πρεσβευτς πάρχων πρς τν Κύριον, μν τς θερμς δεήσεις Πάτερ πρόσδεξαι, κτενς βοώντων σοι· ν νυκτ κα μέρ μς φρούρησον, κα βοηθς γενήθητι μν, ν τ παρόντι αἰῶνι κα τ μέλλοντι.

δ δ΄. Εσακήκοα Κύριε.
Νξ πικρς πογνώσεως, τν μν καρδίαν δεινς κάλυψε· σ δ φς κα γαλλίασις, σιε Παΐσιε φάνης μοι.
Εφροσύνης πληρούμεθα, τάφ σου τ θεί πιστς προσπίπτοντες, βρύει χάριν γρ σωτήριον, μυστικς μς πισκιάζουσαν.
Πεπτωκότα με γειρον, κα πρς τν μετάνοιαν καθοδήγησον, τας εχας σου παλλάττων με, κ τς τυραννούσης συνηθείας μου.

Θεοτοκίον.
παθείας λαμπρότητι, σκεος καθαρώτατον φθης πάναγνε· θεν κάθαρον τος δούλους Σου, μολυσμο σαρκός τε κα το πνεύματος.

δ ε΄. Φώτισον μς.
Τεχός μοι γενο, σωτηρίας Πάτερ σιε, ν παντ καιρ κα τόπ βλαβ, ς προστάτης μου καλς διαφυλάττων με.
λκη τν παθν, τν καρδίαν μου μαστίζουσιν· λλ’ ο λόγοι σου ς βάλσαμον τερπνόν, πιφέρουσιν ερήνην τε κα ασιν.
άθυμον ψυχήν, Πάτερ κέκτημαι κα καρπον· λλ χάρισαί μοι ζλον κα σχύν, πρς γνας φιλοτίμους διεγείρων με.
Θεοτοκίον.
Βήματι φρικτ, το Υο Σου Μητροπάρθενε, τε μέλλω παραστναι δυσωπ, δεξις χειρός με κράτησον κα σσόν με.

δ στ΄. Τν δέησιν.
Οκτίρμων, κα πλήρης θείας γάπης, λαρς κα λεήμων φάνης, τι παθν καθαρθες ν ρήμ, λέους σπλάγχνα κέκτησο σιε· νν δ πρεσβείαις σου θερμας, τν γνησίαν γάπην μοι δώρησαι.
γάπησας, τν φάνειαν Πάτερ, κα μίσησας τν δόξαν το κόσμου· λλ’ τς δόξης Θες κα Δεσπότης, τν σν ταπείνωσιν πσιν πέδειξεν· ταύτης ανίδα δυσωπ, στάλαξόν μοι πρεσβείαις σου σιε.
Θερμότατος, σ θεος ρως ρπαζε, κα Θεν σν τος γγέλοις νύμνεις· θεν κμέ, τν γηΐνων φροντίδων, κα τς ματαίας μερίμνης ξάρπασον, να καρδί καθαρ, ελογ κα δοξάζω τν Κύριον.

Θεοτοκίον.
μψυχος, το Θεο Παράδεισος, τ σεπτν τς εωδίας δοχεον, τς τν παθν δυσωδίας με ῥῦσαι, κα ρετν οκητήριον δεξόν με· Σ γρ χαρίτων πηγή, κα ατία πάρχεις πανάμωμε.
πάκουσον, τν σ καλούντων Παΐσιε θεοφόρε, χαριζόμενος συμπαθς ατν τ ατήματα, ς χων πρς Κύριον παῤῥησίαν.
χραντε, δι λόγου τν Λόγον νερμηνεύτως, π’ σχάτων τν μερν τεκοσα δυσώπησον, ς χουσα μητρικν παῤῥησίαν.

Κοντάκιον. χος β΄. Προστασία τν Χριστιανν.
πομένων πέμεινας τν Κύριον, ν σθενείαις τελειωθες Πάτερ σιε· νν δ πόνων πολυειδν νάπαυσιν υρών, ριστος φθης ατρός, παθν κα νόσων χαλεπν, τς ψυχς κα το σώματος, βρύων παραμυθίαν, κα μισθον ατρείαν, τος καταφεύγουσι ες σέ, πολυθαύμαστε Παΐσιε.

Προκείμενον: Τίμιος ναντίον Κυρίου, θάνατος το σίου Ατο.
Στ.: Μακάριος νρ φοβούμενος τν Κύριον.

Εαγγέλιον, κ το κατ Λουκν (Κεφ. στ΄, 17-21)
Τ καιρ κείν, στη ησος π τόπου πεδινο· κα χλος πολς μαθητν ατο, κα πλθος πολ το λαο π πάσης τς ουδαίας κα ερουσαλήμ, κα τς παραλίου Τύρου κα Σιδνος, ο λθον κοσαι ατο, κα αθναι π τν νόσων ατν· κα ο χλούμενοι π πνευμάτων καθάρτων κα θεραπεύοντο. Κα πς χλος ζήτει πτεσθαι ατο, τι δύναμις παρ’ ατο ξήρχετο κα ἰᾶτο πάντας. Κα ατός, πάρας τος φθαλμος ατο ες τος μαθητς ατο, λεγεν· Μακάριοι ο πτωχοί, τι μετέρα στν Βασιλεία το Θεο. Μακάριοι ο πεινντες νν, τι χορτασθήσεσθε. Μακάριοι ο κλαίοντες νν, τι γελάσετε. Μακάριοί στε, ταν μισήσωσιν μς ο νθρωποι, κα ταν φορίσωσιν μς, κα νειδίσωσιν, κα κβάλωσιν τ νομα μν ς πονηρόν, νεκα το Υο το νθρώπου. Χάρητε ν κείν τ μέρ κα σκιρτήσατε· δο γρ μισθς μν πολς ν τ οραν.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.

Τας το Σο σίου. πρεσβείαις ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Προσόμοιον. χος πλ. β΄. λην ποθέμενοι.
Στ.: Ἐλεῆμον, ἐλέησον μέ ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου.

λος συνεχόμενος ν άπορί μεγίστ, κρημνισθες ες βάραθρον, δεινς πογνώσεως κα ζοφώσεως, σιε Παΐσιε, σ καθικετεύω, τν δν τς ναβάσεως, δεξον παρέχων μοι, κλίμακα πρς φς τν νάγουσαν, ταπείνωσιν μετάνοιαν, πίστιν κα λπίδα πρς Κύριον, πως ες τ ψος γάπης ναβς πνευματικς, γαλλιάσεως γένομαι, ορανίου μέτοχος.

δ ζ΄. Ο κ τς ουδαίας.
Στεν πάντα μοι ντως κα δειν πώδυνα Πάτερ Παΐσιε· λλ θαῤῥῶν τ σθένει, τν θείων πρεσβειν σου, πρς τν σκέπην σου δραμον· σ γρ ν τάχει θαυμαστς, κ πάντων διασώζεις.
Γαληνόν σε λιμένα ν νάγκαις το βίου πάντες κτήσαντο· πενήτων επορία, γερόντων βακτηρία, σ γρ πέφηνας σιε, πηλπισμένων λπίς, παράκλησις πενθούντων.
κ δεινν νοσημάτων τος νοσοντας πάλλαξον Πάτερ Παΐσιε, καρκίνου πάθος λσον, μιθανες τς κλίνης, το θανάτου διάσωσον, τυφλος παράσχου τ φς, λάλοις μιλίαν.

Θεοτοκίον.
Νον ψυχν κα καρδίαν πρς σ αρω τν κόσμου μόνην βοήθειαν, κα πίστει νακράζω· κινδύνων πολυτρόπων τν κυκλούντων με λύτρωσαι, τ μητρικ Σου γνή, πρς Κύριον πρεσβεί.

δ η΄. Τν Βασιλέα.
διαλάμψας, ες τν σάγγελον βίον, θεωρί τε κα πράξει θεόφρον, φς τν μοναζόντων πάρχεις ες αἰῶνας.
πρ το θνους, πρς τν Σωτρα ς πρέσβυς, στθι σιε Παΐσιε πρεσβεύων, ξ χθρν παντοίων λυτροσθαι ες αἰῶνας.
Πίστιν γνησίαν, ρθοδοξίας φυλάττειν, γενναιότατα ς λλοι Μακκαβαοι, στήριξον τος νέους τας πρς Θεν εχας σου.

Θεοτοκίον.
γν Παρθένε, σα κν βούλ σχύεις, ς τεκοσα τν πάντων Βασιλέα· θεν Σε μνομεν ε ν Σο θαῤῥοντες.

δ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
Νν τυχον τάλας, θείας βοηθείας, τε σπάσθην θερμς τν εκόνα σου, θεοδόξαστε Πάτερ μν Παΐσιε.
Τ νομά σου ντως, τίς πεκαλέσθη, κα οκ εθέως ατο τ ατήματα, πρς τν Θεν διεβίβασας Πάτερ σιε;
ς χων παῤῥησίαν, Πάτερ πρς τν Κτίστην, πρ το κόσμου παντς καθικέτευε, ερήνην νωθεν δοναι παρασάλευτον.

Θεοτοκίον.
Νν φθάσαντα ες τέλος, τς δεήσεώς μου, ξίωσόν με πανύμνητε Δέσποινα, εχαριστεν κα δοξάζειν κα μακαρίζειν Σε.

Μεγαλυνάρια.
ξιόν στιν ς ληθς, μακαρίζειν Σε τν Θεοτόκον, τν ειμακάριστον κα παναμώμητον κα μητέρα το Θεο μν. Τν τιμιωτέραν τν Χερουβείμ κα νδοξοτέραν συγκρίτως τν Σεραφείμ, τν διαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοσαν, τν ντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
Χαίροις συχίας ραστής, κα τς εσπλαγχνίας το Κυρίου μιμητής· θείας γρ γάπης, πληρούμενος δόθης, Θε κα τος νθρώποις Πάτερ Παΐσιε.
Χαίροις τς γάπης θεος κρουνός, κα τς συμπαθείας νεξάντλητος ποταμός· χαίροις θεράπων, ψυχν τε κα σωμάτων, κα προστάτης πάντων, Πάτερ Παΐσιε.
Γλυκύτατον αρ κα ποθεινόν, φάνης παμμάκαρ, ν χειμνι τν πειρασμν· πσι γρ παρέχεις, θερμν παραμυθίαν, χαράν τε κα λπίδα, Πάτερ Παΐσιε.
Πάτερ τν Παρθένον ωρακώς, πολλάκις ν βί, νεβόας ξεστηκώς· Μτερ το Θεο μου, Παντάνασσα Μαρία, τ σκέπ σν πτεργων, σκέπε τν κόσμον σου.
Πρόσωπον πρς πρόσωπον νν ρν, τν ραον κάλλει, παρ πάντας υος βροτν, Χριστν τν Σωτρα, πρ μν δυσώπει, συγχώρησιν πταισμάτων, μν δωρήσασθαι.
Πρόσδεξαι δεήσεις σν κετν, τν π περάτων ες τν τάφον σου τν σεπτόν, πίστει ρχομένων κα ποτιθεμένων, τος πόνους κα τς θλίψεις Πάτερ Παΐσιε.
δς εχαριστίας σ Μονή, Παΐσιε Πάτερ, ναπέμπει σοι ελαβς, ντ τν αμέτρων, μεγάλων δωρημάτων, περ ατ πλουσίως παρέσχες σιε.
γίων Καππαδόκων σεπτ δυάς, Παΐσιε Πάτερ κα ρσένιε ερέ, ύσασθε κινδύνων, τος πίστει κζητοντας, μν τν προστασίαν, τν προσμάχητον.
Πσαι τν γγέλων α στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, ποστόλων δωδεκάς, ο γιοι Πάντες μετά τς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν ες τό σωθναι μς.

Τό Τρισάγιον κα τ Τροπάρια τατα. χος πλ. β΄.

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου. Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.μήν.

λέησον μς, Κύριε, λέησον μς, πάσης γρ πολογίας ποροντες, ταύτην Σοι τν κεσίαν, ς Δεσπότ, ο μαρτωλοί προσφέρομεν, λέησον μς.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.

Κύριε λέησον μς, πί Σο γρ πεποίθαμεν. Μή ργισθς μν σφόδρα, μηδέ μνησθς τν νομιν μν. λλ’ πίβλεψον κα νν ς εσπλαχνος κα λύτρωσαι μς κ τν χθρν μν. Σ γρ ε Θεός μν κα μες λαός Σου, πάντες ργα χειρν Σου κα τ νομά Σου πικεκλήμεθα.

Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Τς εσπλαγχνίας τν πύλην νοιξον μν, ελογημένη Θεοτόκε, λπίζοντες ες Σέ μή στοχήσομεν, υσθείημεν διά Σο τν περιστάσεων, Σ γρ σωτηρία το γένους τν Χριστιανν.

Ετα ερεύς, τν κτεν Δέησιν, μν ψαλλόντων τό λιτανευτικόν· Κύριε λέησον. π το ερέως πόλυσις. Κα τν Χριστιανν σπαζομένων τν Εκόνα κα χριομένων δι’ γίου λαίου, ψάλλονται τ παρόντα Τροπάρια: χος β’. τε κ το ξύλου.
Σπεσον, πιφάνηθι μν, τος ν στεναγμος κα δακρύων, πιζητοσι θερμς, γιε Παΐσιε, τν μεσιτείαν σου, κα παράσχου τν ασιν, ψυχν κα σωμάτων, πσαν δ πίνοιαν δαιμόνων σύντριψον· ν’ εχαρίστ καρδί, σ τιμμεν σιε Πάτερ, κα τν σ δοξάσαντα δοξάζομεν.

Δέσποινα πρόσδεξαι τς δεήσεις τν δούλων Σου, κα λύτρωσαι μς, π πάσης νάγκης κα θλίψεως.

Τν πσαν λπίδα μου ες Σ νατίθημι, Μτερ το Θεο, φύλαξόν με π τν σκέπην Σου.

Δι’ εχν τν γίων Πατέρων μν, Κύριε ησο Χριστέ Θεός, λέησον κα σσον μς, μήν.