Saturday, February 27, 2016

Προσευχή στην Παναγία

 
 Θεοτόκε Παρθένε,
εὐλογημένη Μαρία κεχαριτωμένη,
Δέσποινα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς,
εὐλο­γημένος ὁ καρπός τῆς κοιλίας σου,
ὅτι σωτῆρα ἔτεκες,
τόν μονογενῆν Υἱὀν τοῦ Θεοῦ
καί Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν. Τῶν Ἀποστόλων, λαμπρότης,
τῶν προφητῶν σύναξις,
τῶν μαρτύρων ἐκκλησία,
τῶν χριστιανῶν τό καταφύγιον,
σκέπασόν με, Παρθένε Μαρία,
ὑπό τήν προστασίαν τῶν Ἀγγέλων
καί ὑπό τήν σκέπην τῶν πτερύγων σου,
καί βοήθησόν με τόν δοῦλον σου
ἀπό πάντα πειρασμόν,
ὁπού μέλλει νά μοῦ ἔλθῃ
καί μή μέ ἀπορρίψῃς, ὦ Παρθένε Μαρία,
βοήθησόν με, Κυρία τοῦ Κόσμου,
τήν ἡμέραν τῆς κρίσεως,
ὅπως ἔλθη ἡ ταπεινή μου ψυχή
μέσα εἰς τόν Παράδεισον
ἔμπροσθεν εἰς τόν ἀδέκαστον θρόνον τοῦ Υἱοῦ σου,
ὅταν ἔλθῃ νά κρίνῃ τόν κόσμον
ἐν τῇ δευτέρᾳ ἡμέρᾳ τῆς φρικτῆς Αὐτοῦ Παρουσίας
καί νά ἀκούσω
τό «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου
κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην μου βασιλείαν».
Ναί, Δέσποινα τοῦ Κόσμου,
δώρησόν μοι τῷ ταπεινῷ δούλῳ σου τό ζητούμενον,
ἵνα εὐχαρίστως δοξάζω τό ὄνομα τοῦ Πατρός
καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος,
νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αιώνων
Ἀμήν.

Thursday, February 25, 2016

Παρακλητικός Κανών στον Όσιο Αλέξιο τον άνθρωπο του Θεού

 Ποιηθείς υπό ιερομονάχου Διονυσίου του Λακεδαιμονίου



Ὁ Ἱερεύς: Εὐλογητός ὁ Θεός ἠμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν.
Δόξα σοί, ὁ Θεός ἠμῶν, δόξα σοί.
Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἠμίν καί
καθάρισον ἠμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον, Ἀγαθέ τάς ψυχᾶς ἠμῶν.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός
ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ψαλμός ρμβ΄ (142)

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σού• καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι
οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν
ἔπ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα
πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι
τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα• γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μού•
ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μού• τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία.
Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας
τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν μέ, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἠμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἴτα τά παρόντα Τροπάρια.

Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Οἱ ἐπηρείας τῶν δεινῶν χειμαζόμενοι, καί συνοχή τῶν παθημάτων θλιβόμενοι, νῦν προσδραμόντες Ἅγιε τή κάρα τή σή κράζομεν· Ἀλέξιε, σέ θερμῶς δυσωποῦντες, λύτρωσαι
τούς δούλους σου, ἐκ φθορᾶς καί θανάτου, ὡς χάριν ταύτην ἔχων ἐκ Θεοῦ, ἰάσθαι πάθη, καί σώζειν τούς κάμνοντας.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Θεοτοκίον
Οὐ σιωπήσομεν πότε, Θεοτόκε, τά, δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀναξιοι• εἰ μή γάρ σύ προίστασο πρεσβεύουσα, τίς ἠμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως
νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σού• σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ψαλμός ν΄ (50)
Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημα μου•επί πλεῖον πλῦνον μέ ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας
μοῦ καθάρισον μέ. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διαπαντός. Σοί μόνω ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἄν
δικαιωθῆς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθαι σέ. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησε μέ ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας,
τά ἄδηλα καί τά κρύφια της σοφίας σου ἐδήλωσας μοί. Ραντιεῖς μέ ὑσσώπω, καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς μέ, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοί ἀγαλλίασιν καί
εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀποστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἑξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον
ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψης μέ ἀπό τοῦ προσώπου σου καί τό πνεῦμά σου τό ἅγιον μή ἀντανέλης ἄπ ἐμοῦ. Ἀπόδος
μοί τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καί πνεύματι ἠγεμονικῶ στήριξον μέ. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ρύσαι μέ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός,
ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου•αγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν,
ἔδωκα ἀν•ολοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε,
ἐν τή εὐδοκία σου τήν Σιῶν, καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ• τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα• τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον
σού μόσχους.

Εἴτα ψάλλομεν τάς Ὠδᾶς τοῦ Κανόνος.
Ὠδή ἅ΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ἀρματηλάτην Φαραώ.

Ἅγιέ του Θεοῦ, πρέσβευε ὑπέρ ὑμῶν.
Ἐπαγωγαί τῶν συμφορῶν, Ἀλέξιε, καί τρικυμίαι παθῶν, ἁμαρτιῶν μου πάντοθεν συνέσχον μέ, καί μαστιγούσιν Ἅγιε, καί πικρῶς ὀδυνῶμαι καί κινδυνεύω πρός θάνατον·
σῶσον μέ λιταῖς ταῖς σαῖς δέομαι.
Νενοσηκυίας ἐξ ἀτόπων πράξεων τῆς ταπεινῆς μου ψυχῆς, ὀδυνηρά πάθη τό δυστηνον σῶμά μου παντοίως βασανίζουσι· καί στενάζω καί κράζω· Χριστοῦ θεράπων Ἀλέξιε,
σπεῦσον ἀπολλύμενον σῶσον μέ.
Σέ ἀκεσώδυνον πηγήν ἰάσεων ἀναδειχθέντα λαμπρῶς, ὡς τοῦ Θεοῦ δοῦλον, ἅγιε Ἀλέξιε, καθικετεύω, ἴασαι τῆς ψυχῆς καί σαρκός μου, ταῖς σαῖς πρεσβείαις, τούς μώλωπας,
ὅπως σέ γεραίρω σωζόμενος.

Θεοτοκίον
Ὁμολογοῦντες εὐσεβῶς μητέρα σέ τοῦ εἰληφότος ἔκ σού ὑπερφυῶς σάρκα, καί ἀναρχως λάμψαντος ἐκ τοῦ Πατρός, κηρύττομεν Θεοτόκον σέ κόρη, καί δυσωποῦμεν,
διασωσον κινδύνων τούς δούλους σου.

Ὠδή γ΄. Οὐρανίας ἁψίδος
Ἱκετεύων μή παύση τόν ἀγαθόν Ἅγιε, καί γλυκύν Δεσπότην συγγνώμην δοῦναι πταισμάτων μοί τῶν χαλεπῶν καί πολλῶν καί τοῦ νοσοῦντος σαρκίου τήν ταχείαν ἴασιν,
ὅπως γεραίρω σέ.
Θεαρέστως βιώσας, θαυμαστῶς ἰσάγγελον πολιτείαν ἤνυσας, Πάτερ, καί μετά σώματος, καί τάς ἰάσεις μισθόν παρά Θεοῦ ἐκομίσω τούς πιστῶς προσιόντας σώζων Ἀλέξιε.
Ἐν ὠδαῖς τέ καί ὕμνοις ἀνευφημῶν Ὅσιε, σού τήν πολιτείαν γεραίρω καί τά θαυμάσια, καί τῶν πικρῶν ὀδυνῶν ταχύν σέ, Πάτερ σωτήρα ἐκ Θεοῦ μοί φανῆσαι καθικετεύω.

Θεοτοκίον
Ὁ πολλαῖς ἁμαρτίαις καταχρασθεῖς, Ἄχραντε, τέτρωμαι ψυχήν τέ καί σῶμα, τάλας καί βέβλημαι, καθηλκωμένος δεινῶς, ἀλλά τή σή προστασία, οἰκτιρμῶν ἡ ἄβυσσος,
σῶσον μέ, δέομαι.
Διασωσον ἀπό κινδύνων, Ἀλέξιε, σούς ἰκέτας ὅτι πάντες πανευλαβῶς εἰς σέ καταφεύγομεν, ὡς ἄφθονον κρήνην τῶν ἰαμάτων.
Ἐπιβλεψον, ἐν εὐμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Εἴτα μνημονεύει ὁ Ἱερεύς ὑπέρ ὧν ἡ Παράκλησις γίνεται καί ψάλλομεν τό Κύριε ἐλέησον.
Ὁ Ἱερεύς: Ὅτι ἐλεήμων…
Καί εὐθύς λέγομεν τό ἑπόμενον Κάθισμα·
Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή
Τή κρήνη τῶν σῶν θαυμάτων νῦν, Ἀλέξιε, προστρέχω βοῶν, ὀδύνη συνεχόμενος. Τῆς σαρκός τά τραύματα καί ψυχῆς τήν πόρωσιν ἴασαι, καί τῶν δεινῶν μέ σῶσον σαῖς
λιταῖς τιμώντα σεπτῶς τήν θείαν κάραν σου.

Ὠδή δ΄. Σύ μου ἰσχύς Κύριε

Ὕμνους κροτῶ κείμενος, Πάτερ, ἐν κλίνη μου, τοῖς ἐκ λάκκου, οἶμοι καταβαίνουσιν ὁμοιωθεῖς, ὥσπερ ὁ Δαβίδ ψάλλει, καί συγγνώμην αἰτοῦμαι, ὥσπερ ἐξήμαρτον Θεῶ,
καί θεραπείαν τῶν παθῶν τῆς σαρκός μου, σαῖς πρεσβείαις, τρισμάκαρ, Ἀλέξιε.
Νάμα κρουνῶν, ὡς ἀπό κρήνης ἀκήρατον, τῆς σωροῦ σου, Πάτερ μεγαλώνυμε, θαυματουργέ, βρύων ἀενάως, φλογώσεις ψυχῆς καί σώματος δροσίζει, καί πραΰνει,
τῶν παθῶν τάς ὀδύνας θεραπεύων καί σώζων τούς κάμνοντας.
Ἄνωθεν σύ, ἄνθρωπος Θεοῦ, Ἀλέξιε, προσεκλήθης, ἀναγορευόμενος θεία φωνή νόσων ἰατρός, φερώνυμε Πάτερ, καί πρόσφορος ἀλεξίκακος πιστῶν τοῖς καχεκτούσι·
διο παρακαλῶ σέ, πυρετοῦ καί ριγώσεως ρύσαι μέ.
Θλίψεις πολλαί, καί πλήρεις πόνων Ἀλέξιε, ὀδυνῶν τέ σμῆνος, ὥσπερ κηρόν, τό ἐλεεινόν λείψανον ζωῆς μου προσχύσαι καταβιβρώσκουσιν, εἰς ἅδου κατωτάτου κατασπᾶν
ἀπειλοῦσαι. Προφθασον ἐκ τούτων καί σῶσον μέ.

Θεοτοκίον
Ρεῦμα φθορᾶς φύσεως βροτῶν ἀνέστειλας Θεοτόκε, Λόγον σωματώσασα, τόν ἐκ Πατρός, ὥσπερ ἐκ φωτός αἴγλη γεννηθέντα, καί σώσαντα τό ἀνθρώπινον· διο σέ ἱκετεύω,
χαλεποῦ μέ κινδύνου καί κακώσεως ρύσαι πρεσβείαις σου.

Ὠδή ἐ΄. Ἴνα τί μέ ἀπώσω
Ὡς πηγή παραδείσου τῆς Ἐδέμ ἐκβλύζουσα, πάτερ Ἀλέξιε, τῶν πολλῶν θαυμάτων ἡ δοθεῖσα σοί χάρις ἐκκέχυται, ποτίζουσα καρδίας, καί ψυχῶν καί σωμάτων ἰωμένη τάς
νόσους ἑκάστοτε.
Πάσα πείρα γηΐνης ἰατρείας ἄπρακτος ὅλως ἐξήλεγκται ἐν ἐμοί, καί κεῖμαι φεῦ! τά λοίσθια πνέων ὁ δείλαιος· ἀλλά σοί τῷ σωτήρι, ἐκ Θεοῦ διδομένω, προσελθῶν ἱκετεύω
σωθῆναι μέ.
Ἐπί κλήνης ὀδύνης, καί στρωμνῆς κακώσεως κείμενος, κράζω σοί· Ἐξελοῦμαι, Πάτερ, τῶν παμφάγων ὀδόντων, Ἀλέξιε, τοῦ πικροῦ θανάτου, ὁ παρακείμενος ἀνορθώσας,
καί παντοίως νοσοῦντας ρυσάμενος.
Ἐνοικήσας Θεός σοί, πάσαν ἰώμενος νόσον Ἀλέξιε, ὡς εὐρῶν σέ ὄντως ἐνδιαίτημα θεῖον ἀνέδειξε νόσων ἰατήρα· ὧν καμοί τῷ δυστήνω ἐξιλέωσον. Πάτερ σωθῆναι μέ.

Θεοτοκίον
Ὕμνος ἅπας ἡττᾶται, Δέσποινα παντάνασσα, μή ἐξικνούμενός σου τά μεγαλεία διηγήσασθαι τά ὑπερένδοξα. Ἀγγέλων καί ἀνθρώπων γενεαί σέ καί τάξεις, εἰς αἰώνας ἀεί
μακαρίζουσι.

Ὠδή στ΄. Τήν δέησιν ἐκχεῶ

Ἐτάκησαν ὡς κηρός τά μέλη μου, καί ὡς ἄνθος τοῦ ἀγροῦ ἐμαράνθη πάσα σάρξ καί ἐκλείπει τό πνεῦμά μου, καί ἡ ψυχή μου τῷ ἅδη προσήγγισεν, Ἀλέξιε· ἄλλ’ ἐπιστᾶς,
ἐκ φθορᾶς καί θανάτου μέ λύτρωσαι.
Κακώσεων τόν ἑσμόν Ἀλέξιε, καί πληθύν τῶν συμφορῶν καί βασάνων, ὄσαι δεινῶς τήν ἀθλίαν ζωήν μου, καί τήν οἰκτρᾶν μου ψυχήν κατατρύχουσιν, ἑξάλειψον, ἐκδυσωπῶν
τόν Θεόν καί σωτήρα καί πλάστην μου.
Τά φάρμακα ἐπ’ ἐμοί ἀνόνητα ἐξηλέγχθη καί μηδέν ὠφελοῦντα, καί πρός τό χεῖρον ἡ νόσος πορβαίνει· διο τή θεία σου σκέπη προσέδραμον, Ἀλέξιε, ταῖς σαῖς εὐχαῖς,
συμπαθέστατε ρῶσιν παρασχου μοί.
Ἐπέχει ἐπ’ ἐμέ τόν ἔλεον, καί τήν χάριν τῶν πολλῶν σου θαυμάτων, ὅσα Θεός σέ δοξάζων δωρεῖται, τοῖς προσιούσι δεικνύς ἀλεξίκακον Ἀλέξιε, καί πονηρᾶς ἐκ στρωμνῆς
μέ κακώσεως ἔγειρον.

Θεοτοκίον
Ἰώμενον τῶν ἀνθρώπων ἅπασαν κεκμηκυΐαν παραβάσει τήν φύσιν, καί αἰωνίου θανάτου λυτρούντα, τόν ἐκ Θεοῦ Θεόν Λόγον πιστεύομεν ἔκ σού τεχθέντα ἐν σαρκί,
Θεοτόκε Παρθένε Πανύμνητε.
Διασωσον ἀπό κινδύνων, Ἀλέξιε, σούς ἰκέτας, ὅτι πάντες πανευλαβῶς εἰς σέ καταφεύγομεν, ὡς ἄφθονον κρήνην τῶν ἰαμάτων…
Ἄχραντε ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἔπ΄ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα Μητρικήν παρρησίαν.


Εἴτα μνημονεύει ὁ Ἱερεύς.
Κοντάκιον Ἦχος β΄ . Προστασία τῶν χριστιανῶν
Τήν σεπτήν σου κάραν θησαυρόν ἀλεξίκακον, κεκτημένοι, σέ πρέσβυν πρός Θεόν προβαλλόμεθα, μή παρίδης σούς ἰκέτας ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ἀλλά τάχυνον ὡς συμπαθής,
εἰς τήν ἀντίληψιν ἠμῶν τῶν πιστῶς δεομένων σου· προφθασον ἐν ἀναγκαις, καί σπεῦσον εἰς θεραπείαν, ἐπικαμπτόμενος λιταῖς τῶν τιμώντων σέ Ἀλέξιε.

Καί εὐθύς τό Προκείμενον.
Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ.

Εὐαγγέλιον ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον. (σ΄. 1. 5- 8).
Τῷ καιρῶ ἐκείνω προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς τούς δώδεκα Μαθητᾶς αὐτοῦ, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν κατά πνευμάτων ἀκαθάρτων, ὥστε ἐκβάλλειν αὐτά, καί θεραπεύειν
πάσαν νόσον καί πάσαν μαλακίαν. Τούτους ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς, παραγγείλας αὐτοῖς, λέγων. Εἰς ὁδόν ἐθνῶν μή ἀπέλθητε, καί εἰς πόλιν Σαμαρειτῶν μή εἰσέλθητε·
πορεύεσθε δέ μᾶλλον πρός τά πρόβατα τά ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. Πορευόμενοι δέ, κηρύσσετε, λέγοντες· Ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀσθενοῦντας θεραπεύετε,
λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε, δωρεάν ἐλάβετε, δωρεάν δότε.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ταῖς τοῦ Ὁσίου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχος: Ἐλεῆμον, ἐλέησον μέ ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου.

Ἦχος πλ. θ΄. Ὅλην ἀποθέμενοι
Μή μέ χειμαζόμενον, ἐν ἀπορίαις παντοίαις, καί κατατρυχόμενον, ἀλγειναῖς ὀδύναις, ψυχῆς καί σώματος, μή στερήσης Ἅγιε, σής ἐπισκέψεως, ἄλλ’ οἰκτείρας μέ τόν δείλαιον,
δέξαι τήν δέησιν, ἤν ἀπό καρδίας προσάγω σοί· Θεός γάρ σέ παράκλησιν, καί παραμυθίαν πιστοῖς παρέσχεν. Ὅθεν κατωδύνως, κραυγάζω σοί θεράπων τοῦ Χριστοῦ· Μή μέ
παρίδης τόν ἄθλιον, ἀλλά σπεύσας ἴασαι.

Θεοτοκίο
Οὐδείς προστρέχων ἐπί σοῖ κατησχεμμένος ἀπό σου ἐκπορεύεται, ἁγνή Παρθένε Θεοτόκε, ἀλλ’ αἰτεῖται τήν χάριν καί λαμβάνει τό δώρημα, πρός τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως.
Μεταβολή τῶν θλιβομένων, ἀπαλλαγῆ τῶν ἀσθενούντων ὑπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σῶζε πόλιν καί λαόν, τῶν πολεμουμένων ἡ εἰρήνη, τῶν χειμαζομένων ἡ γαλήνη,
ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν.

Ὁ Ἱερεύς:
Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σού• ἐπισκεψαι τόν κόσμον σου ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς. Ὑψωσον κέρας Χριστιανῶν ὀρθοδόξων καί καταπεμψον
ἐφ’ ἠμᾶς τά ἐλέη σου τά πλούσια• πρεσβείαις τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας• δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυρού• προστασίαις
τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων• ἰκεσίαις τοῦ Τιμίου καί Ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου• τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων•
ὧν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἠμῶν, μεγάλων ἱεραρχῶν καί οἰκουμενικῶν διδασκάλων Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καί
Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας. Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, τῶν Θαυματουργών τῶν ἁγίων ἐνδόξων
μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος καί Στρατηλάτου, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καί Ἐλευθερίου, τῶν ἁγίων
ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων. Τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἠμῶν. Τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί ’Ἄννης. Τοῦ ὁσίου Ἀλεξίου ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ,
καί πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἰκετεύομεν σέ, μόνε πολυέλεε Κύριε. Ἐπάκουσον ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καί ἐλέησον ἠμᾶς.

Ὠδή ζ΄. Παίδας Ἑβραίων

Νέφος τῶν θλίψεων πυκνόν μου τήν ταλαίπωρον ψυχήν κατακαλύπτει, καί πικρῶν ὀδυνῶν ἡ μάστιξ κατοικίζει τό σῶμα μου τό δυστηνον. Οἴκτειρον μέ ρύσαι Πάτερ.
Ἔχων θεόθεν σύ τήν χάριν τῶν ἰάσεων, Ἀλέξιε τρισμάκαρ, θεραπείας καμέ ἀξίωσον, καί ρύσαι ἀμηχανίας, ἅγιε, χαλεπῆς, ἐκδυσωπῶ σέ.
Χεῖρα μοί ὄρεξον, ἐν κλίνη τῆς κακώσεως οἰκτρῶς κατακειμένω καί καλούντι τήν σήν ἀντίληψιν, ὤ Πάτερ, ἀντιλαβού μου, σῶσον μέ, φερωνύμως θεραπεύσας.
Ὤζεσαν, οἶμοι τῷ ἀθλίω! Καί ἐσάπησαν σαρκός οἱ μώλωπές μου, καί ἐλπίς μου οὐκ ἔστι σωτηρίας. Σέ μέ φθορᾶς διασωσον, ὤ θεράπον τοῦ Κυρίου.

Θεοτοκίον
Δέσποινα πάντων, Δέσποινά μου, Θεοτόκε ἡ τεκοῦσα τόν Σωτήρα καί Θεόν μου καί Πλάστην, σαῖς πρεσβείαις αὐτόν μοί ἐξιλέωσαι, τῷ πολλά ἠμαρτηκότι.

Ὠδή ἡ΄. Τόν ἐν ὄρει ἁγίω
Ἴλεως μοί προβλέψας οὐρανόθεν, πιστῶς ἱκετεύω, ὤ ἄνθρωπε Κυρίου, τά χαλεπά καί χρόνια ἰώμενος πάθη μου· πρεσβείαις πρός τόν Δεσπότην ζωῆς τέ καί θανάτου.
Ὀδυνῶμαι δεινῶς, καί θεραπείας ἐξ ἀνθρώπων θνητῶν ἁπάσης ἀποροῦμαι. Σέ δυσωπῶ, Θεοῦ θεράπον ἅγιε, προφθασόν μέ σῶσον, ἔγειρον τῆς κλίνης, καί ρῶσιν
μοί παρασχου.
Νοσημάτων παντοίων τό σῶμά μου κεῖται, Πάτερ, μεστόν, παρεῖταί μου τά μέλη, σάρκας, ὀστᾶ, τά νεῦρα πόνοι βόσκονται. Ἐλέησον, ὤ Πάτερ, σόν πιστόν ἱκέτην,
καί ἴασαι μέ τάχος.

Θεοτοκίον
Ὑπερένδοξε Μῆτερ τοῦ Θεοῦ μου, οὐρανοῦ τέ καί γής καί κτίσεως ἁπάσης ἡ βασιλίς, ἡ τῶν πιστῶν ἀντίληψις, ὑμνῶ σέ μετ’ Ἀγγέλων, δοξάζω μετ’ ἀνθρώπων, λατρεύω
τόν Υἱόν σου.

Ὠδή θ΄. Ἐξέστη ἐπί τούτω
Σωτῆρα σέ καμνόντων καί λυτρωτήν, ὁ Θεός τοῖς πιστοῖς ἐδωρήσατο, πάθη ψυχῶν, καί σωμάτων ἄλγη παντοδαπά, ἰώμενον Ἀλέξιε, ἄνθρωπε Κυρίου, διο θερμῶς,
ὤ Πάτερ, ἱκετεύω τῆς ψυχῆς τῆς σαρκός μου, τάς βαρείας ὀδύνας θεράπευσον.
Ἰάσεων κρατήρα ἀνελλιπῆ, τήν τιμίαν σοί κάραν Ἀλέξιε πάσι πιστοῖς προΰθηκεν ἡ χάρις ἡ ζωαρχική τοῦ παναγίου Πνεύματος, πάντας ἰωμένη τούς εὐλαβῶς αὐτήν
ἀσπαζομένους καί πρέσβυν πρός Θεόν σέ προβαλλομένους μετά πίστεως.
Ὀχλούμενος συμπτώμασι συμφορῶν, ὡς τεμένει τῶν θείων χαρίτων σοί, προσπεφυγῶς, δέησιν ἐκ στόματος ρυπαροῦ, ἐξ ὀφθαλμῶν δέ δάκρυα, καί ἀπό καρδίας
μου στεναγμούς, προσάγων, ἱκετεύω, Ἀλέξιε τρισμάκαρ, μή μέ παρίδης ἀπολλύμενον.

Θεοτοκίον
Σέ πᾶσαι αἵ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν, εὐλογούσιν ἀεί, Σέ δοξάζουσι, Μῆτερ Θεοῦ, πᾶσαι τῶν ἀνθρώπων αἵ γενεαί. Σέ πιστοί κατέχομεν, ἄγκυραν τῆς πίστεως ἀσφαλῆ,
Σέ σκέπην, Σέ λιμένα, Σέ χαράν καί δόξαν, Σαῖς πρεσβείαις σωθείημεν Δέσποινα.

Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ καί ἐνδοξοτέραν
ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια

Τόν ἐν σωφροσύνη διαπρεπῆ, καί ἐν ἐγκρατεία, τηλαυγῆ σέ καί φαεινόν, λάμψαντα φωστήρα, τόν ἄνθρωπον Κυρίου, Ἀλέξιον τόν θεῖον πάντες τιμήσωμεν.
Τόν ἐν ἀσθενείαις θεραπευτήν, καί ἐν τοῖς κινδύνοις λυτρωτήν τέ καί βοηθόν, παρά τοῦ Κυρίου, ἠμίν ἀναδειχθέντα, Ἀλέξιον τόν θεῖον ὕμνοις γεραίρομεν.
Δεῦτε οἱ νοσοῦντες καί ἐν δεινοῖς πάθεσι τελοῦντες, ἀπαντλήσωμεν ἐκ πηγῆς, κάρας τῆς τιμίας, πιστοί, τῶν ἰαμάτων, τάς χάριτας ἀφθόνως, ταύτην γεραίροντες.
Φρίττουσι τά πάθη τά τῶν βροτῶν, καί δαιμόνων στίφη, δραπετεύοντα ἄφθονον νῦν, τῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ σοί δοθέντα χαρισμάτων, Ἀλέξιε τρισμάκαρ, τήν ἐπισκίασιν.
Δεῦτε προσκυνήσωμεν οἱ πιστοί, τήν παντιμον κάραν, Ἀλεξίου πανευλαβῶς, ἤν ἐν τή ἁγία Πελοποννήσου Λαύρα, Θεός ἀπεθησαύρισε, πιστοῖς ἴαμα.
Ἅγιε Ἀλέξιε, ἐκτενῶς, πρέσβευε Κυρίω ὑπέρ πάντων τῶν εὐλαβῶς, στήν τιμώντων κάραν, ὡς ἔχων παρρησίαν, σώζειν ἐκ τῶν κινδύνων, τούς σοί προστρέχοντας.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἠμᾶς.

Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον
δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Εἰ δέ μή τά ἑπόμενα κατανυκτικά τροπάρια.
Ἦχος πλ. β΄.
Ἐλέησον ἠμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἠμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοί τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότη, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἠμᾶς.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Κύριε, ἐλέησον ἠμᾶς, ἐπί σοῖ γάρ πεποίθαμεν, μή ὀργισθῆς ἠμίν σφοδρά, νηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἠμῶν, ἀλλ’ ἐπιβλεψον καί νῦν, ὡς εὔσπλαχνος, καί λύτρωσαι ἠμᾶς ἐκ
τῶν ἐχθρῶν ἠμῶν, σύ γάρ εἰ Θεός ἠμῶν καί ἠμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου καί τό ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Τῆς εὐσπλαχνίας τήν πύλην ἀνοιξον ἠμίν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σέ μή ἀστοχήσωμεν, ρυσθείημεν διά σου τῶν περιστάσεων, σύ γάρ εἰ σωτηρία τοῦ γένους
τῶν Χριστιανῶν.

Εἴτα μνημονεύει ὁ Ἱερεύς.
Εἰς δέ τόν ἀσπασμόν τῆς τιμίας κάρας ψάλλομεν τό παρόν τροπάριον.
Ἦχος β΄. Ὄτε ἐκ τοῦ ξύλου
Δέχου τάς δεήσεις εὐμενῶς, τῶν σοί προσφευγόντων ἐν πίστει, καί δεομένων θερμῶς, ἅγιε Ἀλέξιε, καί τάς αἰτήσεις αὐτῶν ἐκπληρώσας, ἁπάλλαξον θλίψεων παντοίων,
σώζων τούς ἰκέτας σου ταῖς πρός Θεόν σου λιταῖς, πόθω τήν ἁγίαν σου κάραν κατασπαζομένους, ἀφθόνως τοῖς πιστοῖς πηγάζουσαν τά ἰάματα.

Καί Ἀπόλυσις.
Ἀπολυτίκιον τοῦ Ὁσίου. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.

Ἐκ ρίζης ἐβλάστησας περιφανοῦς καί πιστῆς, ἐκ πόλεως ἤνθησας βασιλικῆς καί λαμπρᾶς, Ἀλέξιε πάνσοφε· πάντων καταφρονήσας ὡς φθαρτῶν καί ρεόντων, ἔσπευσας
συναφθῆναι τῷ Χριστῷ καί δεσπότη· αὐτόν οὔν ἐκδυσώπει ἀεί, ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἠμῶν.

Ἦχος πλ. δ΄.
Δέσποινα προσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἠμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Ἦχος β΄.
Τήν πάσαν ἐλπίδα μου, εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μέ ὑπό τήν σκέπην σου.

Ὁ Ἱερεύς: Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς. Ἀμήν.

Tuesday, February 23, 2016

Εκείνοι που νομίζουν δυστυχία το να χάσουν χρήματα ή παιδιά ή δούλους ή ένα άλλο στοιχείο της περιουσίας τους.. ( Μέγας Αντώνιος )


Εκείνοι που νομίζουν δυστυχία το να χάσουν χρήματα ή παιδιά ή δούλους ή ένα άλλο στοιχείο της περιουσίας τους, ας γνωρίζουν ότι πρώτα πρέπει να αρκούνται σ' εκείνα που δίνει ο Θεός. Και όταν πρέπει να τα δώσουν πίσω, να είναι πρόθυμοι και να το κάνουν με αγαθή γνώμη και να μη στενοχωρούνται διόλου για τη στέρηση ή μάλλον για την επιστροφή τους. Γιατί αφού έκαναν χρήση ξένων πραγμάτων, τα έδωσαν πάλι πίσω.

Μέγας Αντώνιος

Δυο καλόγεροι που πήγαιναν σε προσκύνημα.....


Δυο καλόγεροι που πήγαιναν σε προσκύνημα , έφτασαν στο πέρασμα ενός ποταμού.

Εκεί είδαν μια πολύ όμορφη κοπέλα , που αναρωτιόταν τι να κάμει , μιας που το ποτάμι ήταν βαθύ και δεν μπορούσε να το περάσει .

Χωρίς πολλά πολλά , ο ένας από τους δύο καλόγερους , την πήρε στην πλάτη του και την πέρασε στην άλλη όχθη , όπου την άφησε στην στεριά στις όχθες του ποταμού .

Ύστερα οι καλόγεροι συνέχισαν το δρόμο τους .

Ο άλλος καλόγερος όμως , μετά από μια ώρα άρχισε να γκρινιάζει : ” Ασφαλώς δεν ήταν σωστό ν΄ αγγίξεις τη γυναίκα .

Είναι αντίθετο προς τις εντολές Του Θεού να έρχεσαι σε στενή επαφή με γυναίκες .

Πώς μπορείς να κάνεις κάτι που είναι αντίθετο με τους κανόνες των μοναχών ;

” Ο καλόγερος που κουβάλησε τη γυναίκα , προχωρούσε σιωπηλός .

Κάποια στιγμή όμως είπε : ” Eγώ κουβάλησα τη γυναίκα και την άφησα στην όχθη του ποταμού πριν από μια ώρα !

Για μένα τέλειωσε εκείνο το γεγονός … εσύ γιατί την κουβαλάς ακόμη ; ” …

Saturday, February 20, 2016

Παράκληση Άγιος Γρηγόριος Καλλίδης



ΙΟΥΛΙΟΣ ΚΕ΄

ερες ρχεται τς Παρακλήσεως μ τν δοξολογικήν κφώνησιν:
Ελογητς Θεός μν, πάντοτε, νν κα εί κα ες τούς αἰῶνας τν αώνων.
χορός: μήν.
μ πάρχοντος ερέως, μες τό:
Δι’ εχν τν γίων Πατέρων μν, Κύριε ησο Χριστέ Θεός, λέησον κα σσον μς, μήν.
Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.                                     
Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών, Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν, Αγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθαινείας ημών, ένεκεν του ονόματός Σου. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

Ψαλμός ρμβ’ (142).
Κύριε εσάκουσον τς προσευχς μου, νώτισαι τν δέησίν μου ν τ ληθεί Σου, εσάκουσον μου ν τ δικαιοσύν Σου κα μ εσέλθης ες κρίσιν μετά το δούλου Σου, τι ο δικαιωθήσεται νώπιόν Σου, πς ζν. τι κατεδίωξεν χθρός τν ψυχήν μου, ταπείνωσεν ες γν τν ζωήν μου. κάθισέ με ν σκοτεινος, ς νεκρούς αἰῶνος κα κηδίασεν π’ μέ τό πνεμα μου, ν μοί ταράχθη καρδία μου. μνήσθην μερν ρχαίων, μελέτησα ν πσι τος ργοις Σου, ν ποιήμασι τν χειρν Σου μελέτων. Διεπέτασα πρός Σέ τάς χείρας μου, ψυχή μου ς γ νυδρός Σοι. Ταχύ εσάκουσόν μου, Κύριε, ξέλιπε τό πνεμα μου. Μ ποστρέψης τό πρόσωπόν Σου π’ μο κα μοιωθήσομαι τος καταβαίνουσιν ες λάκκον. κουστν ποίησόν μου τό πρωΐ τό λεός Σου, τι π Σοί λπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, δόν ν πορεύσομαι, τι πρός Σέ ρα τν ψυχήν μου. ξελο με κ τν χθρν μου, Κύριε, πρός Σέ κατέφυγον, δίδαξόν με το ποιεν τό θέλημά Σου, τι Σύ ε Θεός μου. Τό Πνεμα Σου τό γαθν δηγήσει με ν γ εθεί, νεκεν το νόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. ν τ δικαιοσύν Σου ξάξεις κ θλίψεως τν ψυχήν μου κα ν τ λέει Σου ξολοθρεύσεις τούς χθρούς μου. Καί πολες πάντας τούς θλίβοντας τν ψυχήν μου, τι γώ δολος Σου εμί.

Καί εθύς ψάλλεται τετράκις ξ’ παμοιβς, μετά τν οκείων στίχων:
Θεός Κύριος κα πέφανεν μν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.
Στίχ. α’. ξομολογεσθε τ Κυρί τι γαθός, τι ες τν αἰῶνα τ λεος Ατο.
Θεός Κύριος κα πέφανεν μν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.

Στίχ. β’. Πάντα τ θνη κύκλωσάν με κα τό νόματι Κυρίου μυνάμην ατούς.
Θεός Κύριος κα πέφανεν μν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.

Στίχ. γ’. Παρά Κυρίου γένετο ατη κα στι θαυμαστή ν φθαλμος μν.
Θεός Κύριος κα πέφανεν μν, ελογημένος ρχόμενος ν νόματι Κυρίου.

Ετα τ τροπάριον. χος δ΄. ψωθες ν τ Σταυρ.
Τν εράρχην το Χριστο τν πανέντιμον, κα τροπαιοχον ρετν τν ήττητον, τν ρθοδόξων καύχημα Γρηγόριον σοφόν, πάντες νυμνήσωμεν, πρς ατν κβοντες· ῥῦσαι κεσίαις σου, πειρασμν κα κινδύνων, κα πάσης λλης βλάβης το χθρο, πως μνμεν, νθέως τν μνήμην σου.
Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

. Θεοτοκίον.
Ο σιωπήσομέν ποτε Θεοτόκε, τς δυναστείας Σου λαλεν ο νάξιοι, εμ γρ Σ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς μς ἐῤῥύσατο κ τοσούτων κινδύνων; Τίς δ διεφύλαξεν, ως νν λευθέρους; Οκ ποστμεν Δέσποινα κ Σο, Σος γρ δούλους σώζεις εί, κ παντοίων δεινν.


Ψαλμός ν’ (50).
λέησόν με, Θεός, κατά τό μέγα λεός Σου καί κατά τό πλθος τν οκτιρμν Σου, ξάλειψον τό νόμημά μου. π πλεον πλνόν με π τς νομίας μου καί π τς μαρτίας μου καθάρισόν με. τι τήν νομίαν μου γώ γινώσκω καί μαρτία μου νώπιόν μου στι διά παντός. Σοί μόν μαρτον καί τό πονηρόν νώπιόν Σου ποίησα, πως ν δικαιωθς ν τος λόγοις Σου καί νικήσς ν τ κρίνεσθαί Σε. δο γάρ ν νομίαις συνελήφθην καί ν μαρτίαις κίσσησέ με μήτηρ μου. δο γάρ λήθειαν γάπησας, τ δηλα καί τ κρύφια τς σοφίας Σου δήλωσάς μοι. αντιες με σσώπ καί καθαρισθήσομαι, πλυνες με καί πέρ χιόνα λευκανθήσομαι. κουτιες μοι γαλλίασιν καί εφροσύνην, γαλλιάσονται στέα τεταπεινωμένα. πόστρεψον τό πρόσωπόν Σου π τν μαρτιν μου καί πάσας τάς νομίας μου ξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ν μοί Θεός καί πνεμα εθς γκαίνισον ν τος γκάτοις μου. Μ ποῤῥίψς με π το προσώπου Σου καί τό Πνεμα Σου τό γιον μ ντανέλς π’ μο. πόδος μοι τήν γαλλίασιν το σωτηρίου Σου καί πνεύματι γεμονικ στήριξόν με. Διδάξω νόμους τάς δούς Σου καί σεβες π σέ πιστρέψουσιν. Ῥῦσαι με ξ αμάτων Θεός, Θεός τς σωτηρίας μου, γαλλιάσεται γλσσα μου τήν δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τ χείλη μου νοίξεις καί τό στόμα μου ναγγελε τήν ανεσίν Σου. τι, ε θέλησας θυσίαν, δωκα ν, λοκαυτώματα οκ εδοκήσεις. Θυσί τ Θε πνεμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην Θεός οκ ξουδενώσει. γάθυνον, Κύριε, ν τ εδοκί Σου τήν Σιών καί οκοδομηθήτω τ τείχη ερουσαλήμ. Τότε εδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ναφορν καί λοκαυτώματα. Τότε νοίσουσιν π τό θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Ετα Κανών.
δ α΄. χος πλ. Δ΄. γρν διοδεύσας.
ημάτων ψυχς μου τς ταπεινς, εσάκουσον Πάτερ, κα παράσχου μοι φωτισμόν, κα ώμην κατ το πολεμίου, ς ντιλήπτωρ μου Γρηγόριε πάντοτε.
Το Δεσπότου εοσμον κα σεπτόν, σκεος νεδείχθη, Γρηγόριε θαυμαστέ· διό σε θερμς παρακαλομεν, μνήσθητι Πάτερ μν τν μνούντων σε.
Στενούμενοι πάθεσι χαλεπος, τν σν ξαιτομεν, Γρηγόριε ρωγήν, λύτρωσαι ον Πάτερ τος σος δούλους, κ τς ερούσης μς δεινς θλίψεως.
Θεοτοκίον.
Σταγόνα κατανύξεως τ οκτρ, μβρησόν μοι Κόρη, ναστέλλουσα βλαβερόν, καύσωνα καρδίας μου Παρθένε, ξαίρουσα πάθη τ πολεμοντά με.

δ γ΄. Ορανίας ψδος.
Τς φωνς νωτίζου κα τν θερμν δέησιν, κα τος στεναγμος τς καρδίας, τν ατουμένων σε, Γρηγόριε νδοξε, κα τς παρούσης νάγκης, σπεσον κα πάλλαξον, μς μακάριε.
Θες σ παμμάκαρ, εραρχν καύχημα, δειξεν ν κόσμ προστάτην, τν εφημούντων σε· δι οκτείρησον, τας πρς Χριστόν σου πρεσβείαις, τος πιστς τιμντάς σε, Πάτερ Γρηγόριε.
αθυμίας πάσης βιοτικς γιε, τας πρς τν Θεόν σου πρεσβείαις, πάντας πάλλαξον, κα καταξίωσον, τς αωνίου τρυφς με, κα φωτς το μέλλοντος, ποισαι μέτοχον.
Θεοτοκίον.
διόδευτε πύλη πρς Θεν φέρουσα, πύλας μετανοίας μοι Κόρη, νοιξον δέομαι, ποκαθαίρουσα, μαρτιν μου τν ῥῦπον, μβροις το λέους Σου, Θεοχαρίτωτε.

δ δ΄. Εσακήκοα Κύριε.
Τας ανίσι κατάρδευσον, τς σς εσπλαγχνίας Γρηγόριε νδοξε, χερσωθεσαν τν καρδίαν μου, κα καρποφορεν ατν ξίωσον.
Πρς Χριστν διαμεναί μου, τ τς διανοίας βάσεις ξίωσον, κα δαιμόνων τν πήρειαν, π’ μο Γρηγόριε τάχει φυγάδευσον.
ωμαλέον τ φρόνημα, χειν ν δεινος με Γρηγόριε πρέσβευε, πρς Χριστν τν περάγαθον, τν μν λπίδαν ναθέμενος.
Θεοτοκίον.
όδον Σ τ μάραντον, Παρθένε μόνη βλαστήσασα, τας πρεσβείαις Σου περίσωζε, τος προστρέχοντάς Σοι Μητροπάρθενε.

δ ε΄. Φώτισον μς.
Τν εραρχν, Γρηγόριε τ καύχημα, τος μετ πόθου σ γεραίρουσιν, τν αμάτων τ χαρίσματα χορήγησον.
νωθεν μς, ποπτεύσας κλυτρούμενος, κ παντοίων ναγκν κα συμφορν, τος ν πίστει εφημοντάς σε Γρηγόριε.
Μόνον τν Θεόν, σχες Πάτερ ν καρδί σου, κα δι’ Ατο τν αμάτων τος κρουνούς, ς π κρήνην ναβλύζεις τς σς λάρνακος.
Θεοτοκίον.
παντα χθρόν, δυσμενς πιτιθέμενον, μν τος δούλοις Σου πανάμωμε, θεί Σου κράτει συμπαθοσα ξαφάνισον.

δ στ΄. Τν δέησιν.
σάγγελον, π γς πολιτείαν, ς διήνυσας Γρηγόριε παμμάκαρ, κρηπίς, εραρχν κα σίων, οτω κμ διανσαι ξίωσον, σωφρόνως κα γγελικς, τν ζων τας θερμας σου δεήσεσιν.
Νεκρώσεως, τ καρπ ζώγρημαι, κα το θείου πεῤῥίφθην νυμφνος, τ τς φθορς, περικείμενος φύλλα, κα το θανάτου προφέρων τν κανθαν, σ ον μ ζώωσον σοφέ, κα τς πρώην με δόξης ξίωσον.
λόκληρον, σεαυτν προσήγαγες, τ Δεσπότ προσφορν κα θυσίαν· θεν κμέ, νδυνάμωσον Πάτερ, Ατ λατρεσαι σίως Γρηγόριε, κα θσαι τούτ καθαρς, καθαρς πολιτείας κρότητα.
Θεοτοκίον.
Φυγάδευσον, κ τς θλίας σαρκός μου, τν νίατον σθένειαν Κόρη, κα τν δεινν, λγηδόνων με ῥῦσαι, κα θεραπείαν τελείαν μοι δώρησαι, κα σσόν με τν π Σοί, πεποιθότα τας θείαις πρεσβείαις Σου.
κ θλίψεων, κα κ παντοίων κινδύνων, λύτρωσαι εράρχα, τος τν θείαν μνήμην σου θερμς ορτάζοντας, ς ύστης τν θλιβομένων Γρηγόριε.
χραντε, δι λόγου τν Λόγον νερμηνεύτως, π’ σχάτων τν μερν τεκοσα δυσώπησον, ς χουσα μητρικν παῤῥησίαν.

Κοντάκιον. χος δ΄. Ταχ προκατάλαβε.
Τος λόγοις κόσμησας τν κκλησίαν Χριστο, τος ργοις τίμησας τ κατ’ εκόνα Θεο, Γρηγόριε νδοξε· λαμψας ν τ κόσμ, δι’ σκήσεως θείας, χάριτας αμάτων, παστράπτων τος πσι· δι κα νν γεραίρομεν πίστει τν μνήμην σου.

Προκείμενον: Τίμιος ἐναντίον Κυρίου, ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου Αὐτοῦ.
Στ.: Οἱ ἱερεῖς Σου Κύριε ἐνδύσονται δικαιοσύνην, καὶ οἱ ὅσιοί Σου ἀγαλλιάσονται.
Εαγγέλιον. κ το κατ ωάννην. (Κεφ. Ι΄, 9-16).
Επεν Κύριος· γ εμι θρα· δι' μο ἐάν τις εσλθ, σωθσεται, κα εσελεσεται κα ξελεσεται, κα νομν ερσει. 10 κλπτης οκ ρχεται ε μ να κλψ κα θσ κα πολσ· γ λθον να ζων χωσι κα περισσν χωσιν. 11 γ εμι ποιμν καλς. ποιμν καλς τν ψυχν ατο τθησιν πρ τν προβτων· 12 μισθωτς δ κα οκ ν ποιμν, ο οκ εσ τ πρβατα δια, θεωρε τν λκον ρχμενον κα φησι τ πρβατα κα φεγει· κα λκος ρπζει ατ κα σκορπζει τ πρβατα. 13 δ μισθωτς φεγει, τι μισθωτς στι κα ο μλει ατ περ τν προβτων. 14 γ εμι ποιμν καλς, κα γινσκω τ μ κα γινσκομαι π τν μν, 15 καθς γινσκει με πατρ κγ γινσκω τν πατρα, κα τν ψυχν μου τθημι πρ τν προβτων. 16 κα λλα πρβατα χω, οκ στιν κ τς αλς τατης· κκεν με δε γαγεν, κα τς φωνς μου κοσουσι, κα γενσεται μα πομνη, ες ποιμν.

Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι.
Τας το εράρχου.. πρεσβείαις, ᾿Ελεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Τας τς Θεοτόκου... πρεσβείαις, ᾿Ελεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Προσόμοιον. χος πλ. β΄. λην ποθέμενοι. Στ.:                              λεμον, λέησόν με, Θεός, κατ τ μέγα λεός Σου κα κατ τ πλθος τν οκτιρμν Σου ξάλειψον τ νόμημά μου.

Λαμπρ κα χαρμόσυνος, παναγία σου μνήμη, Γρηγόριε νδοξε, φέστηκε σήμερον μν πασι· δι κα νν δώρησαι, τν ερήνην Πάτερ, χαρισμάτων μς μπλησον, πως ν λάβωμεν, τν μαρτημάτων τν φεσιν. Τούτ ον προσερχόμενοι, πίστει τε κα πόθ προσείπωμεν· θεε εράρχα, Γρηγόριε σίων καλλονή, πρ μν λλίπς σήν, πρεσβείαν ποιούμενος.

δ ζ΄. Παδες βραίων.
ύστης ποιμνίου νεδείχθης, Γρηγόριε κα τν χηρν προστάτης, ρφανν τε λιμήν, κα πλουτιστς πενήτων· δι κα μς λύτρωσαι, κ κινδύνων σας πρεσβείαις.
Σσον τος σ νευφημοντας, σιώτατε Γρηγόριε Καλλίδη, κα τ θεί φωτί, καταύγασον σος δούλους, κα σας λιτας ξάρπασον, τς σατν μηχανουργίας.
Σσον παμμάκαρ σος κέτας, περιστάσεων κα ζάλης ναντίας, τας εχας σου σοφέ, πρς Κύριον βοντας· ελογητς ε Κύριε, Θε ες τος αἰῶνας.
Θεοτοκίον.
τεκες χραντε Μαρία, τν χώρητον Δεσπότην τν πάντων, ν ε ς Υόν, πρ μν δυσώπει, νόσου κα πάσης θλίψεως, παλλάξαι Παναγία.

δ η΄. Τν Βασιλέα.
ν ορανίοις, τος σκηνώμασι Γρηγόριε ντρυφν κα χαίρων, συν γγέλοις πρέσβευε Κυρί, πρ τν σ μνούντων.
Μ διαλίπς, τν ησον κετεύων, ς προστάτης πιστν Γρηγόριε, διαφυλαχθναι μς, κ πάσης βλάβης.
σοι ν πίστει, ελικρινε προσέρχονται, τ σορ τν γίων σου λειψάνων, ψυχν κα σωμάτων, λαμβάνουσιν τν ῥῶσιν.
Θεοτοκίον.
εθρα δακρύων, ψυχικν δός μοι Κόρη, να πλύνω παθ μου τν ῥῦπον, κα δήγησόν με, πρς τρίβους σωτηρίας.

δ θ΄. Κυρίως Θεοτόκον.
λβία σου πόλις, κα χαρίτνω πλήρης, τν σν σορν κεκτημένη Γρηγόριε, ς λβον μψυχον ντως κα δαπάνητον.
κέτευε ν Κτίστην, ς Ατο εράρχης, τν δυσχερν μν δοναι τν λύτρωσιν, τος τ σορ σου τ θεί προστρέχουσιν.
Μ παύσ κετεύων, τν Θεν τν λων, σεβασμιώτατε Πάτερ Γρηγόριε, λσιν πταισμάτων δωρήσασθαι τας ψυχας μν.
Θεοτοκίον.
Μαρία Θεοτόκε, Σ μνολογομεν, τι παντοίων κινδύνων λυτροσαι μς, τας μητρικας πρς τν Τόκον τν Σν πρεσβείαις Σου.

Μεγαλυνάρια.
ξιόν στιν ς ληθς, μακαρίζειν Σε τν Θεοτόκον, τν ειμακάριστον κα παναμώμητον κα μητέρα το Θεο μν. Τν τιμιωτέραν τν Χερουβείμ κα νδοξοτέραν συγκρίτως τν Σεραφείμ, τν διαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοσαν, τν ντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνομεν.
Χαίροις ρακλείας καλλονή, χαίροις ρφανν τε, κα πενήτων βοηθός, χαίροις τν πατέρων, ράϊσμα κα κλέος, Γρηγόριε τρισμάκαρ, σ μεγαλύνομεν.
Χαίροις ρακλείας θεος βλαστός, κα Θεσσαλονίκης, ποιμενάρχης θαυμαστός, χαίροις παρέχων, μν τος σ τιμσιν, Γρηγόριε παμμάκαρ, τν σν ντίληψιν.
Δετε προσκυνήσωμεν ο πιστοί, Γρηγορίου το θείου, τν εκόνα τν εράν, τν ποσοβοσαν, παθν τς δυσοσμίας, κα ασιν κα ῥῶσιν, πσι παρέχουσαν.
ρφανν προστάτην σε κα χηρν, πεινώντων τροφέα, πενομένων τε πλουτιστήν, αχμαλώτων ύστην, ποιμνίου δ σωτρα, κεκτήμεθα παμμάκαρ, σοφ Γρηγόριε.
Πσαι τν γγέλων α στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, ποστόλων δωδεκάς, ο γιοι Πάντες μετά τς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν ες τό σωθναι μς.

Τό Τρισάγιον κα τ Τροπάρια τατα. χος πλ. β΄.


Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.                                     
Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Αγιος ο Θεός, Αγιος Ισχυρός, Αγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών, Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν, Αγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθαινείας ημών, ένεκεν του ονόματός Σου. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.
A῎ξιόν ἐστίν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν·  τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

λέησον μς, Κύριε, λέησον μς, πάσης γρ πολογίας ποροντες, ταύτην Σοι τν κεσίαν, ς Δεσπότ, ο μαρτωλοί προσφέρομεν, λέησον μς.
Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι.
Κύριε λέησον μς, πί Σο γρ πεποίθαμεν. Μή ργισθς μν σφόδρα, μηδέ μνησθς τν νομιν μν. λλ’ πίβλεψον κα νν ς εσπλαχνος κα λύτρωσαι μς κ τν χθρν μν. Σ γρ ε Θεός μν κα μες λαός Σου, πάντες ργα χειρν Σου κα τ νομά Σου πικεκλήμεθα.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Τς εσπλαγχνίας τν πύλην νοιξον μν, ελογημένη Θεοτόκε, λπίζοντες ες Σέ μή στοχήσομεν, υσθείημεν διά Σο τν περιστάσεων, Σ γρ σωτηρία το γένους τν Χριστιανν.


Ετα ερεύς, τν κτεν Δέησιν, μν ψαλλόντων τό λιτανευτικόν· Κύριε λέησον. π το ερέως πόλυσις. Κα τν Χριστιανν σπαζομένων τν Εκόνα κα χριομένων δι’ γίου λαίου, ψάλλονται τ παρόντα Τροπάρια: χος β’. τε κ το ξύλου.
Χάριν, εληφς παρ Θεο, πσι χορηγες τς άσεις, π τν σκέπην σου, γιε Γρηγόριε, τος σο προστρέχουσι, φυγαδεύεις δαιμόνων γάρ, νίατα πάθη, πάντας θεραπεύεις δ τ προστασί σου· θεν, κα μες δυσωπομεν, πρέσβευε πρς Κύριον πάσης, λυτρωθναι βλάβης τος μνοντάς σε.
Δέσποινα πρόσδεξαι τς δεήσεις τν δούλων Σου, κα λύτρωσαι μς, π πάσης νάγκης κα θλίψεως.
Τν πσαν λπίδα μου ες Σ νατίθημι, Μτερ το Θεο, φύλαξόν με π τν σκέπην Σου.

Δι’ εχν τν γίων Πατέρων μν, Κύριε ησο Χριστέ Θεός, λέησον κα σσον μς, μήν.