Sunday, October 18, 2015

Χαιρετισμοι Οίκοι εικοσιτέσσαρες εις τον εν Αγίοις Πατέρα ημών Νικόλαον , Αρχιεπίσκοπον Μύρων της Λυκίας τον θαυματουργόν


Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.

Ως των θαυμάτων ποταμόν εξ Εδέμ βλύζοντα

Και των πασχόντων αρωγόν και αντιλήπτορα

Ανυμνούμέν σε οι δούλοί σου Ιεράρχα.

Άλλ’ ως σπλάγχνα οικτιρμών δεικνύων άπασι

Εν ανάγκαις και εν θλίψεσι προΐστασο

Των βοώντων σοι, χαίροις Πάτερ Νικόλαε.

Άγγελος εν τοις Μύροις, αληθώς ανεδείχθης, Νικόλαε Χριστού Ιεράρχα, (εκ γ’) και συν τη αγγελική ζωή, τας κατ’ αξίαν δωρεάς εξέφηνας, ευφραίνων και πιστούμενος, τους εκβοώντάς σοι τοιαύτα˙

Χαίρε δι’ ου ευσεβείς πιστούνται

Χαίρε δι’ ου δυσσεβείς θαμβούνται

Χαίρε της Τριάδος φωστήρ παμφαέστατος

Χαίρε της δυάδος της ύλης υπέρτερος

Χαίρε ύψος το περίοπτον ουρανίων αρετών

Χαίρε βάθος το ακένωτον πλουτοδότων οικτιρμών

Χαίρε ότι υπάρχεις των θαυμάτων ταμείον

Χαίρε ότι τυγχάνεις των χαρίτων δοχείον

Χαίρε αστήρ της κτίσεως άδυτε

Χαίρε πατήρ ημών και διδάσκαλε

Χαίρε δι’ ου νεουργούνται καρδίαι

Χαίρε δι’ ου καθαιρούνται κακίαι

Χαίροις Πάτερ Νικόλαε.

Βρέφος ων προεκφαίνεις, τη σεμνή σου διαίτη, την μέλλουσαν του βίου σου αίγλην˙ τα μητρώω γαρ Πάτερ μαζώ, εν ημέραις νηστίμοις νοΐ σώφρονι, προσήρχου καίπερ νήπιον, οιονεί τω Σωτήρι άδων˙

Αλληλούϊα.

Γόνιμον την καρδίαν, τη ηθών ευκοσμία, τελών προς μυστικήν ευκαρπίαν, εμπρέπεις εν Μοναστών χορώ, εις αρετών δε ανήχθης ακρώρειαν, δι’ ων ρυθμίζεις άπαντας, τους μετά πόθου σοι βοώντας˙

Χαίρε ηθών αρίστων εστία

Χαίρε σεμνών ωδίνων φυτεία

Χαίρε των Αγγέλων λαμπρόν αφομοίωμα

Χαίρε των Δικαίων των πάλαι εκτύπωμα

Χαίρε άρουρα εκφέρουσα τους του Πνεύματος καρπούς

Χαίρε άμπελε περκάζουσα βότρυας τους γλυκερούς

Χαίρε ότι εκ βρέφους εξελέξω το κρείττον

Χαίρε ότι προς θείον ανεπτέρωσαι φίλτρον

Χαίρε κλεινόν της χάριτος σκήνωμα

Χαίρε στερρόν της πίστεως στήριγμα

Χαίρε παθών αληθής ριζοτόμος

Χαίρε σεπτών αρετών φυτοκόμος

Χαίροις Πάτερ Νικόλαε.

Δρόμω Πάτερ αγίω, κεχρημένος οσίως, ως έρωτι πτερούμενος θείω, κατήτρας τη αγία Σιών, και εις τον τόπον ου οι πόδες έστησαν, Κυρίου προσεκύνησας, ώ και θεαστικώς εβόας˙

Αλληλούϊα.

Έργων δικαιοσύνης, διαλάμπων εν ύψει, του Πνεύματος τω μύρω εχρίσθης, και εν καθέδρα Πρεσβυτέρων, τον υπερύμνητον ήνεσας Κύριον, εν λόγοις τε και πράξεσι, πυρσεύων τους σοι εκβοώντας˙

Χαίρε ο θύτης των απορρήτων

Χαίρε ο ρύστης των περιλύπων

Χαίρε ιερέων κανών ακριβέστατος

Χαίρε πενομένων δοτήρ προμηθέστατος

Χαίρε ξένη επικούρησις νεανίδων των πτωχών

Χαίρε σκέπη και αμφίασις των γυμνών και ορφανών

Χαίρε της συμπαθείας γαληνότατον όμμα

Χαίρε της ευσπλαγχνίας ιλαρώτατον στόμα

Χαίρε στοργής τελείας θησαύρισμα

Χαίρε χορού Οσίων ωράϊσμα

Χαίρε πηγή ψυχοτρόφων ναμάτων

Χαίρε πρηστήρ ανηκέστων πημάτων

Χαίροις Πάτερ Νικόλαε.

Ζήλω ζηλών τελείω, τη στοργή του πλησίον, των θείων Αποστόλων τον ζήλον, την αυτών αυθεντίαν σαφώς, κατεκληρώσω Νικόλαε μέγιστε˙ εγένου γαρ εν άπασι, σωτήρ, πατήρ και τύπος, ψάλλων˙

Αλληλούϊα.

Ήνοιξάς σου την χείρα, επιστάς κατά νύκτα, τω τέως εμπεσόντι ενδεία, και τας τούτου θυγατέρας τρεις, τη χορηγία σου Πάτερ διέσωσας˙ διο σου την χρηστότητα, αγάμενοι αναβοώμεν˙

Χαίρε απόρων η ευπορία

Χαίρε ευπόρων παιδαγωγία

Χαίρε θλιβομένων ψυχών παραμύθιον

Χαίρε δεομένων το θείον προσφύγιον

Χαίρε πλούτος αδαπάνητος των ποικίλως ενδεών

Χαίρε οίκτος ανεξάντλητος των πασχόντων και χηρών

Χαίρε ότι τον άνδρα της πενίας ερρύσω

Χαίρε ότι τον άνω θησαυρόν εκομίσω

Χαίρε σεμνών παρθένων διάσωσμα

Χαίρε σεπτών Πατέρων αγλάϊσμα

Χαίρε καλών πλουτοδότα ενθέων

Χαίρε πολλών ευεργέτα βοώντων

Χαίροις Πάτερ Νικόλαε.

Θάλασσαν κατευνάσας, τη εντεύξει σου μάκαρ, και ναύτην τον θανόντα εγείρας, εξέπληξας τους συμπλωτήρας, τοις μεγαλείοις σου Πάτερ Νικόλαε˙ μεγάλως γαρ δεδόξασαι, παρά Κυρίου ώ βοώμεν˙

Αλληλούϊα.

Ιεράρχης θεόφρων, και ποιμήν των Μυρέων, εδείχθης ως του Πνεύματος σκεύος˙ εντεύθεν ως Χριστού μιμητής, εν δικαιοσύνη και οσιότητι, το σον ποιμαίνεις ποίμνιον, βοών σοι τω καλώ ποιμένι˙

Χαίρε ο ένθους αρχιεράρχης

Χαίρε Μυρέων ο ποιμενάρχης

Χαίρε οικουμένης λαμπτήρ φαεινότατος

Χαίρε αντιλήπτωρ απάντων θερμότατος

Χαίρε άνερ των του Πνεύματος θείων επιθυμιών

Χαίρε γλώττα η μελίρρυτος πρακτικών υποθηκών

Χαίρε μυσταγωγίας υποφήτα της άνω

Χαίρε ιερουργίας μυστοδότα της κάτω

Χαίρε Χριστού ευώδες κειμήλιον

Χαίρε παθών παντοίων λυτήριον

Χαίρε μορφή ιλαρότητος πλήρης

Χαίρε Θεού αγαθότητος μύστης

Χαίροις Πάτερ Νικόλαε.

Κήρυξ ων ευσεβείας, υπέρ ταύτης ποικίλας, υπέστης γεγηθώς κακουχίας˙ δογμάτων γαρ των τυραννικών, κατατολμάν παρηγγύας Νικόλαε, τους αιρουμένους Όσιε, συν σοι κραυγάζειν τω Σωτήρι˙

Αλληλούϊα.

Λάμψας εν τη Συνόδω, Ιεράρχα θεόφρον, τη πρώτη ως αστήρ σελασφόρος, καθείλες Άρειον τον δεινόν, και τον Υιόν συν Πατρί και τω Πνεύματι, κηρύξας ομοούσιον, ακούεις παρά πάντων ταύτα˙

Χαίρε το νίκος της ευσεβείας

Χάιρε το σέλας της Εκκλησίας

Χαίρε των ενθέων δογμάτων συνήγορε

Χαίρε των οθνείων σπερμάτων κατήγορε

Χαίρε ήλιε πολύφωτε καταλάμπων πάσαν γην

Χαίρε πρόβολε ατίνακτε εχθρού τρέπων την ορμήν

Χαίρε της Τρισηλίου μυητά Μοναρχίας

Χαίρε της Υπερθέου Μαθητά θεαρχίας

Χαίρε κρουνέ πλουσίας χρηστότητος

Χαίρε σπορεύ ρημάτων ορθότητος

Χαίρε στερρός καθαιρέτης Αρείου

Χαίρε λαμπρός μυστολέκτης Κυρίου

Χαίροις Πάτερ Νικόλαε.

Μέγας εν προστασίαις, και δυνάμεσι πλείσταις, υπάρχων φιλοικτίρμονι γνώμη, τους εν θαλάσση και εν ξηρά, εν κινδύνοις περιπίπτοντας Όσιε, προφθάνεις συμπαθέστατα, και βοηθείς αυτοίς βοώσιν˙

Αλληλούϊα.

Νέους τρεις επ’ αδίκω, παναοίδιμε ψήφω, εις θάνατον αχθέντας ερρύσω˙ εν υστάτη γαρ αυτοίς ροπή, επιστάς ελευθερίαν εβράβευσας, οία ποιμήν φιλάγαθος, βοώντάς σοι εν ευφροσύνη˙

Χαίρε προστάτα αδικουμένων

Χαίρε παιδεία γεγαυρωμένων

Χαίρε των αδίκως κριθέντων ανάσωσις

Χαίρε των εν λύπαις τελούντων ανάψυξις

Χαίρε μέγας εν χρηστότητι και εν θαύμασι πολύς

Χαίρε μείζων εις αντίληψιν και εις αρωγήν ταχύς

Χαίρε των Αποστόλων ακραιφνές εκμαγείον

Χαίρε των θεοφρόνων αληθές πρυτανείον

Χαίρε λαμπρά πενήτων προμήθεια

Χαίρε θερμή καμνόντων βοήθεια

Χαίρε κριτών ρυθμιστά αδικίας

Χαίρε ημών ποριστά αυταρκείας

Χαίροις Πάτερ Νικόλαε.

Ξόανα της απάτης, και τεμένη της πλάνης, καθείλες τη εν σοι επιλάμψει˙ στηλογραφίαν δε εμφανή, παντός καλού και αγαθού παρέστησας, σαυτόν Πάτερ Νικόλαε, τοις ευσεβώς Θεώ βοώσιν˙

Αλληλούϊα.

Όναρ τω Κωνσταντίνω, άμα και Αβλαβίω, επέστης και ην έθεντο ψήφον, ανείναι επιτάσσων αυτοίς, και τους δεσμίους απολύσαι τάχιστα, ώσπερ αθώους πέλοντας˙ διο σοι ανεβόων ταύτα˙

Χαίρε πλημμύρα των θαυμασίων

Χαίρε κινύρα των ουρανίων

Χαίρε των αθώων ανδρών η εκλύτρωσις

Χαίρε των πενθούντων εν βίω αντίληψις

Χαίρε θείας αγαθότητος ποταμός υπερχειλής

Χαίρε έργων των της χάριτος κήπος ο αμφιλαφής

Χαίρε ότι προφθάνεις τους θερμώς σε καλούντας

Χαίρε ότι κουφίζεις τους εν πόνοις τελούντας

Χαίρε πολλών κινδύνων ρυόμενος

Χαίρε αεί εν θλίψει φαινόμενος

Χαίρε λαμπρών δωρεών συστοιχία

Χαίρε ημών προς Χριστόν μεσιτεία

Χαίροις Πάτερ Νικόλαε.

Πόλιν την των Μυρέων, θαυμαστώς διατρέφων, καιρώ της σιτοδείας θεόφρον, την οικουμένην δια παντός, τοις εξαισίοις σου εκπλήττεις θαύμασι˙ κατ’ όναρ και καθ’ ύπαρ γαρ, θερμώς αρήγεις τοις βοώσιν˙

Αλληλούϊα.

Ρήσεων κατωδύνων, των δεινώς προσπεσόντων, εν κλύδωνι θαλάσσης μεγίστω, ακούσας επεφάνης αυτοίς, και την ναύν ως ασφαλώς εκυβέρνησας˙ εντεύθεν οι σωθέντές σε, ανύμνησαν αναβοώντες˙

Χαίρε σεπτών ποιμένων ακρότης

Χαίρε κλεινών Πατέρων φαιδρότης

Χαίρε κυβερνήτα πλωτήρων σωτήριε

Χαίρε καταλύτα δαιμόνων αήττητε

Χαίρε ο τοις κινδυνεύουσι οξυδρόμως βοηθών

Χαίρε ο τους προσιόντάς σοι πολλαχώς ευεργετών

Χαίρε ναματοφόρος Πνευματέμφορος πέτρα

Χαίρε ο διεκβλύζων το θεόβρυτον νέκταρ

Χαίρε λιμήν πλεόντων αχείμαστος

Χαίρε εν γη απάση περίπυστος

Χαίρε ζωής της μελλούσης αξία

Χαίρε πιστών ασφαλής προστασία

Χαίροις Πάτερ Νικόλαε.

Σκευασίαν δολίαν, του κακίστου Βελίαρ, προς βλάβην του τεμένους σου μάκαρ, νύκτωρ επιφανείς τη νηί, αποσκευάσαι τη θαλάσση είρηκας˙ οι δε καθυπακούσαντες, εν εκπλήξει Χριστώ εβόων˙

Αλληλούϊα.

Τον Βυζάντιον άνδρα, τον θερμώς σε φιλούντα, εν βάθει της θαλάσσης πεσόντα, αφήρπασας εκ της πνιγμονής, και θαυμαστώς τοις οικείοις ανέσωσας˙ οι δε το μεγαλείόν σου, θαυμάζοντες λαμπρώς εβόων˙

Χαίρε φρικτών αυτουργέ θαυμάτων

Χαίρε καινών ενεργέ πραγμάτων

Χαίρε της θαλάσσης πραΰνων τον κλύδωνα

Χαίρε της απάτης ξηραίνων τα κύματα

Χαίρε αύρα η γαλήνιος, ευσεβών αναψυχή

Χαίρε όρμος ο ακύμαντος, των πιστών καταφυγή

Χαίρε ο πάσαν κτίσιν θαυμαστώς διατρέχων

Χαίρε ο πάσαν λύσιν τοις αιτούσιν παρέχων

Χαίρε ψυχών τα βάρη ορώμενος

Χαίρε λαμπρός Εκκλησίας δαδούχος

Χαίρε πιστών ευκλεής πολιούχος

Χαίροις Πάτερ Νικόλαε.

Ύμνοις σε χαρμοσύνοις, ανυμνεί πάσα κτίσις, τρυφώσα των πολλών σου θαυμάτων˙ τίς γαρ σοι εν θλίψει προσελθών, και ούκ έτυχε της σης αντιλήψεως; Τοις πάσι γαρ ταχύτατος, ευρίσκη αρωγός βοώσιν˙

Αλληλούϊα.

Φέγγος των ιαμάτων, και οσμήν χαρισμάτων, ως θήκη νοητών αρωμάτων, αρωματίζουσα δαψιλώς, η των λειψάνων σου σορός Νικόλαε, προς Δύσιν μετενήνεκται, αγιάζουσα τους βοώντας˙

Χαίρε πηγή ουρανίου μύρου

Χαίρε οσμή ακηράτου βίου

Χαίρε Παρακλήτου το εύπνουν αλάβαστρον

Χαίρε Παραδείσου ευώδες κιννάμωμον

Χαίρε έαρ το πολύανθον μυροφόρων αγαθών

Χαίρε σκεύος το μυρόχριστον μυριπνόων δωρεών

Χαίρε μυροβλυσία νοητών αρωμάτων

Χαίρε λαμπαδουχία θεϊκών χαρισμάτων

Χαίρε οσμής Χριστού η διάδοσις

Χαίρε εχθρού δυσώδους κατάλυσις

Χαίρε λειμών αθανάτων ανθέων

Χαίρε κλυτός αληθώς μυροχεύμων

Χαίροις Πάτερ Νικόλαε.

Χάριν ομολογούμεν, τη θερμή σου πρεσβεία, δι’ ης της των εχθρών επηρείας, και πάσης βλάβης και συμφοράς, εκλυτρούμεθα ευσπλάγχνως Νικόλαε˙ αλλά μη παύση Όσιε, φρουρείν απαύστως τους βοώντας

Αλληλούϊα.

Ψάλλοντές σου τους ύμνους, ανυμνούμέν σε πάντες, ως μέγαν ευσεβών προμηθέα˙ σε γαρ το Πνεύμα το αγαθόν, αρωγόν και επίκουρον ανέδειξεν, εν Εκκλησία Όσιε, τοις ευλαβώς σοι εκβοώσι˙

Χαίρε το κλέος Αρχιερέων

Χαίρε ο κόσμος αρχιποιμένων

Χαίρε Αποστόλων Χριστού ισοστάσιος

Χαίρε μυστηρίων των θείων διάκονος

Χαίρε στύλος και εδραίωμα Εκκλησίας του Θεού

Χαίρε τείχος και οχύρωμα του θεόφρονος λαού

Χαίρε ναυτιλλομένων θείος οιακοστρόφος

Χαίρε θαλαττευόντων μέγας πηδαλιούχος

Χαίρε δι’ ου κινδύνων εκρύομαι

Χαίρε δ’ ου Κυρίω προσάγομαι

Χαίρε φρουρός της παρούσης σου Κέλλης

Χαίρε καμού αρωγός αεί χαίροις

Χαίροις Πάτερ Νικόλαε.

Ώ πανεύφημε Πάτερ, Ορθοδόξων προστάτα, Νικόλαε Χριστού Ιεράρχα, (εκ γ’) μη παύση απαύστως βοηθείν, και διέπειν ευθέτως προς τα κρείττονα, τους πόθω προσιόντάς σοι, και τω Χριστώ αεί βοώντας˙

Αλληλούϊα.

Και αύθις το Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.

Ως των θαυμάτων ποταμόν εξ Εδέμ βλύζοντα

Και των πασχόντων αρωγόν και αντιλήπτορα

Ανυμνούμέν σε οι δούλοι σου Ιεράρχα.

Άλλη’ ως σπλάγχνα οικτιρμών δεικνύων άπασι

Εν ανάγκαις και εν θλίψεσι προΐστασο

Των βοώντων σοι, χαίροις Πάτερ Νικόλαε.

Δίστιχον.

Νίκην κατ’ εχθρών Νικόλαε παράσχου

Γερασίμω πλέξαντι τους δε σοι οίκους.



Ποίημα Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου

Το κομποσχοίνι : το αυτόματο όπλο κατά του διαβόλου ( Αγιος Παϊσιος )


- Γέροντα, ποιά σημασία έχει το κομποσχοίνι;
- Το κομποσχοίνι είναι μια κληρονομιά, μια ευλογία, που μας έχουν αφήσει οι Άγιοι Πατέρες μας. Και μόνο γι’ αυτό έχει μεγάλη αξία. Βλέπεις, σε κάποιον αφήνει ο παππούς του μια κληρονομιά ένα ασήμαντο πράγμα και το έχει μετά σαν φυλαχτό, πόσο μάλλον το κομποσχοίνι που μας το άφησαν κληρονομιά οι Άγιοι Πατέρες !
Παλιά, που δεν υπήρχαν ρολόγια, οι μοναχοί μετρούσαν την ώρα της προσευχής με το κομποσχοίνι, αλλά οι κόμποι του κομποσχοινιού ήταν απλοί. Κάποτε ένας ασκητής έκανε πολύ αγώνα, πολλές μετάνοιες κ.λπ. , και ο διάβολος πήγαινε και έλυνε τους κόμπους του κομποσχοινιού του. Έκανε –έκανε μετάνοιες ο καημένος και απέκαμε , γιατί δεν μπορούσε να τις μετρά, αφού ο διάβολος του έλυνε συνέχεια τους κόμπους. Τότε παρουσιάσθηκε Άγγελος Κυρίου και του δίδαξε πώς να πλέκη τους κόμπους, ώστε σε κάθε κόμπο να σχηματίζωνται εννέα σταυροί. Ο διάβολος μετά, ο οποίος τρέμει τον σταυρό, δεν μπορούσε να τους λύση. Έτσι κάθε κόμπος του κομποσχοινιού έχει εννέα σταυρούς , που συμβολίζουν τα εννέα τάγματα των Αγγέλων.
- Γέροντα, τι σημαίνουν οι τριάντα τρεις , οι πενήντα, οι εκατό και οι τριακόσιοι κόμποι που έχουν τα κομποσχοίνια;
- Μόνον ο αριθμός τριάντα τρία είναι συμβολικός˙ συμβολίζει τα τριάντα τρία χρόνια που έζησε ο Χριστός επάνω στην γη. Οι άλλοι αριθμοί απλώς μας βοηθούν να μετράμε τις μετάνοιες που κάνουμε ή πόσες φορές θα πούμε την ευχή.
Μερικές μηχανές έχουν ένα σχοινί με μια χειρολαβή στην άκρη και, όταν θέλης να τις βάλης μπρος, τραβάς μερικές φορές το σχοινί με δύναμη, μέχρι να ξεπαγώσουν τα πνευματικά λάδια. Έτσι και το κομποσχοίνι είναι το σχοινί το οποίο τραβάμε μία-δύο-πέντε-δέκα φορές και ξεπαγώνουν τα πνευματικά λάδια και παίρνει μπρος η πνευματική μηχανή της αδιάλειπτου προσευχής , οπότε δουλεύει μετά μόνη της η καρδιά στην ευχή. Αλλά , και όταν η καρδιά πάρη μπρος στην ευχή, και πάλι δεν πρέπει να καταργήσουμε το κομποσχοίνι, για να μην παρακινηθούν και άλλοι να το καταργήσουν, ενώ δεν πήρε ακόμη μπρος η καρδιά τους στην ευχή.
- Όταν, Γέροντα, κρατώ το κομποσχοίνι μου και λέω την ευχή μηχανικά, μήπως υπάρχει κίνδυνος ανθρωπαρέσκειας ;
- Αν κάνης κομποσχοίνι εξωτερικά από ανθρωπαρέσκεια , ακόμη και τα χέρια σου να ξεφλουδίσης , σε τίποτε δεν θα σε ωφελήση. Μόνον κούραση θα σου φέρη και την ψευδαίσθηση ότι δήθεν ασχολείσαι με την νοερά προσευχή.
- Γέροντα, εγώ δεν έχω συνηθίσει να κρατώ κομποσχοίνι.
- Το κομποσχοίνι να το κρατάς, για να μην ξεχνάς την ευχή, την οποία πρέπει να εργάζεσαι εσωτερικά , στην καρδιά. Όταν μάλιστα βγαίνης από το κελλί σου, να θυμάσαι ότι ο εχθρός είναι έτοιμος για επίθεση. Γι’ αυτό, να μιμήσαι τον καλό στρατιώτη που βγαίνοντας από το πολυβολείο έχει πάντοτε «ανά χείρας» το αυτόματο όπλο. Το κομποσχοίνι έχει μεγάλη δύναμη˙ είναι το όπλο του μοναχού και οι κόμποι είναι σφαίρες, που «κρα-κρα» θερίζουν τα ταγκαλάκια.


Από το βιβλίο: « ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ  ζ΄
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ» ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Λόγος γιά τή μετάνοια Τοῦ Ὁσίου πατέρα μας Ἐφραίμ τοῦ Σύρου


Aς μήν κυριευόμαστε λοιπόν ἀπό ἐκεῖνο τό φόβο πού ἔχει σχέση μέ τά πράγματα καί τίς καταστάσεις τοῦ μάταιου αὐτοῦ κόσμου. Νά μήν φοβόμαστε δηλαδή ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει φόβος (Α’Ιωάν. 4, 18). Γιατί ποιός ἀνθρώπινος φόβος μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τό θεῖο φόβο; Καί ποιά φθαρτή ἀνθρώπινη δόξα μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τήν μεγαλωσύνη, τήν ἀνέκφραστη δύναμη καί τήν ἄφθαρτη δόξα τοῦ Θεοῦ;
Ἐπειδή ὅμως μᾶς παρασύρουν τά γήινα πράγματα, δέν μποροῦμε, μέ τή δύναμη τῆς πίστης καί τό φωτισμό τῆς γνώσης, νά προσηλώσουμε τό νοῦ μας στά ἀόρατα. Ἄν λοιπόν, ἔστω καί μόνο ἀπό τή θέα τῶν ὁρατῶν πραγμάτων ὁδηγούμαστε στήν κατανόηση τῆς ἀνέκφραστης δύναμης τοῦ ἄφθαρτου Θεοῦ, ἄς σταθοῦμε ἐνώπιόν Του μέ δέος καί ἄπειρο σεβασμό.
Ἄν κάποιος θελήσει νά μετακινήσει ἕνα βράχο, ἔστω κι ἄν ὁ ἴδιος εἶναι βασιλιάς, δέν θά μπορέσει νά τό κάνει μέ ἄλλον τρόπο, παρά μονάχα ἄν χρησιμοποιήσει διάφορους μοχλούς καί σχοινιά. Ὁ Θεός ὅμως μπορεῖ νά κάνει τή γῆ νά τρέμει καί μόνο μέ τό βλέμμα Του (πρβλ.Ψαλμ. 103, 32). Δέν ἀπορεῖ ὁ νοῦς σου; Τό βλέμμα τοῦ Θεοῦ καί μόνο νά κάνει τά βουνά νά τρέμουν κι ἄλλα βαριά πράγματα νά σαλεύουν! ‘Εκεῖνος θέλει καί εὐδοκεῖ καί στηρίζει τά σύμπαντα μέ τό λόγο Του! Δέν σέ ἐντυπωσιάζει πάνω ἀπ’ ὅλα ἡ λάμψη τῆς ἀστραπῆς καί ὁ ἦχος τῆς βροντῆς; Αὐτά εἶναι τόσο ἐκπληκτικά ὥστε ὄχι μόνον οἱ ἄνθρωποι ζαρώνουν ἀπό τό φόβο τους, ἀλλά καί τά θηρία καί τά κτήνη καί τά ὄρνεα καί τά ὑδρόβια πουλιά. Ὅσα ὅμως κι ἄν ποῦμε, δέν θά καταφέρουμε νά παρουσιάσουμε τό μέγεθος αὐτοῦ τοῦ θέματος.
Ἄς γονατίσουμε λοιπόν ἐνώπιόν Του κι ἄς κλάψουμε (πρβλ.Ψαλ. 94,6) μπροστά στήν ἀγαθότητά Του, μιλώντας ἀπ’ τήν καρδιά μας καί λέγοντας:»Ἐσύ Κύριε, εἶσαι ὁ Θεός μας καί κανένας ἄλλος. ‘Ενώπιόν Σου ἁμαρτήσαμε κι ἐνώπιόν Σου τώρα προσπίπτουμε. Ἄν Σύ θελήσεις, νά μᾶς σώσεις Κύριε, κανένας δέν μπορεῖ ν’ ἀναχαιτίσει τούτη τήν ἀπόφασή Σου καί νά Σέ δυσκολέψει».
Ὁ Κύριος εἶναι εὔσπλαχνος καί ἀγαθός. Κι ἄν ἀκόμα ἐμεῖς παρασυρθήκαμε καί ἁμαρτήσαμε ἀπό ἀπερισκεψία, ἄς φροντίσουμε νά θεραπευθοῦμε μέ τή μετάνοια. Ἄν πάλι, ὡς ἄνθρωποι παρασυρθήκαμε ἀπό κάποιο πάθος, ἄς μήν ἀπελπιστοῦμε ἐντελῶς, ἀλλά γνωρίζοντας Ποιός Θεός μᾶς ἔχει προσκαλέσει καί ἔχοντας συναίσθηση τῆς κλήσης μας, ἄς ἀκούσουμε ἐκεῖνον πού λέει: ’’Μετανοεῖτε, γιατί ἔφτασε ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»(Ματθ. 4, 17).
Δέν ὅρισε τή μετάνοια σάν φάρμακο γιά κάποια μονάχα ἁμαρτήματα, ἀποκλείοντας κάποια ἄλλα. Γιά κάθε εἴδους τραῦμα τῆς ἁμαρτίας, γιά κάθε ἁμάρτημα πνευματικό, ὁ Μεγάλος Γιατρός τῶν ψυχῶν μας, μᾶς τήν ἔχει, σάν φάρμακο χαρίσει.
Ἄς ξεριζώσουμε λοιπόν τίς κακές συνήθειες τῆς ψυχῆς μας. Ἀντί γιά τούς καυστῆρες ἄς μεταχειριστοῦμε τό φόβο τοῦ Θεοῦ, μέ τόν ὁποῖο θά μπορέσουμε νά ἀντικρούσουμε ὅλες τίς ἄστοχες ἐπιθυμίες πού φέρουν μέσα τους τά ἀγκάθια τῆς ἁμαρτίας. Ἄς ἀντιταχθοῦμε μέ τό συνετό λογισμό, σέ αὐτά πού μᾶς ὑπαγορεύουν οἱ φιλήδονοι λογισμοί, γιατί εἶναι γραμμένο: »Νά γίνεσθε ἅγιοι, γιατί ἐγώ εἶμαι ἅγιος» (Α’ Πέτρ. α’ 16).
Ἔτσι, μέ τή Χάρη τοῦ Σωτῆρα μας Θεοῦ, θά ἐπιτύχουμε τήν ἄφθαρτη ζωή.
Ὁ Κύριος γιά τήν ἐπιστροφή καί τήν εἰλικρινή μετάνοιά μας θά συγχωρέσει καί θά παραγράψει τίς ἁμαρτίες μας, γιατί εἶναι ἐλεήμων καί εὔσπλαχνος.
Κι ἄν κάποιος ἀπό ἐκείνους, πού ἔχουν τήν ἐντύπωση πώς ἔχουν κοπιάσει περισσότερο στήν ἄσκηση καί τήν ἀρετή, γογγύσει, γιά τή μεγάλη εὔσπλαχνία τοῦ Δεσπότη Χριστοῦ, -ἐπειδή τάχα ἐνῶ μπήκαμε στή δουλειά πολύ ἀργά, μᾶς πληρώνει τό ἴδιο μέ τούς πρώτους- θά δώσει γιά μᾶς ἀπολογία ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος καί Δημιουργός καί θά πεῖ:»Φίλε, δέν σέ ἀδικῶ. Δέν ἔχεις μαζί μου συμφωνήσει νά ἐργαστεῖς γιά ἕνα δηνάριο; Πάρε ὅ,τι ἔχουμε συμφωνήσει καί πήγαινε στό καλό. Ἐγώ θέλω νά δώσω σέ τοῦτον πού ἦρθε τελευταῖος στή δουλειά, ὅ,τι ἀκριβῶς ἔδωσα καί σέ σένα τόν πρῶτο»(Ματθ. 20, 1314).
Ὁ Θεός εἶναι ‘Εκεῖνος πού κρίνει καί δικαιώνει. Ποιός μπορεῖ νά βγεῖ μπροστά Του καί νά μᾶς καταδικάσει(Ρωμ. 8, 34);
Σ’ Αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα στούς αἰῶνες. Ἀμήν.

ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΚΟΣΜΟ





Το μικρό αγόρι και η εικόνα της Παναγίας....


Ευρισκόμενοι στο όμορφο και πανηγυρικό κλίμα της μεγάλης Θεομητορικής εορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας μας Θεοτόκου σταχυολογήσαμε και σας προσφέρουμε προς πνευματική ωφέλεια μία συγκινητική θαυματουργική ιστορία από το βιβλίο «Αμαρτωλών Σωτηρία». Πολλά μηνύματα μπορεί να στείλει αυτή η διδακτική ιστορία σε όσους έχουν αγαθή προαίρεση και προσεγγίζουν τα θαύματα της Εκκλησίας μας, με αυθεντική και αληθινή πίστη.
Βέβαια πολλές φορές δεν μπορούμε να πείσουμε όλους τους ανθρώπους με κάποιες ιστορίες που προβάλλουμε, γιατί πολύ απλά κάποιοι κινούνται μόνο με γνώμονα την στείρα λογική και δεν αφήνουν χώρο στην καρδιά τους για να δράσει ευεργετικά ο μυστικός χώρος του θαύματος. Σεβόμενοι όμως την ελευθερία τους, προσευχόμαστε στο Θεό και στη Παναγία να τους φωτίσει.
Ένα ανδρόγυνο λοιπόν έτρεφε μεγάλη ευλάβεια στην Παναγία μας. Αποτέλεσμα αυτής της αγάπης και των δύο, του άνδρα και της γυναίκας ήταν να αγιογραφήσουν σ΄ έναν από τους τοίχους του σπιτιού τους μία μεγαλόπρεπη και επιβλητική εικόνα της Κυρίας Θεοτόκου, ξοδεύοντας μάλιστα πολλά χρήματα. Κάθε φορά που περνούσαν μπροστά από αυτή την εικόνα την προσκυνούσαν και της έλεγαν τον αγγελικό ύμνο «Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία». Μ΄αυτό τον τρόπο ζούσαν ήρεμα και ειρηνικά και χαίρονταν γιατί είχαν καθημερινά την προστασία και την μεσιτεία της. Το τρίχρονο παιδί βλέποντας αυτή την καθημερινή ευλάβεια των γονιών του απέκτησε και αυτό την ίδια συνήθεια. Όταν μεγάλωσε ακόμη περισσότερο, έλεγε και αυτό με χαρά τον αγγελικό ύμνο: «Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία» ενώ κάθε φορά που περνούσε από την εικόνα, την ασπαζόταν με ιδιαίτερη ευλάβεια, πιστεύοντας ότι είναι η Κυρία του σπιτιού τους και τους φυλάει όλους.
Μία μέρα όμως καθώς έπαιζε με τα άλλα παιδιά στην άκρη ενός δύσβατου ποταμιού, έπεσε από απροσεξία μέσα στο νερό. Τα άλλα παιδιά σάστισαν, πανικοβλήθηκαν και έτρεξαν στην μητέρα για να της πουν ότι το παιδί της από απροσεξία, πνίγηκε. Εκείνη έτρεξε αμέσως και φθάνοντας στο πηγάδι είδε δύο ανθρώπους να βουτούν μέσα στο νερό –το πηγάδι ήταν πολύ βαθύ- για να ψάξουν για το μικρό παιδί. Η ίδια έψαχνε σε άλλο μέρος πιο πέρα όταν ξαφνικά προς έκπληξη της, βλέπει το παιδί της να κάθεται πάνω στα νερά στη μέση του ποταμιού, ατάραχο και αμέριμνο. Παιδί μου πώς είσαι εκεί και μας ανησύχησες όλους; Οι φίλοι σου νόμιζαν ότι πνίγηκες! Τί έγινε; Καλά είμαι μητέρα μου, είπε εκείνο με ηρεμία. Με κρατά καλά η Κυρία του σπιτιού μας και δεν φοβάμαι. Η γυναίκα από την χαρά που το παιδί της ήταν ζωντανό δεν έδωσε και πολύ σημασία σ΄αυτά που έλεγε ο μικρός. Όταν όμως πήγαν στο σπίτι και εξιστόρησαν στον πατέρα όλα τα συμβάντα τότε έμειναν εμβρόντητοι από την περιγραφή. Όταν έπεσα στο ποτάμι έλεγε παραστατικά το παιδί, ήλθε αυτή η Κυρία του σπιτιού μας (δείχνοντας με το δάκτυλο του την μεγαλόπρεπη Εικόνα της Παναγίας μας) και με άρπαξε μέσα από το νερό και με κρατούσε στην αγκαλιά της μέχρι να έλθετε να με βρείτε. Όλοι θαύμασαν την παρρησία του μικρού παιδιού και προσκύνησαν την θαυματουργική Εικόνα της Παναγίας μας.
Έτσι προστατεύει η Παναγία μας όσους την αγαπούν και την επικαλούνται. Σκεφθήκαμε άραγε πόσες φορές στη ζωή μας καθημερινά ένα αόρατο προστατευτικό χέρι μας αρπάζει και μας γλιτώνει από ποικίλους κινδύνους; Πολλοί αποδίδουμε στη μοίρα ή στη τύχη την σωτηρία μας. Εάν όμως δούμε τα πράγματα με ειλικρίνεια τότε θα μαρτυρήσουμε ότι η αόρατη προστασία του Θεού και της Παναγίας, μας έσωσαν και μας διαφύλαξαν.
Ας ευχαριστούμε και ας παρακαλούμε την κατά χάριν μητέρα μας την Υπεραγία Θεοτόκο, να είναι παναγιοφύλακτη η ζωή μας και να είμαστε πάντοτε δυνατοί και κραταιοί κάτω από την σκέπη Της.


Αμαρτωλών Σωτηρία