Τον έκλεισε ο άγιος Άγγελος μέσα στις φτερούγες του!

Ένα συγκινητικό περιστατικό , που αποδεικνύει αφ’ ενός τη δύναμη και τη θεϊκή Χάρη που έχει η Παναγία μας και αφ’ ετέρου το πόσο την αγαπούν και Την σέβονται οι άγιοι Άγγελοι, συνέβη προσφάτως σε έναν Έλληνα ξενιτεμένο.

Μια συγγενής του πιστή και ευλαβής, όταν συναντηθήκαν, του έδωσε σαν ευλογία και φυλαχτό έναν Σταυρό, στο κέντρο του οποίου ήταν τοποθετημένη μια μικρή εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βαρνάκοβας. 

Εκείνος με ευλάβεια την έβαλε στην τσέπη του για προστασία, γιατί είχε κάποια προβλήματα με την καρδιά του και οι γιατροί είχαν τοποθετήσει στο στήθος του βηματοδότη για την καλή λειτουργία της.

Μια μέρα, αιφνίδια, ο βηματοδότης χάλασε τόσο πολύ, που σχεδόν διαλύθηκε! Η καρδιά του έμεινε αβοήθητη και η ζωή του έσβηνε! Εκείνη τη μεγάλη στιγμή που βρέθηκε μεταξύ ζωής και θανάτου, είδε τί πραγματικά συμβαίνει στον πνευματικό κόσμο! Είδε τον άγιο Άγγελό του αλλά και το κακό πνεύμα, που με θράσος και μανία διεκδικούσε την ψυχή του. “Αυτός είναι δικός μου!”, φώναζε. Έφριξε ο άνθρωπος και απλώνοντας το χέρι του στην τσέπη του έπιασε τον Σταυρό με την εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και φώναξε “Παναγία μου!” Και τότε – πόση Χάρη στ’ αλήθεια έχει το άγιο όνομά Της! – ο άγιος Άγγελος άνοιξε διάπλατα τις φωτεινές φτερούγες του και στοργικά αλλά και με χαρά τον έκλεισε μέσα τους!…
Η πίστη του και η ένθερμη επίκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου άνοιξαν τη θύρα του θείου ελέους. Η καρδιά του άντεξε με θείο βηματοδότη, ώσπου να τον πάνε στο νοσοκομείο και να αντικαταστήσουν τον χαλασμένο βηματοδότη, τον ιατρικό.
Παράταση ζωής του εδόθη άνωθεν, ασφαλώς για να καλλιεργηθεί βαθύτερα και να προετοιμαστεί καλύτερα για την αιωνιότητα, έτσι ώστε ο ανθρωποκτόνος αντίδικος να μην έχει κανένα δικαίωμα επ’ αυτού. Όχι μόνον επί του συγκεκριμένου ανθρώπου, αλλά και σε όλους.
Είθε!
 
«ΝΕΩΤΕΡΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ
& ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ» ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΜΟΝΑΣΤΙΚΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑΣ ΔΩΡΙΔΑ 2007

Χαιρετισμοί στην Αγία Μεγαλομάρτυρα Βαρβάρα

Κοντάκιον. 

Πρός τό Τή Ὑπερμάχω Στρατηγῶ.
Τήν Χριστομάρτυρα πιστοί, καί νύμφην ἄσπιλον,
Τήν καλλιπάρθενον ὁμού, καί ἀειπάρθενον,
Ὕμνοις στέψωμεν Βαρβάραν τήν Ἀθληφόρον,
Ὡς λυτρουμένην λοιμικού παντός νοσήματος,
Τούς ἐν εἰκόνι τή αὐτή πόθω προσπίπτοντας,
Καί κραυγάζοντας

Χαίροις Κόρη Θεονυμφε.

Ἄγγελοι ἐν τοῖς ἄνω, καί βροτοί ἐν τοῖς κάτω, ὑμνεῖν σέ πρός ἀξίαν Βαρβάραν, οἱ μέν, ἀϋλωτάταις ἠδοναῖς, οἱ δέ, ἐν ὑλαίοις φωναῖς μή
σθένοντες, γηθόμενοι θαμβούμεθα, βοῶντες ἐκτενῶς σοῖ ὧδε
Χαῖρε δί ἤς ἡ Τριάς ἐκλάμπει
Χαῖρε δί ἤς ἡ παλλάς ἐκλείπει.
Χαῖρε ἡ θεολογῆσα τήν Τριάδα τῷ φωτί
Χαῖρε, κρήνην προθεσπίσασα, ἰαμάτων τῷ λουτρῶ.
Χαῖρε, ὅτι ἠράσθη, ἡ Τριάς τού σου κάλλους
Χαῖρε, ὅτι προσήχθης, καθαρά τή Τριάδι.
Χαῖρε ἰλύν, δυάδος συρρίξασα
Χαῖρε αὐγή, Τριάδος κηρύξασα.
Χαῖρε δί ἤς, ὁ Σταυρός ἐκτυποῦται
Χαῖρε δί ἤς, ὁ ἐχθρός ἐκμειοῦται

Χαῖρε Κόρη Θεονυμφε

Βλέπουσα ἐν Ρωσσία, εὐσεβῶς ἡ Δακία, τό σόν παρθενικόν ἁγνή σκῆνος, καί τῶν παραδόξων τό σμῆνος, ὕμνοις σέ καί οὕτως εὐλαβῶς γεραίρουσι, μέθ ἠμῶν αὐτῶν θεολογοῦντες, ἄσμα τό τρισύνθεον

Ἀλληλούϊα

Γνῶσιν ἄγνωσον γνῶναι, τόν γενέτην ποθοῦσα, Βαρβάρα ἐβόα τοῖς τεχνίταις, τρίτην θυρίδα ἐκ δυεῖν, ἐπιτεχνάσθαι τῷ βαλανείω βούλομαι ἴνα πᾶς τίς βλέπων τό φῶς τοῦ φωτοδότου λέγη οὕτω
Χαῖρε φωτός, τῆς Τριάδος κῆρυξ
Χαῖρε πασῶν, γενναιῶν ἡ κύλιξ.
Χαῖρε ἰαμάτων, ἡ πηγή ἡ ἀένναος
Χαῖρε ἀνιάτων νοσούντων συνούλωσις.
Χαῖρε κάλλος τό ἀπόθετον, μύρον τό ἐκκενωθέν
Χαῖρε εὐανθής παράδεισος, καί χαρίτων ὁ λειμών.
Χαῖρε σεμνή Βαρβάρα, νικηφόρε Παρθένε
Χαῖρε ἐκλελεγμένη, πάγκαλλε τοῦ Χριστοῦ Νύμφη.
Χαῖρε τό φῶς, Τριάδος ἡ βλέψασα
Χαῖρε τό πῦρ, τῆς πλάνης ἡ σβέσασα.
Χαῖρε σοφῶν, τῶν τά θεία σεμνεῖον
Χαῖρε πατρός, ἀσεβοῦς ἱερεῖον

Χαῖρε Κόρη Θεονυμφε

Δυνάμει τῆς Τριάδος, ἀνδρωθέν σου τῷ θῆλυ, ἐν τῷ φρικωδεστάτω σταδίω, διασκοποῦσα Ἰουλιανή, καί αὐτή ἀνάπτεται πρός τά ὅμοια, καί ἀνύει τό μακάριον ἄθλον, μετά σου βοώντα

Ἀλληλούϊα

Ἔχουσα ἡ Ρωσσία, σού τό δέμας τό θεῖον, ἀναγράφει σοί τούς χαριστηρίους σήν δέ κάραν πλουτοῦντες ἠμίν, πώς οὐχί τοῖς αὐτοῖς
καταστέψωμεν, καί μέλεσιν ὡς βέλεσι βάλωμεν τόν Βελίαρ τοῖς δέ
Χαῖρε τοῦ Ἀδάμ εὐανθής πτόρθος
Χαῖρε τῆς Εὕας ἀπαθές ἄνθος.
Χαῖρε τόν Σταυρόν, τή χειρί ἐκολάψασα
Χαῖρε τόν αὐτῶ, τανυθέντα δοξάσασα.
Χαῖρε πνεύματα ἐλαύνουσα ὀλεθρεύοντα ἠμᾶς
Χαῖρε χεύματα ὀμβρίζουσα, τῶν θαυμάτων δαψιλῶς.
Χαῖρε εὐτονωτέρα, καί χαλκοῦ καί σιδήρου
Χαῖρε τιμιωτέρα, καί χρυσοῦ καί σαπφείρου.
Χαῖρε Θεοῦ, ἐλαία χρυσοκλῶνος
Χαῖρε λοιμοῦ ἐξώλειαν λύουσα.
Χαῖρε θυμοῦ, τοῦ Θεοῦ ἡ γαλήνη
Χαῖρε ἠμῶν, πρός Θεόν ἡ εἰρήνη

Χαῖρε Κόρη Θεονυμφε

Ζάλην καί τρικυμίαν, καί ὀργήν τέ καί θλίψιν, θεηλάτως ἠμᾶς μαστιγούντα, καί ζέοντα καθ’ ἠμᾶς, καί ἐκ δότους ποιοῦντα ὀλετήρσι
πνεύμασι, κατευνάζεις εὐιλατε, καί ἅπαντας προτρέπεις μέλπειν

Ἀλληλούϊα

Ἤκουσαν οἱ τεχνίται, τῆς θεηγόρου Κόρης, καί τρίτην προστιθείσι θυρίδα, τοῦ τριλαμπούς φωτός εἰς τύπον, Πατρός, Υἱοῦ, καί Ἁγίου Πνεύματος πάρ οὐ οἱ φωτισθέντες βοῶμεν πρός αὐτήν τοιαῦτα
Χαῖρε φωτός, τριφεγγούς θυγάτηρ
Χαῖρε ψυχῶν φωτοδόχων φάος.
Χαῖρε, τοῦ Πατρός, καί Υἱοῦ τό ἀνάκτορον
Χαῖρε ὤ σεπτόν, Παρακλήτου ἀλάβαστρον.
Χαῖρε, ὅτι θεοδίδακτος, ρητορεύεις τό τριττόν
Χαῖρε, ὅτι ἀκατάπληκτος, μένεις ἐν τοῖς πειρασμοῖς.
Χαῖρε ἡ θεηγόρος, καί Παρθένος, καί Μάρτυς
Χαῖρε ἡ στεφηφόρος, ἀληθής καί κάτ ἄμφω.
Χαῖρε τερπνόν, τῆς Ἐώας ἀγλάϊσμα
Χαῖρε λαμπρόν, Εὐρώπης θυσαύρισμα.
Χαῖρε δί ἤς, ἑκποδών κακός πότμος
Χαῖρε δί ἤς, προθεσμία ἐφεῖται

Χαῖρε Κόρη Θεονυμφε

Θεορρῆμον Βαρβάρα, τοῦ Θεανθρώπου Λόγου θέσει θυγάτηρ χρηματίζεις. Διό καί ἀπαθανατίζεις πάντας, τούς θεοπρεπῶς σοί προσθέοντας, θανάτου θνητοῦ καί ἀθανάτου λυτρουμένη, καί βοώντας

Ἀλληλούϊα

Ἴδον τῶν οὐρανίων, ὑπερκόσμιοι νόες, τόν φύσαντα χειρί παιδοκτόνω, ἐκμανέντα τοιαῦτα παιδί, καί οὕτω ξεοντά ἀφειδῶς, καί σπαράττοντα
θηρός τρόπου, καί ὡς ἤδιστα αὐτή ἔκραξαν
Χαῖρε οἶον σῶμα, ἐκδοῦσα ταῖς μάστιξι
Χαῖρε δί ἀγάπην παθοῦσα Νυμφίου σου.
Χαῖρε σχέσιν ἡ τήν πάτριον, παριδοῦσα ἐν χαρά
Χαῖρε γῆθεν πρός οὐράνια, ἐνδημοῦσα καθαρά.
Χαῖρε χαιρόντων Ἀγγέλων, τή σῆ καρτερία
Χαῖρε κλαιόντων δαιμόνων, τή σφῶν αὐτῶν ἦττοι.
Χαῖρε ψευδῆ, τήν πλάνην ἡ δείξασα
Χαῖρε ἁγνή, σφραγίδα τηρήσασα.
Χαῖρε αὐλῶν τερπνήν εὐωχία
Χαῖρε Χριστοῦ θαυμαστή εὐωδία

Χαῖρε Κόρη Θεονυμφε

Κάκιστε ὤ ποιμένων, οἴαν Θεοῦ ἀμνάδαν, προσπίνεις σύ τῷ λύκω τεκόντι; Πῶς οὔχ εἴλεσε δείλαιε, οἶκτος τοιαύτης παιδός καί ἔλεος;
Ρύσαι ἠμᾶς Χριστέ, θηριωδίας, τούς εἰδότας ψάλλειν

Ἀλληλούϊα

Λάμπεις ἐν τή ἑσπέρα, δύσα κατά τήν Ἐώα ἠγλάϊσας γάρ ταύτην σπαργάνοις, καί κατήστραψας πάλαι ἠμᾶς, ἀπολαύοντάς σου τῶν καλῶν Παναγνέ, θαυμάτων καί λειψάνων τῶν ὄλβων, καί βοώντας τοιαῦτα
Χαῖρε τό κάλλος τῆς παρθενίας
Χαῖρε τό κάρφος τό τῆς πελείας.
Χαῖρε τήν πατρώαν μανίαν μή δείσασα
Χαῖρε τήν ἐῶον βλακείαν μισήσασα.
Χαῖρε σώματος εὐγένειαν, παραδοῦσα αἰκισμοῖς
Χαῖρε ἄνθος τῆς νεότητος, καί τῆς ὥρας τήν ἀκμήν.
Χαῖρε ἐξ ἀκανθώδους, ἐκφυέν ρίζης ρόδον
Χαῖρε ἄθλων ὁ στάχυς, βρίθων καρπόν ὡραῖον.
Χαῖρε σεμνῶν, παρθένων ὀψώνιον
Χαῖρε ψυχῶν, ἁγνῶν τό ὀσφράδιον.
Χαῖρε λοιμόν, ἠμῶν ἀποσοβοῦσα
Χαῖρε θυμόν, Θεοῦ ἐξιλεοῦσα

Χαῖρε Κόρη Θεονυμφε

Μάστιγος λυμαιῶνος, τοῦ παρόντος αἰῶνος, καί δυσμενοῦς του ἀπατεῶνος, ἁπαλλάξαις ταῖς σαῖς θεοδέκτοις λιταῖς, πάντας τούς προσιόντας σοί ἐκ πόθου, καί μεταχωροῦντας πρός βίον βελτίω κράζει

Ἀλληλούια



Νέαν Θέκλαν ὀρώσα, ἡ πρωτοάθλος Θέκλα, δεξαμένην σχισθεῖσαν  τήν πέτραν, τερατουργήσαντος τοῦ Χριστοῦ, καί τηρήσαντος σέ, ὥσπερ  ἀνέπαφον, πατρός λυσσώδους ἐπιβολῆς, νεύμασιν ἀθεάτοις ἐκρότει ταῦτα
Χαῖρε ὁ νάρδος Χριστοῦ νυμφίος
Χαῖρε περιστερά ἡ τοῦ Νῶε.
Χαῖρε τό ἀμήχανον, κάλλος ποθήσασα
Χαῖρε διαρρέουσαν, δόξαν πατήσασα.
Χαῖρε ἡ ἀναπληρώσασα τήν θυσίαν Ἰσαάκ
Χαῖρε φύντα ἡ τεφρώσασα, τόν Βελίου Ἀβραάμ.
Χαῖρε τή παντευχία, τοῦ Σταυροῦ φραξαμένη
Χαῖρε αὐτοχειρία, πατρική τεθυμένη.
Χαῖρε ἀμνάς, Χριστοῦ ἡ ἀμίαντος
Χαῖρε μητρός, αὐτοῦ ἡ ἀντιδοτός.
Χαῖρε ἁγνῶν, νεανίδων γενναία
Χαῖρε ὑπέρ, τήν σοφήν Ἀβιγαίανω

Χαῖρε Κόρη Θεονυμφε

Ξένον θέαμα βλέπω τεμνομένων μαστῶν σου, τόν νοῦν εἰς τούς οὐρανούς ἀνέσχες οὕτως ἄρα ὁ ὑπερουράνιος, σαρκοφόρος ὤφθη ἐπί γής ἄνθρωπος, ἴνα σέ γενναιόφρον, οὐρανόφρονα δείξη, μελωδοῦσαν

Ἀλληλούϊα

Ὅλη εἰ ἡ πλησίον, ὡς καλή, ὡς ὡραία, καί μῶμος ἐν σοῖ ὅλως οὐκ ἔστι, καί τῷ νυμφώνα χοροβατεῖς τού σου ὡραίου Νυμφίου, σύν ταῖς φρονίμοις φρονίμη Παρθένε νεάνισιν, παρ’ ὧν ἀκούεις οἴα
Χαῖρε ἁγνείας, εὔοσμον κρίνον
Χαῖρε μανίας, πατρικῆς κρείττων.
Χαῖρε Παρθενίας, Ἀγγέλων διάγραμμα
Χαῖρε ἀφθορίας, Παρθένων τό ἄγαλμα.
Χαῖρε, σύ γάρ τόν Νυμφίον σου, ἐπεπόθησας Χριστόν
Χαῖρε, σύ γάρ τήν λαμπάδα σου διηυτρέπισας φαιδρῶς.
Χαῖρε ἀπενεχθεῖσα, τῷ Βασιλεῖ παρθένος
Χαῖρε προεκλεθεῖσα, εἰς τήν ὀσμήν τοῦ μύρου.
Χαῖρε ἀμνάς, τό ἔριον βάψασα
Χαῖρε λαμπάς, ἐλαίω ἡ ἄψασα.
Χαῖρε δραχμή, ἤν Θεός σαρκί εὗρε
Χαῖρε κοινή, ἡδονή τῶν Ἀγγέλωνω

Χαῖρε Κόρη Θεονυμφε

Ποῦ πριμαίνεις Νυμφίε; Τετρωμένη τῷ πόθω, ἐβόα ἐν σταδίωἡ Μάρτυς, τάς γάρ νιφάδας τῶν αἰκισμῶν, ἡσυχή φέρουσα, τέμνετε, ξέετε, ἔλεγεν ἤδιστα εἰμί πρός τόν Νυμφίον σου, ἴνα ψάλλω σύν Ἀγγέλοις

Ἀλληλούϊα

Ρώμην τήν ὑπέρ φύσιν, τῆς Βαρβάρας ὀρώσα, ἀκατάλληλον θηλεία φύσει, βαβαί πρός ἀθεάτως ἤσθη, ἡ φιλοπαρθενομάρτυς μητρόθεος βοώσα οὕτω
Χαῖρε θεοτερπές θεῖον θαῦμα
Χαῖρε τό ἐθελόθυτον θύμα.
Χαῖρε θεομάχων, θεοτευκτον θέριστρον
Χαῖρε ἀθειας, θεοκλητόν θήρατρον.
Χαῖρε ἄνθος παρθενόφυτον, τή ἀθλήσει φοινιχθέν
Χαῖρε κάλλος τό ἀπόθετον ἐν θεάτρω θεοθέν.
Χαῖρε θεοσοφία, θανατοῦσα δυσθέους
Χαῖρε θεηγορία, θέλγουσα φιλοθέους.
Χαῖρε δί ἤς, Θεός θάττον πείθεται
Χαῖρε δί ἤς, Θεός τεθαυμάστωται.
Χαῖρε θεοειδῶν ἄθλων ἡ θέα
Χαῖρε Θεῶ θέουσα θεοφρόνως

Χαῖρε Κόρη Θεονυμφε

Συνήγορον κεκτημένη, τοῦ Θεοῦ τήν μητέρα, τήν ἀφθορίας πανταιτίαν τήν μεσίτιν Θεοῦ καί ἠμῶν, τήν πανάφθορον ὄντως, ὤ ἄφθορε, ἀπανέστης τῆς φύσεως λαθοῦσα, καί αὐτή βοώσα

Ἀλληλούϊα

Τριάδα τῶν θυρίδων ὤ Βαρβάρα Παρθένε, ἀνειποῦσα τό λουτρόν φωτίζειν, μυστικόν ἐδήλωσας λουτρόν, τή παμφαεστάτη Τριάδι
λαμπόμενον, καί ψυχᾶς καθαῖρον πάντων, οὖς Τριάς διήγειρε βοάν σοί
Χαῖρε τῶν Ἀθλοφόρων ἡ δόξα
Χαῖρε τῶν θεολόγων ἡ μούσα.
Χαῖρε ἀπειλαῖς, καί βασάνοις μή εἴξασα
Χαῖρε τά δεσμά, προσπαθείας ἡ ρήξασα.
Χαῖρε, ὅτι σύ ἐξέπληξας, τάξεις τά Ἀγγελικᾶς
Χαῖρε, ὅτι σύ διέρρηξας, τοῦ δολίου τάς πλοκᾶς.
Χαῖρε ἡ εἰσελθοῦσα, τοῦ Νυμφίου τούς γάμους
Χαῖρε ἀπολαβοῦσα, πάρ Αὐτοῦ τους στεφάνους.
Χαῖρε σατᾶν, τούς λόχους νοήσασα
Χαῖρε σαρκός, Σταυρῶ ἀφειδήσασα.
Χαῖρε Τριάς, ἐν ἡ Χαίρει ὡς νύμφη
Χαῖρε μονάς, ἤν ἐδόξασε μόνη

Χαῖρε Κόρη Θεονυμφε

Ὕψος τῶν ἐγκωμίων, ὑπερβέβηκεν ὄντως, ἡ δόξα τῆς παρθένου σου Σῶτερ τήν πίστιν δέ ἠμῶν προσιέμενος, ἀντιμετρήσειας τήν ἀντίδοσιν, ὀλβιοδότα φιλάνθρωπε, τοῖς κακουμένοις ἠμίν καί βοῶσιν

Ἀλληλούϊα

Φωτεινή σέ ἐσθητί, φωτοφόρως φαιδρύνει, Ἄγγελος διά Χριστόν περιδυθείσαν, καί ὥσπερ νύμφην περιφανῆ, τῆς ἀφθαρσίας στολήν
ἀμφιέννυσιν, ἀποτινάξας σου τῆς σαρκός τό πάχος, καί φωνῶν σοί ταῦτα
Χαῖρε ἐκστάσα τή ἀλλοιώσει
Χαῖρε παθοῦσα, ἀπαθῶς πάθος.
Χαῖρε παλαιόν, ἀποδύσα τόν ἄνθρωπον
Χαῖρε τόν καινόν, ἐνδυθεῖσα Θεάνθρωπον.
Χαῖρε ὅτι τό μακάριον, τέλος ἔτλης ἀνδρικῶς
Χαῖρε, ὅτι διάδημα, ἔχεις τό μαρτυρικόν.
Χαῖρε πεποικιλμένη, στίγμασι μαρτυρίου
Χαῖρε περικειμένη, στέφει ἁμαραντίνω.
Χαῖρε Θεοῦ, φωνῆς ἡ αὐτήκοος
Χαῖρε στοργῆς, αὐτοῦ ἡ ἐχέγγυος.
Χαῖρε τῷ σῶ συναφθεῖσα Νυμφίω
Χαῖρε φωτί καταστράπτουσα δόξης

Χαῖρε Κόρη Θεονυμφε

Χελιδών ὡς ὡραία, τρίζουσα ἐν σταδίω, σύν Ἰουλιανή ἀηδόνι, διέδρας τόν τηρέα πατέρα, ἀποπτάσα πρός τόν οὐράνιον Νυμφίον, τόν πολυέραστον, ὅτι μέλη μέλπεις οὕτως

Ἀλληλούϊα

Ψάλλουσί σου τούς ἄθλους, τῶν Ἁγίων χορεῖαι, ὡς ἔβλεψαν ὡραϊσμένην, παρθενικῶς καί μαρτυρικῶς, καί θαμβηθέντες πάντες ἠγαλλιάσαντο, ἐκρότησαν, εὐφήμησαν,ἀνύμνησαν βοῶντες ταῦτα
Χαῖρε τό ἔαρ τῆς ἀφθαρσίας
Χαῖρε τό ἔαρ τῆς εὐσεβείας.
Χαῖρε τρυγῶν, ἡ ὡραία του ἄσματος
Χαῖρε σταγών, ἀποστάζουσα χάριτος.
Χαῖρε δόξαν ἀδιάδοχον, ἔχουσα ἐν οὐρανῶ
Χαῖρε φρόνημα ἀνάλωτον, δοῦσα μόνω τῷ Χριστῷ.
Χαῖρε στάσα πρός πάλην, τοῦ ἐχθροῦ ἐρρωμένη
Χαῖρε, ὤ τῶν ἐρώτων, Χριστόν νυμφευσαμένη.
Χαῖρε δί ἤς ἠσχύνθη ὁ βάσκανος
Χαῖρε δί ἤς κατήργηται βάσανος.
Χαῖρε τῶν σῶν ὑμνητῶν εὐκληρία
Χαῖρε παθῶν, λοιμικῶν σωτηρία

Χαῖρε Κόρη Θεονυμφε

Ὤ Παρθένε καί Μάρτυς ὤ Θεοῦ Λόγου Νύμφη• παρθένων καί μαρτύρων τό ἄνθος• κεκτημένη παρρησίαν οἴαν, πρός τήν πανυπερύμνητον Ἄνασσαν, ὑπέρ ἠμῶν Αὐτήν ἀπέργασαι ἴλεων, τῶν βοώντων

Ἀλληλούϊα

Τὴν σπουδήν σου τῇ κλήσει κατάλληλον, ἐργασάμενη φερώνυμε, τὴν ὁμώνυμόν σου πίστιν, εἰς κατοικίαν κεκλήρωσαι, Παρασκευὴ Ἀθληφόρε· ὅθεν προχέεις ἰάματα, καὶ πρεσβεύεις ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Τήν πάσαν ἐλπίδα μου, εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μέ ὑπό τήν σκέπην σου.

Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ζώστηκαν τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ἐλπίδα ( Αββᾶ Ζωσιμᾶ )

Μακάριοι εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ζώστηκαν τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ἐλπίδα καὶ ρίχθηκαν στὴ θάλασσα τῶν θλίψεων γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μὲ ἁπλότητα, χωρὶς νὰ τὸ πολυεξετάσουν, χωρὶς νὰ δειλιάσουν ἀπὸ τὸ σάλο καὶ τὰ κύματα, ποὺ σηκώνονται μπροστά τους, καὶ χωρὶς νὰ λιποψυχήσουν ἀπὸ τὴ θαλασσοταραχή. Αὐτοὶ βρίσκουν γρήγορα σωτηρία στὸ λιμάνι τῆς βασιλείας καὶ ἀναπαύονται στὰ σκηνώματα ἐκείνων ποὺ κοπίασαν μὲ καλὸ τρόπο καὶ ἀγάλλονται μέσα στὴν εὐφροσύνη - γέννημα τῆς ἐλπίδας τους.
 
Αββᾶ Ζωσιμᾶ

Χαιρετισμοί εις τους Παμμεγίστους Ταξιάρχας Μιχαήλ κ Γαβριήλ

Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ´. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τῶν οὐρανίων στρατιῶν ὡς προεξάρχοντες
ὁ Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ οἱ ἀρχιστράτηγοι,
οἱ τῷ θρόνῳ παρεστῶτες τῆς θείας δόξης,
τῶν παγίδων τοῦ δολίου Πολεμήτορος
ἐκλυτροῦσθε προστασίαις ὑμῶν πάντοτε
τοὺς κραυγάζοντας·

Χαίροις, ζεῦγος ἀσώματον.

Ἄρχων καὶ στρατηγέτης στρατιῶν οὐρανίων ἐδείχθης, Μιχαὴλ φωτοφόρε, (ἐκ γ´) καὶ σὺν τοῖς τῶν Ἀγγέλων χοροῖς τῇ Τρισηλίῳ παρεστὼς Θεότητι, διὰ παντὸς ἱκέτευε ὑπὲρ τῶν πίστει βοώντων·

Χαῖρε, δι᾿ οὗ ἡ Τριὰς ὑμνεῖται·
χαῖρε, δι᾿ οὗ ὁ Σατὰν σοβεῖται.
Χαῖρε, πρωτοστάτα τῶν ἄνω Δυνάμεων·
χαῖρε, καταπέλτα σκοτίων ἐκφάνσεων.
Χαῖρε, ἄρχων ἡλιόμορφε οὐρανίων στρατιῶν·
χαῖρε, βέλος τὸ τομώτατον κατ᾿ ἐχθρῶν τῶν νοητῶν.
Χαῖρε, ὅτι ἐκλάμπεις ὡς λαμπρὸς ἑωσφόρος·
χαῖρε, ὅτι ἀστράπτεις ὡς ἀστὴρ φωτοφόρος.
Χαῖρε, ἐχθρῶν ἀπείργων τὰς φάλαγγας·
χαῖρε, πιστοῖς βραβεύων τὰς χάριτας.
Χαῖρε, δι᾿ οὗ φρυκτωρεῖται ἡ κτίσις·
χαῖρε, δι᾿ οὗ ἀνυμνεῖται ὁ Κτίστης.
Χαίροις, Μιχαὴλ ἀρχιστράτηγε.

Βλέπων τοῦ Ἑωσφόρου τὸν ὄλισθον, ἐβόας Ἀγγέλων, Μιχαὴλ ταῖς χορείαις· Στῶμεν καλῶς τῇ στάσει ἡμῶν, τὴν τοῦ Θεοῦ ὑμνοῦντες κυριότητα· διὸ καὶ πρῶτος γέγονας ἐν τοῖς Ἀγγέλοις ἀνακράζων·
Ἀλληλούϊα.

Γνώσεως ἀποῤῥήτου τὰς ἀκτῖνας ἐκλάμπων ὡς πλήρης, Γαβριήλ, θείας δόξης, ἀΰλων Ἀγγέλων ἀρχηγὸς τῷ θείῳ βουλήματι ἐχρημάτισας· διό σου τὴν λαμπρότητα θαυμάζοντες, ἀναβοῶμεν·

Χαῖρε, ὁ πλήρης φωτὸς ἀΰλου·
χαῖρε, ἡ πτῶσις Ἐχθροῦ δολίου.
Χαῖρε, φωτοφόρε τῆς χάριτος Ἄγγελε·
χαῖρε, τῶν ἀΰλων Ἀγγέλων διάκοσμε.
Χαῖρε, σέλας παμφαέστατον ἐκ Τριφώτου ἀστραπῆς·
χαῖρε, φάος θεαυγέστατον Τριφαοῦς μαρμαρυγῆς.
Χαῖρε, ὅτι μηνύεις Εὐαγγέλια θεῖα·
χαῖρε, ὅτι σκεδάζεις ἀθυμίας τὴν νύκτα.
Χαῖρε, Θεοῦ ὁ θεῖος Ἀρχάγγελος·
χαῖρε, πιστῶν προστάτης ἀκοίμητος.
Χαῖρε, χαρὰν τοῖς ἀνθρώποις κομίζων·
χαῖρε, βουλὰς τοῦ Βελίαρ ἐκλύων.
Χαίροις, Γαβριὴλ ἀρχάγγελε.

Δύναμιν θείαν ἔχων, Ἀρχηγὲ τῶν Ἀγγέλων, δυνάμεις ἐνεργεῖς ἰαμάτων, καὶ χάριν χορηγῶν τοῖς πιστοῖς, πανταχοῦ ἐπιφθάνεις τοὺς καλοῦντάς σε, Γαβριὴλ φωταυγέστατε, διασώζων τοὺς ἐκβοῶντας·
Ἀλληλούϊα.

Ἔλαμψας ἐν τῷ Νόμῳ, Μιχαὴλ ταξιάρχα, πορθμεύων τοῖς δικαίοις τὰ κρείττω, καὶ ἐξ Αἰγύπτου τὸν Ἰσραὴλ ὁδηγῶν, οἷάπερ στήλη φωτόμορφος καὶ νεφέλη περιέπων, παρὰ πάντων ἀκούεις ταῦτα·

Χαῖρε, στήλη πυρίμορφος θεία·
χαῖρε, σκέπη Ἰσραὴλ ἁγία.
Χαῖρε, Ἰουδαίων ὁ πάλαι ἡγούμενος·
χαῖρε, Χριστωνύμους κινδύνων λυτρούμενος.
Χαῖρε, ὅτι φανεὶς σέσωκας τῆς σφαγῆς τὸν Ἰσαάκ·
χαῖρε, ὅτι χαρᾶς ἔπλησας μυστικῆς τὸν Ἀβραάμ.
Χαῖρε, ὁ τῶν Ἀγγέλων παμφαὴς στρατηγέτης·
χαῖρε, ὁ τῶν ἀΰλων οὐσιῶν ἀρχηγέτης.
Χαῖρε, φωτὸς ἀΰλου λαμπάδιον·
χαῖρε, φωστὴρ τῶν θείων Δυνάμεων.
Χαῖρε, πιστῶν οὐρανία λαμπρότης·
χαῖρε, νοῶν φωταυγῶν ὡραιότης.
Χαίροις, Μιχαὴλ ἀρχιστράτηγε.

Ζηλωτὰς θείων ἔργων καὶ σεμνῆς πολιτείας ἐργάτας, Μιχαὴλ στρατηγέτα, ἀνάδειξον τοὺς πίστει θερμῇ τῇ σκέπῃ τῶν πτερύγων σου προστρέχοντας· ἀεὶ γὰρ σὴν βοήθειαν ἐπικαλούμεθα βοῶντες·
Ἀλληλούϊα.

Ἤκουσε τῆς φωνῆς σου, ὡς εἶδε Ζαχαρίας ἑστῶτα ἐν ναῷ σε Κυρίου· αὐτῷ γάρ, Γαβριήλ, ἐμφανῶς τὴν τοῦ Προδρόμου ἐν γήρατι σύλληψιν θεόθεν εὐηγγέλισαι· διό σοι πάντες ἐκβοῶμεν·

Χαῖρε, χαρὰν ἀτέκνοις κομίζων·
χαῖρε, δεσμὰ ἀπαιδίας λύων.
Χαῖρε, τοῦ Προδρόμου μηνύσας τὴν σύλληψιν·
χαῖρε, Ζαχαρίου ὁ λύσας τὴν στείρωσιν.
Χαῖρε, μηνυτὰ οὐράνιε ἱερῶν ἀγγελιῶν·
χαῖρε, πορθμευτὰ ἀσώματε ψυχοτρόφων δωρεῶν.
Χαῖρε, ὅτι ἐκλάμπεις ὡς πολύφωτον ἄστρον·
χαῖρε, ὅτι πυρσεύεις τὰς καρδίας ἁπάντων.
Χαῖρε, Θεοῦ χρηστότητος ἄγγελε·
χαῖρε, σεπτῶν χαρισμάτων πάροχε.
Χαῖρε, φωτὸς ἀπαστράπτων ἀκτῖνας·
χαῖρε, ἐχθρῶν ἀπαμβλύνων βολίδας.
Χαίροις, Γαβριὴλ ἀρχάγγελε.

Θείοις σου ἀπειθήσας ῥήμασι Ζαχαρίας, ἐστέρηται φωνῆς παραυτίκα, φωτὸς διάκονε Γαβριήλ, καὶ τὸ λαλεῖν ἐν τῷ τεκεῖν ἀπέλαβε τῆς χάριτος τὸν Πρόδρομον, εὐλογῶν τὸν Θεὸν καὶ ψάλλων·
Ἀλληλούϊα.

Ἰσχυρὸς ἐν τῷ Νόμῳ, Μιχαήλ, ἀνεδείχθης καὶ μέγας ἐν τῇ Χάριτι μύστης, ἐκεῖ μὲν ἐν τύπῳ καὶ σκιᾷ, ὧδε ἀνακεκαλυμμένως, ἔνδοξε· ἐν πᾶσι γὰρ περίδοξος ἀνεφάνης τοῖς ἐκβοῶσι·

Χαῖρε, ὁ μέγας ἐν τοῖς Ἀγγέλοις·
χαῖρε, ὁ μείζων ἐν θαυμασίοις.
Χαῖρε, τῶν ἐν Νόμῳ πατέρων ὑπέρμαχος·
χαῖρε, τῶν ἀῤῥήτων ἐλλάμψεων ἔμπλεως.
Χαῖρε, ὅτι ἐνεπόδισας τὴν πορείαν Βαλαάμ·
χαῖρε, ὅτι ἐθριάμβευσας τὴν κακίαν τοῦ Σατάν.
Χαῖρε, δεδοξασμένε Ἀρχιστράτηγε θεῖε·
χαῖρε, λελαμπρυσμένε καὶ πυρίμορφε νόε.
Χαῖρε, φωτὸς Τριφώτου ἀμάρυγμα·
χαῖρε, χοροῦ Ἀγγέλων διάδημα.
Χαῖρε, βουλῶν τοῦ Ὑψίστου ἐκφάντωρ·
χαῖρε, πιστῶν ὁ προστάτης ἁπάντων.
Χαίροις, Μιχαὴλ ἀρχιστράτηγε.

Κατιδὼν ἐθαμβήθη Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ σε, Μιχαήλ, ᾧπερ καὶ ἀνεβόας· Ἐγὼ ἀρχιστράτηγός εἰμι δυνάμεως Κυρίου, καὶ ἐλήλυθα βοηθῆσαί σοι ἐν πᾶσιν, ἐν τῷ κραυγάζειν τῷ Κυρίῳ·
Ἀλληλούϊα.

Λάμπων τῇ φωταυγείᾳ τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἐπέστης Ναζαρὲτ ἐν τῇ πόλει, καὶ τό, Χαῖρε, ὦ Γαβριήλ, τῇ Κεχαριτωμένῃ ἀνεβόησας· διό σου μεγαλύνοντες τὰ εὐαγγέλια, βοῶμεν·

Χαῖρε, χαρᾶς αἰωνίου κήρυξ·
χαῖρε, φωτὸς Τρισηλίου μύστης.
Χαῖρε, τῇ Παρθένῳ τό, Χαῖρε, φθεγξάμενος·
χαῖρε, τῆς κατάρας τὴν λύπην τρεψάμενος.
Χαῖρε, Ἄγγελε χαρμόσυνε θείου Εὐαγγελισμοῦ·
χαῖρε, στόμα τὸ μελίῤῥυτον οὐρανίου γλυκασμοῦ.
Χαῖρε, ὅτι Κυρίου τὴν σύλληψιν ἀγγέλλεις·
χαῖρε, ὅτι τὴν ἄῤῥητον εὐφροσύνην παρέχεις.
Χαῖρε, παθῶν σβεννύων τὴν κάμινον·
χαῖρε, χαρὰν μηνύων τὴν ἄληκτον.
Χαῖρε, Θεοῦ τὴν βουλὴν ἀναγγέλλων·
χαῖρε, Ἐχθροῦ τὴν ῥοπὴν ἀναστέλλων.
Χαίροις, Γαβριὴλ ἀρχάγγελε.

Μετὰ δέους παρέστης τῇ παρθένῳ Μαρίᾳ, ὦ θεῖε Γαβριὴλ φωτοφόρε, καὶ τὸν οὐράνιον ἀσπασμὸν καὶ τῆς τοῦ Θεοῦ βουλῆς τὴν ἐκπλήρωσιν ταύτῃ προσεκόμισας, τῷ σὲ ἀποστείλαντι κραυγάζων·
Ἀλληλούϊα.

Νεκρόν τοῦ Μωϋσέως προταγαῖς θείαις εἴκων, ὦ θεῖε Μιχαήλ, ἀποκρύψας τῷ Ἀρχίππῳ ἐν Χώναις φανείς, τοῦ ποταμοῦ τὸν σφοδρὸν ῥοῦν κατέχωσας· διὸ τὸ μεγαλεῖόν σου θαυμάζοντες, ἀναβοῶμεν·

Χαῖρε, Ἀγγέλων ὁ ταξιάρχης·
χαῖρε, ἀνθρώπων μέγας προστάτης.
Χαῖρε, Μωϋσέως φυλάξας το σκήνωμα·
χαῖρε, τοῦ δολίου αἰσχύνας τὸ φρύαγμα.
Χαῖρε, ῥεῖθρον διειδέστατον εὐσπλαγχνίας θεϊκῆς·
χαῖρε, τεῖχος ὀχυρώτατον Ἐκκλησίας τῆς σεπτῆς.
Χαῖρε, ὅτι τὰ ῥείθρα ποταμοῦ μετατρέπεις·
χαῖρε, ὅτι ναόν σου τὸν σεπτὸν περιέπεις.
Χαῖρε, ἐχθρῶν συντρίβων τὴν δύναμιν·
χαῖρε, παθῶν φλογίζων τὴν σύστασιν.
Χαῖρε, ψυχῶν πασχουσῶν θεραπεία·
χαῖρε, ἡμῶν ἀσφαλὴς ὁδηγία.
Χαίροις, Μιχαὴλ ἀρχιστράτηγε.

Ξένον θαῦμα ἐργάζῃ, Μιχαὴλ φωτοφόρε, ὁμοῦ σὺν Γαβριὴλ τῷ ἐνθέῳ· ἐκ τῶν θαλαττίων γὰρ βυθῶν τῇ Δοχειαρίου Μονῇ ἐσώσατε τὸν νέον, ὡς ἐπέστητε, ἐκπληττόμενον καὶ βοῶντα·
Ἀλληλούϊα.

Ὅλος λελαμπρυσμένος, ὅλος ἀστραποφόρος ταῖς θείαις, Γαβριήλ, ἀγλαΐαις ἐπέστης ἐν τῇ Βηθλεέμ, καὶ τοῖς ποιμέσι Κυρίου τὴν γέννησιν ἤγγειλας ἐκπληττομένοις τῷ θαύματι καὶ ἐκβοῶσι·

Χαῖρε, φρικτοῦ μυστηρίου μύστης·
χαῖρε, φωτὸς οὐρανίου πλήρης.
Χαῖρε, οὐρανίων ταγμάτων ταξίαρχε·
χαῖρε, ἀποῤῥήτων πραγμάτων διάκονε.
Χαῖρε, ὅτι ἐν ὀράματι βεβαιοῖς τὸν Ἰωσήφ·
χαῖρε, ὅτι τούτῳ εἴρηκας πρὸς τὴν Αἴγυπτον φυγεῖν.
Χαῖρε, ὁ τῶν ποιμένων τὰς ἐννοίας ἐκπλήξας·
χαῖρε, ὁ τῷ τεχθέντι τούτους καθοδηγήσας.
Χαῖρε, πιστῶν θερμὸν καταφύγιον·
χαῖρε, ἡμῶν ἐν πόνοις προσφύγιον.
Χαῖρε, λαμπὰς φωταυγείας αΰλου·
χαῖρε, λιμὴν τῶν ἐν λύπαις τοῦ βίου.
Χαίροις, Γαβριὴλ ἀρχάγγελε.

Πρὸς τὸ μνῆμα ἐπέστης τοῦ Χριστοῦ ἀναστάντος, καὶ ἔφης ταῖς σεμναῖς Μυροφόροις· Τί ζητεῖτε Χριστὸν ἐν νεκροῖς; ἠγέρθη ὁ ζωὴν πηγάζων Κύριος, ὦ Γαβριὴλ φωτόμορφε, ᾧ ἐν εὐλαβείᾳ βοῶμεν·
Ἀλληλούϊα.

Ῥώμην θείαν παρέχων, Μιχαήλ, τοῖς δικαίοις, αὐτοῖς πολλοῖς τρόποις καθωρᾶσο, καὶ ἐν τῷ Βυζαντίῳ φανείς, τὰ τῶν ἐχθρῶν διέλυσας στρατεύματα· διὸ τὴν προστασίαν σου κηρύττοντες, ἀναβοῶμεν·

Χαῖρε, Κυρίου ὁ παραστάτης·
χαῖρε, Ἀγγέλων ὁ πρωτοστάτης.
Χαῖρε, ὁ τὴν γῆν διερχόμενος ἅπασαν·
χαῖρε, ὁ πληρῶν τοῦ Θεοῦ τὰ προστάγματα.
Χαῖρε, ἥλιε πολύφωτε, Ἀσωμάτων Ἀρχηγέ·
χαῖρε, σέλας ἀστραπόμορφον, θείας δόξης κοινωνέ.
Χαῖρε, ὅτι ἐφάνης Μανωὲ τῷ δικαίῳ·
χαῖρε, ὅτι ὡράθης Γεδεὼν τῷ ἐνθέῳ.
Χαῖρε, ἐχθρῶν συντρίψας τὸ στράτευμα·
χαῖρε, πιστῶν νευρώσας τὸ φρόνημα.
Χαῖρε, πηγὴ πολλαπλῶν θαυμασίων·
χαῖρε, πολλῶν μυητὴς ἀποῤῥήτων.
Χαίροις, Μιχαὴλ ἀρχιστράτηγε.

Σοῦ τὴν ἄμαχον χάριν, Μιχαὴλ φωτοφόρε, καὶ τὴν πρὸς ἡμᾶς σου προστασίαν κηρύττομεν στόματι λαμπρῷ, ὅτι πολλαπλῶν κινδύνων καὶ θλίψεων λυτροῦσαι τοὺς προστρέχοντας τῷ ναῷ σου καὶ ἐκβοῶντας·
Ἀλληλούϊα.

Τῇ Ἁγνῇ Θεοτόκῳ, τῷ ναῷ προσαχθείσῃ, πιστῶς διακονεῖς καθ’ἑκάστην, καὶ τὸ χαῖρε φωνήσας αὐτῇ ὦ Γαβριήλ χαριέστατε Ἄγγελε, χαρᾶς πολλῆς ἐπλήρωσας, τοὺς εὐλαβῶς σοι ἐκβοῶντας·

Χαῖρε, Παρθένου ὁ νυμφοστόλος·
χαῖρε, ὁ λύχνος ὁ φωτοφόρος.
Χαῖρε, μυστηρίων τῶν θείων διάκονος·
χαῖρε, αὐγασμάτων ἀΰλων ἀνάπλεως.
Χαῖρε, τῆς Χριστοῦ σαρκώσεως θεῖος εὐαγγελιστής·
χαῖρε, τῆς Ἀγγέλων τάξεως ἄρχων ὁ θεοειδής.
Χαῖρε, ὅτι ὑπούργεις ἐν ναῷ τῇ Παρθένῳ·
χαῖρε, ὅτι ὑπείκεις Λόγῳ τῷ Ὑπερθέῳ.
Χαῖρε, Θεοῦ Ἀρχάγγελε πάμφωτε·
χαῖρε, ἡμῶν ὑπέρμαχε κράτιστε.
Χαῖρε, ὁ ὕμνον Τρισάγιον ᾄδων·
χαῖρε, δεήσεις δεχόμενος πάντων.
Χαίροις, Γαβριὴλ ἀρχάγγελε.

Ὕδωρ ἔβλυσε ξένον τῇ ὑμῶν ἐπιφανείᾳ Μονῇ Δοχειαρίου τῇ θείᾳ, Ἀρχάγγελοι Χριστοῦ, ἐμφανῶς, Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ ἱερώτατοι· διὸ ὑμᾶς γεραίρομεν ὡς ἀρωγοὺς ἡμῶν, βοῶντες·
Ἀλληλούϊα.

Φωτοφόρος καὶ πλήρης οὐρανίου ἰσχύος ὁρᾶσαι, Μιχαὴλ στρατηγέτα, καὶ χεῖρα βοηθείας ἀεὶ ἐπορέγεις τοῖς πιστῶς σοι προστρέχουσι, κινδύνων ἐξαιρούμενος τοὺς ἐκβοῶντάς σοι τοιαῦτα·
Χαῖρε, Κυρίου τὴν δόξαν βλέπων·

χαῖρε, ἁγίαν δύναμιν ἔχων.
Χαῖρε, ὁ ἀδύτῳ φωτὶ ἐλλαμπόμενος·
χαῖρε, ὁ κινδύνων ἡμᾶς ἐκρυόμενος.
Χαῖρε, μέγιστε Ἀρχάγγελε τῆς ἰσχύος τοῦ Θεοῦ·
χαῖρε, κράτιστε ἀντίπαλε τῆς μανίας τοῦ Ἐχθροῦ.
Χαῖρε, ὅτι ταχέως τῶν πιστῶν προστατεύεις·
χαῖρε, ὅτι ὀξέως τὸν Βελίαρ ἐκτρέπεις.
Χαῖρε, Θεοῦ ὁρῶν τὴν λαμπρότητα·
χαῖρε, νοὸς σοβῶν ἀμαυρότητα.
Χαῖρε, ψυχῶν ἀπελαύνων τὸ ἄχθος·
χαῖρε, ἐχθρῶν καταβάλλων τὸ κράτος.
Χαίροις, Μιχαὴλ ἀρχιστράτηγε.

Χαίρει πᾶσα ἡ κτίσις, βοηθοὺς καὶ προστάτας, δυὰς τῶν φωταυγῶν Ἀρχαγγέλων, πλουτήσασα ὑμᾶς ἐκ Θεοῦ, καὶ ταῖς πτέρυξιν ὑμῶν σπεύδομεν, ὦ Μιχαὴλ καὶ Γαβριήλ, καὶ τῇ Τριάδι ἐκβοῶμεν·
Ἀλληλούϊα.

Ψάλλων ἐν τοῖς ὑψίστοις, Γαβριήλ, τῇ Τριάδι σὺν πάντων τῶν Ἀγγέλων τοῖς δήμοις τὸν τρισάγιον ὕμνον ἀεί, ὑπὲρ ἡμῶν διὰ παντὸς ἱκέτευε, ὡς ἂν πόνων καὶ θλίψεων ῥυώμεθα οἱ ἐκβοῶντες·

Χαῖρε, Ἀρχάγγελε φωτοφόρε·
χαῖρε, ἐν ἅπασι σελασφόρε.
Χαῖρε, ὁ πυρίνων ταγμάτων πρωτάγγελος·
χαῖρε, ὁ πνευμάτων σκοτίων ἀντίμαχος.
Χαῖρε, φύλαξ ὁ θερμότατος εὐσεβῶν χριστιανῶν·
χαῖρε, στήριγμα ἀκράδαντον κλονουμένων καρδιῶν.
Χαῖρε, τῆς Ἐκκλησίας ἀῤῥαγὴς προστασία·
χαῖρε, τῶν σὲ ὑμνούντων ψυχικὴ θυμηδία.
Χαῖρε, δι᾿ οὗ τοῦ σκότους ῥυσθήσομαι·
χαῖρε, δι᾿ οὗ φωτὸς πληρωθήσομαι.
Χαῖρε, ἀκτὶς τῆς ἐν σκότει ψυχῆς μου·
χαῖρε, κρηπὶς τῆς παρούσης ζωῆς μου.
Χαίροις, Γαβριὴλ ἀρχάγγελε.

Ὦ δυὰς φωτοφόρε τῶν λαμπρῶν Ἀρχαγγέλων, Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ συνάμα, (ἐκ γ´) τοῦ ἀδύτου φωτὸς κοινωνοὺς ταῖς φωταυγέσι λιταῖς ὑμῶν δείξατε τοὺς πόθῳ ὑμᾶς μέλποντας, καὶ τῇ Τριάδι ἐκβοῶντας·
Ἀλληλούϊα.

Καὶ αὖθις τὸ Κοντάκιον.
Τῶν οὐρανίων στρατιῶν ὡς προεξάρχοντες…

Χαιρετισμοί στην Οσία Θεοδώρα Μυροβλύτιδα

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.
Τη Θεοδώρα τη Οσία ύμνον άσωμεν
Τη δοξασάση τον Θεόν βίου λαμπρότητι
Και θεόθεν επαξίως θαυμαστωθείση˙
Αναβλύζει γαρ ιάματα σωτήρια
Και λυτρούται πειρασμών και περιστάσεων
Τους κραυγάζοντας, χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Άγγελος εν ασκήσει, αληθώς ανεδείχθης, Οσία Θεοδώρα εν κόσμω˙ (εκ γ’) και ταις αγγελικαίς δωρεαίς, καταφαιδρύνεις πιστών την διάνοιαν˙ διο την πολιτείαν σου, θαυμάζοντες αναβοώμεν˙
Χαίρε δι’ ης ο Χριστός αινείται
Χαίρε δι’ ης ο εχθρός σοβείται
Χαίρε της Αιγίνης το άγιον βλάστημα
Χαίρε της αγάπης της θείας θησαύρισμα
Χαίρε ύψος ταπεινώσεως δι’ αγώνων ευαγών
Χαίρε βάθος καθαρότητος δι’ ιδρώτων ιερών
Χαίρε ότι του κόσμου τα τερπνά απηρνήσω
Χαίρε ότι εν πόνοις ιεροίς ηγωνίσω
Χαίρε φωτός δοχείον πολύτιμον
Χαίρε Χριστού οσφράδιον τίμιον
Χαίρε δι’ ης κατεβλήθη ο όφις
Χαίρε δι’ ης εδοξάσθη ο Κτίστης.
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Βλέμμα το της ψυχής σου, ανατείνασα άνω, παρείδες την του κόσμου απάτην, και γνώμη θεολήπτω σεμνή, ακολουθήσαι Κυρίω προέκρινας˙ εντεύθεν τω νυμφίω σου, Θεοδώρα πίστει εβόας˙
Αλληλούϊα.
Γνούσα την της ψυχής σου, προθυμίαν η Άννα, και έφεσιν θερμήν Θεοδώρα, την θείαν ενδύει σε στολήν, δι’ ης εχθρού την ισχύν απεγύμνωσας˙ διο σε μακαρίζοντες, βοώμέν σοι εν ευφροσύνη˙
Χαίρε Χριστού τω πόθω τρωθείσα
Χαίρε εχθρού το κράτος σοβούσα
Χαίρε των γηΐνων την σχέσιν μισήσασα
Χαίρε των Αγγέλων τον βίον ποθήσασα
Χαίρε άνθος ευωδέστατον ριζουχίας εκλεκτής
Χαίρε δένδρον το κατάκαρπον εναρέτου αγωγής
Χαίρε ότι Κυρίω ολικώς υπετάγης
Χαίρε ότι θεόφρων εν ασκήσει εφάνης
Χαίρε παθών αχλύν διαλύσασα
Χαίρε εχθρών το θράσος αισχύνασα
Χαίρε πυρσός ουρανίου αγάπης
Χαίρε ηθών ψυχοτρόφων εργάτις.
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Δύναμιν δεχομένη, εκ Θεού Θεοδώρα, διέλυες εχθρού την κακίαν, και εν ασθενεία της σαρκός, προς ασκητικά εχώρεις παλαίσματα, των κάτω μεν μακρύνουσα τω δε Σωτήρι εκβοώσα˙
Αλληλούϊα.
Έλαμψας εν ασκήσει, πρακτικής πολιτείας, νεκρώσασα σαρκός τας ορέξεις, και εν χορεία Μοναζουσών, τύπον σεαυτήν εν πάσι παρέστησας, εναρέτων πράξεων, η παρ’ ημών υμνουμένη˙
Χαίρε ο τύπος της εγκρατείας
Χαίρε ο άνθραξ της προθυμίας
Χαίρε πολιτείας οσίας υπόδειγμα
Χαίρε θεόφρων γυναικών διάδημα
Χαίρε στήλη απερίτρεπτος αρετών ασκητικών
Χαίρε βέλος το πρηστήριον κατ’ εχθρών των νοητών
Χαίρε ότι Οσίων τη χορεία εκλάμπεις
Χαίρε ότι εν πόνοις καρτερόφρων εφάνης
Χαίρε παθών τας ορμάς νεκρώσασα
Χαίρε ζωήν την άληκτον φαίνουσα
Χαίρε εικών αληθούς καρτερίας
Χαίρε λαμπάς πολιτείας αγίας
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Ζήλω πυρπολουμένη, των κρειττόνων Οσία, εχώρεις ακλινώς προς τα πρόσω, και τας μεθοδείας του εχθρού, υπακοή και συνέσει απέκρουες˙ εντεύθεν θείας χάριτος, επλήσθης τω Χριστώ εκβοώσα˙
Αλληλούϊα.
Ήνεγκας μακαρία, στερροτάτη καρδία, καθάπερ εντολήν ουρανίαν, την επιτίμησιν αληθώς, και μακροτάτην σιωπήν διήνησας˙ διο σου την στερρότητα, αγάμενοι θερμώς βοώμεν˙
Χαίρε θεσμών της ύλης λυθείσα
Χαίρε καλών αΰλων πλησθείσα
Χαίρε σιωπήν μακροτάτην ανύσασα
Χαίρε την φωνήν του Βελίαρ φιμώσασα
Χαίρε λίθος αδαμάντινος αληθούς υπακοής
Χαίρε πέτρα απαράθραυστος αρραγούς υπομονής
Χαίρε ότι υψώθης απαθείας προς ύψος
Χαίρε ότι εδέξω αφθαρσίας το στέφος
Χαίρε σεπτών Αγγέλων εφάμιλλε
Χαίρε κλεινών Οσίων ομόσκηνε
Χαίρε σεμνών Μοναστριών λαμπρότης
Χαίρε στερρών Ασκητικών φαιδρότης
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Θαυμαστή ανεδείχθης, αρετών τη ασκήσει, και πάση συντονία οσία, και την χορείαν Μοναζουσών, παιδεύεις Θεοδώρα προς τα κρείττονα, οικείω υποδείγματι, αναβοώσα τω Κυρίω˙
Αλληλούϊα.
Ίχνεσιν επομένη, των Αγίων Μαρτύρων, την τούτων επεδείξω ανδρείαν˙ και οίάπερ θάλψιν μυστικήν, τον δριμύτατον κρυμόν καθυπέμεινας˙ ένθεν πάντας εξέπληξας, του εκβοάν σοι Θεοδώρα˙
Χαίρε πυρός αΰλου δοχείον
Χαίρε φλογός της θείας αγγείον
Χαίρε ευανδρείας λαμπρά υποτύπωσις
Χαίρε φυσικής ασθενείας επίρρωσις
Χαίρε ότι στερρώς ήνεγκας τον ανύποιστον κρυμόν
Χαίρε ότι καταβέβληκας τον αντίπαλον εχθρόν
Χαίρε του Παρακλήτου καθαρώτατον σκεύος
Χαίρε του βροτοκτόνου αναιρούσα το μένος
Χαίρε Χριστού υπέρτιμον σκήνωμα
Χαίρε παθών παντοίων το έκπτωμα
Χαίρε σεμνή Θεοδώρα Οσία
Χαίρε γυνή θεοφόρε αγία
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Κόσμος θείος ωράθης, γυναικών μονοτρόπων, εν πόνοις αριστεύσασα θείοις˙ εντεύθεν στέφανον φαεινόν, τη κορυφή σου ορά κατερχόμενον, η ευλαβής Μονάστρια, Θεοδώρα και ανεβόα˙
Αλληλούϊα.
Λάμπουσα Θεοδώρα, απαθείας τη αίγλη, ως έχουσα ισάγγελον βίον, Αγγελικών ήκουσας φωνών, υμνολογούντων Θεόν τον τρισάγιον˙ διο την σην λαμπρότητα, γεραίροντες Μήτερ βοώμεν˙
Χαίρε ισάγγελος εν τω βίω
Χαίρε θεόληπτος εν τω τρόπω
Χαίρε των Αγγέλων φωνής επακούσασα
Χαίρε τω Κυρίω οσίως δουλεύσασα
Χαίρε λύχνος παμφαέστατος ουρανίων δωρεών
Χαίρε μύστις θεοδίδακτος αρετών ασκητικών
Χαίρε Θεσσαλονίκης νοητή δαδουχία
Χαίρε Ορθοδοξίας μυστική ευκληρία
Χαίρε Θεού οσία θεράπαινα
Χαίρε ζωής αγίας διάγραμμα
Χαίρε χαράς κοινωνούσα της θείας
Χαίρε εχθρού αναιρούσα παγίδας
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Μεγαλύνασα Μήτερ, πολιτεία αγία, τον πάντων Ποιητήν και Σωτήρα, εμεγαλύνθης παρ’ αυτού, εν σημείοις και θαυμάτων δυνάμεσι, παρέχουσα ιάματα, Θεοδώρα τοις εκβοώσιν˙
Αλληλούϊα.
Νεκρωκθείσα τω κόσμω, εν Θεώ τω Σωτήρι, Οσία θεοτίμητε έζης˙ και μεταστάσα προς ουρανούς, της αιωνίου ζωής κατηξίωσαι, υπέρ ημών πρεσβεύουσα, των εκβοώντων σοι απαύστως˙
Χαίρε Αγγέλων η συμπολίτης
Χαίρε το κλέος Θεσσαλονίκης
Χαίρε των θαυμάτων την χάριν πλοτήσασα
Χαίρε των δαιμόνων την λύμην ολέσασα
Χαίρε άμπελος περκάζουσα βότρυν θείων αρετών
Χαίρε κρήνη η βλυστάνουσα ύδωρ θείων δωρεών
Χαίρε ότι μετέστης προς ουράνιον λήξιν
Χαίρε ότι παρέχεις παθημάτων την λύσιν
Χαίρε Χριστού ορώσα την έλλαμψιν
Χαίρε εχθρού πατούσα την έπαρσιν
Χαίρε ζωής μετασχούσα του ξύλου
Χαίρε φωτός εντρυφώσα του θείου
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Ξένον θαύμα ωράθη, οπηνίκα Οσία, απέδως σου το πνεύμα Κυρίω˙ το γαρ πρόσωπόν σου το σεπτόν, ωσεί πρόσωπον Αγγέλου εφαίνετο, ωραϊσθέν τη χάριτι, και πάντας συγκινούν κραυγάζειν˙
Αλληλούϊα.
Όλη λελαμπρυσμένη, τω Κυρίω παρέστης, τελέσασα οσίως τον δρόμον, το δε λείψανον Μήτερ το σον, ιατρείον παθών αναδέδεικται, ιώμενον τους πάσχοντας, εν ευλαβεία σοι βοώντας˙
Χαίρε Οσία ηγουμένη
Χαίρε Αγία δεδοξασμένη
Χαίρε αρετών ουρανίων γεώργιον
Χαίρε δωρεών θεοσδότων κειμήλιον
Χαίρε έσοπτρον πολύτιμον αιωνίων αγαθών
Χαίρε μάχαιρα η τέμνουσα τας αιτίας των παθών
Χαίρε το Ιωάννου καταπαύσασα ρίγος
Χαίρε το Διακόνου θεραπεύσασα άλγος
Χαίρε σεπτών Μοναζουσών καύχημα
Χαίρε λαμπρόν προς αρετήν έναυσμα
Χαίρε παθών χαλεπών καθαιρέτις
Χαίρε εχθρών της ορμής αναιρέτις
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Πόλις Θεσσαλονίκη, Θεοδώρα Οσία, καυχάται τη σεπτή σου ασκήσει, και τοις λειψάνοις σου τοις σεπτοίς, προσπίπουσα αγιασμόν κομίζεται, και τω σε θαυμαστώσαντι, εν ευφροσύνη Μήτερ ψάλλει˙
Αλληλούϊα.
Ρείθρον έβλυσε μύρου, η αγία εικών σου, εμφαίνόν σου την χάριν Οσία˙ ευωδία γαρ ώφθης Χριστού, κατά Παύλον τη καθαρά βιώσει σου˙ διο ευφραίνεις άπαντας, τοις μύροις σου τους εκβοώντας˙
Χαίρε το μύρον της απαθείας
Χαίρε το κρίνον της αφθαρσίας
Χαίρε μυρελαίου του θείου αλάβαστρον
Χαίρε πολιτείας οσίας κιννάμωμον
Χαίρε μυροθήκη έμψυχος αρωμάτων νοητών
Χαίρε άγιον ροδόσταγμα εξ ιδρώτων ιερών
Χαίρε ότι πηγάζεις μύρον εύοσμον θείον
Χαίρε ότι εδείχθης θαυμαστή μυροχεύμων
Χαίρε οσμή αγάπης της κρείττονος
Χαίρε τροπή απάτης του χείρονος
Χαίρε παθών δυσωδίαν σοβούσα
Χαίρε ημών τας αιτήσεις πληρούσα
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Σκεύος θείων χαρίτων, αληθώς ανεδείχθης, Οσία τω αμέμπτω σου βίω˙ διο η εν τω σω φωταγωγός παραδόξως ανέβλυσεν, ευώδες Μήτερ έλαιον, αγιάζον τους εκβοώντας˙
Αλληλούϊα.
Των θαυμάτων την χάριν, δεδεγμένη Οσία, δαιμόνων συνοχής απαλλάττεις, τους προσιόντας σοι ευλαβώς, και πάσαν νόσον ιάσαι εκάστοτε, τη προϊούση χάριτι, εκ των λειψάνων σου των βοώντων˙
Χαίρε πηγή ιάσεων πλείστων
Χαίρε ροή ναμάτων αΰλων
Χαίρε δωρημάτων των θείων επώνυμος
Χαίρε χαρισμάτων αγίων ανάπλεως
Χαίρε μάστιξ η συντρίβουσα των δαιμόνων την ισχύν
Χαίρε πάσιν η παρέχουσα την θεόσδοτον ροπήν
Χαίρε των δαιμονώντων ταχινή θεραπεία
Χαίρε χαράς αγίας συμπαθής χορηγία
Χαίρε παθών ξηραίνουσα βόρβορον
Χαίρε πιστών ευφραίνουσα όμιλον
Χαίρε δι’ ης ασθενείς εξιώνται
Χαίρε δι’ ης ευσεβείς φωταυγούνται
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Ύμνοις Θεσσαλονίκη, μακαρίζει Οσία, την σην θεοειδή πολιτείαν, εξαιρέτως δε η ση Μονή, την ιεράν σου γεραίρει πανήγυριν, ην Θεοδώρα φύλαττε, εκβοώσαν τω σω νυμφίω˙
Αλληλούϊα.
Φως ορώσα το θείον, Θεοδώρα Οσία, και θέσει θεουμένη αγία, ταις φωτοφόροις σου προσευχαίς, εκ σκοτομήνης παθών ημάς λύτρωσαι, φως αιτουμένη άϋλον, τοις ευλαβώς σοι εκβοώσι˙
Χαίρε φωτός θεάμων Τριφώτου
Χαίρε δοχείον του Φωτοδότου
Χαίρε παθημάτων τον ζόφον διώκουσα
Χαίρε ευρωστίαν τοις πάσχουσι νέμουσα
Χαίρε στέφος το αμάραντον δεδεγμένη εκ Θεού
Χαίρε κάλλος το αμήχανον θεωμένη του Χριστού
Χαίρε ότι λυτρούσαι θλιβερών συμπτωμάτων
Χαίρε ότι ιάσαι εκ δεινών συντριμμάτων
Χαίρε Χριστού χρηστότητος όργανον
Χαίρε ημών στεφάνωμα τίμιον
Χαίρε χοροίς Ασωμάτων συνούσα
Χαίρε Θεόν συν Αγγέλοις αινούσα
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Χάριτος ουρανίου, την οσμήν αποπνέει, η κάρα σου η θεία θεόφρον η προσιόντες οι ευσεβείς, αγιασμόν κομίζονται και έλεος, υμνούντές σου τα θαύματα Θεοδώρα και εκβοώντες˙
Αλληλούϊα.
Ψαλμοσύνθετον στέφος, τη σεπτή κορυφή σου, προσάγομεν πιστώς Θεοδώρα˙ ο ποροσδεξαμένη συμπαθώς, αίτει ημίν την των πταισμάτων άφεσιν, και λύσιν πάσης θλίψεως, ως αν απαύστως σοι βοώμεν˙
Χαίρε Οσία η θεοφόρος
Χαίρε εν άπασι φωτοφόρος
Χαίρε δρεπομένη χαράν ανεκλάλητον
Χαίρε καρπουμένη την δόξαν την άφραστον
Χαίρε καύχημα και στήριγμα ευλαβών Μοναστριών
Χαίρε τύπος και υπόδειγμα ευσεβών Ασκητριών
Χαίρε Θεσσαλονίκης θεοδώρητον κλέος
Χαίρε το της Μονής σου ενθεώτατον κλέος
Χαίρε δι’ ης παθών ιαθήσομαι
Χαίρε δι’ ης κηλίδων ρυσθήσομαι
Χαίρε πιστών συμπαθής προστασία
Χαίρε καμού προς Χριστόν μεσιτεία
Χαίροις Μήτερ ισάγγελε.
Θεόφρον Οσία, δωρών θεοσδότων, επώνυμε σεμνή Θεοδώρα, δωρεάν του σωθήναι ημάς, τον μόνον φιλάνθρωπον αίτει Κύριον, τους πόθω ευφημούντάς σε, και ομοφρόνως εκβοώντας˙
Αλληλούϊα.
Και αύθις το Κοντάκιον.
Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.
Τη Θεοδώρα τη Οσία ύμνον άσωμεν
Τη δοξασάση τον Θεόν βίου λαμπρότητι
Και θεόθεν επαξίως θαυμαστωθείση˙
Αναβλύζει γαρ ιάματα σωτήρια
Και λυτρούται πειρασμών και περιστάσεων
Τους κραυγάζοντας, χαίροις Μήτερ ισάγγελε.

Δίστιχον.
Θεοδώρα δίδου μοι χάριν θεόθεν
Γερασίμω χαίρέ σοι αναβοώντι.

Χαιρετισμοί του Αγίου Νεκταρίου

Ήχος πλ. δ'. Τη υπερμάχω.
Ορθοδοξίας τον αστέρα τον νεόφωτον, και Εκκλησίας το νεόδμητον προτείχισμα, ανυμνήσωμεν καρδίας εν ευφροσύνη δοξασθείς γαρ ενεργεία τη του Πνεύματος, αναβλύζει ιαμάτων χάριν άφθονον, τοις κραυγάζουσι

Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε.

Άνθρωπος ουρανόφρων, ανεδείχθης εν κόσμω, Νεκτάριε Χριστού Ιεράρχα (εκ γ') (Άγιε Ιεράρχα του Χριστού, πρέσβευε υπέρ ημών) ζωήν γαρ οσίαν διελθών, ακέραιος, όσιος και θεόληπτος, εν πάσιν εχρημάτισας εντεύθεν παρ’ ημών ακούεις:

Χαίρε, δι’ ου οι πιστοί υψούνται
χαίρε, δι’ ου οι εχθροί θαμβούνται.
Χαίρε, της σοφίας κρατήρ ο χρυσότευκτος
χαίρε, της κακίας πρηστήρ ο νεότευκτος.
Χαίρε, οίκος αγιώτατος ενεργείας θειϊκής
χαίρε, βίβλος θεοτύπωτος πολιτείας της καινής.
Χαίρε, ότι αρτίως ημιλλήθης αγίοις
χαίρε ότι εμφρόνως εχωρίσθης της ύλης.
Χαίρε λαμπρόν της πίστεως τρόπαιον
χαίρε, σεπτόν της χάριτος όργανον.
Χαίρε, δι' ου Εκκλησία χορεύει
χαίρε, δι' ου νήσος Αίγινα χαίρει.
Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε.

Βλέμματι διανοίας, έτι ων νεανίας, κατώπτευσας την θείαν ακτίνα, υφ' ης καταλαμφθείς την ψυχήν, τω φωτί των θείων εντολών όσιε, ηρετίσω πορεύεσθαι, εκ νεότητος Χριστώ ψάλλων
Αλληλούια

Γέγονας εν τη πόλει, Κωνσταντίνου θεόφρον, τω θείω ιθυνόμενος φόβω εν η τα κρείττονα μελετών, φρονήσεως θείας έμπλεως πέφηνας, ευφραίνων εν τοις λόγους σου τους εκβοώντάς σοι τοιαύτα:

Χαίρε, το κλήμα της αφθαρσίας
χαίρε, το νέκταρ της αμβροσίας.
Χαίρε, του Σωτήρος θεράπον θεόληπτε
χαίρε, των πατέρων των πάλαι ομότροπε.
Χαίρε, πέτρα νεοσμίλευτος νοητής οικοδομής
χαίρε, στέφος τό νεόπλοκον Εκκλησίας της σεπτής.
Χαίρε, ότι εφάνης ως νεόδρεπτον ρόδον
χαίρε, ότι εδείχθης ως θεόδεκτον δώρον.
Χαίρε, αστήρ ο νέος της πίστεως
χαίρε, λαμπτήρ της δόξης του κτίσαντος.
Χαίρε, ηθών ουρανίων ταμιείον
χαίρε, σεπτών αρετών εκμαγείον.
Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε.

Δόξαν την της σοφίας, ολοτρόπως ποθήσας, και ταύτην εκ παιδός εκιτήσας, τον Χριστόν ικέτευες τυχείν, του καλλίστου εφετού θερμοίς δάκρυσι, και τυχών της εφέσεως, Νεκτάριε πιστώς εβόας
Αλληλούια

Εύφρανας την ψυχήν σου, ως οι πάλαι πατέρες Βασίλειος συν τω Γρηγορίω, παιδευμάτων τη κτήσει σαφώς, εν Αθήναις μαθητεύσας Νεκτάριε διό τοις σοις χαρίσμασιν, ηδόμενοι σοι εκβοώμεν:

Χαίρε, φωτός ουρανίου τέκνον
χαίρε, τερπνόν ευσέβειας δένδρον.
Χαίρε, της του κόσμου απάτης υπέρτερος
χαίρε, τη μεθέξει του κρείττονος ένθεος.
Χαίρε, νους ο θεοφόρητος πλήρης θείων εννοιών
χαίρε, άνθραξ θείου Πνεύματος πυρ ανάπτων νοερόν.
Χαίρε, ότι αμέμπτως την ζωήν διανύεις
χαίρε, ότι την πλάνην του Βελίαρ εκλύεις.
Χαίρε, Χριστού δεχθείς την αγάπησιν
χαίρε, καλών ενέγκας την άνθησιν.
Χαίρε, πιστών νεοστήρικτον έρκος
χαίρε, εχθρών καιριώτατον βέλος.
Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε.

Ζήλω θείω θεόφρον, των οσίων πατέρων, ποθήσας τον Ισάγγελον βίον εν Χίω ημφιάσω σεπτώς, των μοναχών το σχήμα το ουράνιον, και τον εχθρόν εγύμνωσας, εν τω ψάλλειν αεί Κυρίω:
Αλληλούια

Ήκουσε προσευχής σου, ο Δεσπότης εξ ύψους, βοήσαντος αυτώ εκ καρδίας, και επέταξε τη θαλάσση και έστη εις αύραν ο κλύδων όσιε, θαυμάσαντες δε άπαντες, οι σωθέντες πιστώς εβόων:

Χαίρε, Θεού ο θείος θεράπων
χαίρε, πηγή ποικίλων θαυμάτων.
Χαίρε, Εκκλησίας φωστήρ ο νεόφωτος
χαίρε των αγίων απάντων ισότιμος.
Χαίρε, σκεύος πολυτίμητον ουρανίων δωρεών
χαίρε, κήπος ο νεόβλαστος μακαρίων αρετών.
Χαίρε, ότι θαλάσσης κατευνάζεις τον σάλον
χαίρε, ότι τω λόγω απελέγχεις παν φαύλον.
Χαίρε Χριστού το νέον εκλόγιον
χαίρε, ηθών οσίων γεώργιον.
Χαίρε, ζωής θιασώτης οσίας
χαίρε, χαράς βραβευτής ουρανίας.
Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε

Θαυμαστός ανεδείχθης εν εσχάταις ημέραις, εν βίω ιεράρχα αγίω, των πάλαι αγίων την ζωήν, χαρακτηρίσας εμφανώς τοις τρόποις σου, και δοξασθείς τοις θαύμασι, κινδύνων σώζεις τους βοώντας:
Αλληλούια

Ιεράρχης θεόφρων, εκλογή θεοκρίτω εδείχθης αληθώς εν Αιγύπτω, και της Πενταπόλεως ποιμήν, κατά Παύλον τον μέγαν ώφθης ένθεος διό την πολιτείαν σου, εθαύμαζον πιστοί βοώντες:

Χαίρε, ο ένθους τη πολιτεία
χαίρε, ο τύπος τη ευσεβεία.
Χαίρε, των οσίων πατέρων εφάμιλλος
χαίρε, ιερέων ο νέος διάκοσμος.
Χαίρε, σκήνωμα πραότητος και αγάπης θησαυρός
χαίρε, ιλαρότητος και ελέους χορηγός.
Χαίρε, ότι εφάνης Εκκλησίας λαμπρότης
χαίρε, ότι τυγχάνεις ευσεβούντων φαιδρότης.
Χαίρε, εικών αρίστης βιώσεως
χαίρε, τυχών σαφώς της θεώσεως.
Χαίρε, κανών της αρχιερωσύνης
χαίρε, λαμπτήρ της θεορρημοσύνης.
Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε

Κόσμος της εν Αιγύπτω, Εκκλησίας ωράθης, ως του ευαγγελίου εργάτης εντεύθεν των πιστών οι χοροί, υφηγητήν σε θείον Πάτερ κτησάμενοι, τα κρείττω επαιδεύοντο, βοώντες συν σοι τω Κυρίω:
Αλληλούια

Λάμψας εν τη Ελλάδι, ως Απόστολος άλλος, λαμπρύνεις ευσεβών τας καρδίας, τω φέγγει των θείων διδαχών, και ταις ακτίσι του βίου σου όσιε διό τη ση λαμπρότητι, φωταγωγούμενοι βοώμεν

Χαίρε, το άστρον της Εκκλησίας
χαίρε η σάλπιγξ της αληθείας.
Χαίρε, Αποστόλων τον ζήλον κτησάμενος
χαίρε, ιαμάτων την χάριν δεξάμενος.
Χαίρε, ρήτωρ ενθεώτατος των ρημάτων της ζωής
χαίρε, λόγου του της χάριτος ο σοφός υφηγητής.
Χαίρε, ότι καθαίρεις ψυχικάς διαθέσεις
χαίρε, ότι ρυθμίζεις καρδιών τας εφέσεις.
Χαίρε, πιστών ο μέγας διδάσκαλος
χαίρε, Χριστού ο μύστης ο άριστος.
Χαίρε, πολλούς πειρασμούς υπομείνας
χαίρε, ψυχάς προς Θεόν οδηγήσας.
Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε

Μέγας εν ιεράρχαις, και σοφοίς διδασκάλοις, ως μύστης ταπεινώσεως ώφθης διόπερ ως κλήρον πατρικόν, τας σας θεογράφους δέλτους κατέλιπες τη Εκκλησία άγιε, εν αις πιστώς εντρυφώντες, τω σε δοξάσαντι βοώμεν.
Αλληλούια

Νέκταρ δικαιοσύνης, και ζωής θείας δρόσον, τη θεία επομβρία θεόφρον, οία νεφέλη πνευματική, εν αυχμώδει καιρώ ημίν επωμβρήσας ευφραίνων τας ψυχάς ημών, και διεγείρων του βοάν σοι:

Χαίρε, η δρόσος της θυμηδίας
χαίρε, η αύρα της αφθαρσίας.
Χαίρε, ο πηγάσας το ύδωρ της χάριτος
χαίρε, ο εμφράξας το στόμα του δράκοντος.
Χαίρε, έαρ αγιότητος εν χειμώνι νοητώ
χαίρε, σέλας νεοφώτιστον εν τω σκότει τω δεινώ.
Χαίρε, ότι συγχέεις ασεβών τας εννοίας
χαίρε, ότι ευφραίνεις ευσεβών τας καρδίας.
Χαίρε, λαών ορθοδόξων στήριγμα
χαίρε, πολλών κακοδόξων σύντριμμα.
Χαίρε, χορών κενολόγων η πτώσις
χαίρε, πολλών ασθενούντων η ρώσις.
Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε

Ξένα θαύματα πάτερ, η ση θήκη πηγάζει, και σώζει τους εν πόνοις τελούντας διό τη ση αγία Μονή πανταχόθεν συρρέουσιν άνθρωποι, και λύτρωσιν, κομίζονται παρά σου βοώντες:
Αλληλούια

Όρμον άκλυστον πάτερ, εν τη νήσω Αιγίνης, ανέδειξας την θείαν Μονήν σου, και εν ταύτη σεπτών μοναστριών κυβερνήτης σοφός εχρημάτισας Χριστώ γαρ ταύτας όσιε, σοφώς ωδήγησας βοώσας:

Χαίρε, ο νους ασκήσεως θείας
χαίρε, αδάμας της καρτερίας.
Χαίρε, ταπεινώσεως έμψυχον άγαλμα
χαίρε, καθαρότητας θείον θησαύρισμα.
Χαίρε, απαθείας έσοπτρον και αγνείας λαμπηδών
χαίρε, εγκράτεια τέμενος και ταμείον αρετών.
Χαίρε, ότι διέπεις εν Θεώ την Μονήν σου
χαίρε, ότι παρέχεις πάσι την αρωγήν σου.
Χαίρε, λαμπρός της Αιγίνης έφορος
χαίρε, πιστών αντιλήπτωρ έτοιμος.
Χαίρε, πολλούς εκ κινδύνων αρπάσας
χαίρε, εχθρού την οφρύν κατασπάσας.
Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε.

Πλήρης χάριτος θείας και οσμής ουρανίας, η θήκη των λειψάνων σου πέλει, εν οις ου μόνον η ση Μονή, αλλά και πάσα η Αίγινα γάνυται, και πάντες αγιάζονται, τη τούτων χάριτι βοώντες:
Αλληλούια

Ρείθρα βλύζουσι θεία, τα σεπτά σου οστέα, πλούσια δωρεά ουρανία, ιαμάτων εσαεί πολλών, και νοσημάτων τον ρύπον εκπλύνουσι διό σου εκπληττόμενοι, ην εύρες δόξαν εκβοώμεν:

Χαίρε, το ρείθρον των ιαμάτων
χαίρε η λύσις των νοσημάτων.
Χαίρε, πανταχού ο προφθάνων καλούμενος
χαίρε, ο κατ' όναρ και ύπαρ φαινόμενος.
Χαίρε, βρύσις η πολύρρυτος συμπαθείας πατρικής
χαίρε βότρυς ο γλυκύτατος ευφροσύνης ψυχικής.
Χαίρε, ότι καρκίνου χαλεπόν παύεις πάθος
χαίρε, ότι δαιμόνων καταλύεις το θράσος.
Χαίρε, σοφών ματαίων η σύγχυσις
χαίρε, πιστών η άρρηκτος σύναψις.
Χαίρε, δι' ου ιεράρχαι κοσμούνται
χαίρε, δι' ου μωρολόγοι τροπούνται.
Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε.

Σκέπην σε και προστάτην, πας πιστός ονομάζει, τυχών της παρά σου βοηθείας τις γαρ καλέσας σε ευλαβώς, και ουκ έτυχε της σης Πάτερ χάριτος; άπασι γαρ τάχιστα, τας αιτήσεις δίδως εν τω κράζειν:
Αλληλούια

Των πολλών σου θαυμάτων, εις την σύμπασαν κτίσιν, εξήλθε θεοφόρε ο φθόγγος. Συ γαρ τοις εγγύς και τοις μακράν, τάχος επιφαίνη βοηθών άγιε, και σώζεις κινδυνεύοντας, και προΐστασαι των βοώντων:

Χαίρε, ο μέγας εν θαυμασίοις
χαίρε, ο ένδοξος εν αγίοις.
Χαίρε, ο αρτίως κυρώσας τα πρόπαλαι
χαίρε των αρχαίων πατέρων ομόστεφε.
Χαίρε, θρίαμβος της πίστεως, έπαλξις των ευσεβών
χαίρε έκφανσις της χάριτος, έκπληξις των ασεβων.
Χαίρε, ότι εμφαίνεις αληθείας την δόξαν
χαίρε, ότι εμφράττεις ανομίας το στόμα.
Χαίρε, χαρά πιστών και κραταίωμα
χαίρε, ψυχών κλονουμένων έδρασμα.
Χαίρε, δι' ου ο Χριστός εδοξάσθη
χαίρε, δι' ου ο Σατάν κατησχύνθη.
Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε.

Ύμνον ευχαριστίας, σοι προσάδομεν Πάτερ, σωζόμενοι ταις σαις προστασίαις εν πάση γαρ ανάγκη ημάς, επερχομένων απαλλάττεις θλίψεων διό την σην αντίληψιν, κηρύττομεν Χριστώ βοώντες:
Αλληλούια

Φλέγεις την των δαιμόνων, φρυγανώδη μανίαν, πυρί των ιερών σου θαυμάτων, και ταχύ βοηθών τοις πιστοίς, χαλεπών νόσων σβεννύεις τον καύσωνα, ιώμενος τους πάσχοντας, βοώντας σοι εν κατανύξει:

Χαίρε, η ρώσις των ασθενούντων
χαίρε η λύσις των δαιμονώντων.
Χαίρε, πυρεσσόντων τελεία απάλλαξις
χαίρε παρειμένων ταχεία ανόρθωσις.
Χαίρε, ότι εν τω φρέατι ύδωρ βρύεις δαψιλές
χαίρε, ότι επευλόγησας Αίγιναν ταις σαις ευχαίς.
Χαίρε, ο διανοίξας την Θεού ευσπλαχνίαν
χαίρε, ο διαλύσας την δεινήν ανομβρίαν.
Χαίρε, πηγή πηγάζουσα χάριτας
χαίρε, λαμπάς φωτίζουσα άπαντας.
Χαίρε, Μονής της σεπτής σου κοσμήτορ
χαίρε, των σων υμνητών αντιλήπτορ.
Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε.

Χάρις του Παρακλήτου, δαψιλώς εξεχύθη, τη θήκη των σεπτών σου λειψάνων όθεν ως αείρρυτος πηγή, αναβλύζει απαύστως τα ιάματα, και αρδεύει Νεκτάριε, θείοις νάμασι τους βοώντας:
Αλληλούια

Ψάλλων παναρμονίως, τον τρισάγιον ύμνον, Θεώ συν τοις χοροίς των αγγέλων, επίβλεψον άνωθεν ημίν, και δίδου πανάγιε τα αιτήματα, τοις πίστει σοι προστρέχουσι, και ου παύουσι του βοάν σοι:

Χαίρε, ο γόνος της Σηλυβρίας
χαίρε, το κλέος της Εκκλησίας.
Χαίρε, της Αιγίνης το μέγιστον καύχημα
χαίρε, της Ελλάδος απάσης ωράισμα.
Χαίρε, τύπος και υπόδειγμα των σεπτών ιεραρχών
χαίρε, σκέπη διάσωσμα ευλαβών μοναζουσών.
Χαίρε, της Εκκλησίας εωσφόρος ο νέος
χαίρε, της ευσέβειας θεοδώρητον σθένος.
Χαίρε, δι' ου παθών καθαρθήσομαι
χαίρε, δι' ου Θεώ προσαχθήσομαι.
Χαίρε, πιστών ο προστάτης εν πάσι
χαίρε καμού πρεσβευτής προς Πλάστην.
Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε.

Ω θεσπέσιε Πάτερ, ορθοδόξων λαμπρότης, Νεκτάριε Χριστού Ιεράρχα (εκ γ') ( Άγιε Ιεράρχα του Χριστού, πρέσβευε υπέρ ημών) τω θρόνω του Κυρίου παρεστώς, αίτει ημίν των πταισμάτων άφεσιν και την θείαν οικείωσιν, ως αν τω Σωτήρι βοώμεν
Αλληλούια

Άνθρωπος ουρανόφρων, ανεδείχθης εν κόσμω, Νεκτάριε Χριστού Ιεράρχα, ζωήν γαρ οσίαν διελθών, ακέραιος, όσιος και θεόληπτος, εν πάσιν εχρημάτισας εντεύθεν παρ’ ημών ακούεις.

Χαίρε, δι’ ου οι πιστοί υψούνται
χαίρε, δι’ ου οι εχθροί θαμβούνται.
Χαίρε, της σοφίας κρατήρ ο χρυσότευκτος
χαίρε, της κακίας πρηστήρ ο νεότευκτος.
Χαίρε, οίκος αγιώτατος ενεργείας θειϊκής
χαίρε, βίβλος θεοτύπωτος πολιτείας της καινής.
Χαίρε, ότι αρτίως ημιλλήθης αγίοις
χαίρε ότι εμφρόνως εχωρίσθης της ύλης.
Χαίρε λαμπρόν της πίστεως τρόπαιον
χαίρε, σεπτόν της χάριτος όργανον.
Χαίρε, δι' ου Εκκλησία χορεύει
χαίρε, δι' ου νήσος Αίγινα χαίρει.
Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε.

Και αύθις το ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ

Ήχος πλ. δ'. Τη υπερμάχω.
Ορθοδοξίας τον αστέρα τον νεόφωτον, και Εκκλησίας το νεόδμητον προτείχισμα, ανυμνήσωμεν καρδίας εν ευφροσύνη δοξασθείς γαρ ενεργεία τη του Πνεύματος, αναβλύζει ιαμάτων χάριν άφθονον, τοις κραυγάζουσι

Χαίροις, Πάτερ Νεκτάριε.

«Χάθηκες, δὲν μπορεῖς πιὰ νὰ σωθεῖς!» ......

Πρόσεχε, ἀδελφέ, γιατὶ ὁ ἐχθρὸς πολεμάει μὲ διάφορους τρόπους τοὺς ἀγωνιστές. Καὶ πρὶν μὲν πραγματοποιηθεῖ ἡ ἁμαρτία, ὁ ἐχθρὸς τὴ δείχνει στὰ μάτια τους πολὺ μικρή. Προπαντὸς τὴν ἐπιθυμία τῆς σαρκικῆς ἡδονῆς τόση ἀσήμαντη τὴν παρουσιάζει πρὶν γίνει πράξη, ὥστε φαίνεται στὸν ἀδελφὸ ὅτι σχεδὸν δὲν διαφέρει καθόλου ἀπὸ τὸ νὰ τοῦ χυθεῖ στὴ γῆ ἕνα ποτῆρι κρύο νερό. Μετὰ τὴ διάπραξη τῆς ἁμαρτίας ὅμως, ὁ πονηρὸς τὴν παρουσιάζει ὑπερβολικὰ βαριὰ στὰ μάτια ἐκείνου ποὺ ἁμάρτησε, σηκώνοντας ἐναντίον του μύρια κύματα λογισμῶν, ἔτσι ὥστε, πνίγοντας μέσα σ᾿ αὐτὰ τὴ λογικὴ σκέψη τοῦ ἀδελφοῦ, νὰ τὸν καταποντίσει στὸ βυθὸ τῆς ἀπελπισίας.

Κι ἐσὺ λοιπόν, ἀγαπητέ, γνωρίζοντας ἀπὸ πρὶν αὐτὲς τὶς πανουργίες τοῦ ἐχθροῦ, πρόσεχε μὴ σὲ γελάσει καὶ ἁμαρτήσεις. Ἀλλὰ κι ἂν ἔχεις ἤδη πέσει σ᾿ ἕνα παράπτωμα, μὴν τὸ συνεχίζεις, ἀπελπισμένος γιὰ τὴ σωτηρία σου. Σήκω καὶ γύρνα πίσω στὸν Κύριο καὶ Θεό σου. Κι Ἐκεῖνος θὰ σ᾿ ἐλεήσει. Γιατὶ ὁ Δεσπότης μας εἶναι οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος, καὶ δὲν περιφρονεῖ ὅσους μετανοοῦν εἰλικρινά, ἀλλὰ πρόθυμα καὶ μὲ χαρὰ τοὺς δέχεται.

Ὅταν λοιπὸν σοῦ λέει ὁ ἐχθρός, «Χάθηκες, δὲν μπορεῖς πιὰ νὰ σωθεῖς!», ἐσὺ πές του:

«Ἐγὼ ἔχω Θεὸ εὔσπλαγχνο καὶ μακρόθυμο, γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν ἀπελπίζομαι γιὰ τὴ σωτηρία μου. Ἐκεῖνος ποὺ μᾶς ἄφησε ἐντολὴ νὰ συγχωροῦμε τὸ συνάνθρωπό μας «ἕως ἑβδομηκοντάκις ἑπτά» (Ματθ. 18:22), ὁ Ἴδιος, πολὺ περισσότερο, θὰ συγχωρήσει τὶς ἁμαρτίες ἐκείνων ποὺ ἐπιστρέφουν κοντά Του μ᾿ ὅλη τους τὴν ψυχή».

Κι ἔτσι, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, θὰ λυτρωθεῖς ἀπὸ τὸν πόλεμο.
 
Ἀπὸ τὸ βίο τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς

Θαύμα Παναγίας της Κασσωπίτρας στην Κέρκυρα του 1530

Στὰ 1530, στὴ βενετοκρατούμενη Κέρκυρα, ἕνας τίμιος νέος, ὁ Στέφανος, γύριζε κάποια μέρα ἀπὸ τὴν πόλη στὸ χωριό του. Στὸν δρόμο συνάντησε κι ἄλλους ὁδοιπόρους, κι ἔτσι βάδιζαν ὅλοι μαζὶ συντροφιά. Κάποια στιγμὴ διέκριναν μακριὰ μερικοὺς νεαρούς, ποὺ μετέφεραν ἀλεύρι ἀπὸ τὸν μύλο. Ἡ παρέα τοῦ Στέφανου μπῆκε σὲ πειρασμό.

- Δὲν τοὺς κλέβουμε τὸ ἀλεύρι; εἶπαν μεταξύ τους. Κανεὶς δὲν μᾶς βλέπει. Θὰ τὸ μοιραστοῦμε καὶ θὰ τὸ μεταφέρουμε στὰ σπίτια μας.

Ὅλοι συμφώνησαν, ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Στέφανο.
- Εἶναι ἁμαρτία! διαμαρτυρήθηκε. Κι ὕστερα, δὲν θὰ ξεφύγουμε τὴ δικαιοσύνη. Θὰ τιμωρηθοῦμε σὰν ληστὲς καὶ κακοποιοί.

Ἐκεῖνοι ὅμως ἦταν ἀποφασισμένοι. Κι ὅταν πλησίασε ἡ λεία τους, ἐπιτέθηκαν στὰ παιδιά, τὰ ἔδειραν καὶ ἅρπαξαν τὸ ἀλεύρι. Οἱ νεαροί, δαρμένοι καὶ κακοποιημένοι, πῆγαν στὰ σπίτια τους καὶ διηγήθηκαν τὸ ἐπεισόδιο. «Ὕστερα εἰδοποίησαν τὸν διοικητή, τὸν Σίμωνα Μπάιλο, κι ἐκεῖνος ἔστειλε στρατιῶτες γιὰ νὰ συλλάβουν τοὺς κακοποιούς. οἱ στρατιῶτες συνέλαβαν σὰν ὕποπτο μόνο τὸν Στέφανο, γιατὶ οἱ ἄλλοι εἶχαν ἐξαφανιστεῖ. Ἐκεῖνος βάδιζε ἀμέριμνος, ἔχοντας πεποίθηση στὴν ἀθωότητά του. Ἀπολογήθηκε στοὺς στρατιῶτες μὲ εἰλικρίνεια, ἀλλὰ δὲν τὸν πίστεψαν. Τὸν ἔδεσαν καὶ τὸν ἔκλεισαν στὴ φυλακή.

Ὅταν τὸν ὁδήγησαν στὸν κριτή, ὁμολόγησε πάλι τὴν ἀλήθεια:
- Βάδιζα μὲ τοὺς ληστές, ἀλλὰ μέρος στὴ ληστεία δὲν ἔλαβα. Ἄδικα μὲ κατηγορεῖτε.

Ὁ δικαστὴς ὅμως δὲν τὸν πίστεψε καὶ τὸν καταδίκασε.
- Ποιὰ τιμωρία προτιμᾶς, τὸν ρώτησε, νὰ σοῦ κόψουν τὰ χέρια ἡ νὰ σοῦ βγάλουν τὰ μάτια;

Κι ἐκεῖνος, περίλυπος, προτίμησε τὴ δεύτερη, γιατὶ τοῦ φάνηκε λιγότερο ὀδυνηρή. Μὲ θρήνους καὶ ὀδυρμοὺς ὁδηγήθηκε στὸν τόπο τῆς καταδίκης, ὅπου ἐκτελέστηκε ἡ φοβερὴ ἀπόφαση. Ὁ Στέφανος τώρα, ἀνίκανος γιὰ μετακινήσεις, χειραγωγεῖται ἀπὸ τὴ μητέρα του. Δεκαοχτὼ μίλια ἀπὸ τὴν πρωτεύουσα τοῦ νησιοῦ ἦταν χτισμένη ἡ παραθαλάσσια πόλη Κασσιόπη. Ἦταν γνωστὴ γιὰ ἕνα ναὸ τῆς Θεοτόκου, ἀπὸ τὸν ὁποῖο περνοῦσε πλῆθος λαοῦ καὶ προσκυνοῦσαν τὴ θαυματουργή της εἰκόνα. Ὁ Στέφανος ἀποφασίζει καὶ πηγαίνει στὴν πόλη αὐτή. Θὰ μένει στὸν ναὸ τῆς Θεοτόκου καὶ θὰ ζητᾶ ἐλεημοσύνη ἀπὸ τοὺς φιλάνθρωπους. Προσκύνησε μὲ τὴ μητέρα τοῦ τὴ θαυματουργὴ εἰκόνα καὶ παρακάλεσε τὸν διακονητὴ μοναχὸ νὰ τοῦ παραχωρήσει ἕνα κελλάκι γιὰ τὴ διαμονή του. Τὴν πρώτη βραδιὰ ἔμειναν μέσα στὴν ἐκκλησία. Ἡ μητέρα του, κατάκοπη, κοιμήθηκε ἀμέσως. Ὁ ἴδιος ὅμως δὲν μποροῦσε νὰ ἡσυχάσει ἀπὸ τοὺς πόνους. Κάποια στιγμὴ τὸν πῆρε ἕνας ὕπνος ἐλαφρός. Νοιώθει τότε δυὸ χέρια νὰ τὸν ἀκουμποῦν καὶ νὰ ψηλαφοῦν τὶς κόγχες τῶν ματιῶν του. Ἦταν τόσο αἰσθητό, ὥστε ξύπνησε ἀμέσως καὶ ἀναρωτιόταν ποιὸς νὰ τὸν εἶχε ἀγγίξει. Καὶ τότε Βλέπει μπροστὰ τοῦ μία γυναίκα λαμπροφορεμένη καὶ λουσμένη στὸ φῶς. Στάθηκε λίγο κι ὕστερα ἐξαφανίστηκε. Γυρίζει ὁ Στέφανος καὶ βλέπει τὰ καντήλια ἀναμμένα. Ξυπνάει τὴ μητέρα του καὶ τὴ ρωτάει:

- Ποιὸς ἄναψε τὰ καντήλια;
- Σώπα καὶ κοιμήσου, τοῦ λέει ἐκείνη, νομίζοντας πὼς τὸ παιδὶ τῆς ὀνειρεύεται. Ἐκεῖνος ὅμως ἐπέμενε:
- Βλέπω τὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου. Δὲν εἶναι φαντασίες αὐτὰ ποὺ σοῦ λέω!

Τότε ἡ μητέρα ἀνασηκώθηκε καὶ κοίταξε μὲ ἀνησυχία καὶ λαχτάρα τὸ πρόσωπό του. Ναί, δὲν τὴν ἀπατοῦσαν τὰ μάτια της. Ζοῦσε τὴ στιγμὴ ἐκείνη ἕνα ὁλοζώντανο θαῦμα: οἱ κόγχες τοῦ παιδιοῦ τῆς στολίζονταν ἀπὸ δυὸ γαλανὰ μάτια! Ἐνῶ, πρὶν τὴν τύφλωση, τὰ μάτια τοῦ Στέφανου ἦταν μαῦρα! Ἀμέσως, μητέρα καὶ γιὸς εὐχαρίστησαν μὲ δάκρυα χαρᾶς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο γιὰ τὴ γρήγορη ἐπέμβασή της. Ἀπὸ τὸν θόρυβο πῆρε εἴδηση ὁ νεωκόρος μοναχὸς κι ἔτρεξε στὸν ναὸ γιὰ νὰ δεῖ τί συμβαίνει. Τὸ ὁλοφάνερο θαῦμα τὸν συγκλόνισε κι ἔφυγε γρήγορα γιὰ τὴ χώρα, γιὰ ν᾿ ἀναγγείλει τὸ γεγονὸς στὸν διοικητή. Ἐκεῖνος, παραξενεμένος, πῆρε μαζί του τοὺς προκρίτους τῆς Κέρκυρας κι ἐπισκέφθηκε τὸν Στέφανο. Εἶδε τὰ νέα μάτια στὶς κόγχες τους καὶ θαύμασε. Εἶδε ἀκόμη, σὰν ἀπόδειξη, καὶ τὸ σημάδι στὰ βλέφαρά του ἀπὸ τὸ πυρακτωμένο σίδερο. Μέσα του ὅμως ὁ διοικητὴς εἶχε καὶ κάποια ἀμφιβολία. Γι᾿ αὐτό, ὅταν ἐπέστρεψε στὴ χώρα, καλεῖ τὸν δήμιο καὶ τὸν ρωτάει:

- Ἔβγαλες, πραγματικά, τὰ μάτια τοῦ Στέφανου, ὅπως εἶχα διατάξει;
- Βεβαίως τὰ ἔβγαλα. Βρίσκονται ἀκόμη μέσα σὲ μία λεκάνη. Ὁρίστε!

Ὁ Μπάιλος κοίταξε ἀνήσυχος τὴ λεκάνη. Πράγματι μέσα σ᾿ αὐτὴν ὑπῆρχαν δυὸ μάτια, καὶ μάλιστα μαῦρα μάτια, ὄχι γαλανά, σὰν κι αὐτὰ ποὺ εἶχε τώρα ὁ Στέφανος. Ἡ ἀλήθεια ἀποδείχθηκε μὲ τὸν πιὸ εὔγλωττο καὶ πειστικὸ τρόπο. Κι ὁ ἡγεμόνας, ἀφοῦ εἰδοποίησε νὰ φέρουν τὸν Στέφανο, τοῦ ζήτησε συγνώμη καὶ τὸν ἀποζημίωσε μὲ πλούσια δῶρα. Τέλος, ἀνακαίνισε μ᾿ ἐπιμέλεια τὸν περίβολο τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῆς Θεοτόκου.

Σηκώ τον σταυρό σου..... ( Αγιος Παϊσιος )

        
Τι σημαίνει να σηκώσουμε τον σταυρό μας;

Ό Κύριος λέει ότι ό καθένας από μας πρέπει να σηκώσει τον δικό του σταυρό.

Τι σημαίνει αυτό; Ποιος είναι αυτός ό σταυρός; Για τον καθένα ό σταυρός είναι διαφορετικός και αυστηρά προσωπικός, διότι για τον καθένα ό Θεός έχει ετοιμάσει τον δικό του σταυρό.

Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε ποιος είναι ό δικός μας σταυρός, να ξέρουμε ότι έχουμε σηκώσει εκείνο ακριβώς τον σταυρό πού μας προτείνει ό Θεός. Είναι πολύ επικίνδυνο να επινοούμε σταυρούς για τον εαυτό μας. Και αυτό δυστυχώς το βλέπουμε συχνά.

Για την πλειοψηφία των ανθρώπων ο Θεός έχει ετοιμάσει τον σταυρό της ζωής μέσα στον κόσμο, τον σταυρό της οικογενειακής και της κοινωνικής ζωής.

Αλλά πολλές φορές άνθρωπος πού αποφάσισε να αρνηθεί τον εαυτό του και να ακολουθήσει στην ζωή του την οδό του Χριστού δεν πετυχαίνει τίποτα επειδή επινοεί για τον εαυτό του σταυρό πού του φαίνεται πιο σωστός. Νομίζει, παραδείγματος χάριν, ότι για να σωθεί πρέπει να γίνει μοναχός ή να πάει στην έρημο.

Αυτόν όμως το δρόμο ό Θεός τον ετοίμασε για πολύ λίγους, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν σταυρό πού οι ίδιοι ούτε καν τον θεωρούν σταυρό και όταν τον σηκώνουν δεν καταλαβαίνουν ποιο βάρος έχουν στους ώμους τους.

Ποιο σταυρό έχουν οι περισσότεροι;

Έναν σταυρό απλό, όχι τέτοιο πού σήκωσαν οι άγιοι μάρτυρες και πού σήκωναν όλη τη ζωή τους οι όσιοι πατέρες στην έρημο. Εμείς έχουμε άλλο σταυρό.

Ή ζωή μας, ή ζωή όλων των ανθρώπων, είναι θλίψη και πόνος. Και όλες αυτές οι θλίψεις στην κοινωνική και την οικογενειακή ζωή μας είναι ο σταυρός μας.

Ό αποτυχημένος γάμος, ή ανεπιτυχής επιλογή του επαγγέλματος, δεν μας προκαλούν αυτά πόνο και θλίψη; Δεν πρέπει ό άνθρωπος πού τον βρήκαν αυτές οι συμφορές να τις υπομένει; Οι σοβαρές ασθένειες, ή περιφρόνηση, ή ατιμία, ή απώλεια της περιουσίας, ή ζήλεια των συζύγων, ή συκοφαντία και όλα γενικά τα κακά πού μας κάνουν οι άνθρωποι, όλα αυτά δεν είναι ό σταυρός μας;

Ακριβώς αυτά είναι ό σταυρός μας, σταυρός για την μεγαλύτερη πλειοψηφία των ανθρώπων. Αυτές είναι οι θλίψεις πού υποφέρουν οι άνθρωποι και όλοι μας πρέπει να τις σηκώνουμε, αν και οι περισσότεροι δεν το θέλουν. Άλλα ακόμα και οι άνθρωποι πού μισούν τον Χριστό και αρνούνται να ακολουθήσουν το δρόμο του και αυτοί ακόμα σηκώνουν το δικό τους σταυρό του πόνου.


Αγιος Παϊσιος

Χαιρετισμοί Αγίας Παρασκευής Οσιομάρτυρος

Κοντάκιον. Ήχος πλ. Δ . Τη Υπερμάχω.
Ως του Κυρίου χαριτόβρυτον μονάστριαν, και εν ταυτώ θερμήν απόστολον και Μάρτυρα, ευφημούμέν σε εν ύμνοις επινικίοις, και τιμώμεν την σην μνήμην ασμενέστατα, επιρραίνοντες τοις άνθεσι και κράζοντες: Χαίροις Παρασκευή καλλιπάρθενε.

Άσματα αναμέλπω, σοι καλλίστη παρθένων, σεμνή Παρασκευή χριστομάρτυς: (εκ γ ), εναθλήσασα γαρ ευθαρσώς, και θαυμάτων ακτίσι, σοφή λάμπουσα, φαιδρύνεις τους υμνήτορας, και πόθω ευφημείν προάγεις.

Χαίρε, πιστών ευσεβών τεκνίον
χαίρε, Θεού προσφιλές θρονίον.
Χαίρε, της αγάπης η σάλπιγξ η εύφθογγος
χαίρε, της Παρθένου η δούλη η άμωμος.
Χαίρε, άνωθεν η σκέπουσα ορθοδόξων αικισμούς
χαίρε, δάκρυα η παύουσα και βροτείους στεναγμούς.
Χαίρε, ότι υπάρχεις των ομμάτων προστάτις
χαίρε, ότι την τρίβον μοναζούσαις χαράττεις.
Χαίρε, εχθρού το θράσος συντρίψασα
χαίρε, Χριστού τω κράτει νικήσασα.
Χαίρε, της Ρώμης ωράϊσμα θείον
χαίρε, της λώβης ταχύ ιατρείον.
Χαίροις Παρασκευή καλλιπάρθενε.

Βλάστημα ούσα θείον προσευχής σων γονέων, Αγάθωνός τε και Πολιτείας, ηρδεύθης ευλαβείας κρουνώ, και ηυξήθης εις δένδρον Αγνή πάγκαλον, τοκήες δε τερπομένοις σαις χάρισι, Κυρίω εμελώδουν.
Αλληλούϊα.

Γέλως και παρρησία, απωλείας τα ρείθρα, ψυχή σου ουκ εισήλθον θεόφρον αλλ’ ωμίλεις παρθένοις σεπταίς, και μελέταις Γραφών τον καιρόν ήνυες, υπόδειγμα τυγχάνουσα ημίν, τοις ευλαβώς φωνούσι.

Χαίρε, ψυχή η χαριεστάτη
χαίρε, ημίν οσία φιλτάτη.
Χαίρε, εντρυφής ορθοδόξου ασκήσεως
χαίρε, ηρωος και αξία της κλήσεως.
Χαίρε ένθεον εκσφράγισμα ιεράς αποστολής
χαίρε, κλέος και οσφράδιον ισαγγέλου βιοτής.
Χαίρε, νεάνις η θεοτίμητος
χαίρε, ξοάνοις η απροσκύνητος.
Χαίρε, η δας των σεμνών διαγόντων
χαίρε, χαρά των αεί σοι βοώντων:
Χαίροις Παρασκευή καλλιπάρθενε.

Δόξη των επικήρων, ουδαμώς ενικήθης, αγνή Παρασκευή χριστοφόρε, αλλ’ ελπίδι της άνω ζωής, τα του βίου τερπνά θεωρείς σκύβαλα, πλουτίζουσα θειότατα, και πόθω τον Θεόν υμνούσα.
Αλληλούϊα.

Επομένη τοις λόγοις, σου Αχράντου Νυμφίου, γονέων σου σεπτών εκδημίαν, εκλαμβάνεις ως θείαν φωνήν, και παρέχεις τον πλούτον βροτοίς πένησι΄ διο σου το φιλόδωρον γεραίροντες, πανευλαβώς φωνούμεν.

Χαίρε, της άνω σοφίας πλήρης
χαίρε, ψυχής ενθέως μονήρης.
Χαίρε, αηδών ασματίσασα Ύψιστον
χαίρε, μοναστών καταδείξασα χάριτας.
Χαίρε, όλβον σου η νείμασα ενδεέσιν αδελφοίς
χαίρε, άφθαρτα βαλάντια σχούσα εν τοις Ουρανοίς.
Χαίρε, ότι ανδρεία εν δεινοίς ανεφάνης
χαίρε, ότι αχλύν κατεσπάσω της πλάνης.
Χαίρε, δρομεύ Μαρτύρων πολύνικε
χαίρε, λαμπάς αγνείας φωτόλαμπρε.
Χαίρε, πυξίς οδηγούσα προς Κτίστην
χαίρε ακτίς βιοτής υπέρ φύσιν.
Χαίροις Παρασκευή καλλιπάρθενε.

Ζήλω των ουρανίων, εγκλεισθείσα Σεμνείω, κλεινή Παρασκευή αθλοφόρε, υπετάγης φρονίμω νοΐ, και ασκήσεως πόνους φαιδρώς ήνεγκας, λατρεύουσα τον Κύριον, και άσμασι πυκνοίς βοώσα:

Αλληλούϊα.

Ήχθης χάριτι θεία, εις το ύψος αγάπης, ποθείν του μαρτυρίου το στέφος, και αιτείς Προεστώσης ευχήν, του Κυρίου τον λόγον λαλείν ένθεσι, και πλάνης αποσπάσασθαι λαούς, τους νυν σε ανυμνούντας.

Χαίρε, η αύρα παραμυθίας
χαίρε, η νάβλα γνώσεως θείας.
Χαίρε, των φρονίμων παρθένων συνώνυμε
χαίρε, των αχράντων Αγγέλων συνόμιλε.
Χαίρε, Σχήμα το ισάγγελον ασπασθείσα ποθητώς
χαίρε, σκέπη και κραταίωμα των τιμώντων σε πιστώς.
Χαίρε, ακουτισθείσα φωνημάτων αρρήτων
χαίρε, αξιωθείσα της τιμής των προκρίτων.
Χαίρε, πιστών πανεύοσμον λείριον
χαίρε, εμών ομμάτων κολλύριον.
Χαίρε, μολπή αγαπήσεως θείας
χαίρε, πνοή ακοιμήτου λατρείας.
Χαίροις Παρασκευή καλλιπάρθενε.

Θεοχάρακτον τρίβον, Αποστόλων βιούσα, ως άλλοτε πρωτόαθλος Θέκλα, των Ρωμαίων διήλθες την γην, και Ελλήνων τας πόλεις, δορκάς πάντιμε, Χριστόν ευαγγελίζουσα θερμώς και άδουσα εν πόθω.
Αλληλούϊα.

Ισαπόστολον δράσιν, Αντωνίνος μαθών σου, επιτίθησι το φλόγιον κράνος, αλλά τη του Κυρίου βουλή, παντελώς αβλαβής αγνή έμεινας, πιστούς δε πάντας ώθησας, βοάν θαμβητικώς τοιαύτα.

Χαίρε, δορκάς χριστοποίμνης θεία
χαίρε, οσμής σου νάρδος και ία.
Χαίρε, μακαρία και έμφρον διδάσκαλε
χαίρε, γλυκυτάτη Σωτήρος απόστολε.
Χαίρε, φθέγματα κηρύττουσα εκ χειλέων καθαρών
χαίρε, ψήγματα παρέχουσα εμπειρίας ασκητών.
Χαίρε, ότι υπάρχεις της ειρήνης εργάτις
χαίρε, ότι τυγχάνεις τεθλιμμένων προστάτις.
Χαίρε, πιστών αγίων κατίσχυσις
χαίρε, θεών του ψεύδους αφάνισις.
Χαίρε, στακτή ορθοδόξου ανδρείας
χαίρε, μομφή δειλιώσης καρδίας.
Χαίροις Παρασκευή καλλιπάρθενε.

Κύματα δαιμονώδη, αικισμών ανυποίστων, υπέμεινας πανώδυνε Κόρη, των τυράννων ζητούντων πυρί, και ξεσμοίς αποσπάσαι της σης πίστεως, αλλ’ ώσπερ θείον άγαλμα, ακλόνητος Χριστώ επηύχου.
Αλληλούϊα.

Λάμψει σων θαυμασίων, πιστευσάντων χορεία, προσήλθον του Κυρίου τη ποίμνη, αυτοκράτορος δε τη οργή, εν βασάνοις πολλαίς την πνοήν έλιπον, και νυν λαμπροίς Σκηνώμασι, φωνούσιν ευγνωμόνως ταύτα.

Χαίρε, Χριστού αγνή καλλιμάρτυς
χαίρε, ημών κανών τε και χάρτης.
Χαίρε, ψευδωνύμους θεούς η εμπαίξασα
χαίρε, των ειδώλων μορφάς κατάρρίψασα.
Χαίρε, πάνσεπτος μονάστρια ταπεινή και ευπειθής
χαίρε, ρόδον το πανεύοσμον και οσφράδιον ψυχής.
Χαίρε, ότι ηδύνεις της ασκήσεως πόνον
χαίρε, ότι συνθλίβεις τον εσμόν των δαιμόνων.
Χαίρε, φερνή τω Χριστώ πολυτάλαντος
χαίρε, ωδή εκλεκτή του Παντάνακτος.
Χαίρε, βλαστέ της πρεσβύτιδος Ρώμης
χαίρε, φρουρέ πάσης χώρας και κώμης.
Χαίροις Παρασκευή καλλιπάρθενε.

Μένουσα ως ο Παύλος, εν δεσμοίς μονωτάτη, Αγγέλου ηξιώθης της θέας, ος δεικνύς σοι παθών του Χριστού, τα σεβάσμια Παρασκευή σύμβολα, ανδρίζου έφη πάνσοφος, ίνα εις τον αιώνα κράζης.
Αλληλούϊα.

Νόμισμα Μήτερ πέλεις, τιμαλφές εκκλησίας, σφραγίδα του Δεσπότου σου φέρον΄ και γαρ δοκιμασθείσα πυρί, και βασάνοις ποικίλαις, τρισένδοξε, ουδόλως συ ηλλοίωσαι, ακούουσα προς πάντων ταύτα.

Χαίρε, σφραγίς ιερών χαρίτων
χαίρε, η κλεις δωρεών ακτίστων.
Χαίρε, τανυσμόν τη σαρκί υπομείνασα
χαίρε, τον ξεσμόν ανδρικώς καρτερήσασα.
Χαίρε, άθλοις σου η φθάσασα τας δυσβάτους κορυφάς
χαίρε, Μάρτυρας η σκέπουσα και ερήμου ασκητάς.
Χαίρε, ότι εν πίσση τη ζεούση εβλήθης
χαίρε, ότι ενθέως αβλαβής ετηρήθης.
Χαίρε, πολλών νοσούντων η σώτειρα
χαίρε, τυφλοίς το φαός η δότειρα.
Χαίρε, δι’ ης η χρηστότης προήχθη
χαίρε, δι’ ης μαγική ηφανίσθη.
Χαίροις Παρασκευή καλλιπάρθενε.

Ξεομένη ασπλάγχνως, και οικτρώς κρεμασθείσα, ουδόλως επτοήθης στερρόφρον, αλλ’ εβόας τυράννω ωμώ, ουδεμία ση μηχανή δύναται, Χριστού με αποσπάσασθαι, ω μελωδώ αφόβως.
Αλληλούϊα.

Όμματα Αντωνίνου, εν ελαίω και πίσση, αιτήσει τη αυτού επιχέεις, αλλ’ ευθύς ευσπλαγχνία πολλή, εδωρήσω Παρασκευή την ίασιν, διο ο άρχων έκθαμβος ησπάσατο σην πίστιν κράζων.

Χαίρε, το έαρ των δωρημάτων
χαίρε, το φρέαρ των ιαμάτων.
Χαίρε, των Ρωμαίων εσθλόν ακροθίνιον
χαίρε, της αγάπης κηρύξασα ήλιον.
Χαίρε, όργανον θεόπνοον το ευφραίνον ευσεβείς
χαίρε, όμμα καθαρώτατον, κατανύγον δυσμενείς.
Χαίρε, η ευλογούσα υμνητών σου τα πλήθη
χαίρε, η εκνικώσα εναντίων τα στίφη.
Χαίρε, μορφή σεπτή, και ακίβδηλος
χαίρε, φωτί ψυχής η περίβλεπτος.
Χαίρε, πιστή ευκλεής και αξία
χαίρε, οσμή τοις βροτοίς ουρανία.
Χαίροις Παρασκευή καλλιπάρθενε.

Προ του τέλους σου πλάκα, βαρυτάτην σω στήθει, επέθηκαν Παρασκευή Μάρτυς, επιστάς δε νυκτί Ιησούς, εν φωτί και Αγγέλων λαμπροίς τάγμασιν, ευθέως σε ιάσατο: διο και εν χαρά προσήδες.
Αλληλούϊα.

Ρώμη τη του Δεσπότου, υπερέβης γενναίως, την σύμφυτον θηλείαις δειλίαν, και δυνάμει του θείου Σταυρού, φοβερόν διέρρηξας ευχή δράκοντα, οι πάντες δε εξέστησαν και ήρξαντο εν θάμβει κράζειν.

Χαίρε, μονάστρια φωτοφόρος
χαίρε, η Μάρτυς η στεφηφόρος.
Χαίρε, χαλεποίς εν δεινοίς καρτερόψυχος
χαίρε, αικισμοίς και ασκήσει καλλίνικος.
Χαίρε, έδρασμα της χάριτος και αγάπης οικισμός
χαίρε, πνεύματος πραότητος, και ειρήνης χορηγός.
Χαίρε, ότι υπάρχεις μοναστών ποδηγέτις
χαίρε, ότι τυγχάνεις τη Τριάδι ικέτης.
Χαίρε, σεμνών παρθένων η άλυσις
χαίρε, σκαιών πνευμάτων διάλυσις.
Χαίρε, δι’ ης διερράγη ο δράκων
χαίρε, δι’ ης κατεπλάγη ο άρχων
Χαίροις Παρασκευή καλλιπάρθενε.

Στέφος άφθαρτον κόρη, και θαυμάτων την χάριν, εδέξω ουρανόθεν αξίως, εις αντέκτισιν σων αρετών, και αγώνων πολλών εν σκληραίς μάστιξιν, ανθ’ ων και νυν δεδόξασαι, συνάθλοις σου κλεινοίς βοώσα.
Αλληλούϊα.

Τη πανσέπτω σου Κάρα, τη κειμένη θεόφρον, Μονή των Ασωμάτων Πετράκη, καταφεύγομεν Παρασκευή, εξαιτούμενοι πάντες ευρείν έλεος, και ίασιν οράσεως, ως αν και γεγηθότες φώμεν.

Χαίρε, ομμάτων η θεραπεία
χαίρε, θαυμάτων κρήνη η θεία.
Χαίρε, φερωνύμων ναϊσκων ιδρύτια
χαίρε, μονοτρόπων ροδώνων φυτεύτρια.
Χαίρε, κάστρον το επτάπυργον ελπιζόντων εις Θεόν
χαίρε, καύματι των θλίψεων η δροσίς η Αερμών.
Χαίρε, ότι ευχή σου προς ομόνοιαν άγει
χαίρε, ότι η χειρ σου θεραπεύει τα άλγη.
Χαίρε, θερμοίς τη πίστει βοήθεια
χαίρε, πτωχοίς διδούσα προμήθειαν.
Χαίρε, το άγγος Θεού ευλογίας
χαίρε, το άνθος τερπνής ευωδίας.
Χαίροις Παρασκευή καλλιπάρθενε.

Ύδωρ αθανασίας σον αγίασμα Μήτερ, και πάσης ασθενείας θεράπων΄ διο αγαλλομένω ποδί, τω τεμένει σου Παρασκευή σπεύδομεν, αιτούμενοι την κάθαρσιν ψυχής, εις το βοάν απαύστως.
Αλληλούϊα.

Φυγαδεύσειας Μήτερ, πρεσβειών σου υσσώπω, δαιμόνων τας πικράς επηρείας΄και γαρ τας ψευδοθέους μορφάς, ατρομήτω χειρί κατά γης έρριψας, και έμφρονας κατέπληξας, οι εν χαρά εξύμνουν.

Χαίρε, το φέγγος εν νήψει ζώντων
χαίρε, ο τρόμος των δαιμονώντων.
Χαίρε, φρυκτωρέ ορθοδόξου ασκήσεως
χαίρε, οδηγέ της πιστών κατηχήσεως.
Χαίρε, ότι ώσπερ σφάγιον προσηνέχθης ιερόν
χαίρε, ότι εν πασσάλω προσεδέθης εκ τριχών.
Χαίρε, η καρφωθείσα δι’ αγάπην Κυρίου
χαίρε, η πιεσθείσα δυσβαστάκτω φορτίω.
Χαίρε, εν ασκητρίαις απόστολος
χαίρε, εν αποστόλοις πανθαύμαστος.
Χαίρε, μελών υποστάσα κακώσεις
χαίρε, δαυλών η δεχθείσα φλογώσεις.
Χαίροις Παρασκευή καλλιπάρθενε.

Χαίρουσα ευφροσύνως, προς τον άνω Νυμφώνα, εισήλθες ω σεπτή καλλιμάρτυς, και πεσούσα Χριστού τοις ποσί, κατεφίλεις θερμώς, Παρασκευή πάντιμε, το στέφος καταθέτουσα Αυτώ, και έκθαμβος βοώσα.
Αλληλούϊα.

Ψώμισόν με ω Μάρτυς, εκ Μονών ουρανίων, το μάννα αγαπήσεως θείας, ίνα όλη καρδία βοώ, Ιησού το γλυκύ και σεπτόν όνομα, και χάριν σου κηρύξαιμι αγνή, εν κατανύξει άδων.

Χαίρε, προπύργιον των ευσεβούντων
χαίρε, ασπίς των φερωνυμούντων.
Χαίρε, τους κατοίκους του Κρόκου η σώσασα
χαίρε, Γερμανούς λαγωώ φυγαδεύσασα.
Χαίρε, κόρη αιρετίσασα την κοιλάδα των Τεμπών
χαίρε, Μάρτυς αφανίσασα δοξασίας των Νυμφών.
Χαίρε, πλήθος θαυμάτων Ροδολίβω ποιούσα
χαίρε, χάους απίστους ση πρεσβεία λυτρούσα.
Χαίρε, του Μετεώρου προτείχισμα
χαίρε, των δαιμονίων φρικίαμα.
Χαίρε, πλουτούσα Χριστώ παρρησίαν
χαίρε, των σων υμνητών προστασία.
Χαίροις Παρασκευή καλλιπάρθενε.

Ω μονάστρια θεία, ακροθίνιον μέγα, παρθένων ευλαβών τω Υψίστω(εκ γ ) δεξαμένη ως άνθη αγρού, τα απλότεχνα τάδε εφύμνια, Τριάδι θεία πρέσβευε, σωθήναι τους συν σοι βοώντας.

Αλληλούϊα.

Χαιρετισμοί στον Αγιο Γεώργιο το Τροπαιοφόρο

Κοντάκιον Ήχος πλ. δ ́. Τη υπερμάχω
Ως του Χριστού Μεγαλομάρτυρα παμμέγιστον, και της Παρθένου κατά πάντα φίλον γνήσιον, ανυμνούμέν σε, Γεώργιε στρατηλάτα. αλλ’ ως έχων εξ αυτής του Όρους άπασαν προστασίαν και ημάς αεί περίσωζε τους βοώντάς σοι·

Χαίροις Μάρτυς Γεώργιε.

Άγγελοι σούς αγώνας και τους άθλους ιδόντες, εθαύμασαν Γεώργιε Μάρτυς (γ ́)· άνθρωποι δε και των Ασωμάτων τάγματα, σε νικητήν συνέχαιρον· και έκθαμβος ο Μιχαήλ Αρχάγγελος, προς σε κραυγάζει ταύτα·

Χαίρε, ο μείζων εν αθλοφόροις·
χαίρε, ο μέγας εν τοις ανθρώποις.
Χαίρε, Καππαδόκων το άνθος το εύοσμον· χαίρε, Παλαιστίνης το κλέος το ένθεον.
Χαίρε, Μάρτυς και υιός Μάρτυρος χριστιανού πατρός·
χαίρε, ου τω τάφω ώρκισε μήτηρ σου Χριστώ μείναι πιστός.
Χαίρε, ότι τω κάλλει ως Αρχάγγελος ώφθης·
χαίρε, ότι εν ίππω αστραπή καθωράθης.
Χαίρε, στρατού το έξοχον θέαμα·
χαίρε, λαού θρύλος και ίνδαλμα.
Χαίρε, Θεόν ο δοξάσας και Πλάστην·
χαίρε, υπέρτερος πάντων εν πάσι·
Χαίρε, Μάρτυς Γεώργιε.

Βλέπων σε στρατευθέντα, ο δεινός Αυτοκράτωρ, αξίωμα χαρίζει σοι μέγα, οπλίτα Γεώργιε· μη ειδώς Χριστού πιστόν σε ο άπιστος, Χιλίαρχον, εν τω στρατώ σε έθετο, τον ψάλλοντα τη Τριάδι·
Αλληλούια.

Γνώσιν έχων ευθείαν, ο σοφός προς τα θεία, εγένετο γνωστός εν γη πάση· και την των Λασσαίων πόλιν έφιππος διελθών, τερατώδη δράκοντα απέκτεινε ο πάγκαλος, διό και παρ’ ημών ακούει·

Χαίρε, Ρωμαίων στρατού στρατάρχα·
χαίρε, αδικουμένων μέγιστε προστάτα Χαίρε, της ανδρείας το έμψυχον άγαλμα·
χαίρε, της αγνείας το έξοχον άρωμα.
Χαίρε, ότι διεσπάραξας δράκοντα τον φοβερόν·
χαίρε, ότι φήμην δέδωκας ήρωος παντί λαώ.
Χαίρε, ος ελυτρώσω βασιλίδα θανάτου·
χαίρε, ος απεσπάσω τον λαόν εκ βαράθρου.
Χαίρε, πηγήν ο βλύσας τω λόγω σου·
χαίρε, την γην πληρώσας πληρώσας θαυμάτων σου.
Χαίρε, πτωχοίς τον σον πλούτον σκορπίσας·
χαίρε, Εδέμ θησαυρούς ο συνάξας·
Χαίρε, Μάρτυς Γεώργιε.

Δύναμις του Υψίστου, δυνατόν κατά πάντα, Γεώργιε έδειξέ σε, Μάρτυς· καταφρονών γαρ τιμών βασιλέως, αυτού την αθείαν ήλεγξας, και τον Χριστόν Θεόν εκήρυξας, μεγαλοφώνως κράζων·
Αλληλούια.

Έφιππος εν πολέμοις, νίκης τρόπαια φέρεις, διό Τροπαιοφόρος εκλήθης· εν ειρκτή δε κατ’ όναρ Χριστός, φίλημά σοι δέδωκε στεφανώσας σε· δηλητήρια δε πιών και μείνας αβλαβής ακούεις παρ’ ημών τοιαύτα·

Χαίρε, Γεώργιε αθλοφόρε·
χαίρε, αήττητε τροπαιοφόρε.
Χαίρε, των Μαρτύρων ο πρώτος και μέγιστος·
χαίρε, νικητής κατά πάντων θεόστεπτος.
Χαίρε, ότι τρώσεις έφερες συ εν όλη σου σαρκί·
χαίρε, ότι ενεκλείσθης εν ζοφώδει φυλακή.
Χαίρε, ότι ετέρφθης τη Δεσπότου εμφανίσει·
χαίρε, ότι εδέχθης χάριν τη Αυτού κατασπάσει.
Χαίρε, εγγύς Χριστού ο ιστάμενος·
χαίρε, Αυτού το θαρρος δεξάμενος.
Χαίρε, δι’ Ον τας κολάσεις υπέστης· χαίρε, προς Ον παρ’ ελπίδι μετέστης·
Χαίρε, Μάρτυς Γεώργιε.

Ζέων του θείου πόθου, ώσπερ λέων, ο Μάρτυς, προς τους αγώνας ώρμησεν μόνος· εκακουχήθη γαρ εν δίψη και λιμώ, και επί ξύλω τοις ποσί κατεπιέσθη, και πόνους υπομένων τρομερούς, εβόα ούτως·
Αλληλούια.

Ήνεγκας την φρικώδη, του τροχού κακουχίαν, και όλος συ μία πληγή έστης, ω Γεώργιε, τοις ορώσί σε· αλλ’ ο θείος Άγγελος λύσας των δεσμών σε υγιή και ωραιότατον ως πριν έδειξεν τοις βοώσι·

Χαίρε, δαρθείς βουνεύροις το σώμα·
χαίρε, τυφθείς κοντώ την γαστέρα.
Χαίρε, ο τροχού υποστάς την δυσχέρειαν·
χαίρε, ο Θεού εκδεξάμενος πρόνοιαν.
Χαίρε, εν ασβέστου λάκκω εμβληθείς τω φλογερώ·
χαίρε, αβλαβής ο μείνας ενδυσάμενος Χριστόν.
Χαίρε, ο υπομείνας σιδηράς τε κρηπίδας·
χαίρε, ο βηματίσας συν αυταίς ώσπερ γίγας.
Χαίρε, αυτάς ποσί περιθέμενος·
χαίρε, αυτών τους ήλους δεξάμενος.
Χαίρε, πληγάς παντί τω σώματι ο εσχηκώς·
χαίρε, τω Θεώ τον ύμνον και το αίμά σου προσενεγκών·
Χαίρε, Μάρτυς Γεώργιε.

Θέλων αυτόκλητος ήλθον, και θνήσκω υπέρ Χριστού προθύμως εκραύγαζε τοις παρανόμοις ο γενναίος οπλίτης· σώμά μου ο παρέδωκα τω Ιησού, όλον μεληδόν κατακόψατε, νικά γαρ Χριστού ο πόθος της σαρκός τον πόνον εν τω ψάλλειν ούτως·
Αλληλούια.

Ίδον οι παρεστώτες, θεοδώρητον θαύμα, γενόμενον διά σού αθλοφόρε· είδον ζωοθέντα νεκρόν, ον μετά ταφήν, και χρονίαν εν μνήματι κατάθεσιν, θανόντα προ Χριστού, ανέστησας ακούων παρά πάντων ούτως·
Χαίρε, τον άρχοντα άδου νικήσας·

χαίρε, νεκρόν ευχή αναστήσας.
Χαίρε, ούτος γαρ τον Χριστόν Θεόν εκήρυξε·
χαίρε, ότι και αύθις πεσών προσεκύνησε.
Χαίρε, ότι συ απέδειξας την ανάστασιν νεκρών·
χαίρε, ο το δεσμωτήριον διδακτήριον ποιών.
Χαίρε, ότι και λίθον δέχεταί σου το στήθος·
χαίρε, ότι βασάνων υπομένεις το πλήθος.
Χαίρε, δι’ ου Χριστός συνδοξάζεται·
χαίρε, δι’ ου εχθρός μυκτηρίζεται.
Χαίρε, Γεώργιε την γην ο ουρανώσας·
χαίρε, τα ουράνια άθλοις σου ο εκθαμβώσας·
Χαίρε, Μάρτυς Γεώργιε.

Κάτω, τους εις τα άνω του βωμού ισταμένους θεούς, τους μη θεούς, διά λόγου συνέτριψας· εις μόνος Θεός εστιν ο Χριστός, του εν τω ειδώλω δαίμονος ομολογούντος μεν, αλλά μηδέποτε βοώντος ούτως·
Αλληλούια.

Λέλυται ο Διοκλητιανός της ελπίδος, και δίδωσι κατά του αγίου, και αυτής της βασιλίσσης Αλεξάνδρας, θανάτου την απόφασιν· και νυν ο μέγας του Χριστού πρωταθλητής, δέχεται χαίρων και ημών τον ύμνον, αναβοώντων πόθω·

Χαίρε, Γεώργιε χριστομάρτυς·
χαίρε, συν τη Αλεξάνδρα αύθις.
Χαίρε, βασιλέαν ελέγξας τον άθεον·
χαίρε, βασιλίδος ο δείξας το φιλόθεον.
Χαίρε, ότι ξίφος έκοψεν την ωραίαν κεφαλήν·
χαίρε, ότι στέφος είληφας άφθαρτον εν ουρανοίς.
Χαίρε, ότι το σώμά σου καταλέλοιπας εν γη·
χαίρε, ότι το πνεύμά σου έδωκας Θεού χειρί.
Χαίρε, δι’ ο οικείς τα ουράνια·
χαίρε, δι’ ο φρουρείς τα επίγεια.
Χαίρε, δι’ ου εκ κινδύνων λυτρούμεθα·
χαίρε, δι’ ου ευφροσύνης πληρούμεθα.
Χαίρε, Μάρτυς Γεώργιε.

Μέγαν σοι ωκοδόμησε ναόν, Κωνσταντίνος ο Μέγας, τω σω τάφω εν Λύδδα· εν ω κατετέθη θεία χάριτι, η ση αγία σορός, προς ον ενατενίζοντες, λατρείαν νυν προσφέρομεν Θεώ και ύμνον, τον χερουβικόν·
Αλληλούια.

Νυν, πανένδοξε Μάρτυς, η λαμπρά εορτή σου, δις του έτους τελείται, στρατάρχα· εν αίς, άρχοντες, λαός και άπασαι φυλαί της γης, προστρέχοντες τοις σοίς ναοίς, βοώσιν εν αγαλλιάσει ούτως·

Χαίρε, λαμπρόν της χάριτος έαρ·
χαίρε, θνητών αθάνατον νέκταρ.
Χαίρε, Εκκλησίας δόξα και θρίαμβος·
χαίρε, ευσεβών βασιλέων υπέρμαχος.
Χαίρε, ότι τη κοιμήσει σου έαρ χαίρει και σκιρτά·
χαίρε, ότι την μετάθεσιν του σκήνους σου χειμών ορά.
Χαίρε, ο αγιάζων την περίοδον πάσαν·
χαίρε, ο καταυγάζων την περίγειον πάσαν.
Χαίρε, δι’ ου σκιρτώσι φιλέορτοι·
χαίρε, εν ω θρηνούσιν οι δαίμονες.
Χαίρε, χαράς ο τρυφών ουρανίου·
χαίρε, ημάς ο πληρών παντός θείου·
Χαίρε, Μάρτυς Γεώργιε.

Ξένα σου Μάρτυς φαίνει, τα τεράστια πάντα, Γεώργιε, και λίαν φρικώδη· τον γαρ δαίμονα προστάζει σου δεσμοίς κρατείς αμετάθετον, ταπεινώσας τον υπερήφανον, τον μη ταπεινούμενον και τω Θεώ κραυγάζειν ούτως·
Αλληλούια.

Όλος απενεκρώθη, ο το τόξον ευθύνας, του βλάψαι την εικόνα σου, Μάρτυς, εν τω ναώ σου Σαρακηνός, ου το βέλος προς εαυτόν επέστρεψεν· συ δε τούτον ανέστησας, φρικτώ θαύματι, σοι βοώντα·

Χαίρε, ναού σου η ευκοσμία·
χαίρε, στρατού σου η πανοπλία.
Χαίρε, των απίστων το τραύμα Γεώργιε·
χαίρε, των πιστών το θαύμα μυριόνικε.
Χαίρε, ότι πανταχού ηγέρθη σοι σεβάσμιος ναός·
χαίρε, ότι ση σεπτή εικών υπάρχει εν παντί Θεού ναώ.
Χαίρε, τον φονευθέντα ασεβή ο αναστήσας·
χαίρε, ο τον δυσσεβούντα Μάρτυρα Χριστού ποιήσας.
Χαίρε, ο δούς τω μεν αναζώωσιν·
χαίρε, ο δούς τω δε την συγχώρησιν.
Χαίρε, ο ομοιάζων τη ψυχή σου Αγγέλοις·
χαίρε, ο υπερβάλλων τους πολλούς εν τω κάλλει·
Χαίρε, Μάρτυς Γεώργιε.

Πάσα τάξις Αγγέλων, και πιστών Ορθοδόξων, δοξάζει σε και απίστων, Μάρτυς· και τα σα θαυμάσια σοφέ, και την προς Θεόν παρρησίαν βλέπουσα, βοά εν παντί τόπω προς Αυτόν και μετά σού απαύστως·
Αλληλούια.

Ρύσαι, παντός κινδύνου, τους ημάς σε καλούντας, και δέχου τας ημών ικεσίας, ως εδέξω των απανταχού της Οικουμένης εν αιχμαλωσία, θρήνους και δάκρυα, ούς ως συμπαθής ηλευθέρωσας, ακούων παρά πάντων ούτως·

Χαίρε, ο Άγγελος εν ανθρώποις·
χαίρε, ο ένυλος εν Αγγέλοις.
Χαίρε, ο κατορθώσας τελειότητος μέτρον·
χαίρε, ο επιφθάσας αγιότητος ύψος.
Χαίρε, ότι πολλούς έσωσας αιχμαλώτους αθλητά·
χαίρε, ότι τούτους έπλησας της ενθέου σου χαράς.
Χαίρε, ο θριαμβεύσας κατ’ εχθρών εν πολέμοις·
χαίρε, ο ταπεινώσας τον εχθρόν θείοις έργοις.
Χαίρε, ο εν πολέμου τη τέχνη ανίκητος·
χαίρε, ο εν πάσι τοις άθλοις ακαταγώνιστος.
Χαίρε, ελπίς και χαρά αιχμαλώτων·
χαίρε, ισχύς και στοργή αδυνάτων·
Χαίρε, Μάρτυς Γεώργιε.

Σώσον, Θεέ μου σούς δούλους, δι’ εμού, τους τιμώντάς με, ο Μάρτυς Γεώργιος κράζει· και ως Άγγελος, ως αστραπή εν ίππω λευκώ, διατρέχων γην και ουρανούς, προφθάνει πάντας πανταχού, κραυγάζων εν θριάμβω ούτως·
Αλληλούια.

Τέρπεται ο ναός σου, ο σεπτός τη ση δόξη, θαυμάτων τε δεικνύμενος κρήνη· ουκ έστιν γαρ ου γη ουδέ θάλασσα, ου πόλις ουκ έρημος, ένθα των θαυμάτων οι κρουνοί, ουχ υπερβλύζουσι τοις εκβοώσι μετά δέους ταύτα·

Χαίρε, το άστρον της εκκλησίας·
χαίρε, το άνθος αθανασίας.
Χαίρε, ποταμός των θαυμάτων αένναος·
χαίρε, ιατρός των νοσούντων ο εύσπλαγχνος.
Χαίρε, σώματος ωραιοτάτου υπεριδών όντως αγνέ·
χαίρε, ψυχής σου αθανάτου επιμελησάμενος σοφέ.
Χαίρε, υπερασπίζων τους πιστούς εν ανάγκαις·
χαίρε, ο εκφοβίζων τους απίστους πολλάκις.
Χαίρε, ο προκρίνας της ζωής υπέρ Χριστού τίμιον θάνατον·
χαίρε, ο κερδίσας δόξαν την παρ’ Αυτού την αθάνατον.
Χαίρε, το βλέπειν τοις τυφλοίς ο χαρίζων·
χαίρε, τοις νοσούσιν θείαν ίασιν δίδων·
Χαίρε, Μάρτυς Γεώργιε.

Ύμνος μέγας σοι πρέπει, τω κοινώ ευεργέτη, Γεώργιε, του κόσμου προστάτα· συ γαρ ου λείπεις φρουρείν και σκέπειν εκ παντοίων κινδύνων και θλίψεων, τους σε ποθούντας Άγιε, και αδοντας εν τω ναώ σου ούτως·
Αλληλούια.

Φέροντες Μάρτυς νυν άνθη τη θαυματουργώ σου εικόνι, θερμώς ευχαριστούμέν σοι πάντες· και μεν τω θείω σου ναώ, υμνούμεν την σην δόξαν θεοδόξαστε, εν δε τη μνήμη Μάρτυς των θαυμάτων σου, θάμβει βοώμεν ούτως·

Χαίρε, ο πρόμαχος όρους Άθω·
χαίρε, αείρροος κρήνη θαυμάτων.
Χαίρε, του στρατού σου ο μέγας ταξίαρχος·
χαίρε, του λαού σου ο θείος ειρήναρχος.
Χαίρε, ο εν ευγενεία γένους σου διακριθείς·
χαίρε, της μονής Ζωγράφου εν τω Άθω ο λαμπτήρ.
Χαίρε, ο θαυμαστώσας σου αγίαν εικόνα·
χαίρε, ο αποστείλας μοναχοίς δώρον μέγα.
Χαίρε, ο δούς ημίν ρώσιν σώματός τε και ψυχής
χαίρε, ο δούς ημίν γνώσιν ένθεον και θαυμαστήν.
Χαίρε, τους πάσχοντας Μάρτυς ο προφθάνων·
χαίρε, πρεσβείαν Θεώ ο προσάγων·
Χαίρε, Μάρτυς Γεώργιε.

Χάριν θείαν πλουτήσας, ω Γεώργιε μάκαρ, ο μέγιστος ημών αντιλήπτωρ, Χριστώ πρέσβευε υπέρ ημών, των προσκυνούντων οίκόν σου σεπτόν Άγιε, ποιείν Αυτού το θέλημα εν φόβω πάντοτε, ίνα κράξωμεν ούτως·
Αλληλούια.

Ψάλλοντές σου τον ύμνον, εν αγίω ναώ σού, Γεώργιε, βοώμέν σοι πάντες· τω Θεώ μη παύση του αιτείν των πταισμάτων άφεσιν, μετάνοιαν, ειρήνην τε σοίς δούλους, τοις βοώσί σοι, μεγαλομάρτυς· Χαίρε, ο άρχων Καππαδοκίας·

χαίρε, ο μύστης της θεαρχίας.
Χαίρε, των εν Άθω μονών προιστάμενος·
χαίρε, των εν θλίψει αεί παριστάμενος.
Χαίρε, άνω συν Δημητρίω παραστάτης του Χριστού·
χαίρε, κάτω των δυνάμεων ο προστάτης του στρατού.
Χαίρε, υπέρ των όλων τω Θεώ ικετεύων·
χαίρε, ο των σων δούλων εκτενώς προστατεύων.
Χαίρε, αγίων ο προφιλέστερος·
χαίρε, Μαρτύρων ο ενδοξότερος.
Χαίρε, των στρατευομένων ο γενναίος προστάτης·
χαίρε, φωτός τρισηλίου ο ενθεώτατος λάτρης·
Χαίρε, Μάρτυς Γεώργιε.

Ω Γεώργιε Μάρτυς, πρωτοστράτηγε του Βασιλέως Χριστού και δόξα στρατού σου· (γ ́) προσδεξάμενος την προσφοράν ημών, εκ παντοίων ρύσαι κινδύνων τους υμνούντάς σε και εκ πάσης ανομίας, τους Θεώ βοώντας·
Αλληλούια.

Καί πάλιν το Κοντάκιον

Ως του Χριστού Μεγαλομάρτυρα παμμέγιστον, και της Παρθένου κατά πάντα φίλον γνήσιον, ανυμνούμέν σε, Γεώργιε στρατηλάτα. αλλ’ ως έχων εξ αυτής του Όρους άπασαν προστασίαν και ημάς αεί περίσωζε τους βοώντάς σοι·

Χαίροις Μάρτυς Γεώργιε.

Προσωπική μαρτυρία, της αείμνηστης Γερόντισσας Μακρίνας, μοναχής, από την Πορταριά του Βόλου ...

Έχουμε μια προσωπική μαρτυρία, της αείμνηστης γερόντισσας Μακρίνας, μοναχής, από την Πορταριά του Βόλου, που την διηγείτο τακτικά. Την άκουσα και γω, προσωπικά, παρουσία και άλλων χριστιανών.

Μια νεαρά σχετικώς κυρία, είχε υποστεί κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο με αποτέλεσμα να παραλύσει τελείως από τη μέση και κάτω, και ελαφρά από τη δεξιά της πλευρά. Το μυαλό της, όμως, και η ομιλία της δεν πειράχτηκαν καθόλου… Από τη γερόντισσα Μακρίνα, αυτή η συγκεκριμένη κυρία είχε μάθει, πριν από τέσσερα - πέντε χρόνια, την ευχή και επικαλείτο συνεχώς, όχι μόνο το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, αλλά και της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Έτσι, κατάκοιτη και ακίνητη, όπως ήταν, με το ελεύθερο αριστερό της χέρι, έκαμε συνέχεια κομποσχοίνι στο όνομα της Παναγίας, λέγοντας και φωνάζοντας με πόνο και θέρμη «Υπεραγία Θεοτόκε, βοήθει μοι».

«Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον με».

«Παναγία μου, σώσε με, είμαι αμαρτωλή».

Ύστερα από αρκετές ημέρες συνεχών επικλήσεων, ω του θαύματος θα ανακράζαμε όλοι μαζί, παρουσιάστηκε ένα βράδυ την ώρα που ήτο ξυπνητή, και απευθυνόταν προς την Παναγία με το κομποσχοινάκι της, παρουσιάστηκε Εκείνη ολόλαμπρη μπροστά της.

Φωτεινή σαν τον ήλιο. Και είχε τέτοια ομορφιά που θαμπώθηκε, όχι μόνον από την θεϊκή ακτινοβολία της, αλλά και από την απερίγραπτη ωραιότητά της. Το ανάστημά της ήτο μεγαλοπρεπέστατο, ουράνιο και ακατάληπτο.

Ενώ πίσω της εφαίνοντο πολύ καθαρά ένα πλήθος από τάγματα αγγέλων και αρχαγγέλων. Ταυτόχρονα είχε την ορατή αίσθηση ότι με τη θεία της παρουσία η Παναγία σκέπαζε ολόκληρο τον κόσμο.

Και μέσα στο ιερό δέος της, τον θαυμασμό και την κατάπληξή της, άκουσε την ουράνια φωνή Της να την ρωτάει.
- Τι θέλεις να σου κάνω, Μαρία, παιδί μου; - Μαρία την λέγανε.
Και η άρρωστη αλλά η ευλαβής εκείνη χριστιανή, χωρίς δισταγμό, Της απάντησε:
- Θέλω να γυρίζω από το ένα πλευρό στο άλλο, γιατί είμαι παράλυτη απ’ τη μέση και κάτω, και δεν μπορώ. Κουράστηκε η πλάτη μου απ’ την ακινησία. Ιδιαιτέρως, όμως, θέλω να σωθώ. Τη σωτηρία μου ποθώ, γι’ αυτό και Σε φωνάζω.

Και η Υπεραγία Θεοτόκος, η γλυκυτάτη Παναγία μας, που συμπονάει με τους πόνους μας και τα βάσανά μας, της απάντησε:
- Αυτά θα σου τα δώσω. Και, γι’ αυτό ήλθα, επειδή με φωνάζεις κάθε μέρα, απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ. Γιατί θέλω να με φωνάζετε! Να με φωνάζετε συνεχώς. Και 'γω ακούω και έρχομαι. Θέλω να με φωνάζεις, της είπε.
Θέλω να με φωνάζετε όλοι σας, όλοι οι χριστιανοί, αυτό εννοούσε τώρα.

Πλημμύρισε, όχι μόνον το δωμάτιο από την υπέρλαμπρη φωτοχυσία της, και το ουράνιο άρωμά της, αλλά και ολόκληρο το σπίτι της. Όλα τα μέλη της οικογένειάς της, κατά την μαρτυρία της αείμνηστης γερόντισσας, έζησαν αυτό το ολοζώντανο θαύμα.

Η δε ουράνια αυτή ευωδία παρέμεινε διάχυτη για μέρες μέσα στο σπίτι, και ιδιαίτερα στο δωμάτιο της άρρωστης. Το πρόσωπο της Μαρίας έλαμπε από την πολλή χάρη που έλαβε. Και όχι μόνον άρχιζε να κινεί το σώμα της, και να γυρίζει πλευρό με ευκολία, αλλά σε λίγες μέρες έγινε τελείως καλά και σηκώθηκε υγιεστάτη.

Εγώ όμως δεν θα μείνω στο καταπληκτικό αυτό θαύμα της θείας παρουσίας της Υπεραγίας Θεοτόκου, ούτε στο θαύμα της θεραπείας της άρρωστης. Αλλά θα παραμείνω σ’ αυτά που είπε η Παναγία μας, η Μητέρα όλων μας. Τι είπε; «Θέλω να με φωνάζετε». «Θέλω να με επικαλείσθε. Και ’γω ακούω και έρχομαι. Θέλω να με φωνάζετε. «Υπεραγία Θεοτόκε βοήθησέ με», «Υπεραγία Θεοτόκε σώσε με», «Υπεραγία Θεοτόκε σώσε το παιδί μου», και ό,τι άλλο νομίζετε ότι μπορείτε να φωνάξτε απ’ το βάθος της καρδιάς σας, αυτό που μας πονάει συνήθως περισσότερο.

Θαύμα της Παναγίας Βαρνάκοβας

…Ήταν προχωρημένο το απόγευμα και είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει. Πλησίαζε η ώρα , που το Μοναστήρι θα έκλεινε τις πύλες του, όταν ήρθε βιαστικός ο τελευταίος προσκυνητής. Ένας αρκετά νέος άντρας ,από την γειτονική κωμόπολη.
Αφού προσκύνησε, γεμάτος συγκίνηση είπε:
- Στην Παναγία μας έχω μεγάλη ευγνωμοσύνη. Με γιάτρεψε διπλά και μ’ έσωσε.
Και με δυο λόγια διηγήθηκε την πράγματι συγκινητική περίπτωσή του:
- Εγώ δούλευα σαν μπαρ-μαν σ’ ένα ξενοδοχείο και δυστυχώς συνήθισα το ποτό. Επί 17 χρόνια ήμουν συνέχεια μεθυσμένος! Τελικά το οινόπνευμα μου προξένησε κύρωση στο συκώτι. Με πήγαν στο Νοσοκομείο σε κακή κατάσταση. Ο θάνατος ήταν πλέον κοντά!
Τότε μέσα σ’ αυτήν τη δυσκολία που ζούσα και στον κίνδυνο, γιατί η συνήθεια δεν με άφηνε να το κόψω, θυμήθηκα την Παναγία , που τόσες φορές είχα προσκυνήσει στη Βαρνάκοβα και Της είπα απλά αλλά με την καρδιά μου αυτά τα λόγια:
- Παναγία μου, Σε παρακαλώ, ελευθέρωσέ με από το πάθος του ποτού και σώσε με…
Κι Εκείνη με άκουσε αμέσως. Μου δυνάμωσε τη θέλησή μου και όταν αντιμετώπιζα τις αντιδράσεις του οργανισμού από την έλλειψη του ποτού, είπα στην καρδιά μου, που είχε τρελλή ταχυπαλμία:
- Αν θέλεις, σπάσε! Τουλάχιστον να πεθάνω ξεμέθυστος!
Πράγματι, σε λίγο η καρδιά μου ηρέμησε. Μετά από αυτό ήλθε αμέσως το τελικό δώρο: τελεία αποστροφή προς το ποτό. Ενώ άλλοι παλεύουν πολύ χρόνο, για να γίνει η αποτοξίνωση.
Και το δεύτερο δώρο; Το κατεστραμμένο συκώτι θεραπεύθηκε τελείως!
Τώρα πια είμαι ελεύθερος και υγιής. Πώς να μην Την ευγνωμονώ;
Όταν αργότερα έμαθε πως μερικά από τα θαυμαστά της Παναγίας θα γραφτούν σε βιβλίο, παρακάλεσε να γραφή ένα μήνυμά του ειδικά προς τους νέους ανθρώπους, σαν συμπέρασμα της πικρής εμπειρίας του:
“Οι στιγμές της χαράς, όταν είσαι ελεύθερος από εξαρτήσεις και ζεις σωστά, όπως θέλει ο Θεός, είναι απείρως περισσότερες από τις λίγες και ψεύτικες χαρές , που δίνει η ζωή της αμαρτίας, φίλοι μου…”


Από το βιβλίο: «ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
ΠΑΝΑΓΙΑ ΒΑΡΝΑΚΟΒΑ»