Εἶμαι ἐντάξει, δέν ἔχω κάνει κάποια ἁμαρτία... ( Δημητρίου Παναγόπουλου (Ιεροκήρυκος) )

«Ἀκοῦμε πολλούς νά λένε : Εἶμαι ἐντάξει, δέν ἔχω κάνει κάποια ἁμαρτία. Εἶναι μεγάλη ἁμαρτία ὅσοι τό λένε αὐτό.
  Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί πλανῶνται καί εἶναι ὁ σατανᾶς μέσα τους καί λένε, ὅτι εἶναι ἐντάξει. Ὁ ἄνθρωπος ἀπό τή στιγμή πού παραδεχθεῖ ὅτι εἶναι ἐντάξει, ἤδη δέν εἶναι ἐντάξει. 

 Οἱ προτεστάντες καί ὅλοι οἱ αἱρετικοί παραδέχονται τέτοια πράγματα ὅτι εἶναι ἐντάξει, ἐνῶ ὁ πραγματικά Ὀρθόδοξος, οὐδέποτε θά παραδεχτεῖ ὅτι εἶναι ἐντάξει καί οὐδέποτε θά πιστέψει ὅτι εἶναι σεσωσμένος, ἀλλά πράττει αὐτό πού λέει ὁ Θεός καί ἐλπίζει στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

  Οὐδέποτε νά παραδεχτεῖτε καί νά πιστέψετε ὅτι εἶστε ἐντάξει, ποτέ! Αὐτή εἶναι ἡ σωστή στάση, πού πρέπει νά κρατᾶμε στό θέμα αὐτό. Μπορεῖ κάποιος νά μήν ἔχει χέρια, νά μήν ἔχει πόδια καί νά εἶναι σιωπηλός ὅλη τή μέρα καί παρ΄ ὅλα αὐτά νά ἁμαρτάνει θανάσιμα μέ τήν διάνοιά του, μέ τούς λογισμούς του.»

Δημητρίου Παναγόπουλου (Ιεροκήρυκος)

Γιατί η ψυχή μοιάζει με τη μυλόπετρα. ( Αββάς Κασσιανός )

Ο Αββάς Κασσιανός ταξιδεύει στην έρημο της Αιγύπτου και συνομιλεί με τον Αββά Μωυσή και τον ρωτά γιατί η ψυχή μοιάζει με μυλόπετρα.

Αυτή την εσωτερική εργασία την καταλαβαίνουμε καλύτερα αν παρομοιάσουμε την ψυχή με μια μυλόπετρα, την οποία γυρίζει το ρεύμα του νερού συνεχώς γύρω από τον άξονά της, και η οποία ποτέ δεν σταματάει να γυρίζει ενόσω το νερό τρέχει. Αλλά ο μυλωνάς έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει αν θα αλέσει σιτάρι, βρώμη ή ζιζάνια. Ο μύλος υποχρεώνεται να αλέσει ότι του ρίχνει ο μυλωνάς.

Το ίδιο συμβαίνει καί στην ψυχή του ανθρώπου. Μέσα στις δοκιμασίες της ζωής μπαίνει η ψυχή σε κίνηση από τους χειμάρρους των πειρασμών που την κατακλύζουν και δεν μπορεί πια να ελευθερωθεί από το ρεύμα των λογισμών. Η ίδια όμως η ψυχή, με τον αγώνα της και με την προσοχή της, φροντίζει για το είδος των λογισμών που πρέπει να δέχεται ή να απορρίπτει. Διότι, όπως είπαμε παραπάνω, εάν διαρκώς φέρνουμε στη μνήμη μας τις Θείες Γραφές και αν ανεβάζουμε το νου μας ψηλά, ώστε να ασχολείται με πνευματικά πράγματα και να επιθυμεί την τελειότητα και τη μέλλουσα μακαριότητα, επόμενο είναι ότι απ’ αυτή την πνευματική ενασχόληση του νου μας, θα μας έρχονται και πνευματικοί λογισμοί. Και αυτοί οι λογισμοί θα κάνουν το νου να εντρυφά σε ότι είχε πριν μελετήσει. Αν όμως μας καταλάβει η οκνηρία και η απροσεξία, κι αν ξοδεύουμε τον καιρό μας σε άσκοπη φλυαρία ή αν μπλέξουμε στις μέριμνες τούτου του κόσμου και στις μάταιες επιθυμίες, τότε θα ξεφυτρώσουν ζιζάνια, τα οποία στη συνέχεια θα απλωθούν καταστρεπτικά στην καρδιά μας. Και τότε, όπως είπε ο Κύριος και Σωτήρας μας, εκεί όπου είναι ο θησαυρός των έργων μας και των επιδιώξεών μας, εκεί θα βρίσκεται και η καρδιά μας (Ματθ. 6, 21).

(ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ, “ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ”, ΤΟΜΟΣ Α, Εκδόσεις “ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ”)

Πως σώθηκαν τα δυο αδελφάκια, Θαύμα της Παναγίας ( Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας )

Ένας μυαλωμένος πατέρας σε ένα χωριό, είχε τοποθετήσει την εικόνα της Παναγίας στο χολ του σπιτιού τους και συμβούλευε τα δύο παιδιά του, όταν βγαίνουν και όταν εισέρχονται στο σπίτι, να κάνουν υπόκλιση στην Παναγία. Τα παιδιά ακολουθούσαν πιστά την συμβουλή του πατέρα τους.

Μια μέρα και ενώ τα παιδιά επέστρεφαν από το σχολείο, είδαν πολλούς συμμαθητές τους να έχουν συγκεντρωθεί πάνω σε μια ξύλινη γέφυρα, για να παρακολουθήσουν από ψηλά τα ορμητικά νερά του ρέματος που περνούσαν κάτω από τη γέφυρα, και πήγαν και αυτά εκεί.

Σε μια στιγμή, τα παιδιά άρχισαν να κινούν τη γέφυρα πέρα-δώθε, θέλοντας έτσι να διασκεδάσουν με το δικό τους τρόπο. Κάτω από αυτήν την πίεση, η γέφυρα δεν άντεξε, υποχώρησε και κατέρρευσε!

Τα παιδιά βρέθηκαν όλα στο νερό και δυστυχώς πνίγηκαν όλα, εκτός από εκείνα τα δύο αδέρφια! Μεγάλη τραγωδία και πένθος έφερε το γεγονός αυτό στο χωριό. Τα δύο αδέρφια σώθηκαν, χάρη στον κορμό ενός δέντρου, που κείτονταν στην άκρη του ρέματος και από εκεί κρατήθηκαν.

Πολλές μάνες που έχασαν τα παιδιά τους, θέλησαν τότε να ρωτήσουν τα διασωθέντα παιδιά, τί ακριβώς συνέβη και πως σώθηκαν αυτά, ενώ τα υπόλοιπα πνίγηκαν. Τα αδέρφια τότε υποστήριξαν, ότι καθώς βρίσκονταν μέσα στο νερό, εμφανίστηκε μια κυρία, που μοιάζει καταπληκτικά με την Παναγία που έχουν στο χολ του σπιτιού τους και τους ώθησε στον κορμό του δέντρου, λέγοντάς τους:

– Κρατηθείτε από εκεί! Σε λίγο θα έρθουν οι συγχωριανοί να σας βγάλουν.

Δημήτριος Παναγόπουλος Ιεροκήρυκας