Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Τη Υπερμάχω.
Εν δεξιά χειρί Χριστόν σεμνώς βαστάζουσαν, ως ο Απόστολος Λουκάς λαμπρώς ιστόρησεν, Ελεούσαν ανυμνήσωμεν Θεοτόκον, ουρανόθεν την αεί πιστοίς αρήγουσαν, και Κυπρίων τας χορείας εποπτεύουσαν, πόθω κράζοντες· Χαίροις Μήτερ Κυκκώτισσα.
Άγγελοι λαμπροφόροι, ως αυτών υπερτέρα, υμνούσί Σε Κυκκώτισσα Μήτερ (γ’), και χοροί χοϊκών ως σεπτόν, του Υψίστου θρόνον παμφαές Δέσποινα, απαύστως Σε γεραίρομεν, και ύμνοις Σοι φαιδρώς βοώμεν·
Χαίρε, αγλάϊσμα νήσου Κύπρου·
χαίρε, εγκαύχημα μάνδρας Κύκκου.
Χαίρε, Αποστόλου Λουκά έργον τίμιον·
χαίρε, θλιβομένου λαού παραμύθιον.
Χαίρε, χείμαρρος αστείρευτος, δωρεών παντοδαπών·
χαίρε, όρμος ο γαλήνιος, ποντουμένων ναυτικών.
Χαίρε, η ορεινόμος υπερύμνητος Κόρη·
χαίρε, η φωτοφόρος και υπέρλαμπρος Νύμφη.
Χαίρε, παστάς Κυρίου αμόλυντος·
χαίρε, λαμπάς αγνείας χρυσάκτινος.
Χαίρε, θερμή αντιλήπτωρ νοσούντων·
χαίρε, σεπτή παρακλήτωρ μερόπων.
Χαίροις Μήτερ Κυκκώτισσα.
Βλέμμασι συμπαθείας, εποπτεύεις τους πίστει, υμνούντάς Σε Κυκκώτισσα Μήτερ, και ταχύ τας αιτήσεις πληροίς, των ασπαζομένων Σον σεπτόν έκτυπον, το βρύον πάσι νάματα, Σης χάριτος τοις εκβοώσιν·
Αλληλούϊα.
Γάνυται μονοτρόπων, η χορεία κυκλούσα, Κυκκώτισσα Εικόνα Σην θείαν, προτροπή Ησαΐου σεπτού, την αχθείσαν ώδε θαυμαστώς Άνασσα, εκ πόλεως του Βύζαντος, και άδει Σοι πιστώς τοιαύτα·
Χαίρε, αΰλων χαρίτων δόσις·
χαίρε, νοσούντων απάντων ρώσις.
Χαίρε, θυγατρός Αλεξίου υγίανσις·
χαίρε, του φωτός του αστέκτου επίλαμψις.
Χαίρε, φάρμακον σωτήριον, πολλαπλών ασθενειών·
χαίρε, έκτυπον περίδοξον, της Κυρίας ουρανών.
Χαίρε, ότι μερόπων θεραπεύεις το άλγος·
χαίρε, ότι απίστων καταστέλλεις το θράσος.
Χαίρε, πιστών χαρά αναφαίρετος·
χαίρε, ημών ισχύς η στερέμνιος.
Χαίρε, αζύγων Μονής Σου προστάτις·
χαίρε, Κυπρίων θερμή παραστάτις.
Χαίροις Μήτερ Κυκκώτισσα.
Δεύτε πιστών χορείαι, ασπασώμεθα πόθω, Εικόνα της σεπτής Κυκκωτίσσης, λυτρουμένης αυχμού ζοφερού, τρικυμίας βίου και πολλών θλίψεων, εκάστοτε τους σπεύδοντας, αυτή και ευλαβώς φωνούντας·
Αλληλούϊα.
Ένθεος Ησαΐας, ερημίτης ων Κύκκου, κομίσαι Μανουήλ εις την Κύπρον, ον ιάσω εκ νόσου δεινής, Ελεούσα Μήτερ Σον λαμπρόν έκτυπον, εκ Βασιλίδος Πόλεως, προέτρεψε και Σοι εβόα·
Χαίρε, το καύχημα της ψυχής μου·
χαίρε, το έμβλημα της ζωής μου.
Χαίρε, αγιάσματος βρύσις θεόβρυτος·
χαίρε, θείου Πνεύματος θήκη χρυσέρυθρος.
Χαίρε, η Ελεούσα αεννάως Σους δούλους·
χαίρε, η φρυκτωρούσα τους δρυμούς του Τροόδους.
Χαίρε, λιμήν καμνόντων πανεύδιος·
χαίρε, πυθμήν πολλής αγαθότητος.
Χαίρε, λειμών μυροβόλος αγνείας·
χαίρε, βροτών πύλη της σωτηρίας.
Χαίροις Μήτερ Κυκκώτισσα.
Ζώσα στηλογραφία, αρραγούς προστασίας, Κυκκώτισσα Κυπρίων απάντων, Ησαΐας κομίζων μορφήν, Σην σεπτήν και δένδρα καθορών κλίνοντα, προ της Σης Μήτερ χάριτος, τας κορυφάς τρανώς εβόα·
Αλληλούϊα.
Ήγειρεν η Ση χάρις, παραλύτου εκ κλίνης, δαιμόνων εφυγάδευσε στίφος, απεκάθηρε πλήθος λεπρών, και βωβούς ευλάλους εν σπουδή Δέσποινα, Κυκκώτισσα εποίησεν, εγείρουσα αυτούς βοάν Σοι·
Χαίρε, Αγίων Αγιωτέρα·
χαίρε, Αγγέλων η υπερτέρα.
Χαίρε, ασθενούντων ταχύ ιατήριον·
χαίρε, Ορθοδόξων θερμόν ιλαστήριον.
Χαίρε, όρμος ο γαλήνιος, των εν δίναις ευσεβών·
Χαίρε, κράτος μυριόνικον, κατ’ εχθίστων ασεβών.
Χαίρε, ότι εκτρέπεις δυσμενούς τας δυνάμεις·
χαίρε, ότι διώκεις εξουσίας απάτης.
Χαίρε, πηγή θαυμάτων ακένωτος·
χαίρε, αρχή ημών της θεώσεως.
Χαίρε, Λουκά ιερά ζωγραφία·
χαίρε, χαρά πάντων και θυμηδία.
Χαίροις Μήτερ Κυκκώτισσα.
Θείον ως δώρον ήκεν, εις την νήσον της Κύπρου, Κυκκώτισσα σεμνή Ελεούσα, η αγία Εικών Σου ημίν, δαψιλώς βραβεία θεϊκά νέμουσα, και παραδόξως θαύματα, τελούσα τοις πιστώς βοώσιν·
Αλληλούϊα.
Ίσχυσεν Ησαΐας, ως φιλέρημος όρνις, Κυκκώτισσα δρυμού εν τω μέσω, πήξαί Σοι καλιάν ιεράν, και εν ταύτη θέσθαι Σον σεπτόν έκτυπον, ο πίστει ασπαζόμενοι, κραυγάζομεν εν κατανύξει·
Χαίρε, Τροόδους η εποπτεία·
χαίρε, του νίκους βροτών αιτία.
Χαίρε, Ησαΐου Οσίου ενίσχυσις·
χαίρε, παραλύτου ταχεία ανάρρυσις.
Χαίρε, ότι προσεκύνησαν πεύκων Σε αι κορυφαί·
χαίρε, ότι Σε ηγάσθησαν πολεμίων αι στρατιαί.
Χαίρε, του οδοιπόρου Γεωργίου η ρώσις·
χαίρε, του παμβεβήλου μισοκάλου η τρώσις.
Χαίρε, πολλών πασχόντων διάσωσμα·
χαίρε, εχθρών απίστων κατάπτωμα.
Χαίρε, εν η θεία χάρις εκλάμπει·
χαίρε, δι’ ης ο Βελίαρ στενάζει.
Χαίροις Μήτερ Κυκκώτισσα.
Κύκκου Μονής ακέστορ, Παναγία Παρθένε, το έκτυπον της θείας μορφής Σου, χάριν έχον πολλήν του εκ Σου, θαυμαστώς τεχθέντος ως ποτε έφησθα, εκ πόθου ασπαζόμενοι, ρωννύμεθα και εκβοώμεν·
Αλληλούϊα.
Λύσασα παραλύτου, τα δεσμά επιθέσει, Κυκκώτισσα Σου θείου μανδύου, του καλύπτοντος Σου την μορφήν, εν τω Βυζαντίω αυθωρεί ήγειρας, τους θεωμένους θαύμά Σου, το ξένον ευθαρσώς κραυγάζειν·
Χαίρε, βροτών κοινόν ιατρείον·
χαίρε, πολλών θαυμάτων ταμείον.
Χαίρε, τοις αλάλοις φωνήν η βραβεύουσα·
χαίρε, μονοτρόποις Σην χάριν παρέχουσα.
Χαίρε, χείμαρρε κατάρρυτε, πλύνων νόσους αλγεινάς·
χαίρε, στέφανε ανθόπλοκε, στέφων ευσεβεί ψυχάς.
Χαίρε, η πλημμυρούσα δαψιλώς τας ιάσεις·
χαίρε, η εκπληρούσα εν σπουδή τας αιτήσεις.
Χαίρε, μορφήν Σην θείαν η κρύπτουσα·
χαίρε, ζωήν πιστών η ευφραίνουσα.
Χαίρε, η ρύσις δεινώς παρειμένου·
χαίρε, η ρώσις παντός ασθενούντος.
Χαίροις Μήτερ Κυκκώτισσα.
Μήτερ Θεού γλυκεία, η εν όρει του Κύκκου, θαυμάτων δοξασθείσα πληθύϊ, δια της Σης αγίας μορφής, μη λιτάς παρίδης ταπεινών δούλων Σου, αλλά αυτάς τω Τόκω Σου, προσάγαγε ως αν βοώμεν·
Αλληλούϊα.
Νύμφη δεδοξασμένη, του Πατρός του ανάρχου, Κυκκώτισσα τον συντετριμμένον, εθεράπευσας πόδα ποτέ, οδοιπόρου άμα ληθαργόν δούλόν Σου, ιάσω τον Σην σώσαντα, Εικόνα εκ πυρός βοώντα·
Χαίρε, τραυμάτων η θεραπεία·
χαίρε, σωμάτων η ευεξία.
Χαίρε, εκ πυρός Σην Εικόνα η σώσασα·
χαίρε, χαλεπώς ασθενούντας ιάσασα.
Χαίρε, πίναξ θεοχάρακτος, χαρισμάτων θεϊκών·
χαίρε, πίδαξ θείας χάριτος, και ταμείον δωρεών.
Χαίρε, ότι δαιμόνων καταφλέγεις το θράσος·
χαίρε, ότι μερόπων κατευφραίνεις το πλήθος.
Χαίρε, Χριστού καθέδρα περίδοξος·
χαίρε, εχθρού ενέδρα ολέθριος.
Χαίρε, πολλών δωρεών χορηγία·
χαίρε, σεμνών μοναστών προστασία.
Χαίροις Μήτερ Κυκκώτισσα.
Ξένων ώφθης αζύγοις, ημερών εν ευσήμων, νυκτί περιπλούσα ναόν Σου, λαμπροφόρος μετά ζοφεράν, της σεπτής Μονής Σου αγλαή Δέσποινα, πυρπόλησιν ων ήθελες, τα στόματα ανοίξαι ψάλλειν·
Αλληλούϊα.
Όμβρους γη τη διψώση, και αέρας ευκράτους, Κυκκώτισσα σεμνή Θεοτόκε, ως πλουτήσασα χάριν ημίν, δαψιλώς ως δρόσον θεϊκήν έδωκας, και χείλη πάντων ήνοιξας, φωνή Σοι στεντορεία κράζειν·
Χαίρε, νεφέλη η ομβροτόκος·
χαίρε, η θήκη η μυροβόλος.
Χαίρε, πανταιτίου Τριάδος το οίκημα·
χαίρε, φιλαρέτου ζωής εξεικόνισμα.
Χαίρε, νέφος θεοδώρητον, το κατάγον Ύδωρ ζων·
χαίρε, στέφος ανθοστόλιστον, αρετών παντοδαπών.
Χαίρε, γην την αυχμώσαν η πιάνασα όμβροις·
χαίρε, πόνον ελκώδη θεραπεύσασα τάχος.
Χαίρε, κρατήρ πολύτιμος χάριτος·
χαίρε, πρηστήρ εχθρού του αλάστορος.
Χαίρε, παστάς φωτοφόρος Κυρίου·
χαίρε, λαμπάς του φωτός του αδύτου.
Χαίροις Μήτερ Κυκκώτισσα.
Πάντες ώφθησαν ζώντες, οι κατακεχωσμένοι, υπό των ερειπίων Μονής Σου, και ακέραιοι και αβλαβείς, Σην ανύμνουν Μήτερ ακλινή εύνοιαν, και έκραζον Κυκκώτισσα, τω Τόκω Σου πανευσχημόνως·
Αλληλούϊα.
Ρεύματα Θεοτόκε, του αγιάσματός Σου, εκ πέτρας αναβλύζοντα ξένως, θεραπεύουσι νόσους δεινάς, και ιώνται άλγη ζοφερά πάνσεμνε, Κυκκώτισσα διόπερ νυν, βοώμέν Σοι αξιοχρέως·
Χαίρε, το πέλαγος των χαρίτων·
χαίρε, το στέλεχος θαυμασίων.
Χαίρε, Μανουήλ Βουτομίτου η ίασις·
χαίρε, ασθενούντων ταχεία επίσκεψις.
Χαίρε, πέτρα η πηγάζουσα, ύδωρ ιαματικόν·
χαίρε, χάρμα ομηγύρεως, των αΰλων στρατιών.
Χαίρε, ότι τα έλκη των ποδών θεραπεύεις·
χαίρε, ότι τα άλγη ασθενούντων διώκεις.
Χαίρε, δεινώς καμνόντων αντίληψις·
χαίρε, πικρώς στενόντων ανάψυξις.
Χαίρε, ιάτειρα μάνδρας του Κύκκου·
χαίρε, θεράπαινα του Παντεπόπτου.
Χαίροις Μήτερ Κυκκώτισσα.
Σύμπασα νήσος Κύπρος, τη θερμή αρωγή Σου, και θεία προστασία προσφεύγει, εν του βίου δειναίς συμφοραίς, και ασπαζομένη ευλαβώς έκτυπον, Σον πάνσεπτον Κυκκώτισσα, πληρούται χαρμονής και κράζει·
Αλληλούϊα.
Τις υμνήσει αξίως, δωρεών Σου τον πλούτον, Κυκκώτισσα ο πάσι παρέχεις; Το παιδίον γαρ προσκομισθέν, ως νεκρόν Εικόνι Ση σεπτή πάναγνε, ανέστησας και έπιθες, γεννήτορας αυτού κραυγάζειν·
Χαίρε, η έγερσις τεθνεώτων·
χαίρε, εκτύπωσις των μελλόντων.
Χαίρε, των γονέων φωνών επακούουσα·
χαίρε, των δικαίων λιταίς ους η κλίνουσα.
Χαίρε, νάμα ότι έβλυσας εκ της πέτρας θαυμαστώς·
χαίρε, κλαύμα ότι έπαυσας των θρηνούντων αλγεινώς.
Χαίρε, των εμπυρέτων νοσημάτων η δρόσος·
χαίρε, των δαιμονίων η ανίατος νόσος.
Χαίρε, πιστών ψυχής αγαλλίαμα·
χαίρε, ημών ατίμητον σέμνωμα.
Χαίρε, πνοή ζωτικής επιπνοίας·
χαίρε, πηγή αϊδίου ευκλείας.
Χαίροις Μήτερ Κυκκώτισσα.
Ύμνους υφαίνουσί Σοι, τα στρουθία του δάσους, Κυκκώτισσα και πλήθη μερόπων, συν Αγγέλων παμφώτων χοροίς, ότι πάσης πέλεις ορατής κτίσεως, και αοράτου άνασσα, πιστούς αναβοάν ποθούσα·
Αλληλούϊα.
Φαίνεις τη υφηλίω, Σων θαυμάτων ακτίσι, Κυκκώτισσα φωτόλαμπρε Μήτερ, και διώκεις παθών χοϊκών, τον ζοφώδη γνόφον των πιστώς πάντοτε, σπευδόντων τη Ση χάριτι, και ύμνοις μελιχροίς βοώντων·
Χαίρε, αστήρ τηλαυγής αγνείας·
χαίρε, λαμπτήρ βροτών συμπαθείας.
Χαίρε, η δεσμά της στειρότητος λύουσα·
χαίρε, η χαράν θλιβομένοις βραβεύουσα.
Χαίρε, Μήτερ η βαστάζουσα τον Χριστόν Ση δεξιά·
χαίρε, Κόρη πάντας σκέπουσα εν Ση σκέπη κραταιά.
Χαίρε, η της θαλάσσης καταπαύουσα δίνην·
χαίρε, η Σης αγάπης ενδεικνύουσα ψάμμον.
Χαίρε, Μονής του Κύκκου θησαύρισμα·
χαίρε, αυγής παμφώτου στεφάνωμα.
Χαίρε, πιστούς Ελεούσα απαύστως·
χαίρε, βροτοίς βοηθούσα αόκνως.
Χαίροις Μήτερ Κυκκώτισσα.
Χάριτος Σης πλουσίας, απολαύοντες πάντες, υμνούμέν Σε Κυκκώτισσα Μήτερ, και την κεκαλυμμένην μορφήν, Σης σεπτής Εικόνος ευλαβώς πάντοτε, αγνή κατασπαζόμεθα, και πόθω Σω Υιώ βοώμεν·
Αλληλούϊα.
Ψάλλων Σοι ο εκ πάθους, λυτρωθείς ανιάτου, ως έθηκεν αυτού τω τραχήλω, το κολλούριον εν τη Μονή, τη σεπτή Σου πόθω και χαρά έκραζε, Κυκκώτισσα πανύμνητε, ιάσεων παντοίων φρέαρ·
Χαίρε, ταμείον φιλανθρωπίας·
χαίρε, πυξίον φιλευσπλαγχνίας.
Χαίρε, ασφαλές των υμνούντων Σε στήριγμα·
χαίρε, τιμαλφές των τιμώντων Σε κλέϊσμα.
Χαίρε, ότι ηλευθέρωσας πάθους πρόσφυγα τον Σον·
χαίρε, ότι εθεράπευσας Καστορίας τον υιόν.
Χαίρε, η ξενοτρόπως Ελεούσα τον κόσμον·
χαίρε, η αλανθάστως οδηγούσα προς πόλον.
Χαίρε, παστάς Παντάνακτος έμψυχος·
χαίρε, λαμπάς θαυμάτων φωτόλαμπρος.
Χαίρε, πιστών αδιάπτωτον σθένος·
χαίρε, ημών σωτηρία και εύχος.
Χαίροις Μήτερ Κυκκώτισσα.
Ω Μονής Κύκκου γέρας, τιμαλφές Θεοτόκε, η τάχος Ελεούσα Σους δούλους (γ’), καταξίωσον πάντας τυχείν, της εν θείοις δόμοις χαρμονής κρείττονος, αεί τους Σε γεραίροντας, και ψάλλοντας Σω θείω Τόκω·
Αλληλούϊα.
