«Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς»

«Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς»

Η δόξα των Αγγέλων…

Είσαι η δόξα των Αγγέλων, η Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξότερα ασυγκρίτως των Σεραφείμ. Η Αγιωτέρα των Αγίων! Η χαρά του κόσμου! Είσαι αληθινά η περισσότερο από όλους αγνή μετά τον Θεό. Γι’ αυτό και η Ορθόδοξη Εκκλησία μας σε τιμά περισσότερο από όλους τους Αγίους, εσένα που έγινες εύχρηστο όργανο μέσω του οποίου ο Θεός εργάστηκε το μυστήριο της σωτηρίας μας. Εσένα που αξιώθηκες να γίνεις η μητέρα της Ζωής όχημα του Θεού Λόγου, εσένα Παναγία μας!

Μετά το Θεό τη δική σου πρεσβεία επικαλούμαστε και σε ικετεύουμε:
«Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς»… «Υπεραγία Θεοτόκε, πρέσβευε υπέρ ημών»…

Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μας με έργα πολλά εκφράζουν την τιμή και ευλάβεια στο πρόσωπό σου. Πολλοί ύμνοι, τροπάρια, ωδές και Κανόνες είναι αφιερωμένοι σε σένα. Ιδιαίτερα αγαπητοί σε μας τους Χριστιανούς είναι οι δύο Παρακλητικοί Κανόνες, που ψάλλουμε στην περίοδο του Δεκαπενταύγουστου:

Ο Μικρός Παρακλητικός Κανόνας ή Μικρή Παράκληση, όπως απλά τον ονομάζουμε, και ο Μεγάλος Παρακλητικός Κανόνας ή αλλιώς Μεγάλη Παράκληση. Ο πρώτος ψάλλεται και σε κάθε άλλη περίοδο του χρόνου και είναι ποίημα του μοναχού Θεοστηρίκτου. Γράφτηκε τον 9ο αι. μ.Χ. και έχει τον ίδιο αριθμό τροπαρίων με τον Μεγάλο αλλά είναι συντομότερα. Ο δεύτερος είναι ποίημα του αυτοκράτορα Νικαίας Θεοδώρου Δούκα του Λασκάρεως και γράφτηκε αργότερα τον 13ο αι. μ.Χ.
Μέσα από τα υπέροχα τροπάριά τους απευθυνόμαστε σε σένα, Παναγία μας.

Σε υμνούμε, σε δοξάζουμε, σε μεγαλύνουμε, σε ευχαριστούμε και σε ικετεύουμε. Ποιος δοκιμάζει θλίψεις, πόνους, αρρώστιες, πειρασμούς στην πορεία της μικρής ζωής πάνω στη γη;

Όμως εσύ που είσαι «η απαλλαγή των ασθενούντων» και «εν ευμενεία», δηλαδή ευνοϊκή διάθεση, επιβλέπεις και ακούς «τους καταφεύγοντας εις σε», χαρίζεις την υγεία «εις την χαλεπήν του σώματος κάκωσιν», σε κάθε οδυνηρή ταλαιπωρία του σώματός μας, όταν με πίστη προστρέχουμε στη μητρική αγκαλιά σου.
Δηλαδή μετανιωμένοι για τα σφάλματα και τα λάθη μας. Ολόκαρδα!

Από τα βάθη της ψυχής μας να σου μιλάμε. Με θέρμη ψυχής και χωρίς να σταματάμε. Ακόμη και με δάκρυα να βρέχουμε τίς προσευχές μας προς εσένα την Γοργοϋπήκοο, την Υψηλότερα των Ουρανών. Μάλιστα σε ώρες δύσκολες, κρίσιμες, να σου στέλνουμε σήμα κινδύνου και να σε φωνάζουμε «Προστασία των Χριστιανών, σπεύσον»!, «Μη παρίδης αμαρτωλών δεήσεων φωνάς αλλά πρόφθασον, ως αγαθή, εις την βοήθειαν ημών, των πιστώς κραυγαζόντων σοι».

Τρέξε και σώσε την Πατρίδα μας, την Εκκλησία μας, την οικογένειά μας, εμάς τους αδύνατους κι αμαρτωλούς, Παναγία μας. Μη παραβλέψεις τις ικεσίες μας, γιατί είσαι η Μητέρα μας και όλοι μετά το Θεό σε σένα καταφεύγουμε.
Εσένα έχουμε στήριγμα και ελπίδα, ότι θα μας οδηγήσεις στό λιμάνι της σωτηρίας.

Όλα αυτά σου τα ζητάμε, επειδή ξέρουμε πως «ουδείς προστρέχων επί σοι κατησχυμμένος από σου εκπορεύεται… αλλά λαμβάνει το δώρημα προς το συμφέρον της αιτήσεως». Εσύ που γνωρίζεις το καλό μας, πρεσβεύεις ώστε ανάλογα να είναι τα δώρα του Θεού.

Γι’ αυτό κι εμείς οι ανάξιοι δε θα σωπάσουμε ποτέ να διαλαλούμε τη δύναμη των πρεσβειών σου, που είναι πάντα ευπρόσδεκτες στον Υιό σου. Ποτέ δε θα πάψουμε να σε ικετεύουμε:
«Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς».

Σώσε μας, εσύ, που είσαι πραγματικά άξια να σε ανυμνούν και να σε μακαρίζουν όλες οι γενιές των ανθρώπων!