Thursday, June 2, 2016

Εγκώμια Ὁσίου Ἀνθίμου Κεφαλλῆνος




(ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ ΚΟΜΗ)

ΣΤΑΣΙΣ ΠΡΩΤΗ. χος πλ. α.
Μακαρίζομέν σε, νθιμε ερέ, μοναζόντων τ τερπνν γκαλλώπισμα, κα τελομέν σου τν μνήμην ελαβς.
Μακαρίζομέν σε, τν τς Πάλλης βλαστόν, κα πολλν μοναστηρίων δομήτορα, κα τιμμεν τος γνάς σου Σοφέ.

κροστιχς κατ᾿ λφάβητον.
νατείλας μάκαρ, σπερ στρον λαμπρόν, τας κτσι Θεοφόρε τν λόγων σου, κατεφώτισας τ πλήθη τν πιστν.
Βουληθες βισαι, βίον γγελικόν, τ το κόσμου ς μ ντα κατέλιπες, ες το θωνος τ ρος νελθών.
Γλσσα νθρωπίνη, οκ σχύει σοφέ, το λαλήσαι τος γνάς σου νθιμε, να κτείνς τν όρατον χθρόν.
Δόκιμος πάρχων, κανν ρετν, μοναχν τ μέγα σχμα νδέδυσαι, κα βίωσας ς σαρκος ν γ.
χει ατρεον, Λεπέδων μονή, πάτερ νθιμε τν πάνσεπτον τάφον σου, θεν δόξα ναπέμπει πρς Θεόν.
Ζλός σου θεος, οκ κάμφθη σοφέ, τ παθήσει τ δειν τν μμάτων σου, λλ᾿ κήρυττες τος πσι τν Χριστόν.
γν ψυχή σου, καθαρ ς χιών, ς λευκ περιστερ κπετάσασα, πρς Χριστν πρ μν κδυσωπε.
Θεον σ προστάτην, πολιοχον στεῤῥόν, στυπάλαια νσος κτήσατο, ν περίσωζε παντοίων συμφορν.
ερέων δμος, κα πιστν πληθύς, εφημήσωμεν τν μνήμην τν νδοξον, το σίου νν νθίμου ελαβς.
Κατελθν το ρους, πορεύθης σοφέ, ες τν τάφον το Κυρίου νθιμε, κα σπάσω, μπλησθες θείου φωτός.
Λόγοις μελιῤῥύτοις, λόγοις θείοις σοφέ, τν Κυκλάδων τος πιστος κατεφώτισας, κα ξήγαγες κ σκότους κα σκιάς.
Μοναστν δείχθης, ποδηγέτης σοφός, ξαρίθμους δ μονάς, κοδόμησας πρς Χριστο δόξαν, κα ανον σαεί.
Νέον νθος φθης, κκλησίας Χριστο, κα σμας τν ναρέτων σο πράξεων, εωδίασας νθρώπων τς ψυχάς.
Ξίφος νεδείχθης ν στέροις καιρος, τς μώμου μν πίστεως νθιμε, τς το δράκοντας συγκόψας κεφαλάς.
φθαλμν σου μάκαρ, στερηθες κ παιδός, τ φωτ τ το Χριστο φωτιζόμενος, κατεφώτισας τ πλήθη τν πιστν.
Πάρος, Νάξος, Χος, Σίφνος, Κρήτη σοφέ, στυπάλαια κα Κύθηρα Σίκινος, Καστελλόριζον τιμσι σ δας.
Ῥῦσαι θεοφόρε, πειλς τν σεισμν, τν γενέτειράν σου γιε νθιμε, δραστικας σου κεσίαις πρς Θεόν.
Στέφανον δέξω, κ Κυρίου διπλον, τς γενναίας σο σκήσεως νθιμε, κα τς ντως στερες πομονς.
Τρβον διοδεύσας, τν στενν κα σκληράν, πορεύθης ες τ νω σκηνώματα, ες Κυρίου Θεοφόρε τς αλάς.
ετν κατγες, επροσδέκτ εχ, ς τ πάλαι Θεσβίτης θεσπέσιε, ες τν νσον Καστελλόριζον σοφέ.
Φοβηθέντες φόβ, φυγον παρευθύς, ο σταλέντες το φονεσαί σε νθιμε, φς γρ εδον, κ το στόματος το σο.
Χαίρουσι χορεαι, ξαρίθμων μονν, ς πρς δόξαν το Θεο κοδόμησας, κτελούσαι τν σεπτήν σου ορτήν.
Ψάλλοντες ν πίστει, δυφθόγγους δάς, τν Θεν εχαριστομεν πανένδοξε, τν δοξάσαντα τν μνήμην σου λαμπρς.
δυς γία, τν γίων Θεο, Γεράσιμε κα σιε νθιμε, κετεύσατε Θεν πρ μν.
Δόξα.
Ψαλμικς Τριάδα, νυμνομεν πιστς,τν Πατέρα σν Υἱῷ κα τ
Πνεύματι, τν Μονάδα κατ᾿ οσίαν κα ρχήν.
Κα νν.
νδοξοτέρα, τν φρικτν Σεραφείμ, Θεοτόκε τν Υόν σου κέτευε, σν νθίμ πρ πάντων κα μν.
Κα πάλιν τ πρτον.


ΣΤΑΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ. χος πλ. α.
ξιον στίν, μακαρίζειν σε νθιμε μάκαρ, τς Κεφαλληνίας τ δυσμα, κα επρόσδεκτον μεσίτην πρς Θεόν.
ξιον στίν, το γεραίρειν σε τίμιε πάτερ, τ λαμπρν κα θεον ράϊσμα, τς χορείας μοναστν κα σκητν.


κροστιχς κατ᾿ λφάβητον
παντες πιστοί, νυμνήσωμεν σμασι θείοις, μνήμην το νθίμου το μάκαρος, να σχμεν τοτον πρέσβυν πρς Θεόν.
Βέλη το χθρο, ς τοξεύματα νηπίων πάτερ, λογίσω νθιμε νδοξε, ν τ πίστει το Θεο χυρωθείς.
Γόνος κλεκτός, κ γονέων εσεβν πάρχων, κ παιδς Χριστ κολούθησας, δι δόξης ξιώθης κα τιμς.
Δάκρυα θερμά, κατανύξεως κα συντριβς παμμάκαρ, δρόσος ερμών σοι γένοντο, κα νν κέκτησαι πολλν ναψυχήν.
χων πρς Θεόν, παῤῥησίαν νθιμε τρισμάκαρ, σ παρακαλομεν κέτευε, λυτρωθναι μς νόσων χαλεπν.
Ζλόν σου σοφέ, οκ μείωσε πάτερ οδόλως, το φωτός σου μάκαρ στέρησις, λλ᾿ κήρυττες φωτς τν χορηγόν.
στραψας φαιδρς, στερεώματι τς κκλησίας, ς πυρσς σοφ διαυγέστατος, καταυγάζων κα φωτίζων τος πιστούς.
Θαύμασι πολλος, κα ἀῤῥήκτου εωδίας μάκαρ, νθιμε δόξασε Κύριος, τν λειψάνων σου τν πάντιμον σορόν.
θυνον μς, κεσίαις σου τίμιε πάτερ, τν δν Κυρίου πορεύεσθαι, σ γρ χομεν φρουρν κα δηγόν.
Κόσμου τ τερπνά, σπερ σκύβαλα γήσω πάτερ, κα πωλήσας πάντα γόρασας, μαργαρίτην τν πολύτιμον σοφέ.
Λύτρωσαι μς, κ κινδύνων συμφορν κα νόσων, κα τς καταιγίδος τν θλίψεων, κεσίαις σου παμμάκαρ πρς Θεόν.
Μέγας ληθς, σ νθιμε ες τος αἰῶνας, τι τν Χριστν πεπόθησας, περάνω τν εόντων κα φθαρτν.
Νέος ληθς, πανυπέρλαμπρος στρ φάνης, τ τς κκλησίας πληρώματι, κα κατηύγασας καρδίας τν πιστν.
Ξήρανον σοφέ, τ ζιζάνια τς σεβείας, τς αρέσεις πάτερ διάλυσον,
μεσιτείαις κα εχας σου πρς Θεόν.
λον σεαυτόν, τ Χριστ φιερώσας πάτερ, σπερ Σαμουλ κ νεότητος, δοξάσθης παρ᾿ ατο περφυς.
Πράϋνον μν, κα ερήνευσον πάτερ τν σάλον, πειρασμν κινδύνων κα θλίψεων, επροσδέκτοις σου πρς Κύριον εχας.
Ῥῦσαι σας εχας, κ το κλύδωνος τς μαρτίας, μονάζουσας κόρας σου νθιμε, κα ελόγησον ατς θεοπρεπς.
Σο α ρεταί, ς διάδημα πεποικιλμένον, τος στραποφόροις δάμασι, νν κοσμοσι κκλησίαν το Χριστο.
Τς πομονς, τ καμίν πυρωθες δοκίμως, πάτερ σιωτατε νθιμε, καθαρώτερον πήστραψας χρυσο.
ψωσον σοφέ, τς γίας κα σεπτάς σου χερας, πρς Χριστν τν σ στεφανώσαντα, κα δυσώπησον ατν πέρ μν.
Φέρων το Χριστο, π μων τν Σταυρν τρισμάκαρ, ς δορκς τς νήσους διέδραμες, κα στήριξας τ πλήθη τν πιστν.
Χαίρεται φαιδρς, στυπάλαια νσος πάτερ, χουσα προστάτην σε μέγιστον, κα επρόσδεκτον μεσίτην πρς Θεόν.
Ψάλλων τ Θε, σν γγέλοις κα γίοις μάκαρ, νθιμε κέτευε πάντοτε, πρ πάντων τν πιστν σο μνητν.
πομονς, ωβείου κα δαμαντίνης, ν ν βί σχες, νθιμε, στερούμενος φωτς το ασθητο.
Δόξα.
Δέχου τς εχάς, τρισυπόστατε Τρις γία, το σεπτο νθίμου το δούλου σο, κα ελόγησον κλρόν τε κα λαόν.
Κα νν.
χουσα πολλήν, παῤῥησίαν πρς τν Χριστν Παρθένε, μ λλείπης τούτ πρεσβεύουσα, να ύσηται μς κ πειρασμν.
Κα πάλιν τ πρτον.


ΣΤΑΣΙΣ ΤΡΙΤΗ. χος γ.
Α γενεα πσαι, μακαρίζομέν σε, νθιμε Θεοφόρε.
Α γενεα πσαι, μακαρίζομέν σε, τν Ληξουρίου γόνον.


κροστιχς κατ᾿ λφάβητον.
νθήσας σπερ νθος, ν τας αλας Κυρίου, μς εωδιάζεις.
Βίου τν πάτην, καταλιπν ηλίσθης, ν θωνι τ ρει.
Γαλήνιος κα σώφρων, πιστς κα λεήμων, φάνης ν τ βί.
Δακρύων σου τος μβροις, σβεσας τν φλόγα, παθν τν ψυχοφθόρων.
Εκών σου γία, νθιμε κβλύζει, τν αμάτων εθρα.
Ζλον χων Θεον, τ μέγα νεδύθης, τν μοναζόντων σχμα.
μς τος σ μνοντας, ξίωσον εχας σου, τυχεν το παραδείσου.
Θερμότατον σ πρέσβυν, πρς τν Θεν πλουτοντες, λυτρούμεθα κινδύνων.
ερέων δμος, κα πλήθη τν νθρώπων, νν λιτανεύουσί σε.
Κοσμήσας τν λαμπάδα, τν τς ψυχς εσλθες, ες τν Χριστο νυμφνα.
Λας τν Κεφαλλήνων, νθιμε δοξάζει, τν γιάσαντά σε.
Μονα ς δομήσω, κόποις κα δρσι, τν μνήμην σου τελοσι.
Νέος νεδείχθης, νθιμε ργάτης, Χριστο τ μπελνι.
Ξηρ ρτ κα δωρ, τρεφες τν σάρκα, ζωογόνων τ πνεμα.
φθαλμν σου μάκαρ, τν στέρησιν ν βί, πέμεινας γενναίως.
Ποιμάνας θεαρέστως, τν ποίμνην σου μετέστης, ες νω Βασιλείαν.
Ῥῶσιν κα γείαν, χορήγησον θεόφρον, τος πόθ σ τιμσι.
Σοφίας πλήρης θείας, νθιμε πάρχων, φώτισας τν κόσμον.
Τυφλώττουσαν γυνακα, ασας παμμάκαρ, τ το Σταυρο δυνάμει.
πομονν σκήσας, ώβειον ν βί, λαμπρς θαυμαστώθης.
Φυτευθες ν οκ, νθιμε Κυρίου, ξήνθησας δικαίως.
Χαρς κα εφροσύνης, πληρούμεθα τελοντες, τν νδοξόν σου μνήμην.
Ψάλλοντες τν μνον, προσφέρομέν σοι μύρα, μετ τν ρωμάτων.
ς στέφανον προσφέρω, νθη μυροβόλα, τ θεί κορυφ σου.
Δόξα.
νθίμου κεσίαις, Τρις ν μονάδι, γίασον τν κόσμον.
Κα νν.
γία Θεοτόκε, δυσώπει τν Υόν σου, σν τ κλειν νθίμω.
Κα πάλιν τ πρτον.

ΕΥΛΟΓΗΤΑΡΙΑ
Ελογητς ε Κύριε, δίδαξόν με, νθιμον νυμνσαι.
Τν γγέλων δυνάμεις κα νθρώπων χορεαι, θαμβήθησαν ντως, καθορσαι σοφέ, τν νάρετον βίον, δι’ ο Χριστς δοξάσθη, νθιμε πάτερ σίων γλάϊσμα.

Ελογητς ε Κύριε, δίδαξόν με, τν σιόν σου μέλψαι.
Τν σν ποίμνην ποιμάνας θεαρέστως μετέστης πρς μονς ορανίους. θεν θρήνοις ερος μετ μύρων ες γν σ τν μοναζουσν χορεία θετο, ν ελογε μάκαρ κα φρουρε πάντοτε.

Ελογητς ε Κύριε, δίδαξόν με τν νθιμον νυμνσαι.
Λίαν θερμς τν Χριστν γαπήσας, κ νεότητος νθιμε πάτερ, κα τ πάθη τς σαρκς γκρατεί, νεκρώσας, πρς τν νικητν το θανάτου δραμες, ν δυσώπει μάκαρ πρ τς ποίμνης σου.

Ελογητς ε Κύριε, δίδαξόν με, τν σιόν σου μέλψαι.
ρωμάτων φιάλαι σου α θκαι ρνται τν τιμίων λειψάνων, ποπνέουσαι τερπνν σαε εωδίαν, τις τν πιστν εφραίνει τ πλήρωμα κα ποδιώκει δαιμόνων φάλαγγας.

Δόξα.
Προσκυνήσωμεν πάντες ο πιστο κατ χρέος τν γίαν Τριάδα, σν Υἱῷ τν Πατέρα κα τ Πνεμα τ θεον κα γγελικς τν μνον βοήσωμεν· γιος, γιος, γιος ε Κύριε.

Κα νν.
ειπάρθενε Κόρη Θεοτόκε Μαρία, τν Υόν σου κα πλάστην καθικέτευε σεμν σν νθίμ τ θεί, ύσασθαι μς πειρασμν κα θλίψεων, κα δοθναι πσι πταισμάτων φεσιν.