ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΑ ΚΑΙ ΚΟΝΤΑΚΙΑ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ.

«Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω Σωτήρι μου.»

8 Σεπτεμβρίου. Το Γενέθλιον της Θεοτόκου.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ή Γέννησίς σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη, εκ σου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών και λύσας την κατάραν, έδωκε την ευλογίαν και καταργήσας τον θάνατον, εδωρήσατο ημίν ζωήν την αιώνιον.

Κοντάκιο. Ήχος δ'. Αυτόμελον.
Ιωακείμ και Άννα ονειδισμού ατεκνίας, και Αδάμ και Εύα, εκ της φθοράς του θανάτου, ηλευθερώθησαν Άχραντε, εν τη Αγία Γεννήσει σου' Αυτήν εορτάζει και ο λαός Σου, ενοχής των πταισμάτων λυτρωθείς εν τω κράζειν σοι. Ή στείρα τίκτει την Θεοτόκον και τροφόν της ζωής ημών.

28 Οκτωβρίου. Της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Της ερήμου. Της σκέπης σου Παρθένε, ανυμνούμεν τας χάριτας, ην ως φωτοφόρον νεφέλην, εφαπλοίς υπέρ έννοιαν, και σκέπεις τον λαόν σου νοερώς, εκ πάσης των εχθρών επιβουλής. Σε γαρ σκέπην και προστάτιν και βοηθόν, κεκτήμεθα βοώντες σοι. Δόξα τοις μεγαλειοίς σου Αγνή, δόξα τη θεία Σκέπη σου, δόξα τη προς ημάς σου, προμηθεία Άχραντε.

Κοντάκιο. Ήχος πλ. δ'. Τη υπερμάχω.
Ώσπερ νεφέλη αγλαώς επισκιάζουσα, της Εκκλησίας τα πληρώματα Πανάχραντε, εν τη πόλει πάλαι ώφθης τη Βασιλίδι. Αλλ' ως σκέπη του λάου σου και υπέρμαχος, περισκέπασον ημάς εκ πάσης θλίψεως, τους κραυγάζοντας΄ Χαίρε Σκέπη ολόφωτε.

21 Νοεμβρίου. Τα Έισόδια της Θεοτόκου.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν ναώ του Θεού, τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αύτη και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν' Χαίρε της οικονομίας, του Κτιστού η εκπλήρωσις.

Κοντάκιο. Ήχος δ'. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Ό καθαρότατος Ναός του Σωτήρος, η πολυτίμητος πάστας και Παρθένος, το ιερόν θησαύρισμα της δόξης του Θεού, σήμερον εισάγεται, εν τω οίκω Κυρίου, την χάριν συνεισάγουσα, την εν Πνεύματι Θείω ην ανυμνούσιν Άγγελοι Θεού' Αυτή υπάρχει, σκηνή επουράνιος.

9 Δεκεμβρίου. Η σύλληψη της Αγίας Άννας, μητέρας της Θεοτόκου. Απολυτίκιο. Ήχος δ΄. Σήμερον της ατεκνίας δεσμά διαλύονται’ του Ιωακείμ γαρ και της Άννης εισακούων Θεός, παρ' ελπίδα τεκείν αυτούς, σαφώς υπισχνείται Θεόπαιδα’ εξ ης Αυτός ετέχθη ο απερίγραπτος, βροτός γεγονώς, δι΄ Αγγέλου κελεύσας βοήσαι Αυτή’ «Χαίρε κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου».

Κοντάκιο. Ήχος δ'. Έπεφάνης σήμερον.
Εορτάζει σήμερον η Οικουμένη, την της Άννης Σύλληψιν, γεγενημένην εκ Θεού’ και γαρ αυτή απεκύησε, την υπέρ λόγον, τον Λόγον κυήσασαν.

26 Δεκεμβρίου. Η Σύναξη της Θεοτόκου.
Απολυτίκιον. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε. Ως βρέφος βαστάζουσα, εν ταις αγκάλαις Αγνή, των πάντων δεσπόζοντα, σάρκα λαβόντα εκ σου, χαράς ώφθης πρόξενος, όθεν πάσα η κτίσις, ανυμνεί χαρμοσύνως, σήμερον Θεοτόκε, την φρικτήν σου λοχείαν πηγήν γαρ αθανασίας, κόσμω εκύησας.

Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ΄.
Ο προ Εωσφόρου εκ Πατρός αμήτωρ γεννηθείς, επί της γης απάτωρ εσαρκώθη σήμερον εκ σου' όθεν Αστήρ ευαγγελίζεται Μάγοις, Άγγελοι δε μετά Ποιμένων υμνούσι, τον άσπορον Τόκον σου, ώ Κεχαριτωμένη.

2 Φεβρουαρίου. Της Υπαπαντής του Κυρίου.
Απολυτίκιο ήχος α'.
Χαίρε, Κεχαριτωμένη Θεοτόκε παρθένε εκ σου γαρ ανέτειλεν ο ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστός ο Θεός ημών, φωτίζων τους εν σκότει. Ευφραίνου και συ, πρεσβύτα δίκαιε, δεξάμενος εν αγκάλαις τον ελευθερωτήν των ψυχών ημών χαριζόμενον ημίν και την ανάστασιν».

Κοντάκιο. Ήχος α'.
Ο μήτραν παρθενικήν αγιάσας τω τόκω σου, και χείρας του Συμεών ευλογήσας ως έπρεπε, προφθάσας και νυν έσωσας ημάς Χριστέ ο Θεός. Αλλ' ειρήνευσον εν πολέμοις το πολίτευμα, και κραταίωσον βασιλείς ους ηγάπησας, ο μόνος φιλάνθρωπος.

25 Μαρτίου. Του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον και του απ ' αιώνος μυστηρίου η φανέρωσις ο Υιός του Θεού, Υιός της Παρθένου γίνεται και Γαβριήλ την χάριν ευαγγελίζεται. Διό και ημείς συν αυτώ τη Θεοτόκω βοήσωμεν, Χαίρε, Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου.

Κοντάκιο. Ήχος πλ. δ'. Αυτόμελον.
Τη υπερμάχω στρατηγώ….

15 Αυγούστου. Της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Απολυτίκιο. Ήχος α'. Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε. μετέστης προς την ζωήν, Μήτηρ υπάρχουσα της ζωής και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.

Κοντάκιο. Ήχος πλ. β'. Αυτόμελον.
Την εν πρεσβείαις ακοίμητον Θεοτόκον, και προστασίαις αμετάθετον ελπίδα, τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησεν ως γαρ ζωής Μητέρα, προς την ζωήν μετέστησεν, ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον.

31 Αυγούστου. Της Αγίας Ζώνης της Θεοτόκου.
Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Προς δόξαν Ακήρατον, ανερχομένη Αγνή, χειρί σου δεδώρησαι, τω Αποστόλω Θωμά, την πάνσεπτον Ζώνην σου, όθεν Παρθενομήτορ, την κατάθεσιν ταύτης, άγοντες χαρμοσύνως, την σήν χάριν υμνούμεν, δι΄ ης περιζωννύμεθα, ισχύν αήττητον.

Κοντάκιον. Ήχος β'. Την εν πρεσβείαις.
Την θεοδόχον γαστέρα σου Θεοτόκε, περιβαλούσα ή Ζώνη σου η τιμία, κράτος τη πολιτεία σου απροσμάχητον, και θησαυρός υπάρχει των αγαθών ανέκλειπτος, η μόνη τεκούσα Αειπάρθενος.

Θεοτοκίον.
Την παγκόσμιον δόξαν, την εξ ανθρώπων σπαρείσαν, και τον Δεσπότην τεκούσαν, την επουράνιον πύλην, υμνήσωμεν Μαρίαν την Παρρθένον, των Ασωμάτων το άσμα και των πιστών το εγκαλλώπισμα. Αύτη γαρ ανεδείχθη ουρανός, και ναός της Θεότητος. Αύτη το μεσότείχον της έχθρας καθελούσα, ειρήνην αντεισήξε και το βασίλειον ηνέωξε. Ταύτην ουν κατέχοντες της Πίστεως την άγκυραν, υπέρμαχον έχομεν τον εξ αυτής τεχθέντα Κύριον. Θαρσείτω τοίνυν, Θαρσείτω λαός του Θεού' και γαρ αυτός πολεμήσει τους εχθρούς ως Παντοδύναμος,

Θεοτοκίον. Ήχος Γ΄.
Την ωραιότητα της παρθενίας σου και το υπέρλαμπρον το της αγνείας σου, ο Γαβριήλ καταπλαγείς, εβόα σοι, Θεοτόκε ΙΙοίο σοι εγκώμιον προσαγάγω επάξιον τι δε ονομάσω σε; απορώ και εξίσταμαι, διό ως προσετάγην, βοώ σοι' Χαίρε, η Κεχαριτωμένη.

Χόρευε, Θεοτόκε
Ό άγγελος εβόα τη κεχαριτωμένη Αγνή Παρθένε, χαίρε και πάλιν ερώ, χαίρε ο σος Υιός ανέστη τριήμερος εκ τάφου. Φωτίζου, φωτίζου, η νέα Ιερουσαλήμ, η γαρ δόξα Κυρίου επί σε ανέτειλε. Χόρευε νυν και αγάλλου, Σιών συ δε αγνή, τέρπου, Θεοτόκε, εν τη εγέρσει του τόκου σου.
(θ' ωδή κανόνος Πάσχα)

Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά Σου' ευλογημένη Συ εν γυναιξί, και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου, ότι Σωτήρα έτεκες, των ψυχών ημών.

Πρέσβευε, Δέσποινα, υπέρ ημών των αχρείων δούλων Σου!Σμίξε τα δύο χέρια Σου, μπρος στ' Άγιο παιδί Σου,
και παρακαλεί, Δέσποινα, ακόμη και για μένα.
Ας ψιθυρίσει έλεος η σπλαχνική φωνή Σου,
κι ας δεηθούν τα χείλη Σου για σπλάχνα πονεμένα.
Εσένα, Παναγία μου, Εσένα έχω μόνο,
εις την ελπίδα, στ' όνειρο, εις την χαρά, τον πόνο.
Άλλοι σε κράζουν έλεος, ελπίδα ο θλιμμένος,
Βασίλισσα της Εκκλησιάς σε κράζει η καμπάνα,
ελεημοσύνη ο πτωχός, νερό ο διψασμένος,
μα η καρδιά μου Δέσποινα, αυτή σε κράζει Μάνα!

Στην Παντάνασσα σε καιρό πειρασμών

Παντάνασσα, πανύμνητε, Παρθενομήτορ Κόρη, εμών ρημάτων άκουσον και πρόσχες μοι τοις λόγοις.
Ίδε δακρύων σταλαγμούς, ίδε ψυχής την λύπην,
ίδε και μη παρίδης με, Δέσποινα Θεοτόκε.
Ου φέρω τας επιβουλάς σατάν του βροτοκτόνου,
ου φέρω την επίθεσιν, ου φέρω την κακίαν.
Ου στέγω τούτου μηχανάς, ενέδρας, λόγους, δόλους,
ουχ υπομένειν δύναμαι την πλάνην και απάτην.
Βιάζει και πειράζει με νυκτός και καθ' ημέραν
συντρίβει και θηρεύει με, πράξεσιν αθεμίτοις.
Εις αμαρτίας βάραθρα έλκει και συνωθεί με
ψυχής τας κόρας έσβεσεν, ημαύρωσε τον νουν μου.
Το σώμα κατερρύπωσεν, εσπίλωσε το πνεύμα
εξέδυσέμε την λαμπράν στολήν της σωφροσύνης.
Αφήρπασεν, εσύλησε τον πλούτον της ψυχής μου,
τα δώρα και χαρίσματα τ' από Θεού δοθέντα.
Πένητα με κατέστησε πάντων καλών ων είχον
λοιπόν, Αγνή πανάχραντε, Χριστιανών η δόξα.
Των θλιβομένων χαρμονή, λιμήν χειμαζόμενων
και σκέπη και κραταίωμα των καταπονούμενων.
Ή τον Χριστόν μου τέξασα του κόσμου τον Δεσπότην
και γαλακτοτροφήσασα τον τρέφοντα την κτίσιν.
Ελέησον, οικτείρησον τον σον αχρείον δούλον
και τον εχθρόν τον πονηρόν, τον ψυχοφθόρον λύκον,
κατάβαλε, Πανύμνητε, ελπίς απηλπισμένων
και δός μοι την συγχώρησιν των πρώην μου πταισμάτων,
και την άντίληψιν την σην νυν τε και μέχρι τέλους
Θεογεννήτορ, έχειν με, μηδόλως χωρισθήναι.
Επί τω τέλει φάνηθι μεσίτις και προστάτις
εξαιρουμένη με δεινών κ' αισχύνης αιωνίου.
Έν λύπαις γαρ παράκλησιν έχω σε, Θεομητορ,
προστάτιν εν τοις πειρασμοίς, ρύστιν εν τοις κινδύνοις.
Νυν τας ελπίδας επί σοι τίθημι, Θεοτόκε
σε κέκτημαι και βοηθόν κατά των εναντίων.
Εν θλίψεσι παραψυχήν, εν νόσοις θεραπείαν
καθ' όλον παραμύθιον δια παντός του βίου.
Και δός φωναίς ψαλμωδικαίς ευχαριστείν σοι, Κόρη
Και μεγαλύνειν δια σου τον πλάστην και Θεόν μου.
Πάντοτε, νυν τε και αεί κ' εις πάντας τους αιώνας. Αμήν.

(Από το Συνταγμάτιον ευχών ίερ. Ματθ. Τζιγάλα του Κυπρίου, Προσευχητάριο Σιμωνώφ)