Παρακλητικός Κανών στους Νεοφανείς Μάρτυρες Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη

Ὁ Ἱερεύς: Εὐλογητός ὁ Θεός ἠμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν.
Δόξα σοί, ὁ Θεός ἠμῶν, δόξα σοί.
Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἠμίν καί
καθάρισον ἠμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον, Ἀγαθέ τάς ψυχᾶς ἠμῶν.
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός
ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σού• καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι
οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν
ἔπ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα
πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι
τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα• γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μού•
ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μού• τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία.
Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας
τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.

Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν μέ, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἠμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.

Εἴτα τά παρόντα Τροπάρια.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Τή τῶν μαρτύρων θαυμαστή προστασία, τῶν ἐν Θερμή ἠμίν ἀρτίως φανέντων, ἀπό ψυχῆς προσπέσωμεν κραυγάζοντες. Ραφαήλ μακάριε, καί Νικόλαε θεῖε, καί Εἰρήνη
πανσεμνέ, πάσης ρύσασθε βλάβης καί ἀναγκῶν καί πάσης ἀπειλῆς, τούς τή πρεσβεία ὑμῶν καταφεύγοντας.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.

Ἐν Λέσβω ἀθλήσαντες, ὑπέρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, αὐτήν ἠγιάσατε τή τῶν λειψάνων ὑμῶν, εὐρέσει μακάριοι. ὅθεν ὑμᾶς τιμῶμεν, Ραφαήλ θεοφόρε, ἅμα σύν Νικολάω καί
παρθένω Εἰρήνη, ὡς θείους ἠμῶν προστάτας, καί πρέσβεις πρός Κύριον.

Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Θεοτοκίον
Οὐ σιωπήσομεν πότε, Θεοτόκε, τά, δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀναξιοι• εἰ μή γάρ σύ προίστασο πρεσβεύουσα, τίς ἠμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως
νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σού• σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.

Ψαλμός ν΄ (50)
Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημα μου•επί πλεῖον πλῦνον μέ ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας
μοῦ καθάρισον μέ. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διαπαντός. Σοί μόνω ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἄν
δικαιωθῆς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθαι σέ. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησε μέ ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας,
τά ἄδηλα καί τά κρύφια της σοφίας σου ἐδήλωσας μοί. Ραντιεῖς μέ ὑσσώπω, καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς μέ, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοί ἀγαλλίασιν καί
εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀποστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἑξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον
ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψης μέ ἀπό τοῦ προσώπου σου καί τό πνεῦμά σου τό ἅγιον μή ἀντανέλης ἄπ ἐμοῦ. Ἀπόδος
μοί τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καί πνεύματι ἠγεμονικῶ στήριξον μέ. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ρύσαι μέ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός,
ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου•αγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν,
ἔδωκα ἀν•ολοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε,
ἐν τή εὐδοκία σου τήν Σιῶν, καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ• τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα• τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριον
σού μόσχους.

Εἴτα ψάλλομεν τάς Ὠδᾶς τοῦ Κανόνος.
Ὠδή ἅ΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρᾶν διοδεύσας.
Ἅγιοί του Θεοῦ, πρεσβεύσατε ὑπέρ ἠμῶν.
Συνόντες Μαρτύρων θείοις χοροῖς, Ραφαήλ παμμάκαρ, καί Νικόλαε ἱερέ, ἅμα σύν Εἰρήνη δυσωπεῖτε, πολυειδῶν ἠμᾶς ρύεσθαι θλίψεων.
Κευθμώνων ὡς ὤφθη ἀπό τῆς γής, τό θεῖον σου σκῆνος, ἁγιάζει τούς εὐσεβεῖς. ἀλλ’ ὤ Ραφαήλ θαυματοφόρε, ἁγιασμόν ἠμίν δίδου καί λύτρωσιν.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ἐφάνησαν ἄνθη ὡς νοητά, ὑμῶν τά ὀστέα, ὧν ἡ χάρις ἡ μυστική, Νικόλαε ἅμα καί Εἰρήνη, τήν δυσωδίαν διώκει τῶν θλίψεων.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Θεοτοκίον
Πηγή εὐσπλαγχνίας τῆς θεϊκῆς, βλύσον μοί Παρθένε, σωτηρίας τόν γλυκασμόν. καί λύσον πικρίαν τῆς ψυχῆς μου, ἤν τῶν παθῶν μου τό πλῆθος ἐνέσταξε.

Ὠδή γ΄. Οὐρανίας ἁψίδος
Ἡ πλουσία σου χάρις, παρά Θεοῦ Ἅγιε, πάσι θαυμαστῶς ἐνεργοῦσα, νέμει τά κρείττονα. διό τοῖς σπεύδουσιν, ὤ Ραφαήλ τή σή σκέπη, δίδου τά ἰάματα, ψυχῆς καί σώματος.
Ἠθληκότες νομίμως, ὑπέρ Χριστοῦ Μάρτυρες, πάσης ἀνομίας καί βλάβης, τοῦ πολεμήτορος, ἠμᾶς λυτρώσασθε, σύν Νικολάω Εἰρήνη, ταῖς πρός τόν Οἰκτίρμονα ὑμῶν δεήσεσι.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Μυστηρίων ἐνθέων, ὡς ἀληθῶς ἔκβασις, γέγονεν ὑμῶν ἐν τῷ κόσμω, ἡ ἀποκάλυψις, ὤ Ραφαήλ ἱερέ, σύν Νικολάω Εἰρήνη. ὅθεν ἠμίν νείματε, φόβον τόν ἔνθεον.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Θεοτοκίον
Ὡς περιδοξος θρόνος, καί φωταυγές σκήνωμα, τοῦ παμβασιλέως τῆς δόξης, καί Παντοκράτορος, κόρη πανάμωμε, σκεῦος φωτός ἁγνοῦ βίου, τήν ψυχήν μου ποίησον, ὡς ἄν
σωθήσωμαι.
Διασωσον, ὤ Ραφαήλ καί Νικόλαε καί Εἰρήνη, τούς ἐν πίστει ὑμίν προστρέχοντας Ἅγιοι, ἀπό παντοίων κινδύνων καί νοσημάτων.
Ἐπιβλεψον, ἐν εὐμενεία, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Αἴτησις καί τό Κάθισμα Ἦχος β΄.
Πρεσβεία θερμή.
Προστᾶται ἠμῶν, ἀρτίως ἀνεδείχθητε, καί πάσι πιστοῖς, φαινόμενοι παρέχετε, παραδόξως ὄψεσι, τά αἰτήματα Ἅγιοι πάντοτε. δία τοῦτο ὑμνοῦμεν ὑμᾶς, σοφέ Ραφαήλ τέ καί
Νικόλαε.

Ὠδή δ΄. Εἰσακήκοα Κύριε
Νοσημάτων ἁπάλλαξον, Πάτερ Ραφαήλ, καί πάσης κακώσεως, ἀοράτω ἐπισκέψει σου, τούς τό σόν φωνούντας μέγα ὄνομα.
Ἐκλυτρούμενοι φάνητε, τῆς τοῦ ἀοράτου ἐχθροῦ ἐπιθέσεως, ὤ Εἰρήνη καί Νικόλαε, τούς εἰλικρινῶς ὑμίν προστρέχοντας.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Σωτηρίαν αἰτήσασθε, τήν κατά ψυχήν καί σῶμα τοῖς σπεύδουσι, Ραφαήλ τέ καί Νικόλαε, καί Εἰρήνη πάσιν ὑμίν Ἅγιοι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Θεοτοκίον
Τῆς ψυχῆς μου τά τραύματα, ἴασαι Παρθένε τή σή χρηστότητι, καί ὑγείαν τήν κατ’ ἄμφω μοί, καί πταισμάτων αἴτει τήν συγχώρησιν.

Ὠδή ἐ΄. Φώτισον ἠμᾶς
Εἰδον σέ πολλοί, καί χαρᾶς πολλῆς ἐπλήσθησαν. χαροποίησον οὔν Πάτερ καί ἠμῶν, τήν ζωήν λελυπημένην πικραῖς θλίψεσι.
Ἄκουσον ἠμῶν, τῆς φωνῆς θεῖε Νικόλαε, καί παρασχου ὤ Εἰρήνη θαυμαστή, τή ζωή ἠμῶν εἰρήνην ἀστασίαστον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Θεῖοι Ἀθληταί, Ραφαήλ τέ καί Νικόλαε, καί Εἰρήνη τῶν Λεσβίων ἡ χαρά, λυπηρῶν ἠμᾶς, λυτροῦσθε περιστάσεων.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Θεοτοκίον
Λύτρωσαι ἠμᾶς, Θεοτόκε. Ἀειπάρθενε, μανιώδους του ἐχθροῦ ἐπιφορᾶς, καθ’ ἠμῶν ἀεί ὡς λέοντος σφαδάζοντος.

Ὠδή στ΄. Τήν δέησιν ἐκχεῶ
Ὀράσεσι, καί πολλαῖς θεωρίαις, τοῖς πιστοῖς ἐμφανιζόμενος μάκαρ, τῶν κεκρυμμένων τήν γνῶσιν ἐκφαίνεις, ἀλλά καί νῦν μυστικῶς ἐπιφάνηθι, Ὁσιομάρτυς Ραφαήλ, καί
παρασχου ἠμίν τά αἰτήματα.
Φανέντες, ὡς ἐξ ἀδύτων τῷ κόσμω, ὑπό γῆν χρόνοις πολλοῖς κεκρυμμένοι, τῆς τοῦ Θεοῦ εὐσπλαγχνίας τόν πλοῦτον, πρεσβευτικῶς τοῖς ἀνθρώποις παρέχετε, Νικόλαε
μάρτυς στερρέ, καί Εἰρήνη σεμνή καλλιπάρθενε.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Οἱ νέοι, τῆς Ἐκκλησίας φωστῆρες, οἱ ἀθλήσει ἀριστεύσαντες πάλαι, ὁ Ραφαήλ ὁ σοφός θεηγόρος, καί σύν Εἰρήνη ὁ θεῖος Νικόλαος, ἐπιστασίαις ταῖς ὑμῶν, τῶν ἐν βίω
δεινῶν ἠμᾶς ρύσασθε.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Θεοτοκίον
Ρυσθῆναι μέ, τῶν παθῶν τῆς κακίας, καί ἁπάσης του ἐχθροῦ κακουργίας, τή σῆ εὐδόκησον Κόρη πρεσβεία, πρός τόν Υἱόν καί Θεόν σου καί Κύριον, καί δίδου μοί ὡς ἀγαθή,
μετανοίας σωτήριον δάκρυον.
Διασωσον, ὤ Ραφαήλ καί Νικόλαε καί Εἰρήνη, τούς ἐν πίστει ὑμίν προστρέχοντας Ἅγιοι, ἀπό ἀπντοίων κινδύνων καί νοσημάτων.
Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.



Αἴτησις καί τό Κοντάκιον
Ἦχος β΄. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου ρείθροις
Ὡς ἀντιλήπτορες πάντων θερμοτατοι, ὤ Ραφαήλ καί θεοφρον Νικόλαε, ἀεί βοηθεῖτε τοῖς πάσχουσι, καί τῶν παθῶν τάς ὀδύνας κουφίζετε, ὑμῶν ταχιναῖς ἀντιλήψεσι.

Προκείμενον.
Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ.
Στίχ. Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τή γῆ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος.

Εὐαγγέλιον κατά Λουκᾶν (Κέφ. 21: 12-19)
Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς. προσέχετε ἀπό τῶν ἀνθρώπων. ἐπιβαλούσι γάρ ἐφ’ ὑμᾶς τάς χείρας αὐτῶν καί διώξουσι, παραδιδόντες εἰς συναγωγᾶς καί φυλακάς,
ἀγομένους ἐπί βασιλεῖς καί ἡγεμόνας ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου. ἀποβήσεται δέ ὑμίν εἰς μαρτύριον. Θέσθε οὔν εἰς τάς καρδίας ὑμῶν μή προμελετᾶν ἀπολογηθῆναι. ἐγώ γάρ
δώσω ἠμίν στόμα καί σοφίαν, ἡ οὐ δυνήσονται ἀντειπεῖν οὐδέ ἀντιστῆναι πάντες οἱ ἀντικείμενοι ὑμίν. Παραδοθήσεσθε δέ καί ὑπό γονέων καί συγγενῶν καί φίλων καί φίλων
καί ἀδελφῶν, καί θανατώσουσι ἐξ ὑμῶν, καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων διά τό ὄνομά μου. καί θρίξ ἐκ τῆς κεφαλῆς ὑμῶν οὐ μή ἀποληται. ἐν τή ὑπομονή κτήσασθε τάς
ψυχᾶς ὑμῶν.

Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ταῖς τῶν Ἀθλοφόρων πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Προσόμοιον.
Ἦχος πλ. β΄. Ὅλην ἀποθέμενοι
Στίχος: Ἐλεῆμον, ἐλέησον μέ ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου.

Ἄστρα ὡς νεοφῶτα, τή τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἐκ τῆς Λέσβου λάμψαντες, πάντας καταυγάζετε ἐν τοῖς θαύμασι, Ραφαήλ μέγιστε, σύν τῷ Νικολάω, καί Εἰρήνη καλλιπάρθενε,
καί διαλύετε, τήν τῶν παθημάτων σκοτόμαιναν, πιστοῖς ἐπιφαινόμενοι, πλήρεις συμπαθείας καί χάριτος. ὅθεν ἐκβοῶμεν. ἐν πάση τή ζωή ἠμῶν σοφοί, μή διαλίπητε σκέποντες,
πάσης περιστάσεως.

Ὁ Ἱερεύς:
Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σού• ἐπισκεψαι τόν κόσμον σου ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς. Ὑψωσον κέρας Χριστιανῶν ὀρθοδόξων καί καταπεμψον
ἐφ’ ἠμᾶς τά ἐλέη σου τά πλούσια• πρεσβείαις τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας• δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυρού• προστασίαις
τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων• ἰκεσίαις τοῦ Τιμίου καί Ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου• τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων•
ὧν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἠμῶν, μεγάλων ἱεραρχῶν καί οἰκουμενικῶν διδασκάλων Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καί
Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας. Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, τῶν Θαυματουργών• τῶν ἁγίων ἐνδόξων
μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος καί Στρατηλάτου, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καί Ἐλευθερίου, τῶν ἁγίων
ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων. Τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἠμῶν. Τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί ’Ἄννης. Τῶν ἁγίων νεοφανῶν μαρτύρων
Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης, καί πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἰκετεύομεν σέ, μόνε πολυέλεε Κύριε. Ἐπάκουσον ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καί ἐλέησον ἠμᾶς.

Ὠδή ζ΄. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας
Οἱ τήν σήν κατιδόντες, Ραφαήλ θεοφόρε θέαν οὐράνιον, ἐδέξαντο ἐκ ταύτης, φῶς θείας εὐφροσύνης. δός καμοί οὔν μακάριε, τῆς βοηθείας τῆς σῆς, τάς σωτηρίους δόσεις.
Ἰατρεύειν τά πάθη, τῶν ψυχῶν καί σωμάτων ἠμῶν μή παύσησθε, Νικόλαε τρισμάκαρ, καί πανσεμνέ Εἰρήνη, καί διδόναι ἑκάστοτε, ἀπαλλαγήν τῶν δεινῶν, καί ἀναγκῶν τήν
λύσιν.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Γνωρισθέντες τῷ κόσμω, ὡς γνωστοί τῷ Κυρίω πάλαι τυγχάνοντες, λαμπρῶς θαυματουργεῖτε, προφθάνοντες ταχέως, Ραφαήλ καί Νικόλαε, τούς προσιόντας θερμῶς, ὑμῶν
τή προστασία.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Θεοτοκίον
Ἐξ ἀχράντου γαστρός σου, προελθῶν ὁ τῶν ὅλων Θεός καί Κύριος, μορφή τή ἀνθρωπίνη, προστάτιν σέ δεικνύει, παντός κόσμου Πανάμωμε. ὅθεν ἐκ πάσης ἠμᾶς, ἁπάλλαξον
ἀνάγκης.

Ὠδή ἡ΄. Τόν Βασιλέα
Ρῶσιν παρασχου, καί τήν κατ’ἄμφω ὑγείαν, τοῖς προστρέχουσι τοῖς θείοις σου λειψάνοις, Ραφαήλ παμμάκαρ, καί σέ ὑμνολογούσι.
Ἄλυπον βίον, ἐν ἀληθεῖ εὐπραγία, καταξίωσον ἠμᾶς πιστῶς ἀνύειν, ταῖς σαῖς ἰκεσίαις, Νικόλαε θεοφρον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Σθένος μοί δίδου, ἐν ταῖς τοῦ βίου ἀναγκαις, καί παράκλησιν ἐν πάσαις ἀθυμίαις, ὤ τριάς ἁγία, νεοφανῶν Μαρτύρων.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Θεοτοκίον
Ἴασαι Κόρη, τήν θλιβομένην ψυχήν μου, καί θεράπευσον τοῦ σώματος τό ἄλγος, τή συμπαθεστάτη, προνοία σου Παρθένε.

Ὠδή θ΄. Κυρίως Θεοτόκον
Μεγάλων χαρισμάτων, κατηξιωμένος, παρά Χριστοῦ Ραφαήλ ἱερώτατε, μέγας προστάτης ἐδείχθης ἠμῶν καί στήριγμα.
Οἱ Μάρτυρες Κυρίου, οἱ δεδοξασμένοι, σύν Νικολάοω Εἰρήνη θεονυμφε, τῆς τῶν παθῶν ἀδοξίας ὑμας λυτρώσασθε.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ὑψόθεν ἀοράτως, σκέπετε ἀπαύστως, ὤ Ραφαήλ ἱερέ καί Νικόλαε, σύν Εἰρήνη τούς πίστει ὑμᾶς γεραίροντας.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Θεοτοκίον
Ὑμνοῦμεν σου τήν χάριν, Κεχαριτωμένη. ὅτι ἠμᾶς διασώζεις ἑκάστοτε, καί ἀσφαλῶς κατευθύνεις πρός θεῖον θέλημα.

Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ καί ἐνδοξοτέραν
ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.

Καί τά Μεγαλυνάρια
Χαίροις τῆς Ἰθάκης θεῖος βλαστός, Ραφαήλ τρισμάκαρ, καί τῆς Λέσβου ὁ ἀρωγός. χαίροις διακόνων, Νικόλαε λαμπρότης. χαῖρε σεμνή Εἰρήνη, Χριστοῦ ὀσφράδιον.
Πάλαι ἐναθλήσαντες καρτερῶς, καί ἄρτι γνωσθέντες, ἐν τή Λέσβω περιφανῶς, λάμπετε ἐν κόσμω, θαυμάτων ἐνεργείας, εἰς δόξαν τοῦ Κυρίου, Ἅγιοι Μάρτυρες.
Δόξη λαμπρυνόμενοι θεϊκή, ὀράσεσι πλείσταις, ἐκκαλύπτετε τοῖς πιστοῖς, ἀγνώστων πραγμάτων, σαφέστατα τήν γνῶσιν, ὡς θεῖοι τοῦ Σωτῆρος, Ὁσιομάρτυρες.
Χαίρετε τῆς Λέσβου κλέος καινόν, Θερμῆς πολιοῦχοι, καί τοῦ λόφου τῶν Καρυῶν, Ραφαήλ παμμάκαρ, ὁμοῦ σύν Νικολάω, καί τή σεμνή Εἰρήνη, πυρσοί θεοφωτοι.
Χαίρει κεκτημένη ὡς θησαυρούς, πλουτίζοντας πάντας, ἰαμάτων ταῖς δωρεαῖς, Ραφαήλ θεοφρον, σύν θείω Νικολάω, ἡ Λέσβος τά πανέντιμα ὑμῶν λείψανα.
Πάντας τούς προστρέχοντας εὐλαβῶς, ὑμῶν τή πρεσβεία, πάσης ρύσασθε συμφορᾶς, Ραφαήλ Εἰρήνη, ὁμού σύν Νικολάω, τήν τῶν πταισμάτων λύσιν, ἠμίν αἰτούμενοι.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἠμᾶς.

Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον
δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Ὁ Ἱερεύς• Ὅτι Σου ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.

Ἦχος β΄. Ὄτε ἐκ τοῦ ξύλου
Ἐν Λέσβω ἀθλήσαντες, ὑπέρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, αὐτήν ἠγιάσατε, τή τῶν λειψάνων ὑμῶν, εὐρέσει μακάριοι. ὅθεν ὑμᾶς τιμῶμεν, Ραφαήλ θεό΄φόρε, ἅμα σύν Νικολάω, καί
παρθένω Εἰρήνη, ὡς θείους ἠμῶν προστάτας, καί πρέσβεις πρός Κύριον.

Ἐκτενής καί Ἀπόλυσις, μεθ’ ἤν ψάλλομεν τό ἑξῆς
Ἦχος β΄. Ὄτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Πάντας τούς ἐν πίστει ἀκλινεῖ, τοῖς ὑμῶν ἁγίοις λειψάνοις, φοιτώντας Ἅγιοι, καί πρός τήν ἀντίληψιν, τήν ὀξυτάτην ὑμῶν, ἀφορώντας ἑκάστοτε, Ραφαήλ τρισμάκαρ, Εἰρήνη καί
Νικόλαε, Θαυματουργοί Θαυμαστοί, πάσης ἐπηρείας καί βλάβης, λύπης καί πικρῶν νοσημάτων, ρύσασθε ὑμῶν τή θεία χάριτι.

Ἦχος πλ. δ΄.
Δέσποινα προσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἠμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Ἦχος β΄.
Τήν πάσαν ἐλπίδα μου, εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μέ ὑπό τήν σκέπην σου.

Ὁ Ἱερεύς: Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς. Ἀμήν.