Καλοκαίρι 2008. Κοριτσάκι στὴν τρυφερὴ παιδικὴ ἡλικία τῶν τεσσάρων ἐτῶν ἔπαθε ἕνα ἀτύχημα καὶ κόπηκε τὸ δαχτυλάκι τοῦ χεριοῦ του. Ἦταν κρεμασμένο σὲ λίγο δέρμα ὅταν τὸ πῆγαν στοὺς γιατρούς. Ἐκεῖνοι προσπάθησαν νὰ τὸ συγκολήσουν. Ἔγιναν τρία χειρουργεῖα! Στὸ δαχτυλάκι ὅμως δὲν γινόταν καλὴ αἱμάτωση καὶ ἦταν μαῦρο. Ὅλα ἔδειχναν πὼς τὸ κοριτσάκι θὰ τὄχανε πλέον τὸ δαχτυλάκι του.
Ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες ὅμως πῆρε εἴδηση τὸ θλιβερὸ γεγονὸς μιὰ πιστὴ φίλη τῆς οἰκογενείας, καὶ πῆγε στὸ παιδάκι λαδάκι τῆς Παναγιᾶς, ποὺ εἶχε, καὶ ἔβαλαν στὸ σχεδὸν νεκρωμένο δάχτυλο. Καὶ βεβαίως ἔγινε θερμὴ προσευχὴ εἰδικὰ ἀπὸ τὴν μάνα. Τὴν ἄλλη μέρα τὸ πρωί, μόλις ξύπνησε τὸ παιδί, κοιτάει ἡ μητέρα του καὶ τὶ νὰ δεῖ; Τὸ δαχτυλάκι ἦταν ἄσπρο καὶ φυσιολογικὸ σὰν τὰ ἄλλα. Ἡ θεία βοήθεια ἦρθε ἀμέσως!
Ὅλη ἡ οἰκογένεια καθὼς καὶ τὰ φιλικά τους πρόσωπα χάρηκαν, δόξασαν τὸν Θεὸ καὶ τὴν Παναγία Μητέρα Του καὶ τὸ κοριτσάκι τὴν ἄλλη μέρα ποὺ πῆγε στὸν γιατρὸ τοῦ εἶπε:
-Γιατρέ, ἡ Παναγία μοῦ ἄσπρισε τὸ χεράκι μου!
Κι ἐκεῖνος, πιστὸς ἄνθρωπος καθὼς ἦταν, ἀπάντησε:
-Δόξα στ' ὄνομά Της! Καὶ ἐμένα ὁ Θεὸς μοῦ θεράπευσε τὸν γυιό μου! Ἐγὼ μὲ τὴν ἐπιστήμη μερικὲς φορὲς δὲν μπορῶ νὰ βοηθήσω. Ὁ Θεὸς ὅμως τὰ πάντα μπορεῖ!
[ἀντιγραφὴ ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Ἱ. Μονῆς «Ἡ Μεγαλόχαρη Παναγία ἡ Βαρνάκοβα», 2011]
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.