Ήλθε κρατώντας μια λαμπάδα σαν τον κορμό μικρού δένδρου! Ήταν πλημμυρισμένος χαρά κι ευγνωμοσύνη. Μαζί του είχε έλθει και η ευσεβής γυναίκα του.
Πριν μερικές εβδομάδες, πιστοί από το Αγρίνιο με τον π. Θεόκλητο είχαν έρθει στην Βαρνάκοβα, για να προσκυνήσουν και να κάνουν και Θεία Λειτουργία. Μαζί τους είχε έλθει και η σύζυγος του κυρίου Σωτήρη, κατά προτροπή του ιδίου.
- Ήμουν άρρωστος από πολύ καιρό και οι γιατροί δεν μπορούσαν να βρουν τί έχω. Έφθασα στο σημείο να μην έχω κουράγιο να οδηγήσω το αυτοκίνητο, να πάω να ψωνίσω για τα παιδιά μου, διηγήθηκε πολύ συγκινημένος την ημέρα που ήλθε και πρόσθεσε:
Εγώ έστειλα την γυναίκα μου στην Παναγιά, για να προσευχηθεί και να βοηθηθώ, γιατί κόντευα ν’ απελπιστώ. Καθώς λοιπόν ήμουν ξαπλωμένος με πόνους και στα κακά μου χάλια, κατά τις εννέα το πρωί, ένοιωσα ξαφνικά μια αλαφράδα και μαζί χαρά! Αμέσως κατάλαβα! Η Παναγία έστειλε τη Χάρι Της. Έκανα τον Σταυρό μου και δοκίμασα να σηκωθώ. Το κατάφερα χωρίς πόνους.
Ένοιωθα δύ ναμη και ευεξία. Ντύθηκα, πλύθηκα, χτενίστηκα και περίμενα τη γυναίκα μου γεμάτος συγκίνησι και χαρά. Ήρθε κατά το μεσημέρι. Όταν με είδε σηκωμένο και υγιή, άρχισε να κλαίει από ευγνωμοσύνη προς τον Θεό.
Την άλλη μέρα πήγα στην αγορά του Αγρινίου και αγόρασα την πιο μεγάλη λαμπάδα. Με κοιτούσαν καλά καλά. Εμένα όμως δεν με ένοιαζε τίποτε. Ήθελα να ανέβω, αν ήταν δυνατό, κάπου ψηλά και να φωνάξω τις ευχαριστίες μου στον Θεό και στην Παναγιά. Να τ’ ακούσουν όλοι οι άνθρωποι για να πιστέψουν!
Από το βιβλίο: «Θαύματα της Παναγίας»
Ήχος γ . Αι γενεαί πάσαι.
Αι γενεαί πάσαι, μακαρίζομέν σε, Μάρτυς Αικατερίνα.
Αι γενεαί πάσαι, σε μακαριούσι, σοφή Αικατερίνα.
Άγγελος ουρανόθεν, κατήλθεν σ’ ενισχύων, Μάρτυς εν τω σταδίω.
Δήμος φιλομαρτύρων, αθροίσθετε υμνήσαι, την νύμφην του Κυρίου.
Ευφραίνετε πλουτούσα, τα σπάργανά σου Μάρτυς, Πόλις Αλεξανδρέων.
Ειρκτήν παρθενομάρτυς, και αικισμούς υπέστης, υπέρ του σου Νυμφίου.
Εξέστησαν Αγγέλους, τα τρομερά σου άθλα, Αικατερίνα Μάρτυς.
Εν όρει τω Σιναίω, Χριστός Αικατερίνα, φυλάττει σου το σώμα.
Εκ βλάβης και κινδύνων, σκέπε Αικατερίνα, τους πανηγυριστάς σου.
Η οικουμένη πόθω, τελεί Αικατερίνα, μνήμην σου την αγίαν.
Θωπείαι Μαξιμίνου, ουκ έχυσάν σου κάμψαι, ψυχήν γενναίαν Μάρτυς.
Οφρύν τε και το θράσος, σοφή του Μαξιμίνου, κατέβαλες γενναίως.
Ο σος Νυμφίος πέμπει, τροφήν σοι ουρανόθεν, εν τη ειρκτή σου Μάρτυς.
Ρητόρων φιλοσόφων, καθείλες παρουσίαν, δυνάμει των σων λόγων.
Σοφή Αικατερίνα, δέχετε ουρανόθεν, τροφήν ω ξένον θαύμα.
Τάγματα των Αγγέλων, ορώντα εν σταδίω, σους άθλους κατεπλάγη.
Τα στίφη των Αγγέλων, δέχεται της πανσόφου, Αικατερίνης πνεύμα.
Τους εν Σιναίω όρει, το σώμά σου τιμώντας, Αικατερίνα σκέπε.
Τους σε υμνούντας λύσιν, πταισμάτων ταις λιταίς σου, Αικατερίνη δίδου.
Τους την σεπτήν σου μνήμην, τελούντας μετά πόθου, Αικατερίνα φρούρει.
Των ευσεβών τα πλήθη, τιμά Αικατερίνα, την θείαν άθλησίν σου.
Υπέρ των ου τιμώντων, Αικατερίνα Μάρτυς, τον Κύριον δυσώπει.
Χαίροις Αικατερίνα, το κλέος των παρθένων, ωραία Χριστού νύμφη.
Ψυχάς τας των ρητόρων, δώρα τω σω Νυμφίω, Αικατερίνα πέμπεις.
Ωμότητα τυράννου, και απειλάς βασάνων, ουδόλως επτοήθης.
Ω θαύματος μεγίστου! Πως την τροφήν λαμβάνει, εξ ουρανού η Μάρτυς.
Δόξα. Τριαδικόν.
Ω τρίφωτε Θεέ μου, λιτής Αικατερίνης, ελέησον τον κόσμον.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Αμόλυντε Παρθένε, συν τη Αικατερίνη, τον Σον Υιόν δυσώπει.
