Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε, εισάκουσον, μεθ ὃ το Θεός Κύριος, ως συνήθως, και το εξής
Ήχος δ´. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Την Καλλιπάρθενον Χριστού Αθληφόρον, και Καλαμών την πολιούχον Ξενίαν, ασματικώς τιμήσωμεν βοώντες αυτή. Λύτρωσαι προς σε τους τρέχοντας, πειρασμών τε και θλίψεων, λύσον μαγειών κλοιόν, καθ ἡμῶν κακοβούλων, παρά Θεού γαρ έσχες την ισχύν, και πάσης ρύσαι ανάγκης πρεσβείαις σου.
Δόξα. Όμοιον, η της τυχούσης εορτής.
Των ιαμάτων την πηγήν σε Ξενία, επικαλούμαι ο οικτρός σου οικέτης, μετά Θεόν προσφεύγων νυν τη σκέπη τη ση, και βοώ. Απάλλαξον, των δεινών με προφθάσασα, πονηρών πνευμάτων τε, σαις λιταίς εκ της βλάβης, εξ ανιάτων λύτρωσαι παθών, και νοσημάτων παντοίων και θλίψεων.
Και νυν. Θεοτοκίον.
Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι, ειμή γαρ συ προιστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου, σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.
Είτα ο Ν´ Ψαλμός και ο Κανών,ου η ακροστιχίς εν τοις Θεοτοκίοις «Γεωργίου»
Ωδή α´. Ήχος πλ. δ´. Υγράν διοδεύσας.
Εν ύμνοις και άσμασιν οι πιστοί, δεύτε συνελθόντες ευφημήσωμεν ευλαβώς, Ξενίαν Χριστού την Αθληφόρον, υπέρ ημών αενάως πρεσβεύουσαν.
Τυράννους εξέπληξας τη στερρά, ένδοξε ενστάσει και κατηύφρανας στρατιάν, Μάρτυς των Αγγέλων, μεθ ὧν ήδη, υπέρ ημών τον Σωτήρα ικέτευε.
Την χάριν ως έχουσα προς Θεού, πάσαν αφανίζειν μαγγανείαν των φθονερών, εκ ταύτης τους πόθω σοι δραμόντας και τα παιδία φύλαξον, Ξενία Μάρτυς, πρεσβείαις σου.
Θεοτοκίον.
Γυμνότητι, Μήτερ, των αρετών, χάριτος της θείας εστερήθην του σου Υιού, αυτής ουν αξίωσον τυχείν με, σαις μητρικαίς Παναγία δεήσεσιν.
Ωδή γ´. Ουρανίας αψίδος.
Τω Κυρίω προσήνεγκας εαυτήν άμωμον, θύμα και θυσίαν, σεμνή Ξενία και είληφας, παρά Θεού την ισχύν, καρδιακών σώζειν νόσων, Μάρτυς και φυλάττειν τα τέκνα των δούλων σου.
Εμβληθείσα καμίνω τη του πυρός ήμβλυνας, πάσαν εναντίων, σεμνή Ξενία, την δύναμιν, συμβασιλεύουσα νυν, Χριστώ τω μόνω Δεσπότη, ον υπέρ των δούλων σου Μάρτυς ιλέωσαι.
Τα του κόσμου προείδες και προς Χριστόν έδραμες, όνπερ ως Θεόν εν σταδίω Μάρτυς εκήρυξας, παρ οὗ και χάριν Σεμνή, τους σεληνιαζομένους, είληφας του σώζειν πιστώς σοι πελάζοντας.
Θεοτοκίον.
Εν αγκάλαις ον έσχες τον του παντός Κύριον, Άχραντε παρθένε, ως Μήτηρ όντως ικέτευε, ίνα κινδύνων ημάς, και συμφορών απαλλάξη και πυρός γεένης εν ώρα της κρίσεως.
Διάσωσον παντός κινδύνου, Ξενία, τους σοι δραμόντας, φθονερών μαγγανείας, και δεινών περιστάσεων, λιταίς σου και πάσης εξ ασθενείας.
Πανύμνητε και του Θεού ημών Μήτερ σπλαγχνικωτάτη, ως Υιόν σου Αυτόν Αγνή απαύστως ικέτευε, ρυσθήναι κινδύνων τους σε τιμώντας.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β´. Τα άνω ζητών.
Στερράν βοηθόν, δεινοίς οι συνεχόμενοι, Ξενία σεμνή, κατέχοντές σε τρέχομεν τη ση σκέπη κράζοντες. Μαγγανείας ρύσαι τους δούλους σου, και νόσων και πάσης οργής, ταις σαις ικεσίαις προς Χριστόν τον Θεόν.
Ωδή δ´. Εισακήκοα Κύριε.
Των τυράννων κατέβαλες, θράσος Καλλιμάρτυς Ξενία πάντιμε, συγχορεύουσα τω Πλάστη σου, ον δυσώπει σώσαι τας ψυχάς ημών.
Εν νυκτί και ημέρα τε, έχειν σε προστάτιν θεομακάριτε, ευλαβώς καθικετεύομεν, οι πιστώς τη σκέπη σου προστρέχοντες.
Παρρησίαν ως έχουσα, πρέσβευε ρυσθήναι τους προσιόντας σοι, φθονερών εκ της κακώσεως, και δαιμόνων βλάβης πανσεβάσμιε.
Θεοτοκίον.
Ως τεκούσαν τον Κύριον, πίστει σε τιμώμεν βοώντες Δέσποινα, πειρασμών και των παθών ημών, και δεινών τον κλύδωνα κατεύνασον.
Ωδή ε´. Φώτισον ημάς.
Στίγμασι σαρκός υπερέλαμψας πανεύφημε, και χάριν έσχες, Μάρτυς, παρά Θεού, εκ πάσης σώζειν μαγείας τους σοι προστρέχοντας.
Πυρ περιφανώς θεϊκής αγάπης φέρουσα, πυρί ριφθείσα πλάνην των ασεβών, Ξενία, έφλεξας σώζουσα τους τιμώντάς σε.
Λίθοις τοις γλυπτοίς ουκ επέθυσας αλλ ἤμβλυνας, βουλάς τυρράνων νόμω τω του Χριστού. Και νυν κινδύνων λυτρούσαι τους σε γεραίροντας.
Θεοτοκίον.
Ρύσαι προσβολής νοητών εχθρών τον δουλόν σου, και ορατών Παρθένε, ότι προς σε, μετά Θεόν την ελπίδα μου ανατίθημι.
Ωδή στ´. Την δέησιν, εκχεώ.
Κατέβαλες εν σταδίω πάνσεμνε, την οφρύν των σων τυράννων Ξενία, και προς Θεού, νίκης στέφος εδέξω, και την ισχύν φυγαδεύειν τους δαίμονας, και χάριν σώζειν εκ φθοράς, τα παιδία ημών ταις πρεσβείαις σου.
Την μνήμη σου τους τιμώντας λύτρωσαι, εκ των νόσων και παθών της καρδίας, ως προς Θεόν, κεκτημένη πρεσβείαν, νευρασθενείας φρικτής τε διάσωσον, και τέκνα φύλαξον ημών, εκ δεινών και κινδύνων και θλίψεων.
Προέκρινας των φθαρτών τα μένοντα, και εχώρησας προς θείον αγώνα, και προς Θεού, χάριν έσχες του λύειν, των φθονερών τας μαγείας πανεύφημε, και σώζειν πάντας εξ αυτών, τους την σην εκζητούντας βοήθειαν.
Θεοτοκίον.
Γαλήνιον εν δεινοίς και άμισθον σε γινώσκοντες λιμένα Παρθένε, εν πειρασμοίς προς την σην ευσπλαγχνίαν, γλυκεία Μήτερ, προστρέχομεν κράζοντες. Σοις δούλοις βράβευσον ημίν, την θερμήν σου Παρθένε βοήθειαν.
Επίβλεψον και τους σους δούλυς εκλύτρωσαι πάσης βλάβης, και εχθρών της επιβουλής, Ξενία, διάσωσον, ως έχουσα προς Θεόν παρρησίαν.
Ανύμφευτε, τη μητρική σου πρεσβεία χρωμένη ρύσαι, των συμφορών και κινδύνων και θλίψεων, τους Σε ως Μητέρα Θεού τιμώντας.
Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος β´. Προστασία των Χριστιανών.
Των θαυμάτων ώσπερ εις πηγήν αεί ρέουσαν, τη ση σκέπη, Μάρτυς, ευλαβώς νυν προσφεύγομεν, και βοώμεν ικετικώς δεόμενοι Σεμνή, δεινών λύτρωσαι Θαυματουργέ, ταις σαις προς Κύριον λιταίς, προσβολών τε του δαίμονος, πάσης επαοιδίας, Ξενία, και μαγγανείας, της καθ ἡμῶν των φθονερών, κινουμένης διαφύλαξον.
Προκείμενον.
Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού.
Στιχ. Τοις Αγίοις τοις εν τη γη αυτού, εθαυμάστωσεν ο Κύριος.
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Μάρκον (ε´ 24-34).
Τω καιρώ εκείνω και ηκολούθει τω Ιησού όχλος πολύς, και συνέθλιβον αυτόν. Και γυνή τις ούσα εν ρύσει αίματος έτη δώδεκα, και πολλά παθούσα υπό πολλών ιατρών και δαπανήσασα τα παρ ἑαυτῆς πάντα, και μηδέν ωφεληθείσα, αλλά μάλλον εις το χείρον ελθούσα, ακούσασα περί του Ιησού, ελθούσα εν τω όχλω όπισθεν ήψατο του ιματίου αυτού, έλεγεν γαρ εν εαυτή ότι εάν άψωμαι καν των ιματίων αυτού, σωθήσομαι. Και ευθέως εξηράνθη η πηγή του αίματος αυτής, και έγνω τω σώματι ότι ίαται από της μάστιγος. Και ευθέως ο Ιησούς επιγνούς εν εαυτώ την εξ αυτού δύναμιν εξελθούσαν, επιστραφείς εν τω όχλω έλεγε. Τις μου ήψατο των ιματίων; και έλεγον αυτώ οι μαθηταί αυτού. Βλέπεις τον όχλον συνθλίβοντά σε, και λέγεις, τις μου ήψατο; και περιεβλέπετο ιδείν την τοῦτο ποιήσασαν. Ἡ δὲ γυνὴ φοβηθεῖσα καὶ τρέμουσα, εἰδυῖα ὃ γέγονεν ἐπ᾿ αὐτῇ, ἦλθε καὶ προσέπεσεν αὐτῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. Ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· Θύγατερ, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε· ὕπαγε εἰς εἰρήνην, καὶ ἴσθι ὑγιὴς ἀπὸ τῆς μάστιγός σου.
Δόξα.
Ταις της Αθληφόρου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις, Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.
Στιχ. Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Ήχος πλ. β´. Όλην αποθέμενοι.
Πόθω καταφεύγοντες τη ιερά σου Εικόνι, και κατασπαζόμενοι, ευλαβώς αυτήν σοι πιστώς κραυγάζομεν. Νοητών λύτρωσαι των εχθρών μανίας ορατών τ ἐπιβουλῆς ημάς, την χάριν έχεις γαρ, εκ Θεού Ξενία πανεύφημε. Και πάσαν νόσον ίασαι, της ψυχής και πάθος του σώματος, και μαγείας, Μάρτυς, προφύλαττε σους δούλος και Χριστόν, συν τη Μητρί καθικέτευε, υπέρ των ψυχών ημών.
Σώσον, ο Θεός, τον λαόν Σου...
Είτα, αποπληρούμεν τας λοιπάς ωδάς του Κανόνος.
Ωδή ζ´. Οι εκ της Ιουδαίας.
Των ιάσεων χάριν, προς Χριστού ειληφυία των δοθιήνων ημάς, και των εξανθημάτων, πληγών ελκών φλυκτίδων, τους βοώντας απάλλαξον. Ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.
Σε προστάτιν Ξενία, ικετεύομεν έχειν και των παιδίων ημών λυτρούσαν εκ κινδύνων, ημάς και ταύτα Μάρτυς, ίνα μέλπωμεν κράζοντες. Ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.
Τους κατέχοντας πόθω, την σεπτήν σου Εικόνα, και εν δεινοίς προς αυτήν, προστρέχοντας Θεόφρον, εκ τούτων ρύσαι Μάρτυς, ίνα πίστει κραυγάζωμεν. Ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.
Θεοτοκίον.
Ικετών σου δεήσεις, τω Υιώ σου προσάγαγε, Θεοτόκε Αγνή, και ρύσαι καταδίκης, πυρός τε του ασβέστου, ίνα μέλπωμεν ψάλλοντες. Ο των Πατέρων ημών, Θεός ευλογητός ει.
Ωδή η´. Τον Βασιλέα, των ουρανών.
Τους σε υμνούντας, ασματικώς και τη σκέπη, τη σεπτή σου δραμόντας Ξενία, νόσων της καρδίας περίσωζε και νεύρων.
Επιληψίας και βασκανίας σους δούλους, εκ φυμάτων ελκών και φλυκτίδων, και εξανθημάτων, απάλλαξον λιταίς σου.
Των σων τυράννων τας απειλάς παριδούσα, εν χαρά προς τον πλάστην ανήλθες, όνπερ εκδυσώπει υπέρ των σε τιμώντων.
Θεοτοκίον.
Όλην μου Μήτερ, εν σοι πιστώς την ελπίδα, νυν ο σος ανατίθημι δούλος. Λάβε με, βοών σοι, εις χείράς σου Παρθένε.
Ωδή θ´. Κυρίως Θεοτόκον.
Ωδαίς τον σε τιμώντα, φρούρει εν τω βίω της δ αἰωνίου συμμέτοχον δείξον ζωής, ταις προς Θεόν σαις πρεσβείαις, Ξενία πάνσεμνε.
Τους σοι πιστώς δραμόντας, φύλαττε των νόσων, παντός συμπτώματος, Μάρτυς Ξενία ημάς, και πάσης άλλης ανάγκης ταις σαις δεήσεσιν.
Εικόνα σου εν πίστει τους ασπαζομένους, Θαυματουργέ και κατέχοντας ρύσαι δεινών, καρδίας νόσων και νεύρων ταις σαις εντεύξεσι.
Θεοτοκίον.
Υμνούμέν σε, Παρθένε, ότι εν κοιλία ημών τον Κτίστην εχώρησας Μήτερ τη ση αυτόν δυσώπει απαύστως υπέρ των δούλων σου.
Άξιόν εστι... και τα παρόντα Μεγαλυνάρια
Άξιόν εστιν ως αληθώς, εν ωδαίς υμνείν σε Αθληφόρε, Καλαμών το κλέος και του Χριστού, την πάνσεμνον Νύμφην των εν νόσοις την ιατρόν, των παίδων προστάτιν, και των κινδυνευόντων, Ξενία Καλλιμάρτυς το καταφύγιον.
Χαίροις, των καλούντων σε βοηθός, και παραμυθία θλιβομένων η ταχινή, χαίροις, καθαιρέτις παντός μαγείας είδους, και νοσούντα παιδία, Ξενία φύλαττε.
Θλιβομένων, πάνσεμνε, καρδιών, η αφαιρεθείσα την καρδίαν σου απηνώς, υπό του τυράννου γλυκεία ανεδείχθης, παραμυθία Μάρτυς, των προστρεχόντων σοι.
Αθληφόρων χαίροις η καλλονή, και της βασκανίας το αντίδοτον εκ Θεού, χαίροις, της μαγείας φθονερών καθαιρέτις. Χριστόν δυσώπει, Μάρτυς, υπέρ των δούλων σου.
Τους ασπαζομένους πανευβλαβώς, Μάρτυς στεφηφόρε, την Εικόνα σου την σεπτήν, νόσων της καρδίας και νεύρων ταις λιταίς σου, και σεληνιασμού τε, Ξενία, φύλαξον.
Χάριν θείαν είληφας εκ Θεού, σώζειν, ω Ξενία, τους καλούντάς σε ευλαβώς, εκ των δοθιήνων και των εξανθημάτων, μυρμηκιών τε, Μάρτυς, ταις σαις δεήσεσι.
Πονηρών πνευμάτων επιβουλής, και της βλάβης τούτων διαφύλαττε τους πιστώς, τη σεπτή σου σκέπη, και ιερά Εικόνι προστρέχοντας λιταίς σου, Ξενία πάνσεμνε.
Χαίρε Μήτερ Δέσποινα της ζωής, χαίρε η προστάτις, των τιμώντων σε και φρουρός, χαίρε η ελπίς μου, η δόξα και ισχύς μου μετά Θεόν η μόνη συ μου βοήθεια.
Πασαι των Αγγελων…
Το Τρισάγιον και το Απολυτίκιον.
Ήχος δ´. Ταχύ προκατάλαβε.
Βαφαίς των αιμάτων σου, φαιδράν στολήν σεαυτή, Ξενία, επέχρωσας παρισταμένη Χριστώ, ως νύμφη πανάσπιλος είληφας δε την χάριν, μαγγανείας του λύειν, δαίμονας, εκδιώκειν και τας νόσους καρδίας ιάσθαι. Ικέτευε εκτενώς, υπέρ των ψυχών ημών.
Εκτενής και Απόλυσις, μεθ ἣν ψάλλομεν το εξής
Ήχος β´. Ότε εκ του ξύλου.
Πάντας τους προστρέχοντας πιστώς, τη σεπτή σου σκέπη Ξενία, των αοράτων εχθρών, και των ορατών ημάς θεόφρον φύλαξον, φθονερών τε αφάνισον, πάσαν μαγγανείαν, και δεινών απάλλαξον, και νόσων λύτρωσαι και τον αθλοθέτην Σωτήρα, συν τη Θεοτόκω δυσώπει, υπέρ των ψυχών ημών πολύαθλε.
Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
