Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’.
Τη υπερμάχω…
Της Εκκλησίας τον φωστήρα τον παγκόσμιον˙ Και παιδευτήν της οικουμένης θεορρήμονα˙ Καταστέψωμεν τοις άνθεσι των ασμάτων˙ Μυηθείς γαρ της σοφίας πάσαν μέθοδον˙ Ευσεβείας στύλος ώφθη και διδάσκαλος˙ Τούτω λέγοντες,
Χαίροις Πάτερ Βασίλειε.
Άνθρωπος ών τη φύσει, ώφθης των υπέρ φύσιν, Βασίλειε θεόσοφος μύστης˙ (εκ γ’.) τη γαρ αγγελική σου ζωή, προς τον υπέρφωτον γνόφον ανέδραμες, τα κρείττονα μυούμενος, και μυσταγωγών τους βοώντας˙
Χαίρε, δι’ ού η Τριάς εκλάμπει˙
Χαίρε, δι’ ού η Μονάς αυγάζει˙
Χαίρε, της Τριάδος ο μύστης ο πάνσοφος˙
Χαίρε, των δογμάτων των θείων διδάσκαλος˙
Χαίρε, ύψος θείας γνώσεως και σοφίας θησαυρός˙
Χαίρε, βάθος καθαρότητος και σοφός μυσταγωγός˙
Χαίρε, ότι εδείχθης διδαγμάτων πλημμύρα˙
Χαίρε, ότι εφάνης αληθείας κινύρα˙
Χαίρε, φωστήρ της πίστεως πάμφωτος˙
Χαίρε, πρηστήρ του χείρονος κράτιστος˙
Χαίρε, δι’ ού ευσεβείς βεβαιούνται˙
Χαίρε, δι’ ού ασεβείς εκμειούνται˙
Χαίροις Πάτερ Βασίλειε.
Βίον καθηγνισμένον, εκ νεότητος έχων, του χείρονος προκρίνεις το κρείττον˙ την γαρ σοφίαν παιδαγωγόν, τη της Μακρίνης οδηγία έσχηκας, προς αρετών ανάβασιν, ψάλλων Βασίλειε Κυρίω˙
Αλληλούϊα.
Γόνος ηγλαϊσμένος, γενεάς φοβουμένων, κατά Δαβίδ τον Κύριον πέλων, ών και ίχνεσιν ακολουθών, της θεϊκής υιοθεσίας εξήνεγκας, Βασίλειε τας χάριτας, εις ευφροσύνης των βοώντων˙
Χαίρε, βλαστός λαμπράς ριζουχίας˙
Χαίρε, καρπός σεμνής γεωργίας˙
Χαίρε, πολιτείας αγίας υπόδειγμα˙
Χαίρε, φωταυγείας αΰλου εναύλισμα˙
Χαίρε, κλήμα το γλυκύκαρπον ρίζης περιφανούς˙
Χαίρε, βότρυς ο ηδύτατος κλάδου εξ αειθαλούς˙
Χαίρε, ότι ηράσθης της εξ ύψους σοφίας˙
Χαίρε, ότι υψώθης την γηΐνου ευκλείας˙
Χαίρε, ηθών αμέμπτων εκτύπωμα˙
Χαίρε, πολλών χαρίτων γεώργημα˙
Χαίρε, ζωής υποφήτα αγίας˙
Χαίρε, παθών αποτέμνων αιτίας˙
Χαίροις Πάτερ Βασίλειε.
Δόξαν της της σοφίας, ολοτρόπως ποθήσας, της θύραθεν μετέσχες παιδείας˙ των γαρ εν Αθήναις σοφών, περιεποιήσω όσον ωφέλιμον˙ και βίον έχων άμεμπτον, συν τω Γρηγορίω εβόας˙
Αλληλούϊα.
Έχων οία παιδίσκην, αεί υπηρετούσαν, την έξωθεν σοφία τη πίστει, τους άνω των όντων λόγους αληθώς, εν Αγίω διερμηνεύεις Πνεύματι, δι’ ών Πάτερ Βασίλειε, Θεώ ανάγεις τους βοώντας˙
Χαίρε, των όντων τρανών τους λόγους˙
Χαίρε, του βίου τυπών τους τρόπους˙
Χαίρε, ανελθών αρετών εις ακρότητα˙
Χαίρε, ότι μυηθείς του Θεού τα απόρρητα˙
Χαίρε, όργανον τρανόφθογγον θεϊκών υποθηκών˙
Χαίρε, μάχαιρα αμφίστομος κατά πάντων των παθών˙
Χαίρε, ότι την γνώσιν των αρρήτων εδέξω˙
Χαίρε, ότι τον λόγον της σοφίας εφθέγξω˙
Χαίρε, κανών δογμάτων ευθύτατος˙
Χαίρε, πασών αιρέσεων έλεγχος˙
Χαίρε, πηγή ουρανίων ναμάτων˙
Χαίρε, πυκτίς ψυχοτρόφων ρημάτων˙
Χαίροις Πάτερ Βασίλειε.
Ζήλω τω των κρειττόνων, πτερωθείς την καρδίαν, την γης κατέλαβες την αγίαν, και τω Θεώ υιοθετηθείς, θεοφόροις Πατράσι προσωμίλησας, ων την ζωήν εθαύμασας, ψάλλων συν αυτοίς τη Τριάδι.
Αλληλούϊα.
Ήρθης προς θεωρίας, υψηλάς και αγίας, σκηνώσας εν ερήμω του Πόντου, τας εν τη πόλει διατριβάς, καταλιπών θεοφρόνως Βασίλειε˙ διο σου την λαμπρότητα, θαυμάζοντες πιστώς βοώμεν˙
Χαίρε, ο νους ο πλήρης σοφίας˙
Χαίρε, η γλώσσα θεηγορίας˙
Χαίρε, ησυχίας το άστρον το πάμφωτον˙
Χαίρε, εγκρατείας το σέλας το άδυτον˙
Χαίρε, θείων αναβάσεων στήλη η περιφανής˙
Χαίρε, έργων των της χάριτος στύλος ο θεοφεγγής˙
Χαίρε, ότι ασκήσει τη οσία εκλάμπεις˙
Χαίρε, ότι χορείαις Μοναζόντων αυγάζεις˙
Χαίρε, φωτός αΰλου θησαύρισμα˙
Χαίρε, ζωής αγίας απάνθισμα˙
Χαίρε, πυρσός φωταυγής Εκκλησίας˙
Χαίρε, αυγή θεϊκής ενεργείας˙
Χαίροις Πάτερ Βασίλειε.
Θεορρήμονι γλώσση, της Τριάδος την γνώσιν, εκήρυξας τοις εν Καισαρεία, και πάντας επαίδευσας φρονείν, τα θεία μεγαλειότητος άξια, δι’ ών ο Θεός δοξάζεται, ο δοξάζων τους εκβοώντας˙
Αλληλούϊα.
Ίθυνας της ψυχής σου, ολικώς τας κινήσεις, προς μόνον τον Θεόν και Σωτήρα, και συν Γρηγορίω τω σοφώ, φιλοσοφίαν την άκραν εξήσκησας. Κυρίω αναγόμενος, ο παρ’ ημών ακούων ταύτα˙
Χαίρε, ο ρήτωρ της ευσεβείας˙
Χαίρε, ο κήρυξ της αληθείας˙
Χαίρε, πρυτανείον σοφίας του Πνεύματος˙
Χαίρε, εκμαγείον του άνωθεν φθέγματος˙
Χαίρε, θείον αφομοίωμα Αποστόλων του Χριστού˙
Χαίρε, πάνσοφος διδάσκαλος του θεόφρονος λαού˙
Χαίρε, ότι επλήσθης θεϊκής επιπνοίας˙
Χαίρε, ότι καθαίρεις μολυσμούς της καρδίας˙
Χαίρε, λειμών απαθείας εύοσμος˙
Χαίρε, λιμήν των εν πόνοις εύδιος˙
Χαίρε, Χριστού μαθητής θεοφόρος˙
Χαίρε, πιστών οδηγός θεηγόρος˙
Χαίροις Πάτερ Βασίλειε.
Καθελών Παραβάτου, την οφρύν και το θράσος, ως έχων το του Πνεύματος κράτος, τον του Κυρίου Πάτερ λαόν, εν αγάπη και πίστει συνεκρότησας, Τριάδα σέβειν άκτιστον εν μια ουσία κραυγάζων˙
Αλληλούϊα.
Λάμψας εν Καισαρεία, και εν πάση τη κτίσει, ως ήλιος ανέσπερος Πάτερ, φωταγωγείς άπασαν την γην, Ορθοδοξίας φαειναίς λαμπρότητι, και φως εκλάμπεις άπασι, της αληθείας τοις βοώσι˙
Χαίρε, ο μέγας εν Ιεράρχαις˙
Χαίρε, ο μείζων εν ποιμενάρχαις˙
Χαίρε, Καισαρείας ποιμήν ενθεώτατος˙
Χαίρε, Εκκλησίας απάσης διδάσκαλος˙
Χαίρε, ήλιος ανέσπερος καταυγάζων πάσαν γην˙
Χαίρε, ρείθρον διειδέστατον άρδον άπασαν ψυχήν˙
Χαίρε, των Αποστόλων κεκτημένος το κύρος˙
Χαίρε, των Ορθοδόξων θεοβράβευτον κήδος˙
Χαίρε, Χριστού θεόληπτον μίμημα˙
Χαίρε, πιστών ατίνακτον στήριγμα˙
Χαίρε, εχθρών ακοάς καταπλήττων˙
Χαίρε, πιστών τας ψυχάς σελαγίζων˙
Χαίροις Πάτερ Βασίλειε.
Μοναστών νομοθέτης, και σοφός ποδηγέτης, εδείχθης αρετών ως ταμείον, λόγω και έργω καθοδηγών, και ρυθμίζων αυτούς επί τα κρείττονα, Βασίλειε πολύσοφε, μεθ’ ών και εβόας Κυρίω˙
Αλληλούϊα.
Νόμοις Ευαγγελίου, και έργοις δικαιοσύνης, ποιμαίνων οδηγών και εκτρέφων, την λογικήν σου ποίμνην σοφέ, ταύτην ασφαλώς Χριστώ καθωδήγησας, εν σοι Πάτερ χορεύουσαν, και βοώσαν εν ευφροσύνη˙
Χαίρε, ο τύπος της ποιμανσίας˙
Χαίρε, η βάσις της Εκκλησίας˙
Χαίρε, υποφήτα της θείας χρηστότητος˙
Χαίρε, δημηγόρε του λόγου της χάριτος˙
Χαίρε, σάλπιγξ μεγαλόφωνος μεγαλείων του Θεού˙
Χαίρε, ξίφος τέμνον άπασαν την απάτην του εχθρού˙
Χαίρε, της Εκκλησίας ευκλεής νυμφοστόλος˙
Χαίρε, της ευσεβείας θαυμαστός θεολόγος˙
Χαίρε, Θεού εκφαίνων το εύσπλαγχνον˙
Χαίρε, εχθρού εκτρέπων το έχθιστον˙
Χαίρε, ηθών διαγράφων εικόνα˙
Χαίρε, ψυχών εκκαραίρων το όμμα˙
Χαίροις Πάτερ Βασίλειε.
Ξένω τρόπω σοι Πάτερ, ο των όλων Δεσπότης, επέστη ως θερμός επεπόθεις, και μυσταγωγεί σε μυστικώς, της ιεράς λειτουργίας το τέλεσμα, δι’ ής αγιαζόμεθα, Βασίλειε Θεώ βοώντες˙
Αλληλούϊα.
Όλος έκθαμβος ώφθη, ο Ουάλης ως είδε, την σην μεγαλοπρέπειαν Πάτερ, και τη ση σοφία εκπλαγείς, ο πριν διώκτης φιλίως προσήλθε σοι, ημείς δε λαμπρυνόμενοι, τη διδαχή σου εκβοώμεν˙
Χαίρε, δογμάτων ορθών κιθάρα˙
Χαίρε, ρημάτων αγίων νάβλα˙
Χαίρε, Εκκλησίας θεμέλιος άρρηκτος˙
Χαίρε, αληθείας η πέτρα η άθραυστος˙
Χαίρε, στόμα ουρανόβροντον της κενώσεως Χριστού˙
Χαίρε, η γλώσσα η θεόσοφος της Θεότητος αυτού˙
Χαίρε, ότι Αρείου διελέγχεις την πλάνην˙
Χαίρε, ότι απάτης κατευνάζεις την ζάλην˙
Χαίρε, δι’ ού Ουάλης τεθάμβηται˙
Χαίρε,εν ώ η χάρις εξήστραπτε˙
Χαίρε, Θεού λειτουργός θεοφόρος˙
Χαίρε, πιστών οδηγός φωτοφόρος˙
Χαίροις Πάτερ Βασίλειε.
Πάσα τάξις ανθρώπων, οδηγόν προς τα κρείττω, ευρόντες σε ανύμνουν τον Λόγον˙ και πένητες τον αρωγόν, και οι πάσχοντες την θείαν παράκλησιν˙ απάντων γαρ Βασίλειε, προστάτης ώφθης των βοώντων˙
Αλληλούϊα.
Ρητορεύων τα θεία, πανταχού τας ακτίνας, εξήστραψας εκ της Καισαρείας, της σης θεοσόφου διδαχής, ώσπερ άλλος θεηγόρος Απόστολος, καθοδηγών Κυρίω, και στηρίζων τους εκβοώντας˙
Χαίρε, ο μύστης των Αποστόλων˙
Χαίρε, το κράτος των Θεολόγων˙
Χαίρε, ο του Παύλου τον ζήλον κτησάμενος˙
Χαίρε, της σοφίας τον πλούτον δρεψάμενος˙
Χαίρε, η φροντίς και μέριμνα απασών Εκκλησιών˙
Χαίρε, η κρηπίς η άσειστος ορθοδόξων καρδιών˙
Χαίρε, Πνευματομάχων ισχυρός καθαιρέτης˙
Χαίρε, κακοδοξούντων κραταιός καταπέλτης˙
Χαίρε, πτωχών προστάτης και έφορος˙
Χαίρε, πολλών πασχόντων ο έκδικος˙
Χαίρε, χηρών αληθής προστασία˙
Χαίρε, ημών προς Θεόν μεσιτεία˙
Χαίροις Πάτερ Βασίλειε.
Στύλον ουρανομήκη, αποστίλβοντα κόσμω, του Πνεύματος τας θείας ελλάμψεις, ιδών σε ο ιερός Εφραίμ, την εν σοι ηγάσθη θείαν λαμπρότητα, και μετά σου Βασίλειε, τω σε δοξάσαντι εβόα˙
Αλληλούϊα.
Του επάρχου την τόλμαν, ο Υπέρθεος Λόγος, παιδεύων εις πολλών σωτηρίαν τον κάλαμον συντρίβει τρισσώς, ως σκεύος κεραμέως διασημαίνων, συγτρίψαι αυτόν Όσιε, ειμή ενέδωκε τοις βοώσι˙
Χαίρε, το στόμα της παρρησίας˙
Χαίρε, ο άκμων της ευσθενείας˙
Χαίρε, Μωϋσέως το πράον μιμούμενος˙
Χαίρε, Ιωάννου την χάριν καρπούμενος˙
Χαίρε, έξοχον εκτύπωμα Ηλιού του ζηλωτού˙
Χαίρε, θείον απεικόνισμα Σαμουήλ του ιερού˙
Χαίρε, ο των λιμώττων δαψιλής σιτοδότης˙
Χαίρε, ο των πεινώντων αληθής τροφοδότης˙
Χαίρε, λαμπρόν του Πέτρου εκμίμημα˙
Χαίρε, σεπτόν του Παύλου ομοίωμα˙
Χαίρε, λαού Ορθοδόξου το χάρμα˙
Χαίρε, Χριστού χρυσοποίκιλτον άρμα˙
Χαίροις Πάτερ Βασίλειε.
Υψώσας τω Κυρίω, της καρδίας το όμμα, και χείρας τας οσίας σου Πάτερ, και εισακούσας σου ο Θεός, την του πλανηθέντος συνθήκην έγγραφον, παραδόξως σοι δέδωκε, Βασίλειε ώ ανεβόας˙
Αλληλούϊα.
Φως ζωής εναρέτου, και δογμάτων αγίων, εκλάπων ως φωστήρ υπερλάμπων, Πνευματομάχων τον σκοτασμόν, και Αρειανών σκεδάζεις την ζόφωσιν, Ορθοδοξίας χάριτι, καταφωτίζων τους βοώντας˙
Χαίρε, το κράτος των Ορθοδόξων˙
Χαίρε, η πτώσις των κακοδόξων˙
Χαίρε, επιστήμης σεμνής η ακρόπολις˙
Χαίρε, πεπτωκυίας ψυχής η ανόρθωσις˙
Χαίρε, ποταμός θεόβρυτος εξ Εδέμ της νοητής˙
Χαίρε, αρωγός θερμότατος των εν πάθεσι δεινοίς˙
Χαίρε, ουρανοφάντορ των αρρήτων θεάμον˙
Χαίρε, ιεροφάντορ του Σωτήρος θεράπον˙
Χαίρε, θερμόν ψυχών ιλαστήριον˙
Χαίρε, κοινόν παντός καταφύγιον˙
Χαίρε, ψυχών θεραπεύσας τα άλγη˙
Χαίρε, σαρκός καταπαύσας τα πάθη˙
Χαίροις Πάτερ Βασίλειε.
Χάριτος πεπλησμένος, θεϊκής θεορρήμον, παλινδρομών προς ζωήν ωράθης˙ ένθεν Εβραίον πανοικεί, δια βαπτίσματος Χριστώ προσήγαγες˙ μεθ’ ών ένθους Βασίλειε, τω Δεσπότη εβόας˙
Αλληλούϊα.
Ψαλμοίς επινικίοις, και ωδαίς θεηγόροις, προπέμποντες το θείόν σου σκήνος, πάσα ηλικία και τάξις, τον καλόν σε ποιμένα εθρήνουν λέγοντες˙ Μη καταλίπης Άγιε, τους εκβοώντάς σοι απαύστως˙
Χαίρε, ποιμένων η ωραιότης˙
Χαίρε, Πατέρων η κοσμιότης˙
Χαίρε, Ιερέων ο γνώμων ο άριστος˙
Χαίρε, Μοναζόντων ο λύχνος ο πάμφωτος˙
Χαίρε, κλέος και διάδημα ιερών Ιεραρχών˙
Χαίρε, βάσις και εδραίωμα ευσεβών Χριστιανών˙
Χαίρε, της βασιλείας του Χριστού κληρονόμε˙
Χαίρε, της Εκκλησίας θαυμαστέ μυστοπόλε˙
Χαίρε, πιστών βασίλειον καύχημα˙
Χαίρε, ημών ουράνιον άρωμα˙
Χαίρε, παθών των εμών θεραπεία˙
Χαίρε, παντός ευσεβούς θυμηδία˙
Χαίροις Πάτερ Βασίλειε.
Ώ σοφέ Ιεράρχα, των αρρήτων το στόμα, Βασίλειε Πατέρων ακρότης (τρις), της βασιλείας των ουρανών, αξίους ημάς λιταίς σου ανάδειξον, ως αν Χριστώ τω Κτίσαντι, συν τοις Αγγέλοις εκβοώμεν˙
Αλληλούϊα.
Και αύθις το Κοντάκιον.
Ήχος πλ. δ’. Τη Υπερμάχω…
Της Εκκλησίας τον φωστήρα τον παγκόσμιον˙ Και παιδευτήν της οικουμένης θεορρήμονα˙ Καταστέψωμεν τοις άνθεσι των ασμάτων˙ Μυηθείς γαρ της σοφίας πάσαν μύησιν˙ Ευσεβείας στύλος ώφθης και διδάσκαλος˙ Τούτω λέγοντες,
Χαίροις Πάτερ Βασίλειε
Η Υπεραγία Θεοτόκος ως Μητέρα και προστάτης μας, μας βοηθάει σε όλα τα προβλήματα και δυσκολίες της ζωής μας και φυσικά ενδιαφέρεται και πρεσβεύει για την σωτηρία της ψυχής μας, για το οποίο είναι απαραίτητη η ορθή πίστη και η βιοτή με υπακοή στις εντολές του Θεού.
Οι Αιρέσεις είναι μια μάστιγα που αντιστρατεύεται τη σωτηρία μας και κατευθύνονται από τον Διάβολο και οι περισσότερες εχθρεύονται και πολεμούν την Θεοτόκο .
Η Παναγία έχει δείξει με πολλά σημεία και θαύματα, ότι αποστρέφεται τις αιρέσεις, αλλά ενδιαφέρεται για την μετάνοια και επιστροφή των αιρετικών στην Ορθή πίστη.
1) Περιστατικό σχετικά με την αίρεση του Μονοφυσιτισμού
Ένα περιστατικό στο Γεροντικό, την εποχή που ταλαιπωρούσε και αναστάτωνε την εκκλησία η αίρεση του Μονοφυσιτισμού, λέει για έναν Ασκητή που είχε πολλή αρετή και άσκηση. Του είχαν δώσει ένα βιβλίο των αιρετικών (Μονοφυσιτών), το οποίο είχε στο κελί του. Μία μέρα, καθώς προσευχόταν βλέπει την Κυρία Θεοτόκο μέσα σε ουράνια δόξα, έξω από το κελί του. Έπεσε αμέσως στα πόδια Της και την προσκύνησε και της ζήτησε να μπει στο κελί του να το ευλογήσει. Η Παναγία αποκρίθηκε: «Δεν μπορώ να μπω, διότι μέσα έχεις τον εχθρό του Υιού μου», και αμέσως χάθηκε. Τότε ο γέροντας κατάλαβε ότι το βιβλίο αυτό των αιρετικών, ήταν εχθρός του Κυρίου μας και εμπόδιζε την χάρη του Θεού και της Παναγίας να τον επισκεφτεί και αμέσως το κατέστρεψε.
2) Διηγήσεις σχετικά με τον Άγιο Γρηγόριο Νεοκαισαρείας.
Προσευχόμενος ο Άγιος μία νύχτα, του παρουσιάστηκε μέσα σε θεία λάμψη η Παναγία με τον Αγ. Ιωάννη τον Ευαγγελιστή και πήγαν να του διδάξουν την Ορθόδοξη ομολογία της πίστης, διότι τον καιρό εκείνο υπήρχαν πολλοί αιρετικοί και πλανούσαν πολλούς. Και τότε έγραψε ο μέγας αυτός Άγιος, την Ομολογία της Ορθοδόξου πίστεώς μας, όπως τον φώτισε η Παναγία και τον δίδαξε ο Απόστολος Ιωάννης και παρέδωσε αυτή στην Αγία του Χριστού και Καθολική Εκκλησία, όπως γράφει στο βίο του ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης. Και, έλαβε όχι μόνο αυτή την χάρη από την Θεομήτορα ο πιστός και ευγνώμων δούλος της (Αγ. Γρηγόριος), αλλά και την θαυματουργική δύναμη και εκτέλεσε πολλά θαύματα με την βοήθειατης Παντοδυνάμου Δέσποινας.
3)Ένα άλλο σπουδαίο θαύμα της Θεοτόκου που αναφέρεται στην«Αμαρτωλών Σωτηρία» είναι το εξής. Στα μέρη της Συρίας ζούσε ένας ενάρετος και Άγιος ερημίτης (ονόματι Παρθένιος), ο οποίος πήγαινε συχνά στο Όρος Σινά και προσκυνούσε την Αγία Βάτο, ενθυμούμενος το θαύμα που είχε γίνει εκεί, εις τύπον τηςΑειπαρθένου Μαρίας. Μία φορά λοιπόν, περνώντας από την Ερυθρά Θάλασσα, είδε στον αιγιαλό νεκρόν άγνωστο και λυπούμενος στο θέαμα αυτό, έκανε δέηση θερμοτάτη προς τον Κύριο δια πρεσβειών της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, υπέρ των νεκρών. Και, καθώς προσήυχετο, βλέπει τον νεκρό να ανίσταται και τον προσκύνησε και του είπε : « Σε ευχαριστώ άγιε του Θεού, διότι ηπολλή ευλάβεια και αγάπη που έχεις στο Θεό και την Αειπάρθενο Μητέρα του, δεν ωφελεί μόνο εσένα, αλλά και πολλοί ελυτρώθηκαν από ψυχικό θάνατο και εξόχως εγώ, ο ανάξιος.
Εγώ ήμουν στην αίρεση του ασεβεστάτου Νεστορίου (δηλ.Νεστοριανός) και όταν άκουγα να λέγεται το όνομα τηςΚυρίας Θεοτόκου θύμωνα και θεωρούσα μεγάλο ανόμημα να λέγεται μία γυναίκα Θεοτόκος. Κάποτε που πήγαινα στα Ιεροσόλυμα, δια θαλάσσης, στο πλοίο που ταξίδευα έτυχε ένας ευλαβής χριστιανός και όταν έμαθε ότι ήμουν Νεστοριανός, με νουθετούσε να αφήσω την αίρεση. Εγώ φιλονικούσα μαζί του και αντιδρούσα και ήρθαμε σε σύγκρουση. Παλεύοντας, πέσαμε και οι δύο στη θάλασσα και πήγαμε στο βυθό. Τότε παρουσιάστηκε μία ένδοξος και φωτοφόρος γυναίκα και πήρε τον άλλο από το χέρι και είπε : «Επειδή είσαι φίλος μου και θυσιάστηκες για μένα, δεν σε αφήνω να πνιγείς, αλλά θα σε πάω να προσκυνήσεις τον Πανάγιο Τάφο του Υιού μου, όπως επιθυμείς και μετά τρία χρόνια θα σε πάρω στην Ουράνια Βασιλεία». Τότε, στράφηκε και σε μένα η Δέσποινα και μου είπε : «Πήγαινε εσύ ανόητε στην αιώνια κόλαση μαζί με τον αιρεσιάρχη Νεστόριο και όλους τους άλλους που δεν με ομολογούν σαν Θεοτόκο και αρνούνται τη Θεία σάρκωση του Υιού μου».
Μόλις έφυγε η Παναγία με τον πιστό χριστιανό, πήραν την άθλια ψυχή μου σκοτεινοί δαίμονες και την πήγαν στην κόλαση. Εκεί είδα πλήθος ψυχών που βασανιζόταν και αναθεμάτιζαν τον Νεστόριο που ήταν η αιτία της καταδίκης τους. Ξαφνικά, παρουσιάστηκε ηΥπερένδοξος εκείνη Γυναίκα και μου είπε: « Σε βγάζω από την κόλαση αυτή που είσαι, χάρις στην δέηση του δούλου μου Παρθενίου και πες του να μην κάνει πλέον δέηση για τους εχθρούς μου. Και, εσύ να κηρύξεις παντού την κόλαση που έχουν οι Νεστοριανοί». Μόλις άκουσα αυτά τα λόγια, επέστρεψε στο σώμα το πνεύμα μου και αναστήθηκα. Σε ευχαριστώ λοιπόν, Άγιε του Θεού και σε παρακαλώ να με μυρώσεις (με το Άγιο Μύρο), διότι αρνούμαι την αίρεση του Νεστορίου και ομολογώ την Αειπάρθενο Μαρία αληθή Θεοτόκο. Ο Όσιος όταν άκουσε αυτά χάρηκε πολύ και με πήρε μαζί του στα Ιεροσόλυμα, όπου βρήκαμε τον άλλο διασωθέντα και πήγαμε οι τρείς μαζί στην έρημο, όπου ζήσαμε με αγώνες και άσκηση μέχρι το τέλος της ζωής μας.
απο το βιβλιο Αμαρτωλών Σωτηρία
Βιογραφία
Η Αγία Πουλχερία γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 399 μ.Χ. και ήταν θυγατέρα των βασιλέων Αρκαδίου (395- 408 μ.Χ.) και Ευδοκίας και αδελφή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β' του Μικρού (408 - 450 μ.Χ.). Το έτος 414 μ.Χ. η Πουλχερία αναγορεύθηκε Αυγούστα και ανέλαβε την εξουσία του κράτους. Ήταν ευσεβέστατη, πλήρης σωφροσύνης, χρηστότητος και σοφίας.
Όταν, κατά το έτος 429 μ.Χ., ο Πατριάρχης Νεστόριος (428 - 431 μ.Χ.) παρουσίασε τη γνωστή αίρεσή του, επικεφαλής των αντιπάλων του τάχθηκε ο Άγιος Κύριλλος, Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας (τιμάται 18 Ιανουαρίου και 9 Ιουνίου). Και ο μεν Θεοδόσιος, έχοντας ήδη αναλάβει την βασιλική αρχή, υποστήριζε τον αιρεσιάρχη Νεστόριο, ωθούμενος από τον Χρυσάφιο, η δε Πουλχερία ήταν με το μέρος του Αγίου Κυρίλλου και κατόρθωσε να πείσει τον αδελφό της να συγκαλέσει την Γ' Οικουμενική Σύνοδο, που συνήλθε στη Χαλκηδόνα, το έτος 431 μ.Χ. και καταδίκασε τους αιρετικούς.
Η Αγία νυμφεύθηκε τον Μαρκιανό, ο οποίος καταγόταν από τη Θράκη και στις 25 Αυγούστου του 450 μ.Χ. διαδέχθηκε στον θρόνο τον αδελφό της Θεοδόσιο Β'. Ωστόσο η πολιτική κατάσταση ήταν ταραγμένη. Είχε ήδη γίνει στο προηγούμενο έτος η ληστρική Σύνοδος της Εφέσου, που εξόρισε τον Πατριάρχη Άγιο Φλαβιανό (τιμάται 16 Φεβρουαρίου) και η Ορθόδοξη Εκκλησία μαστιζόταν από την αίρεση του Ευτυχούς. Οι δύο ευσεβείς βασιλείς συγκάλεσαν τότε στη Χαλκηδόνα, το έτος 451 μ.Χ., την Δ' Οικουμενική Σύνοδο, η οποία καταδίκασε τις αιρετικές δοξασίες του Ευτυχούς και του Διόσκουρου.
Η Αγία Πουλχερία κοιμήθηκε με ειρήνη στις 10 Σεπτεμβρίου 453 μ.Χ. και ο Άγιος Μαρκιανός το έτος 457 μ.Χ.
Κοντάκιον.
Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.
Τον εν φυτώ αμυγδαλής οσίως λάμψαντα, και εν ασκήσει ώσπερ άγγελον βιώσαντα, μακαρίσωμεν προφρόνως Δαβίδ τον θείον˙ εν Οσίοις γαρ εδείχθης θεοδόξαστος, και λαμπρόν Θεσσαλονίκης εγκαλλώπισμα, τούτω λέγοντες, χαίροις Πάτερ ισάγγελε.
Άγγελος εν ασκήσει, αληθώς ανεδείχθης, Δαβίδ θεομακάριστε Πάτερ, (εκ γ’) και την αγγελικήν σου ζωήν, θαυμάτων κατεκόσμησας δυνάμεσι˙ διο σου την λαμπρότητα, αγόμενοι βοώμεν πόθω˙
Χαίρε δι’ ου ο Χριστός υμνείται
Χαίρε δι’ ου εχθρός σοβείται
Χαίρε της πτωχείας του Λόγου θησαύρισμα
Χαίρε της ευκλείας της άνω διάγραμμα
Χαίρε ύψος αγαπήσεως προς Θεόν περιφανές
Χαίρε βάθος ταπεινώσεως εν ασκήσει ευκλεές
Χαίρε ότι Κυρίω εκ παιδός ανετέθης
Χαίρε ότι γηΐνων θεοφρόνως απέστης
Χαίρε λαμπτήρ της θείας ασκήσεως
Χαίρε φωστήρ πλουσίας φρονήσεως
Χαίρε δι’ ου οι πιστοί φωταυγούνται
Χαίρε δι’ ου προς Θεόν οδηγούνται˙
Χαίροις Πάτερ ισάγγελε.
Βλέμμα το της ψυχής σου, ανατείνων Κυρίω ηγάπησας αυτόν ολοψύχως, και χαίρειν τοις εν κόσμω ειπών, ασκητικώς αυτώ ηκολούθησας, Δαβίδ θεόφρον Όσιε, ώ και επόμενος εβόας˙
Αλληλούϊα.
Γνώμη Πάτερ ευθεία, εν Μονή τη αγία, προσήλθες των Αγίων Μαρτύρων, Θεοδώρου και Μερκουρίου, και μιμητής αυτών θείος εχρημάτισας, αναιμάκτως εναθλών, ο παρ’ ημών ακούων ταύτα˙
Χαίρε πλουτών αγγέλων τον ζήλον
Χαίρε πιστών εκκαίων τον φίλτρον
Χαίρε πολιτείας σεμνής υποτύπωσις
Χαίρε εγκρατείας συντόνου επίδοσις
Χαίρε νους ο ενθεώτατος πλήρης θείου φωτισμού
Χαίρε τύπος θεοτύπωτος βίου του ασκητικού
Χαίρε ότι μακρύνεις σχέσεως σφαλλομένης
Χαίρε ότι ηνώθης εν Χριστώ ω και έζης
Χαίρε σαρκός νεκρώσας το φρόνημα
Χαίρε νοός θεώσας τον έρωτα
Χαίρε ηθών γεωργός ουρανίων
Χαίρε καλών κοινωνός θεοβρύτων˙
Χαίροις Πάτερ ισάγγελε.
Δύναμιν θείαν Πάτερ, εκ Γραφών των Αγίων, λαμβάνων καθ’ εκάστην ημέραν, τοις έμπροσθεν εχώρεις αεί, των όπισθεν επιλανθανόμενος, και ένθους Δαβίδ γεγονώς, εβόας τω σε ενδυναμούντι˙
Αλληλούϊα.
Έρωτι των κρειττόνων, των Αγίων τας πράξεις, θαυμάζων θεολήπτω καρδία, τούτων εν δυνάμει θεϊκή, τας προς Θεόν αναβάσεις εκάστοτε, εζήλους Πάτερ Όσιε, τους πάντας συγκινών βοάν σοι˙
Χαίρει ο άσαρκος εν ασκήσει
Χαίρε ο ένθεος εν φρονήσει
Χαίρε θεοφόρος ανήρ και θεόληπτος
Χαίρε κλήμα ευφορώτατον της αμπέλου της ζωής
Χαίρε βότρυς ο γλυκύτατος χάριτος ασκητικής
Χαίρε ότι επλήσθης επιπνοίας αγίας
Χαίρε ότι ερρύσθης της υλώδους εννοίας
Χαίρε φωτός αΰλου κειμήλιον
Χαίρε ημών το μέγα προσφύγιον
Χαίρε λειμών απαθείας ευώδης
Χαίρε φυτόν υπερκοσμίου δόξης˙
Χαίροις Πάτερ ισάγγελε.
Ζηλωτής ανεδείχθης, Στυλιτών των Οσίων, Δαβίδ φλεχθείς τη θεία αγάπη˙ ένθεν εν αμυγδαλής φυτώ, ανήλθες και ως ασώματος Όσιε, εβίους υπέρ άνθρωπον, εν ησυχία Θεώ ψάλλων˙
Αλληλούϊα.
Ήνθησας ώσπερ φοίνιξ, μυστικώς θεοφόρε, του Πνεύματος καρπούς τους αφθάρτους, ως φησί Δαβίδ ο Ψαλμωδός, επί της αμυγδαλέας ιστάμενος, δι’ ων εκτρέφεις άπαντας, τους εκβοώντάς σοι τοιαύτα˙
Χαίρε, το δένδρον της αφθαρσίας
Χαίρε αδάμας της καρτερίας
Χαίρε ο εκπλήξας βροτών την διάνοιαν
Χαίρε ο αισχύνας εχθρών την απόνοιαν
Χαίρε φοίνιξ ο κατάκαρπος αρετών ασκητικών
Χαίρε πλούτος ο πολύτιμος δωρεών πνευματικών
Χαίρε καθηγνισμένον Παρακλήτου δοχείον
Χαίρε ηγιασμένον χαρισμάτων ταμείον
Χαίρε ζωής αΰλου το έσοπτρον
Χαίρε χαράς μελλούσης προοίμιον
Χαίρε Δαβίδ Μοναζόντων το κλέος
Χαίρε ημών θεοδώρητον εύχος˙
Χαίροις Πάτερ ισάγγελε.
Θεωρίαις ταις άνω, εντρυφών, θεοφόρε, ως άγγελος τω δένδρω ωράσο, και ως ουδέν ηγού θεία στοργή, των ανέμων και του ψύχους την κάκωσιν, θαλπόμενος τω Πνεύματι, και ψάλλων τη Τριάδι˙
Αλληλούϊα.
Ίσχυσας θεοφόρε, εν τρισίν όλοις χρόνοις, ροπή τη σοι δοθείση θεόθεν, φύσεως την βίαν ενεγκείν, επί του δένδρου αθλών ως ασώματος˙ διο την καρτερίαν σου, θαυμάζοντες σοι εκβοώμεν˙
Χαίρε ο πλήρης πυρός του θείου
Χαίρε ο μύστης βίου αγίου
Χαίρε των Αγγέλων εν πάσιν εφάμιλλος
Χαίρε των Οσίων της δόξης συνάριθμος
Χαίρε ότι ως ασώματος ηγωνίσω επί γης
Χαίρε ότι δόξης κρείττονος έτυχες εν ουρανοίς
Χαίρε Θεσσαλονίκης θεοβράβευτον γέρας
Χαίρε της Εκκλησίας θεοφώτιστον σέλας
Χαίρε Χριστού ποθήσας την νέκρωσιν
Χαίρε αυτού πλουτήσας την έλλαμψιν
Χαίρε λαμπρώς κοινωνών των αρρήτων
Χαίρε τρυφών εν χαρά των αΰλων˙
Χαίροις Πάτερ ισάγγελε.
Κατελθών εκ του δένδρου, δι’ ομφής ουρανίου, Αγγέλου επιστάντός σοι θείου, εν κέλλη Πάτερ σαυτόν μικρά έκλεισας Θεώ αεί αναγόμενος, και τα άνω μυούμενος, και τη Τριάδι έθνους ψάλλων˙
Αλληλούϊα.
Λάμψας εν τη ασκήσει, ώσπερ ήλιος Πάτερ, λαμπρύνεις ευσεβών τας καρδίας˙ διο Θεσσαλονίκη εν σοι, χορεύουσα γεραίρει τους αγώνάς σου, Δαβίδ αειμακάριστε, και πόθω σοι εκβοά ταύτα˙
Χαίρε φωστήρ αδύτου φέγγους
Χαίρε δοτήρ ενθέου σθένους
Χαίρε της οσίας ζωής ο διδάσκαλος
Χαίρε ο εν λόγω και πράξει ισάγγελος
Χαίρε άστρον ουρανόφωτον αίγλης της θεαρχικής
Χαίρε άρμα θεοκίνητον δόξης της Τριαδικής
Χαίρε φωταγωγία των εν σκότει κειμένων
Χαίρε παραμυθία των δεινώς θλιβομένων
Χαίρε ψυχών ο τέμνων την αύλακα
Χαίρε παθών εκτίλλων την άκανθαν
Χαίρε πολλούς προς μετάνοιαν άγων
Χαίρε ψυχάς τω Κυρίω προσάγων˙
Χαίροις Πάτερ ισάγγελε.
Μένων εγκεκλεισμένος, και Θεώ συνημμένος, απαύστοις προσευχαίς θεοφόρε, επλήσθης ενθέων δωρεών, και των θαυμάτων εδέξω την δύναμιν, δαίμονας αεί διώκων, και θεραπεύων τους βοώντας˙
Αλληλούϊα.
Νεανίας τις πάσχων, επηρεία δαιμόνων, προσήλθέ σοι πιστώς ανακράζων˙ Ίασαί με ώ Χριστού μιμητά˙ και ευθύς της χάριτος ετρύφησεν, ως τούτον ηυλόγησας, βοώντά σοι Πάτερ γηθοσύνως˙
Χαίρε νοσούντων η θεραπεία
Χαίρε πασχόντων παρηγορία
Χαίρε των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος
Χαίρε των δαιμόνων τα στίφη τρεψάμενος
Χαίρε οίκος καθαρώτατος της Τριαδικής αυγής
Χαίρε ότι ιάσαι νοσημάτων τα άλγη
Χαίρε ότι κουφίζεις των πταισμάτων τα βάρη
Χαίρε Χριστού μιμούμενος έλεος
Χαίρε μορφή τοις πάσιν αιδέσιμος
Χαίρε Θεού ιερός παραστάτης
Χαίρε ημών θεοφόρος προστάτης˙
Χαίροις Πάτερ ισάγγελε
.
Ξενωθείς των εν κόσμω, ωκειώθης Κυρίω τη ξένη πολιτεία σου Πάτερ, και ξένων θαυμασίων αυτουργός, ξενοπρεπώς μάκαρ εχρηματίσας, Θεού σε μεγαλύναντος, ώ ενθεαστικώς εβόας˙
Αλληλούϊα.
Όλος πεφωτισμένος, θεϊκή επιλάμψει, Δαβίδ θαυματοφόρε θεόφρον, τας κόρας της τυφλής γυναικός, ηνέωξας τη προς Θεόν εντεύξει σου, ήτις Θεόν δοξάσουσα, εβόα σοι εν ευφροσύνη˙
Χαίρε το φως των εσκοτισμένων
Χαίρε χαρά των λελυπημένων
Χαίρε θεατά ουρανίων ελλάμψεων
Χαίρε ιατήρ ψυχικών αμαυρώσεων
Χαίρε ο ελαύνων πάντοτε των δαιμόνων την ορμήν
Χαίρε ο εκφαίνων άπασι του Κυρίου την στοργήν
Χαίρε ο καθαιρέτης χαλεπής αθυμίας
Χαίρε ίνδαλμα θείον θεϊκής θυμηδίας
Χαίρε πηγή πλουσίας χρηστότητος
Χαίρε ακτίς αΰλου θεώσεως
Χαίρε οσμή αρετών ουρανίων
Χαίρε τρυφή των πιστών σου τεκνίων˙
Χαίροις Πάτερ ισάγγελε.
Πάσα τάξις ανθρώπων, εξεπλάγη θεόφρον, ιδούσα την αγίαν μορφήν σου˙ ως γαρ άγγελος ώφθης Θεού, ηγλαϊσμένος ευπρέπεια τη άνωθεν, και τον Θεόν εδόξασαν, τον σε δοξάσαντα βοώντες˙
Αλληλούϊα.
Ρήμασι Πάτερ είξας, του θεόφρονος δήμου, απήλθες προς πόλιν βασιλίδα, και πάσιν αιδέσιμος φανείς, τας καρδίας πάντων Θεώ επτέρωσας, την εν σοι θεία χάριτι˙ διο πάντες σοι ανεβόων˙
Χαίρε ο άγγελος εν τη όψει
Χαίρε ο ένδοξος θεά δόξη
Χαίρε θεοφόρε ουράνιε άνθρωπε
Χαίρε σαρκοφόρε επίγειε άγγελε
Χαίρε τη μορφή θεόμορφος και τοις λόγοις θαυμαστός
Χαίρε τη ζωή ασώματος και τοις έργοις ιερός
Χαίρε ο πεπλησμένος θεϊκών δωρημάτων
Χαίρε ο δεδεγμένος εξουσίαν θαυμάτων
Χαίρε πιστοίς παρέχων τα κρείττονα
Χαίρε σοφώς λαλών τα σωτήρια
Χαίρε πραΰς και ηδύς εν τοις τρόποις
Χαίρε απλούς και ευθύς εν τοις λόγοις˙
Χαίροις Πάτερ ισάγγελε.
Σύνδρομον Πάτερ έχων, του Κυρίου την χάριν, προείπας εμφανώς τοις συνούσι, την σην ανάλυσιν προς Θεόν, ηνίκα προς πόλιν βασίλειον, επορεύου Δαβίδ Όσιε˙ διο και έψαλλες Κυρίω˙
Αλληλούϊα.
Την εν σοι αγλαΐαν, και του βίου την αίγλην, ηγάσθησαν Δαβίδ θεοφόρε, οι ευσεβείς ημών βασιλείς, και Βασιλέως του επουρανίου σε, θεράποντα εκήρυξαν, βοώντες συν τοις πιστοίς ταύτα˙
Χαίρε Οσίων η ευκοσμία
Χαίρε του Πνεύματος γεωργία
Χαίρε συστοιχία ηθών τελειότητος
Χαίρε φωταυγία της άνω λαμπρότητος
Χαίρε μύστης θεοφόρητος του Παντάνακτος Χριστού
Χαίρε κλέος θεοδόξαστον του θεόφρονος λαού
Χαίρε των βασιλέων ο εκπλήξας τας όψεις
Χαίρε του Παρακλήτου ο βραβεύων τας δόσεις
Χαίρε πληρών χαράς τους θεόφρονας
Χαίρε σοφώς ρυθμίζων τους άφρονας
Χαίρε την σην προειπών εκδημίαν
Χαίρε ημών νεουργών την καρδίαν˙
Χαίροις Πάτερ ισάγγελε.
Ύμνησαν τον Σωτήρα, βασιλεύς ο θεόφρων, και άπασα η Σύγκλητος Πάτερ, ιδόντες σε κρατούντα χερσίν, ακαταφλέκτως ανημμένους άνθρακας, και μέγαν σε εκήρυττον, τω σε δοξάσαντι βοώντες˙
Αλληλούϊα.
Φωτοφόρος μετέστης, προς τας άνω σκηνώσεις, τελέσας σου τον δρόμον οσίως, ότε ης Πάτερ εν τη οδώ, επανήκων της βασιλείου πόλεως, ως τούτο προεφήτευσας, τοις συνούσί σοι και βοώσι˙
Χαίρε των άνω ο συμπολίτης
Χαίρε ο φύλαξ ημών και ρύστης
Χαίρε ο ορών τα πάλαι σοι ποθούμενα
Χαίρε ο υμνών Θεόν τον πανοικτίρμονα
Χαίρε ότι κατά μέθεξιν εθεώθης θεϊκήν
Χαίρε ότι βλέπεις πάντοτε την Τρισήλιον αυγήν
Χαίρε της βασιλείας του Θεού κληρονόμε
Χαίρε των σε τιμώντων οδηγέ θεοφόρε
Χαίρε λαβών της δόξης τον στέφανον
Χαίρε ευρών πηγήν την αέναον
Χαίρε ημάς απαλλάττων κινδύνων
Χαίρε φρουρών τον θεοφρονα δήμον˙
Χαίροις Πάτερ ισάγγελε.
Χύσις θυμιαμάτων, ουρανίων διέπνει, και ύμνοι ανεμέλποντο θείοι, ότε παρέδωκας τω Θεώ, την σην μακαρίαν ψυχήν πανόσιε, ταφή δε το σον λείψανον, οσία ετίμησαν βοώντες˙
Αλληλούϊα.
Ψάλλοντες εν αινέσει, τον σον άγιον σκήνος, μετήνεγκαν Μονή σου τη θεία ο της Θεσσαλονίκης ποιμήν, και σύμπας ο ευσεβής λαός Άγιε, αγιασμόν λαμβάνοντες, και εκβοώντές σοι τοιαύτα˙
Χαίρε Χριστού τον ζυγόν βαστάσας
Χαίρε εχθρού την ορμήν κατάξας
Χαίρε αγαθών αιωνίων συμμέτοχε
Χαίρε Ασκητών θεοφόρων συνόμιλε
Χαίρε πρέσβυς ημών μέγιστος προς τον εύσπλαγχνον Θεόν
Χαίρε ένθεον υπόδειγμα μοναζόντων ευλαβών
Χαίρε Θεσσαλονίκης προς τον Κτίστην μεσίτης
Χαίρε ο απαλλάσσων εκ πικράς ημάς λύπης
Χαίρε Δαβίδ του πάλαι συνώνυμε
Χαίρε καμού προστάτα θεόληπτε
Χαίρε λαού ευσεβούς ποδηγέτης
Χαίρε παντός αγαθού χορηγέτης˙
Χαίροις Πάτερ ισάγγελε.
Ώ Θεσπέσιε Πάτερ, του Σωτήρος θεράπων, Δαβίδ Θεσσαλονίκης κοσμήτορ, των σων τέκνων δέχου ευμενώς, τον πόθον και δίδου πάσι τα πρόσφορα, σωτηρίαν και λύτρωσιν, αιτούμενος τοις εκβοώσιν˙
Αλληλούϊα.
Και αύθις το Κοντάκιον.
Ήχος πλ. δ’ .Τη υπερμάχω.
Τον εν φυτώ αμυγδαλής οσίως λάμψαντα και εν ασκήσει ώσπερ άγγελον βιώσαντα μακαρίσωμεν προσφόρως Δαβίδ τον θείον˙ εν Οσίοις γαρ εδείχθη θεοδόξαστος και λαμπρόν Θεσσαλονίκης εγκαλλώπισμα τούτω λέγοντες, χαίροις Πάτερ ισάγγελε.
Δίστιχον.
Δαβίδ δίδου δύναμιν τω Γερασίμω
Το χαίρέ σοι Όσιε αναβοώντι.
ΤΡΟΠΑΡΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ
ΔΑΒΙΔ
ΤΟΥ ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΕΠΙ ΤΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΥΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΩΝ
Απολυτίκιον. Ήχος α’. Της ερήμου πολίτης.
Των σεπτών σου Λειψάνων την σορόν εκ της Δύσεως, Θεσσαλονικέων η πόλις πανδημεί υπεδέξατο, και άγει εορτήν πνευματικήν, τη τούτων επανόδω αληθώς˙ ότι ήκες τη ση πόλει Πάτερ Δαβίδ, πιστώς αναβοώση σοι˙ δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.
Έτερον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Πόθω δέδεκται, των σων Λειψάνων, εκ της Δύσεως, σορόν την θείαν, Θεσσαλονίκη η πόλις σου Άγιε˙ συ γαρ ημίν μετά χρόνιον στέρησιν, ταύτα δοθήναι και αύθις ηυδόκησας, Δαβίδ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Κοντάκιον.
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Τη επανόδω των σεπτών σου Λειψάνων, Θεσσαλονίκη η περίβλεπτος πόλις, αγαλλιάται Πάτερ τη ση χάριτι˙ τούτων γαρ εστέρηται, πλείστοις έτεσι πρώην, άλλ’ ιδού πεπλήρωται, ευφροσύνης αγίας, επανελεύσει τούτων εκ Δυσμών, Δαβίδ θεόφρον, Οσίων αγλάϊσμα.
Μεγαλυνάριον.
Πάλιν επανήκες πόλει τη ση τη επανελεύσει, των Λειψάνων σου των σεπτών, ων τη επανόδω, Θεσσαλονίκη χαίρει, Δαβίδ θαυματοφόρε, και μακαρίζει σε.
Ιδιόμελον. Ήχος α’.
Ευφραίνεται σήμερον, Θεσσαλονικέων η πόλις, ως κιβωτόν αγιασμού δεχομένη, την αγίαν σορόν, Δαβίδ του Οσίου˙ και εόρτια άδουσα άσματα, θείαν χάριν εξ αυτών καρπούται, και ψυχών και σωμάτων ιάματα, τη ενεργεία της χάριτος, της εν αυτή οικούσης˙ επανελήλυθε γαρ ημίν, ο πάλαι χωρισθείς ημών, τας λιτάς δεξάμενος, και τον πόθον πληρώσας, του ποθούντος αυτόν λαού˙ και ο την πόλιν ταύτην αρδεύσας, ασκητικοίς ιδρώσιν, ήδη ταύτην αγιάζει, δια των αγίων αυτού Λειψάνων, προς ον βοήσωμεν˙ Δαβίδ θεοδόξαστε, μη χωρισθείς ημών δεόμεθα, άλλ’ έσο βοηθός ημίν, πάσας τας ημέρας της ζωής ημών.
Ὁ Ἱερεύς: Εὐλογητός ὁ Θεός ἠμῶν πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ὁ Ἀναγνώστης: Ἀμήν.
Ψαλμός ρμβ΄ (142)
Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τή ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τή δικαιοσύνη σού• καί μή εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου, ἐκάθισε μέ ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος καί ἠκηδίασεν ἔπ ἐμέ τό πνεῦμά μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πάσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖράς μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμά μου μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἄπ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. ἀκουστόν ποίησον μοί τό πρωί τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοῖ ἤλπισα• γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἤ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἤρα τήν ψυχήν μού• ἐξελού μέ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, ὅτι πρός σέ κατέφυγον. δίδαξον μέ τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἰ ὁ Θεός μού• τό πνεῦμά σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει μέ ἐν γῆ εὐθεία. Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις μέ, ἐν τή δικαιοσύνη σου ἑξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου καί ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλός σου εἰμι.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος ἅ΄. Ἐξομολογεῖσθε τῷ Κυρίω, καί ἐπικαλεῖσθε τό ὄνομα τό ἅγιον αὐτοῦ.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος β΄. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσαν μέ, καί τῷ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Στίχος γ΄. Παρά Κυρίου ἐγένετο αὔτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἠμῶν.
Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἠμίν, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου.
Εἴτα τά παρόντα Τροπάρια.
Ἦχος δ΄. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῶ.
Τῶν Ἀποστόλων δωδεκάριθμε δῆμε, οἱ τοῦ Σωτῆρος Μαθηταί καί αὐτοπται, ὑπέρ ἠμῶν πρεσβεύσατε πρός Κύριον, ρύεσθαι ἑκάστοτε, πειρασμῶν καί κινδύνων, καί διδόναι ἄφεσιν, δυσωποῦμεν πταισμάτων, τοῖς προσιούσι πίστει ἀκλινεῖ, τή προστασία ὑμῶν ἀξιάγαστοι.
Θεοτοκίον.
Οὐ σιωπήσομεν πότε, Θεοτόκε, τά, δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀναξιοι• εἰ μή γάρ σύ προίστασο πρεσβεύουσα, τίς ἠμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα, ἐκ σού• σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί, ἐκ παντοίων δεινῶν.
Ψαλμός ν΄ (50)
Ἐλέησον μέ, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημα μου•επί πλεῖον πλῦνον μέ ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισον μέ. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω, καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστι διαπαντός. Σοί μόνω ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἄν δικαιωθῆς ἐν τοῖς λόγοις σου, καί νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθαι σέ. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησε μέ ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας, τά ἄδηλα καί τά κρύφια της σοφίας σου ἐδήλωσας μοί. Ραντιεῖς μέ ὑσσώπω, καί καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς μέ, καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοί ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀποστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἑξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψης μέ ἀπό τοῦ προσώπου σου καί τό πνεῦμά σου τό ἅγιον μή ἀντανέλης ἄπ ἐμοῦ. Ἀπόδος μοί τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καί πνεύματι ἠγεμονικῶ στήριξον μέ. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσι. Ρύσαι μέ ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου•αγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τά χείλη μου ἀνοίξεις, καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἀν•ολοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τή εὐδοκία σου τήν Σιῶν, καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλήμ• τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα• τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους.
Εἴτα ψάλλομεν τάς Ὠδᾶς τοῦ Κανόνος.
Ὠδή ἅ΄. Ἦχος πλ. δ΄. Ὑγρᾶν διοδεύσας.
Ἡλίου ἀκτίνες τοῦ νοητοῦ, Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος, καί Ἀπόστολοι θαυμαστοί, παθῶν μου σκεδάσατε τό σκότος, ταῖς φωταυγέσιν ὑμῶν παρακλήσεσιν.
Ἀκρότης τυγχάνοντες Μαθητῶν, ὤ Πέτρε καί Παῦλε, ἀκαθάρτων ἠμᾶς παθῶν, ρύσασθε ὑμῶν ταί ἰκεσίαις, καί πολυτρόπων κινδύνων καί θλίψεων.
Πηγάζοντες ὕδωρ τό καθαρόν, ζωῆς αἰωνίου, δωδεκάριθμοι Μαθηταί, ποτίσατε νάμα σωτηρίας, τούς τηκομένους αἰχμῶ παραβάσεων.
Θεοτοκίον
Ὁ πάντων Δεσπότης καί Ποιητής, ἔκ σού ἐσαρκώθη, καί διέσωσε τόν Ἀδάμ, ὤ πρέσβευε Κόρη Θεομῆτορ, σῶσαι καμέ ἁμαρτίαις ὀλλύμενον.
Ὠδή γ'. Οὐρανίας ἁψίδος.
Σωτηρίας πρός τρῖβον, καί πρός ζωήν κρείττονα, σύν τῷ ἱερῶ Ἰακώβω, Ἀνδρέα πάνσοφε, καθοδηγήσατε, τούς ἀδιστάκτω καρδία, τήν ὑμῶν βοήθειαν, αἰτοῦντας πάντοτε.
Τῶν ἐχθρῶν τάς ἑφόδους, τάς κάθ΄ἠμῶν λύσατε, καί πειρατηρίων ποικίλων, ἠμᾶς λυτρώσασθε, ὤ Ἰωάννη σοφέ, σύν τῷ Φιλίππω τῷ θείω, ὡς μεσίται μέγιστοι, ἠμῶν πρός Κύριον.
Ὁλική διανοία, πίστει ὑμίν σπεύδομεν, δώδεκα Χριστοῦ μυστολέκται, καί ἀνακράζομεν ἐκ πάσης θλίψεως, καί ἀσθενείας καί βλάβης, ἀσινεῖς λυτρώσασθε, ἠμᾶς δεόμεθα.
Θεοτοκίον
Λυτρωτήν καί Σωτήρα, πάντων βροτῶν τέξασα, ἐκ τῶν σῶν ἀχράντων αἱμάτων, Χριστόν Πανύμνητε, τῆς τῶν δαιμόνων μέ, ἐπιδρομῆς καί μανίας, λύτρωσαι μέ δέομαι, τή σῆ χρηστότητι.
Διασωσον ὁ δωδεκάριθμος ἀριθμός δῆμος τῶν Ἀποστόλων, ἀπό πάσης ἐπιφορᾶς καί κακώσεως, τούς προσιόντας τή θεία ὑμῶν πρεσβεία.
Ἐπιβλεψον ἐν εὐμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.
Αἴτησις καί τό Κάθισμα. Ἦχος β΄. Πρέσβεια θερμή.
Προστᾶται ἠμῶν, καί θεῖοι ἀντιλήπτορες, Χριστοῦ Μαθηταί, ὑπάρχοντες μή παύσησθε, ἀπαύστως ἐκλυτρούμενοι, τῶν ἐν βίω δεινῶν περιστάσεων, τούς τή ἁγία ὑμῶν ἀρωγή, ἐν πίστει καί πόθω καταφεύγοντας.
Ὠδή δ'. Εἰσακήκοα Κύριε.
Ὡς ἀστέρες ἀείφωτοι, σύν Βαρθολομαίω Θωμά μακάριε, τῷ φωτί τῶν πρεσβειῶν ὑμῶν, λύσατε τόν ζόφον τῆς καρδίας μου.
Νόμω θείω λαμπρύνατε, οἰα νομοθέται τῆς θείας χάριτος, σύν Ματθαίω Μάρκε ἔνδοξε, τούς τή φωταυγεία ὑμῶν σπεύδοντας.
Χάριν θείαν καί ἔλεος, δώδεκα Ἀπόστολοι ἱερώτατοι, καί πταισμάτων ἀπολύτρωσιν, παρά τοῦ Χριστοῦ ἠμίν αἰτήσασθε.
Θεοτοκίον
Ἀειπάρθενε Δέσποινα, πάσης μεθοδείας τοῦ πολεμήτορος, τήν καρδίαν μου ἁπάλλαξον, καί φωτί μέ θείω καταλάμπρυνον.
Ὠδή ἐ'. Φώτισον ἠμᾶς.
Ρύσασθε ἠμᾶς, ὁ Ἰούδας ὁ θεάδελφος, καί Λουκᾶς ὁ μυστογράφος ὁ σοφός, ἐπηρείας τοῦ δολίου πολεμήτορος.
Ἴασαι Σωτήρ, τῆς ψυχῆς μου τά συντρίμματα, ταῖς πρεσβείαις τῶν κλεινῶν σου Μαθητῶν, Σίμωνος τέ καί Ματθία τοῦ θεοφρονος.
Σύστημα σεπτόν, δωδεκάριθμοι Ἀπόστολοι, τάς μυρίας τοῦ ἐχθροῦ ἐπιδρομάς, κάθ΄ἠμῶν κατασυντρίψατε δεόμεθα.
Θεοτοκίον
Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, Θεοτόκε Ἀειπάρθενε, ἐκ ματαίων ἐννοιῶν καί λογισμῶν, τήν καρδίαν καί τόν νοῦν μου ἀποκάθαρον.
Ὠδή στ'. Τήν δέησιν.
Ἐκ πάσης, ἐπιβουλῆς καί ἀπάτης, καί δεινῶν πειρατηρίων τοῦ βίου, Πέτρε καί Παῦλε αὐτοπται Κυρίου, ἀεί λυτροῦσθε τούς πίστει προσπίπτοντας, τή θαυμαστή ἐπισκοπή, τῆς ὑμῶν μεσιτείας πρός Κύριον.
Σαρκός μου, τάς χαλεπᾶς ἀρρωστίας, καί ψυχῆς τάς ἀφορήτους ὀδύνας, τή δεδομένη ὑμίν ἐξουσία, ὤ Ἰωάννη καί θεῖε Ἰάκωβε, γόνοι βροντῆς πανευκλεεῖς, θεραπεύσατε θάττον μακάριοι.
Κακίαν, τήν κάθ΄ἠμῶν τοῦ Βελίαρ, δωδεκάριθμε χορεία ἁγία, τῶν τοῦ Χριστοῦ ἱερῶν Ἀποστόλων, κατασυντρίψατε τάχος δεόμεθα, καί κυβερνήσατε ἠμᾶς, πρός λιμένα θείου θελήματος.
Θεοτοκίον
Ἐτέχθη, ἐκ τῶν ἁγνῶν σου αἱμάτων, ὁ τά ὄντα ἐκ μή ὄντων ποιήσας, ἐν ἡμετέρα μορφή Θεοτόκε, δί΄εὐσπλαχνίας ἀπέραντον πέλαγος, καί ἔσωσεν ἐκ τῆς ἀρᾶς, τούς ὑμνοῦντας τόν ἄφραστον τόκον σου.
Διασωσον ὁ δωδεκάριθμος δῆμος τῶν Ἀποστόλων, ἀπό πάσης ἐπιφορᾶς καί κακώσεως, τούς προσιόντας τή θεία ὑμῶν πρεσβεία.
Ἄχραντε, ἡ διά λόγου τόν Λόγον ἀνερμηνεύτως, ἔπ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αἴτησις καί τό Κοντάκιον.
Ἦχος β'. Ταῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ὤ δωδεκάς Ἀποστόλων ἡ παντιμος, τή Παναγία Τριάδι πρεσβεύσατε, τοῦ ρύεσθαι πόνων καί θλίψεων, τούς τή πρεσβεία ὑμῶν καταφεύγοντας, ὤ Μύσται τῆς θείας χρηστότητος.
Προκείμενον.
Εἰς πάσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος αὐτῶν, καί εἰς τά πέρατα τῆς οἰκουμένης τά ρήματα αὐτῶν.
Στίχ.: Οἱ οὐρανοί διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δέ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τό στερέωμα.
Εὐαγγέλιον κατά Ματθαῖον (θ΄, 36. ι΄, 1-8).
Τῷ καιρῶ ἐκείνω, ἰδών ὁ Ἰησοῦς τούς ὄχλους, ἐσπλαχνίσθη περί αὐτῶν, ὅτι ἤσαν ἐκλελυμένοι, καί ἐρριμένοι ὡς πρόβατα μή ἔχοντα ποιμένα. Καί προσκαλεσάμενος τούς δώδεκα Μαθητᾶς αὐτοῦ, ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν πνευμάτων ἀκαθάρτων, ὥστε ἐκβάλλειν αὐτά, καί θεραπεύειν πάσαν νόσον καί πάσαν μαλακίαν. Τῶν δέ δώδεκα Ἀποστόλων τά ὀνόματα εἰσι ταῦτα πρῶτος Σίμων ὁ λεγόμενος Πέτρος, καί Ἀνδρέας ὁ ἀδελφός αὐτοῦ Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ζεβεδαίου, καί Ἰωάννης ὁ ἀδελφός αὐτοῦ Φιλοππος καί Βαρθολομαῖος Θωμάς καί Ματθαῖος ὁ τελώνης Ἰάκωβος ὁ τοῦ Ἀλφαίου, καί Λεββαῖος ὁ ἐπικληθεῖς Θαδδαῖος Σίμων ὁ Κανανίτης, καί Ἰούδας ὁ Ἰσκαριώτης, ὁ καί παραδούς αὐτόν. Τούτους τούς δώδεκα ἀπέστειλεν ὁ Ἰησοῦς, παραγγείλας αὐτοῖς, λέγων εἰς ὁδόν ἐθνῶν μή ἀπέλθητε, καί εἰς πόλιν Σαμαρειτῶν μή εἰσέλθητε πορεύεσθε δέ μᾶλλον πρός τά πρόβατα τά ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. Πορευόμενοι δέ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε δωρεάν ἐλάβετε, δωρεάν δότε.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Ταῖς τῶν Ἀποστόλων, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἑξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β'. Ὅλην ἀποθέμενοι.
Στίχος: Ἐλεῆμον, ἐλέησον μέ ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἑξάλειψον τό ἀνόμημά μου.
Δῆμε δωδεκάριθμε, τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων, τῆς σοφίας ὄργανα, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θεῖοι ρήτορες, οἱ τήν γῆν ἅπασαν, πίστεως τῷ φέγγει, ἱερῶς καταφωτίσαντες, πολλήν ὡς ἔχοντες, πρός τόν Βασιλέα καί Κύριον, τήν παρρησίαν ἔνδοξοι, ἴλεων αὐτόν ἀπεργάσασθε, πάσι τοῖς ἐν πίστει, προστρέσουσιν ὑμῶν τή ἀρωγή, καί ἑξαιτούσιν ἑκάστοτε, ὑμῶν τήν ἀντίληψιν..
Ὁ Ἱερεύς:
Σῶσον ὁ Θεός τόν λαόν σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν σού• ἐπισκεψαι τόν κόσμον σου ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς. Ὑψωσον κέρας Χριστιανῶν ὀρθοδόξων καί καταπεμψον ἐφ’ ἠμᾶς τά ἐλέη σου τά πλούσια• πρεσβείαις τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας• δυνάμει τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυρού• προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων• ἰκεσίαις τοῦ Τιμίου καί Ἐνδόξου Προφήτου, Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου• τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί πανευφήμων Ἀποστόλων• ὧν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἠμῶν, μεγάλων ἱεραρχῶν καί οἰκουμενικῶν διδασκάλων Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καί Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας. Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, τῶν Θαυματουργών• τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου, Θεοδώρων Τύρωνος καί Στρατηλάτου, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καί Ἐλευθερίου, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων. Τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἠμῶν. Τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί ’Ἄννης. Τοῦ ἁγίου ....... (τῆς ἡμέρας), καί πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἰκετεύομεν σέ, μόνε πολυέλεε Κύριε. Ἐπάκουσον ἠμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καί ἐλέησον ἠμᾶς.
Ὠδή ζ'. Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας.
Παθημάτων τήν φλόγα, ἐπομβρίαις ἁγίαις Ἀνδρέα ἔνδοξε, καί Φίλιππε τρισμάκαρ, σβέσατε δυσωποῦμεν, τῶν βοώντων ἑκάστοτε ὁ τῶν Πατέρων ἠμῶν, Θεός εὐλογητός εἰ.
Ἐκ παθῶν καί κινδύνων, ἀνωτέρους τηρεῖτε ἠμᾶς δεόμεθα, σοφέ Βαρθολομαῖε, Θωμά τέ θεηγόρε, ἴνα πόθω κραυγάζωμεν ὁ τῶν Πατέρων ἠμῶν, Θεός εὐλογητός εἰ.
Γεωργοί θεηγόροι, ἀμπελῶνος τοῦ θείου σοφοί Ἀπόστολοι, νεώσατε ἀρότρω, τῷ θείω τάς καρδίας, τῶν βοώντων ἑκάστοτε ὁ τῶν Πατέρων ἠμῶν, Θεός εὐλογητός εἰ.
Θεοτοκίον
Ἐν ὀδύνη καρδίας, σοί προσπίπτω Παρθένε, καί ἀνακράζω σοί παθῶν τῆς τυραννίδος, ἁπάλλαξον τόν νοῦν μου, καί βοώντα μέ οἴκτειρον ὁ τῶν Πατέρων ἠμῶν, Θεός εὐλογητός εἰ.
Ὠδή ἡ'. Τόν Βασιλέα.
Ρείθροις ἀΰλοις, τήν ξηρανθεῖσαν ψυχήν μου, καταρδεύσατε Ματθαῖε θεηγόρε, καί Μάρκε θεοφρον, ὡς Μαθηταί Κυρίου.
Ἀκτίσι θείαις, ὑμῶν τῆς θείας πρεσβείας, καταυγάσατε ἠμῶν τάς διανοίας, Σίμων θεηγόρε, Λουκᾶ τέ καί Ματθία.
Σύστημα θεῖον, τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων, δωδεκάκρουνε πηγή τῆς Ἐκκλησίας, βλύσατε μοί ὕδωρ, ζωῆς τῆς ἀθανάτου.
Θεοτοκίον
Ἴασαι Κόρη, τήν ἀσθενοῦσαν ψυχήν μου, ἁμαρτήμασι καί λογισμοῖς ἀτόποις, ἴνα σέ δοξάζω, τήν Κεχαριτωμένην..
Ὠδή θ'. Κυρίως Θεοτόκον.
Μή παύσησθε πρεσβεύειν, ὑπέρ ἠμῶν Κυρίω, Πέτρε καί Παῦλε, Ἀνδρέα Ἰάκωβε, ὡς ἄν ζωῆς τῆς ἀλήκτου ἀξιωθείημεν.
Οἱ μύσται τοῦ Σωτῆρος, μάκαρ Ἰωάννη, Βαρθολομαῖε Ἰούδα καί Φίλιππε, Θωμά Λουκᾶ καί Ματθαῖε ἠμᾶς φρουρήσατε.
Ὑψίστου παραστᾶται, Μάρκε καί Ματθία, καί θεῖε Σίμων ἀπαύστως πρεσβεύετε, ἁμαρτημάτων διδόναι ἠμίν συγχώρησιν.
Θεοτοκίον
Ὑπέρ τῶν προσκυνούντων, τόν φρικτόν σου τόκον, δί΄οὐ φθορᾶς καί θανάτου ἐρρύσθημεν, ὑπεραγία Παρθένε ἀπαύστως πρέσβευε.
Ἄξιον ἐστίν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σέ τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί μητέρα τοῦ Θεοῦ ἠμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβίμ καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν τήν ὄντως Θεοτόκον σέ μεγαλύνομεν.
Καί τά παρόντα Μεγαλυνάρια
Χαίροις Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, τῆς οἰκονομίας τοῦ Σωτῆρος μυσταγωγοί χαίρετε φωστῆρες, ἁπάσης οἰκουμένης, σοφίας ὑπερκόσμου, ἐνδιαιτήματα.
Πέτρον Παῦλον Μάρκον καί τόν Λουκᾶν, Ματθαῖον Ἀνδρέαν, Ἰωάννην τέ καί Θωμᾶν, καί Βαρθολομαῖον, καί Φίλιππον Ἰούδαν, καί Σίμωνα Ματθίαν, ὕμνοις τιμήσωμεν.
Μύσται τοῦ Σωτῆρος καί Μαθηταί, τοῦ σαρκί φανέντος, καθωράθητε ἀληθῶς, καί τῶν οὐρανίων, ἐπόπται μυστηρίων, Ἀπόστολοι Κυρίου, θεοειδέστατοι.
Ρύσασθε κινδύνων καί πειρασμῶν, καί πάσης ἀνάγκης δωδεκάριθμοι Μαθηταί, τοῦ Παμβασιλέως, ὑμῶν ταῖς ἰκεσίαις, τούς τή σεπτή πρεσβεία, ὑμῶν προστρέχοντας.
Χαίρετε τῆς χάριτος θησαυροί, καί τῶν ἐν τῷ σκότει, λαμπαδοῦχοι καί ὁδηγοί χαίρετε προστᾶται, Χριστοῦ τῆς Ἐκκλησίας, καί βοηθοί ἁπάντων, θεῖοι Ἀπόστολοι.
Ἔχοντες μεγίστην πρός τόν Χριστόν, παρρησίαν ὄντως, δωδεκάριθμοι Μαθηταί, ἀεί δυσωπεῖτε, παθῶν διδόναι λύσιν, καί ἄφεσιν πταισμάτων, ἠμίν δεόμεθα.
Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἵ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι πάντες μετά τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εἰς τό σωθῆναι ἠμᾶς.
Τό Τρισάγιον
Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος ἐλέησον ἠμᾶς. (τρεῖς φορές)
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Παναγία τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἠμῶν. Δέσποτα, συγχώρισον τάς ἀνομίας ἠμίν. Ἅγιε, ἐπισκεψε καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἠμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίω Πνεύματι.
Καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Πάτερ ἠμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, γεννηθήτω τό θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανό καί ἐπί τῆς γής. Τόν ἄρτον ἠμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἠμίν σήμερον, καί ἅφες ἠμίν τά ὀφειλήματα ἠμῶν, ὡς καί ἠμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἠμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἠμᾶς εἰς πειρασμόν ἀλλά ρύσαι ἠμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.
Τά συνήθη τροπάρια, ἐκτενής καί ἀπόλυσις, μέθ΄ἤν τό ἑξῆς:
Ἦχος, β'. Ὄτε ἐκ τοῦ ξύλου.
Μύσται καί Ἀπόστολοι Χριστοῦ, οἱ τῆς Ἐκκλησίας φωστῆρες, ἀειλαμπέστατοι, δῆμε δωδεκάριθμε, καί θεοσύλλεκτε, τάς δεήσεις προσδέξασθε, ἠμῶν δυσωποῦμεν, καί μή διαλίπητε, Χριστῷ πρεσβεύοντες, ὅπως πειρασμῶν καί κινδύνων, καί πειρατηρίων παντοίων, πάντοτε ρυώμεθα δεόμεθα.
Ἦχος πλ. δ΄.
Δέσποινα προσδεξαι, τάς δεήσεις τῶν δούλων σου, καί λύτρωσαι ἠμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.
Ἦχος β΄.
Τήν πάσαν ἐλπίδα μου, εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον μέ ὑπό τήν σκέπην σου.
Ὁ Ἱερεύς: Δί’ εὐχῶν τῶν ἁγίων πατέρων ἠμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός, ἐλέησον καί σῶσον ἠμᾶς. Ἀμήν.
