Κάποτε ήταν ένας ιερεύς ανάξιος, και πάντοτε όταν ήθελε να λειτουργήσει, ασθενούσαν όλα τα μέλη του την ώρα που ήθελε να κοινωνήσει και μάλιστα τα χέρια του έτρεμαν τόσο που κινδύνευε να του πέσει το άγιο Ποτήριο, κι έκαμε μεγάλο αγώνα ο άθλιος για να τελειώσει τη Θεία Λειτουργία.
Κάποια ημέρα, συνέπεσε να παρακολουθεί τη Θεία Λειτουργία ένας ευλαβής και ενάρετος πνευματικός, ο οποίος είδε ότι την ώρα που ήθελε να κοινωνήσει ο ιερέας αυτός, μετετράπη ο Μαργαρίτης κι έγινε βρέφος ζωντανό, και έτσι τον εμπόδιζε να κοινωνήσει. Μετά από αρκετή ώρα, εισήλθε το άγιο Βρέφος στο ανάξιο στόμα, αλλά με πολύ θυμωμένο πρόσωπο.
Βλέποντας την όραση αυτή ο πνευματικός κατανόησε τι συμβαίνει και μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, νουθέτησε τον ιερέα να μην ξαναλειτουργήσει για να μην προκαλέσει τον Θεό και τον θανατώσει. Επιπλέον τον παρακάλεσε να μετανοήσει, να κλάψει για τις αμαρτίες του και να εξομολογηθεί, για να μην κολαστεί.
Πράγματι ο ιερεύς, έπαυσε να ιερουργεί, μετανόησε, εξομολογήθηκε και τελείωσε τη ζωή του θεαρέστως.
ΠΗΓΗ : ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ, ΕΝ ΒΕΝΕΤΙΑ 1851, σ. 191.
Παλαιότερα, κυκλοφορούσαν βίντεο στο διαδίκτυο, που έδειχναν πρόσωπα να περπατούν στο νερό χωρίς να βουλιάζουν. Κάτι τέτοιο φαίνεται ότι συνέβαινε και παλαιότερα με τη δύναμη του δαίμονα. Μια τέτοια ιστορία διασώζει ο Καισάριος:
Λέγει ο Καισάριος, ότι στα χρόνια του, κάποιοι αιρετικοί με τη βοήθεια του σατανά, περπατούσαν πάνω στα ύδατα ενός ποταμού χωρίς να βουλιάζουν στο νερό και με μαντείες παραπλανούσαν και έσυραν στην αίρεση πολλούς χριστιανούς.
Τότε, ένας Ιερεύς, πήρε το ιερό Αρτοφόριο και φτάνοντας στον ποταμό, είπε τα εξής: «Σας εξορκίζω δαίμονες, με τη δύναμη του Αρτοφορίου που κρατώ στα χέρια μου, να μη βοηθάτε τους αιρετικούς, για να μην κολάζεται ο λαός». Βλέποντας ότι δεν γίνεται κανένα θαύμα, και ότι όσα είπε προκαλούσαν το γέλιο των αιρετικών, οι οποίοι συνέχισαν να χορεύουν πάνω στα νερά, έριξε το άγιο Αρτοφόριο μέσα στο ποταμό, και ευθύς μόλις άγγιξε το νερό, διαλύθηκε η απάτη του σατανά, και όλοι οι αιρετικοί που χόρευαν και περπατούσαν πάνω στο νερό, σαν μολύβι βυθίστηκαν στο ποτάμι.
Οι Άγιοι Άγγελοι, αοράτως έλαβαν το Αρτοφόριο – και τον Αγιασμένο Άρτο – και το επανατοποθέτησαν στην Αγία Τράπεζα του ναού. Ο Ιερεύς χάρηκε που φάνηκε η δαιμονική απάτη των αιρετικών, λυπήθηκε όμως πολύ για την απώλεια του Αγιασμένου Άρτου που υπήρχε μέσα στο Αρτοφόριο.
Έκαμε λοιπόν αγρυπνία τη νύκτα μαζί με όλους τους χριστιανούς, προκειμένου να τους οδηγήσει η Χάρη του Θεού να τον βρουν. Το πρωί, βρήκε τον Άγιο Άρτο στην Αγία Τράπεζα του ναού του, γεμίζοντας ευγνωμοσύνη και χαρά για τα θαυμάσια του Αγίου Θεού.
Πηγές: ΑΓΑΠΙΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ, ΕΝ ΒΕΝΕΤΙΑ 1851, σ. 201.
tribonio.blogspot.com
fdathanasiou.wordpress.com